16/1/08

Ένας Προαναγγελθείς Θάνατος

Ο επιθανάτιος ρόγχος της πόλης ακουγόταν τις τελευταίες ημέρες εντονότερος. Ένα παρατεταμένο “κραααακκκκ” κάθε τόσο σαν να σκιζόντουσαν τα σωθικά της και ο ήχος αντανακλώταν και δονούσε το σύμπαν ολόκληρο.

Δύο βαλίτσες έτοιμες έξω στο πεζοδρόμιο και εγώ από δίπλα, περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή το φορτηγό να έρθει να μας πάρει. Ήμασταν λίγοι που είχαμε μείνει στη πόλη και οι οδηγίες ήταν σαφείς -να πάρουμε ότι θα μπορούσαμε να κρατήσουμε στα δυο μας χέρια.

Οι σειρήνες ηχούσαν με αυτό το βαθύ και παρατεταμένο μονότονο ήχο κάθε δέκα λεπτά λες και κάποιος θα μπορούσε να αγνοήσει το επερχόμενο έρεβος. Εδώ και δέκα χρόνια, όλες οι προσομοιώσεις έδειχναν με ακρίβεια την κατάρρευση των τοίχων που συγκρατούσαν την ορμή του νερού -που είχε αυξηθεί επικίνδυνα λόγω των πάγων που έλειωναν- έξω από τη πόλη. Η εγκατάλειψή της ήταν επιβεβλημένη.

Κάθισα στην καρότσα του φορτηγού, ανάμεσα στους λίγους συμπολίτες μου βλέποντας το σπίτι μου να απομακρύνεται. Δεν έκανα τον κόπο να κλείσω την πόρτα του σπιτιού φεύγοντας, ήθελα να καλωσορίσει σαν καλός οικοδεσπότης τη δύναμη της φύσης. Έβλεπα το μεγάλο δέντρο με τη κούνια που κάναμε μικροί, να την πηγαίνει ο αέρας πέρα-δώθε και τη πίσω μεριά που ήταν ο κήπος μας, ανθισμένος με τις παιδικές μας αναμνήσεις. Στη Μεγάλη Αρρώστια έχασα τους δικούς μου και όσα ζώα έμειναν άλλα τα αφήσαμε ελεύθερα και τα δυνατά τα δώσαμε στην Ευθύνη Διοίκησης της Επιχείρησης για να μεταφερθούν σε πιο ψηλά εδάφη, ελεύθερα για αναπαραγωγή.

Είχαν περάσει δύο ώρες χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα μεταξύ μας, ανεβαίνοντας τον δύσκολο δρόμο προς το Στρατόπεδο Συγκέντρωσης όταν η τελευταία αγωνιώδης κραυγή της πόλης ακούστηκε σαν αναστεναγμός και τράνταξε όλη τη κοιλάδα μέχρι πάνω ψηλά το βουνό που βρισκόμασταν.

Σταματήσαμε και αποβιβαστήκαμε στην άκρη του δρόμου για να κρατήσουμε τη τελευταία εικόνα της πόλης στη μνήμη μας, να θρηνήσουμε τη ζωή που αφήσαμε και πέθαινε εκεί κάτω στα χαμηλά. Πρόσωπα σκυθρωπά, λυπημένα, αγανακτισμένα κοιτούσαν εκεί που πρέπει να είχε υποχωρήσει το φράγμα και το νερό νικητής ενός χαμένου από την αρχή αγώνα να ξεχύνεται ασυγκράτητο και να σκεπάζει τα πάντα. Χωράφια και δρόμοι ήταν τα πρώτα που έχασαν το σχήμα τους, μετά σιγά-σιγά τα σπίτια.

Κοιτάζαμε χωρίς να μιλάμε -και τι θα μπορούσαμε να πούμε άλλωστε, λες και δεν το ξέραμε, δεν το περιμέναμε, δεν είχαμε βασανιστεί στα όνειρά μας. Το ελαφρύ χώμα που σκέπαζε τους προγόνους μας, θα γινόταν λάσπη και θα κάλυπτε και όλα όσα μας άφησαν κληρονομιά μαζί με τα όνειρά τους για αυτόν τον τόπο, μαζί τους και τα δικά μας όνειρα. Όλα μέσα σε λίγα λεπτά χάθηκαν κάτω από τόνους νερό.

Ασυναίσθητα άφησα τα χέρια μου που μέχρι πριν λίγο οι παλάμες τους έκλειναν σφικτά το πρόσωπό μου και άγγιξα την κοιλιά μου. Οι οδηγίες ήταν σαφείς -δεν μας απαγόρευσαν να πάρουμε μαζί μας τα αγέννητα. Σε δύο μήνες μια νέα ζωή θα γεννηθεί και θα έρθει αντιμέτωπη με τη τραγωδία που ζούμε και θέλω να πιστεύω ότι θα παλέψει να βρει λύσεις, να βρει ένα τρόπο να αλλάξει τα σχέδια κάποιων.

Γνωρίζω και το όνομα που θα της δώσω, Ελπίδα.




Αφιερώνεται εξαιρετικά στη μνήμη του σερ Έντμουντ Χίλαρι, που ανακοινώθηκε ο θάνατός του στις 11/01/2008, σε ηλικία 88 ετών. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε την κορυφή των Ιμαλαϊων στα 33 του. Ήταν μια ηρωική προσωπικότητα που έζησε μια ζωή με αποφασιστικότητα, ταπεινότητα και γενναιοδωρία, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος της ζωής του στο να προσφέρει τεράστιο κοινωνικό έργο σε αυτούς που μένουν στη σκιά του Έβερεστ. Ήταν αυτός που δήλωσε ότι δεν τα έβαλε με το βουνό αλλά με τον ίδιο του εαυτό και πέθανε με το παράπονο να δει να λιώνουν οι πάγοι στην Ανταρκτική.

Περισσότερα για τον
Έντμουντ Χίλαρι εδώ

------------------------------------------
ΥΓ. Τρομάζω στην υποτιθέμενη ερώτηση των παιδιών μου:" Μπαμπά σε τι κόσμο μας έφερες". Ο μόνος λόγος που σκέφτομαι για να νοιώσω καλύτερα είναι γιατί πιστεύω στη νέα γενιά, πιστεύω ότι θα βρει λύσεις και ότι δεν θα μείνει αμέτοχη στη καταστροφή που γίνεται.


41 σχόλια:

fevis είπε...

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία... Έτσι δεν λένε?

Ra Ma είπε...

@fevis, έτσι λένε και είναι μεγάλη αλήθεια...

Πολλές καλημέρες!

betty είπε...

Κατ'αρχήν με συγκίνησε η ιστορία σου. Το κατόρθωμα του Χίλαρι ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα και σχετιζόταν με κατόρθωμα υπαρκτού προσώπου. Ήμουν οκτώ ετών νομίζω και μου το είχε δώσει ο πατέρας μου. Ένα βιβλίο τύπου βίπερ που το είχε κι αυτός από μικρότερη ηλικία...μου μετέδωσε την αγάπη του πατέρα μου για την φύση και τον θαυμασμό του για τον άνθρωπο αυτό. Όπως καταλαβαίνεις, όχι μόνο ο ίδιος ο Χίλαρι, αλλά και η ιστορία του σημαίνουν πάρα πολλά για μένα.
Εκείνο που θεωρώ ιδιαίτερα συγκινητικό στην ιστορία σου είναι ότι μιλά μια μέλλουσα μητέρα...ευχαριστούμε λοιπόν γιατί τέτοιες διηγήσεις ανεβάζουν την καθημερινότητά μας!

ZouZouna είπε...

Καλημέρα, Εμένα αυτό το κείμενο κάτι μου θυμίζει???
Οσο για την νέα γενιά, μην την φοβάσαι! Φιλιά (και καλή δουλειά!!!)

Σπύρος είπε...

Καλημέρα Θύμιο, όμορφο κείμενο ελπίδα :), εξαιρετική εφιέρωση στον Εντμουντ Χίλαρι:)...

Θα σταθώ στην ερώτηση στο ΥΓ.. ειναι όντως τρομακτική και αν το ψάξεις και σε βάθος η απάντηση σου δημιουργεί ΕΝΟΧΕΣ ! ! :)


Καλημέρα :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι' εγώ τρομάζω καλέ μου φίλε.... όμως τώρα που έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση..δεν βλέπω να κουνιέται ρουθούνι...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

betty είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
betty είπε...

Προσθέτω ότι ο Χίλαρι έχασε την γυναίκα και την κόρη του σε πολύ μικρή ηλικία, νομίζω σε αεροπορικό δυστύχημα...

Ra Ma είπε...

@betty, η φιλανθρωπική του δράση είναι παράδειγμα προς μίμηση
Την πρώτη του γυναίκα και κόρη έχασε στο αεροπορικό ατύχημα και άφησε εν ζωή τη 2η σύζυγό του και δυο παιδιά.

Να είσαι καλά!

Ra Ma είπε...

@Αγριο...zouzouna, τι να σου θυμίζει άραγε? Για κοίτα με τρόπο γύρω σου...
Έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στη νέα γενιά.

Καλό απόγευμα.

KitsosMitsos είπε...

Σε τι κόσμο μας έφερες... Μήπως να αλλάξουμε την ερώτηση και να την κάνουμε Τι κόσμο θα μας παραδώσεις; Γιατί υπάρχουν ακόμη περιθώρια για αλλαγές.

Ra Ma είπε...

@Loc, κατά καιρούς σε συζητήσεις όλο και κάποιος το πετάει! Ο στόχος είναι οι δικές σου ενοχές και ο δική τους δικαιολογία για τη μη δημιουργία οικογένειας. Πραγματικά δεν ξέρω.

Καλό απόγευμα.

Ra Ma είπε...

@Γλαρένια, αυτό το πράγμα δεν μπορώ να το καταλάβω. Χανόμαστε σιγά-σιγά και δεν τρομάζει κανένας από αυτούς που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα πράγματα.
Μα τόσο μεγάλες είναι οι οικονομικές απολαβές τους!!!! Τα παιδιά των παιδιών τους δεν τα σκέπτονται?

Καλό απόγευμα.

ZouZouna είπε...

Α, γύρω μου όσο και να κοιτάξω, δεν θα δω. Ζω στον υάλινο κώδωνά μου, δυστυχώς, ίσως γιατί δεν έχω παιδιά και δεν μ' ενδιαφέρει.
Ομως με "βασανίζει" το (το έμενταλ στο μυαλό) κείμενο. Μου είναι οικείο.....! καλά.

Ra Ma είπε...

@kitsMits, συμφωνώ να την αλλάξουμε.
Τι πρέπει να κάνουμε όμως δεν ξέρω, αφού οι αρμόδιοι καίγονται να απαντήσουν σε διαφορετικές ερωτήσεις!

Καλό απόγευμα

Ra Ma είπε...

@Αγριο..zouzouna, δηλώνω άγνοια! Πες μου με κάποιο τρόπο.

Roadartist είπε...

Υπέροχος! Πρότυπο για όλους μας.. Μπράβο μαρκόνι χαίρομαι πολύ να διαβάζω για τέτοιους ανθρώπους! :)
Και εγω θελω να πιστευω στην τελευταια σου φραση. Φιλια !!!!

Ra Ma είπε...

@Road, έχει ενδιαφέρον το έργο του, ίσως θα έπρεπε να βάλω κάποιο Link για τη ζωή του, αν και κάποιος μπορεί εύκολα να βρει στοιχεία.

Το παράπονό του με του πάγους που διάβασα σε μια εφημερίδα ήταν η αφορμή για την ιστοριούλα.

Να είσαι καλά.

Unknown είπε...

Πολύ καλογραμμένο κείμενο κι όπως είδα ενδιαφέροντα κείμενα στο σύνολό τους.

Σ'έβαλα λινκ φίλε μου, αν θες πέρνα μια βόλτα...

prasino liker είπε...

Marconi
H kαταστροφη που ολοι φοβομαστε αλλα αδιαφορουμε ,ερχεται.Καθημερινα ενα κομματι της γης,ενα κομματι της ιδιας μας της ζωης εξαφανιζεται.
Ανθρωποι σαν τον Χιλαρυ ,με σεμνοτητα και ευαισθησια παυουν να υπαρχουν.Τα παιδια που θα ελθουν ειναι πλεον κατευθηνομενα.Απο γενες που ειναι προγραμματισμενες.Ακομα τα γονιδια τους θα ειναι προκαθορισμενα.
Θλιψη και δακρυα για το τελος.

Ra Ma είπε...

@Samael, υπάρχει ταύτιση στα ενδιαφέροντά μας, ειδικά στις ταινίες, στα βιβλία μόνο είμαι 90% προς Επιστημονική Φαντασία!
Να συνέλθω λίγο και τα λέμε.

Καλημέρα και ευχαριστώ.

Ra Ma είπε...

@Λικεράκι, βλέπουμε τη καταστροφή να έρχεται.

Πέντε χώρες τσακώνονται για το ποια θα ελέγχει τα εδάφη της Ανταρκτικής που αποκαλύπτονται! Τρομερό δεν είναι?

Διανύουμε και τον αιώνα της βιοτεχνολιγίας και θα δούμε πολλά. Πιστεύω ότι η ανάγκη θα μας κάνει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις. Θέλω να είμαι αισιόδοξος.

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

πολυ καλο...δυστυχως σε λιγο θα ζησουμε καποιες σκηνες σαν αυτες που εγραψες!

Ανώνυμος είπε...

Τις προάλλες άκουσα στην τηλεόραση την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ να λέει ότι στη Γαλλία, όταν πήρε το βραβείο Νόμπελ ο Καμύ, είπε ότι η γενιά του, αντίθετα από τις προηγούμενες, ήταν η πρώτη γενιά που είχε συνείδηση ότι δεν θα αλλάξει τον κόσμο. Την ίδια εποχή οι δικοί μας άνθρωποι πίστευαν ότι μπορούν ακόμη να τον αλλάξουν. Τώρα, μετά από την αναμενόμενη καθυστέρηση της εικοσαετίας στην Ελλάδα, οι καινούριες γενιές πιστεύουν το ίδιο. Αλίμονό μας...

Pastaflora είπε...

Ελπίδα; Ελπίδα!
http://www.youtube.com/watch?v=qvI1qyjMZkY&feature=related
Μου έφτιαξε η διάθεση!

Pastaflora είπε...

Αν και εκείνη τη χρονιά φάγαμε τη σκόνη αυτών των κολοσσών!
http://www.youtube.com/watch?v=KhqQcYYyY7I&feature=related
οι οποίοι μας χάρισαν και αυτό το αριστούργημα
http://www.youtube.com/watch?v=fWucPckXbIw

(σόρι για το κώλεμα του ποστ σου, αλλά έχω φρικάρει με τα όσα χυδαία συμβαίνουν γύρω τριγύρω...)

Σπύρος είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΘΥΜΙΟ...

ΕΧΕΙΣ . . .


ΚΑΙ ΠΑΛΙ . .


Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η . . . . :)

Feidias είπε...

Το θέμα είναι όχι τόσο αν θα βρει η νέα γενιά λύσεις γιατί σίγουρα μπορεί,αν θέλει πάντα!Αλλά μήπως είναι πολύ αργά τελικά,για πολλά δεινά που επείκεινται,μιας και πράγματι όπως είπε κι η γλαρένια,τώρα που άρχισε ήδη η αντίστροφη μέτρηση,αν και νομίζω έχει αρχίσει εδώ και έναν αιώνα απλά τώρα βλέπουμε ήδη τις συνέπειες,δε κουνιέται πραγματικά κανένας,στο βαθμό που θα έπρεπε τουλάχιστον!Μόνο η ενημέρωση δίνει και παίρνει αλλά τα μέτρα που μόνο τα μεγάλα κράτη αν πάρουν ,μπορεί ακόμα να σωθεί κάτι,κανείς δε τα παίρνει γιατί τόσο έχει διαφθαρεί η καρδιά των ανθρώπων απο το χρήμα που απλά δε νιώθουν έλεος όυτε συμπόνεια για οτιδήποτε άλλο πέρα από τη ματαιότητα της εξουσίας.Είναι ένας απίστευτος τεράστιος παραλογισμός που σε αφήνει άναυδο!Γιατί όσο κι αν ανακυκλώσω εγώ και ναι να το κάνω,όσο και να μειώσαω την ενέργεια που καταναλώνω και το ίδιο να μάθω τα παιδιά μου να κάνουν,είναι τόσο τεράστιες οι ποσότητες άσκοπης σπατάλης απ τη μία και πελώριας εκπομπής ρύπων απ την άλλη που χάνεις το θάρρος σου και λες πραγματικά πως να γεννηυθεί η ελπίδα?Είμαι σίγουρος πως τελικά όλα θα έρθουν και όλα θα γίνουν και μετά πραγματικά η νέα γενιά έχοντας φάει ένα πάρα πάρα πολύ οδυνηρό χαστούκι θα αποφασίσει να κάνει τα πάντα να διατηρήσει ότι θα έχει απομείνει απ το κόσμο μας!ΚΙ αν αυτό ακούγεται πικρόχολο ας δει κα΄ποιος οτι όλοι οι ειδικοί για το κλίμα λένε οτι σε σαρά;ντα μόλις χρόνια η Ανταρκτική δε θα έχει πάγους παρα μόνο το χειμώνα και σε άλλα πενήντα δε θα έχει καθόλου κι αυ΄τα ήρθαν ήδη έιναι μπροστά στα μάτια των παιδιών των παιδιών μας!
Τι να δώσουμες εμείς στα παιδιά?Γερές βάσεις μόνο να αγαπάνε όσο μπορούνε το κόσμο και τον άνθρωπο να καταστρέψουν όσο γίνεται λιγότερο έστω,τι να πω!
Και να ελπίζουμε οτι μια μέρα δε μας μισήσουν για τη κόλαση που μετατρέψαμε το πλανήτη!
Πάντα ενημερωτικός φίλε marconi,άργησα λίγο αλλά σε ξαναβρήκα δυνατό!
Καλό βράδυ

Dr_MAD είπε...

Κι εγώ αρχηγέ μου πιστεύω στη νέα γενιά. Το βλέπω στα μάτια της μικρής μου. Το νοιώθω. Μπορεί να έχουν χάσει από νωρίς την αθωότητα, αλλά το να είσαι original συναισθηματικός από μικρός σε βοηθά να γίνεις και ρομαντικός. Οχι emo και άλλα εφήμερα trends. Ρομαντικός κα ονειροπόλος. Και τα παιδιά μας είναι.

Μπορεί να ακούγεται τραγικό, αλλά πιστεύω πως η δικιά μας γενιά (των 30παρακαικατι) απέτυχε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μπορεί να έφταιξαν οι συγκυρίες, αλλά σίγουρα ήμαστε "λίγοι". Τα παιδιά μας το βλεπουν. Και θα αγωνιστουν για την ανατροπή. Το πιστεύω

Καλημέρες και καλή εβδομάδα
(Τη Δευτέρα πέρνα να δεις την αποψη μου για τη HADO)

Ra Ma είπε...

@una mama, λες να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο γαϊδουριάς? Θα είμαστε άξιοι για τα χειρότερα.

Καλό απόγευμα.

Ra Ma είπε...

@Πειραματικέ, κάτι ο πυρετός, κάτι η αποβλάκωση της δουλειάς, με μπέρδεψες!
Τουλάχιστον να το λέμε για να το ακούμε, μήπως το πιστέψουμε!

Καλό ΣΚ, καλές εκπομπές και καλές ...πενιές!

Ra Ma είπε...

@θεία pastaflora, ξέρετε να μας ανεβάζετε την διάθεση και τα πεσμένα χαμόγελα.

Και με αυτά και με τα άλλα, δυτυχώς έχουμε φρικάρει όλοι μας....

Καλό ΣΚ!

Ra Ma είπε...

@LOCK, από προσκλήσεις έχει γεμίσει το γραμματοκιβώτιό μου, αλλά μάλλον εδώ θα με βρεις έτοιμο !!!

Καλό ΣΚ!

Ra Ma είπε...

@Feidia αυτό βλέπω και εγώ, αυτοί που κινούν τα νήματα το κάνουν για δικό τους όφελος (σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο). Σωστά το λες, άναυδο σε αφήνει ο παραλογισμός. Να βλέπεις τη καταστροφή να έρχεται και να μην κάνεις τίποτα!

Προβληματίζομαι και εγώ με το αν τελικά οι φωνές μας έχουν αποτέλεσμα. Από το να παρακολουθούμε αμέτοχοι τουλάχιστον να μην πάμε αμαχητί. Πιστεύω στη μάζα (όπως μας έλεγε ένα φυσικός που από την ραδιενέργεια που είχε φάει στην έρευνα θα πέθαινε!), αν ξεσηκωθεί, αλλά είναι δύσκολο. Ενέργειες που δεν συμφωνούν με τους υπεύθυνους τις λένε τρομοκρατικές. Η ιδέα της δημοκρατίας μπερδεύεται!

Τι σχέδιο έχουν οι μεγάλοι δεν ξέρω. Μπορεί να προγραμματίζουν πως θα φτιάξουν οικονομικά τα τρισέγγονά τους με τη δυστυχία των άλλων.

Για τον πλούτο που κρύβεται κάτω από την Ανταρκτική και ποιος θα τον εκμεταλλευτεί είναι το θέμα για τους μεγάλους. Έχει και μια εκπομπή ο ΕΞΑΝΤΑΣ σήμερα-αύριο? κάπου το πήρε το μάτι μου.

Τη παιδεία θα τη δώσουμε στα παιδιά μας και θα προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε και άλλους, κάτι είναι και αυτό ίσως η μαγιά για το αύριο. Είναι τόσο όμορφη η εικόνα του πλανήτη μας από το διάστημα που αδυνατώ να σκεφτώ ότι θα χαθεί. Θέλω να είμαι αισιόδοξος.

Θέλω να σου πω και από εδώ ότι είσαι παράδειγμα γιατί χρειάζεται πολύ δύναμη να κάνεις αυτό που έκανες.

Καλό ΣΚ!

Ra Ma είπε...

@MAD, γιατρέ μου δεν θα σταματήσω να προσπαθώ να δίνω στα παιδιά μου κατευθύνσεις που θεωρούνται αποδεκτές. Ακόμα και αν περάσουν καταστάσεις τύπου emo, να ξέρουν ότι θα είμαι δίπλα τους.

Μπορεί η παρόντρυση των γονιών μας "βρες μια δουλειά στο Δημόσιο" να ήταν τροχοπέδη και υπεύθυνη για πολλά δεινά αλλά για ένα καλύτερο μέλλον από το δικό τους το έκαναν.

Πιστεύω ότι θα είναι κάποια στιγμή τέτοιο το δίλλημα που θα αναγκαστούν να δώσουν λύσεις (που ήδη μπορεί να έχουν, τότε μπορεί να βγάλουν περισσότερα φράγκα).

Περιμένω με επιστημονικό ενδιαφέρον το post της Δευτέρας.

Καλό ΣΚ!

Natalia είπε...

"...σαν καλος οικοδεσποτης τη δυναμη της φυσης..."

πού το σκέφτηκες αυτό marc?

ναι, με τη φυση πρεπει να ειμαστε προσεκτικοί και ευγενικοί και να μην υποτιμούμε τη δυναμη της...

ίσως έτσι μπορέσουμε να ζησουμε εμεις με καποια αξιοπρεπεια και να αφήσουμε και κατι για τις επομενες γενιές

Για τον σερ Χίλαρυ μπράβο που τον θυμηθηκες κι εγραψες κατι όμορφο στη μνημη του

mmexer είπε...

Σε ένα κόσμο που αν μη τι άλλο σε γεμίζει εμπειρίες!!!! Κι ας είναι σκληρός!

tzonakos είπε...

H νέα γενιά θα βρεί λύσεις αν έχει απο κοντά εμάς τους πιο μεγάλους.
Τα μικρά παιδιά ελπίζουμε να βρούν καλύτερο κόσμο.
Ο Χίλαρι ηταν ενας πρωτοπόρος ( μαζι φυσικά με τον Θιβετιανό βοηθό του ) και η τρέλα του μας διδάσκει οτι με τον εαυτό μας πολεμάμε.
Την φύση δεν την νικάμε, την σεβόμαστε όμως, πρέπει να την σεβαστούμε.

Ra Ma είπε...

@Natalia, χα,χα,χα σου άρεσε? ...σολάρω ώρες-ώρες, αν βρω και παρέα δεν μπορώ να σταματήσω!

Δυστυχώς μας πιάνει η έπαρση, νομίζουμε ότι μπορούμε να τα ελέγξουμε όλα, τρώμε και μια σφαλιάρα στο τέλος και ερχόμαστε στα ίσια μας!

Θα δεις την ανάρτηση με τη μουσική που ετοιμάζω (είμαι στο μοντάζ τώρα!), να μπει επιτέλους το ADSL που περιμενω και μετά πάμε για live εκπομπή!

Καλό βράδυ.

Ra Ma είπε...

@mmexer, από εμπειρίες δεν έχουμε παράπονο!

Ο κόσμος μας εκτός από σκληρός τώρα τελευταία γέμισε και κομιστές ;))

Καλό βράδυ φίλε.

Ra Ma είπε...

@ΤΖΟΝ, ναι, πρέπει να πούμε ότι ο Χίλαρι είχε και την ομάδα του μαζί και το σημαντικό ρόλο που παίζουν οι οδηγοί για τα βουνά.

Αυτό που φαίνεται σε όλες τις δραστηριότητές μας είναι η ανάγκη να το παλέψουμε, να μην πάμε αμαχητί. Νομίζω συμφωνείς σε αυτό.

Καλό βράδυ!