Η πρόσκληση ήρθε πρώτα από την Ιουστίνη, μετά από τον Σπύρο και δηλώνοντας μακριά από το θέμα, βάλθηκα να βρω και να σας παρουσιάσω ένα ποίημα.
Ξεφύλισσα την ανθολογία-γραμματολογία «Η Ελληνική Ποίηση», πέντε τόμοι, πάνω από 2.000 σελίδες, στάθηκα και διάβασα ποιήματα που κατά καιρούς συναντούσα, σε έντυπα, αναρτήσεις φίλων ή τραγούδια και τελικά πελάγωσα! Ζήτησα τότε τη «βοήθεια της επιτροπής» που μου πρότεινε Κωστή Παλαμά. Και εκεί που διάβαζα για Το θάνατο της Πεντάμορφης, τις Πατρίδες, το Δωδεκάλογο του Γύφτου και την Ανατολή, έπεσα πάνω σε ένα άλλο ποιητή που μιλούσε για ...ραδιόφωνο. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ σαν πειρατικό που είμαι!
Ένα ποίημα σε ελεύθερο στοίχο, του Μανώλη Αλεξίου (1907-1963), έναν από τους νεωτερικούς ποιητές του μεσοπολέμου.
Ξεφύλισσα την ανθολογία-γραμματολογία «Η Ελληνική Ποίηση», πέντε τόμοι, πάνω από 2.000 σελίδες, στάθηκα και διάβασα ποιήματα που κατά καιρούς συναντούσα, σε έντυπα, αναρτήσεις φίλων ή τραγούδια και τελικά πελάγωσα! Ζήτησα τότε τη «βοήθεια της επιτροπής» που μου πρότεινε Κωστή Παλαμά. Και εκεί που διάβαζα για Το θάνατο της Πεντάμορφης, τις Πατρίδες, το Δωδεκάλογο του Γύφτου και την Ανατολή, έπεσα πάνω σε ένα άλλο ποιητή που μιλούσε για ...ραδιόφωνο. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ σαν πειρατικό που είμαι!
Ένα ποίημα σε ελεύθερο στοίχο, του Μανώλη Αλεξίου (1907-1963), έναν από τους νεωτερικούς ποιητές του μεσοπολέμου.
Υπερβραχέα (49.83Μ)
Επήρα όλους τους σταθμούς.
Σκυμμένος ώρες πολεμούσα
να νιώσω ένα μονάχα χτύπο
απ’ την καρδιά της ανθρωπότητας.
Με βάραινε τόση αγωνία σιωπηλή
που θα’ λεγες, στο κοκαλένιο αυτό κουμπί
κρατούσα το σφυγμό της.
Όμως δεν μπόρεσα να πάρω
την «εύθυμη μουσική» της Βαρσοβίας
την «ελαφρά» του Αμβούργου
και την τσιγγάνικη της Βουδαπέστης.
Κουράστηκε το χέρι μου
να φέρνει βόλτα την υδρόγειο
και μάταια η φούχτα μου ανοιγμένη
λίγη ξεστή να ζητιανέψει μελωδία.
Θέ μου, δε μπόρεσα ν’ ακούσω
παρά μια βουή πνιγμένη κι ένα γδούπο
από άπειρα βαριά βήματα με μπότες.
Μόνο ένα πλήθος κάποτε φωνές
πού όμως καμιά δεν έμοιαζε για ανθρώπινη.
Ένας σταθμός με 12 χιλιάδες «βατ»
με πείσμα μου χαλούσε κάθε «λήψη».
Μα ξάφνου μπόρεσα ν’ ακούσω
φερμένη λες απ’ τον ακραίο σταθμό της γης
μια έκρηξη μακρινή να φτάνει
κι ύστερα μια ψιλή κι αδύναμη φωνούλα,
ένα κλαθμύρισμα μωρού μέσα στη νύχτα.
Πόσο πελώριο, σ’ ένταση το κύμα
κι ήταν ο σταθμός εκείνος μέσα μου!...
(περ. Νεοελληνικά Γράμματα», τ.67 12.3.1938)
-----------------------------------------------------------------
ΥΓ. Σε σχόλιό του ο "Πειραματικός" αναφέρει ότι ο σταθμός στους 49.83Μ με τα 12 χιλιάδες βατ ήταν ο σταθμός της Deutche Welle . Ήταν η φωνή της ναζιστικής Γερμανίας επί Χίτλερ και αυτή η πληροφορία τοποθετεί για εμάς που δεν γνωρίζαμε, το ποίημα στη σωστή του διάστση.
65 σχόλια:
αν και δε γνωρίζω το ποίημα, χαίρομαι που αυτές τις μέρες τα μπλογκς κατακλύστηκαν από ποίηση.
Και ανακάλυψες κι εσύ με τη σειρά σου ποίση που σ΄εκφράζει.
Καλό βράδυ μαρκόνι
Yπεροχο το προγραμμα του σταθμου σου για το Σαββατοκυριακο.
Εχω διαβασει να σε αποκαλουν οι φιλοι σου Θυμιο.Αν σε λενε ετσι ,διαβασα στο ημερολογιο μου οτι αυριο Κυριακη γιορταζεις.Αν ναι σου ευχομαι οι μουσικες της ψυχης σου να εκπεμπουν για πολλα μα πολλα χρονια.Να εισαι χαρουμενος ,ευτυχισμενος και γεματος απο ονειρα που θα πραγματοποιησης με την αγαπημενη σου οικογενεια.
Αναμφίβολα η γενιά του '30, έδωσε πολλά. Πυρετός στα βραχέα εεεε, στα blogs με την ποίηση..... καλό σου βράδυ
Την αγαπώ πολύ εκείνη την όμορφη γενιά του μεσοπολέμου: ο Κόντογλου, ο Καραγάτσης, ο Βενέζης, ο Μυριβήλης...Αλλά κι ο Πικιώνης, ο Μπουζιάνης και τόσοι άλλοι. Πόσο ελπιδοφόρο το ... παρελθόν μας!
Ο σταθμός με τα 12 χιλιάδες βατ στα 49,83 μέτρα μήκους κύματος ήταν η Deutche Welle (DJC) της εποχής απ' όπου συνήθως γαύγιζε ο αλιτήριος φονιάς με το μουστακάκι... Αθάνατη γενιά του τριάντα... Εγώ πάντως δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα το συχωρεμένο το Δημήτρη Χατζή. Στην τελευταία του συνέντευξη στον (επίσης αείμνηστο) Φρέντυ Γερμανό είχε ειπωθεί (περίπου) το εξής: Φ. Γερμανός: Κύριε Χατζή ποιο είναι το πράγμα που επιθυμείτε περισσότερο; Δ. Χατζής: Στα βιβλία μου έγραψα για τέσσερις χαμάληδες. Θα ήθελα, όταν πεθάνω, το φέρετρό μου να το μεταφέρουν στον τάφο μου αυτοί οι τέσσερις χαμάληδες... Αυτή είναι η τελευταία μου επιθυμία.
Πικρό, έ; Λοιπόν, φίλε Marconi, για να έρθουμε στα πιο πεζά και σχετικά με την ιστορία της ραδιοφωνίας, δίπλα μου βρίσκεται το βιβλίο του Γιάννη Γιαννόπουλου "Κύματα και Ραδιόφωνο", εκδόσεις Γκοβόστη, 1939 απ΄όπου βρήκα την πληροφορία (σελ. 200, παράρτημα). Ο Γιαννόπουλος ήταν ένας από αυτούς που έσωσαν το ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών το 1945 από τα εκρηκτικά που είχαν τοποθετήσει φεύγοντας οι άνθρωποι του τύπου με το μουστακάκι, ξέρετε ποιοι. Συγχωρήστε μου αυτή την πεζή παρέμβαση. Καληνύχτα.
Και κάτι από το τελευταίο και προφητικό κεφάλαιο του βιβλίου του Γιαννόπουλου:
Σε κάθε κρεββατάκι παιδιού θα υπάρχει στημένος και ένας μικρός "εκπαιδευτικός ραδιοφωνικός σταθμός". Ένας δέκτης δηλαδή και ένας πομπός. Όλοι οι δέκται θα επηρεάζωνται από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα του μεγάλου εκπαιδευτικού πομπού της πόλεως , ο οποίος θα εκπέμπει, φυσικά, ένα ενιαίο και καλά μελετημένο μορφωτικό πρόγραμμα για την εκπαίδευση των μικρών μας.
Ο κάθε δέκτης θα διαβιβάζη τα όσα του στέλνει ο μεγάλος πομπός στον μικρό πομπό και αυτός θα τ' ακτινοβολεί με τα κύματα στον εγκέφαλο του κοιμώμενου παιδιού και θα το μορφώνη.
Το σχολείο του μέλοντος. Θα μανθάνουμε κοιμώμενοι. Και ο καθένας μας θα μανθάνη-αυτό δα είναι και το πιο σπουδαίο-θέλοντας και μη.
Προσπάθησα να τηρήσω την ορθογραφία του πρωτότυπου αλλά, δυστυχώς, δεν τα κατάφερα στο πολυτονικό σύστημα. Αγαπητοί μου ακροατές, καλημέρα σας.
@ΩΣΗΕ, είναι πραγματικά ευχάριστη και όμορφη αυτή η σύμπνοια.
Θαυμάζω αυτούς που με λίγες λέξεις στους στοίχους τους, σου δημιουργούν εσωτερικά εκρήξεις συναισθημάτων.
Μου αρέσουν τα "μαύρα" ποιήματα, αν και τύπος μου είναι εντελώς αντίθετος, με χιούμορ και γέλιο. Το συγκεκριμένο το βρήκα ταιριαστό με το blog!!!
Καλό βράδυ ποιητά!
@Λικεράκι, το πέτυχες! Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Οι εκπομπές δεν θα σταματήσουν ποτέ!
Καλό ξημέρωμα.
@Αγριο...zouzouna,
@pastaflora,
η προοπτική να γράψω για ένα ποίημα με έκανε να ανοίξω 5 τόμους (το 2.000 σελίδες δεν ήταν αστείο!). Θυμήθηκα ποιητές που είχα ξεχάσει και διάβασα κάποιους άλλους που δεν γνώριζα! Έχω κρατήσει μερικά ποιήματα γιατί αν και γραμμένα από την εποχή του πολέμου, φαίνονται τόσο φρέσκα!
Επειδή αυτό το κάνω σε κάθε ανάρτηση, δεν μπορώ να μην δω τα οφέλη από τις μεταξύ μας αναρτήσεις και σχόλια. Το σχόλιο του Πειραματικού λέει ποιος είναι ο σταθμός στα 49.83, δεν είναι τρομερό αυτό που γίνεται? ή μόνο εγώ ενθουσιάζομαι τόσο.
Καλό ξημέρωμα!
@Πειραματικέ, ξαφνικά έγινε ξεκάθαρο το ποίημα στο μυαλό μου. Βουή, γδούπο, βαριά βήματα, μπότες, λέξεις που απέκτησαν νόημα.
Ο σταθμός που σε κάθε πείσμα του ποιητή χαλούσε τη λήψη (όπως και οι προηγούμενες λέξεις), υποψιαζόμουν ότι μάλλον είναι φανταστικό στοιχείο "ποιητικής αδείας" για να δώσει ο ποιητής τη πίκρα που ήρθε και τη χαρά που χάθηκε παρομοιάζονάς τες με μουσικές για να τελειώσει με την ελπίδα που γεννιέται μέσα του, και με μια λαχτάρα!
Το άλλο με τα μικρά παιδιά μου θύμισες τον "Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο" του Aldous Huxley το 1932!
Ευχαριστώ φίλε για τα σχόλιά σου.
Δεν πρόκειται για ένα σουρεαλιστικό ποίημα αλλά για μια ρεαλιστικότατη καταγραφή συναισθημάτων. Δεν αποκλείεται ο Γιαννόπουλος να είχε υπόψη του τον Haxley, καθότι προγενέστερος του βιβλίου του. Γράψε και άλλα ποιήματα, μου αρέσουν!
Είδες τί ωραία ευκαιρία που σου έδωσε η πρόσκληση να ξεσκονίσεις της ποίηση; Είδες που ξαναμπήκες στους στίχους του Δωδεκάλογου του Γύφτου;
Τελικά πρόδωσες τον Παλαμά μου επειδή έχεις τις καλλιτεχνικές εμμονές σου για το ράδιο. Εύγε για την επιλογή σου!
Φιλιά κυριακάτικα
Kαλημέρα Θυμιο ! ! ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ :); Ε ; ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΤΡΕΛΕ οτι επιθυμεις με υγεια αγαπη και οτι καλυτερο στην ζωη σου ....παντα ευτυχια φιλε μου :)
Δεν το ήξερα το κείμενο και ομολογώ μου άρεσε πολύ σου μεταφέρει μια πολεμική υφή και μαι πικρια και θλίψη του συγγραφέα για την περίοδο :)
Καλη σου μέρα . . . Καλη κυριακη :)
Θύμιο πολύ καλή η ιδέα σου, μας καλείς στο Ποιητικό Σαλόνι την ημέρα της γιορτής σου! Πολύ δυνατό και το ποίημα...η ποίηση του Μεσοπολέμου...εξαιτίας της, η πιο καλή μου φίλη, έχασε το αμόρε της!!!(για να μην ξεχνάμε και το χιούμορ μας!)
Kαλημέρα, Χρόνια πολλά με υγεία και χαρά. Δώρο σ' εμένα, δεν μπορώ να το κουβαλήσω........Φιλιά πολλά
Καλημέρα marconi! Δεν γνωρίζα το συγκεκριμένο ποίημα. Μου άρεσε τόσο που θα το κανω copy paste και θα το κρατήσω.. :)
Τι όμορφο να περνάς απο το ένα blog στο αλλο και να βλεπεις σελίδες γεμάτες απο ποίηση!
Την καλημέρα μου :))
καλημερα ραδιο
ωραιο το ποιημα ουτε εγω το ηξερα
παω να πιω καφε να το ξαναδιαβασω γιατι ετσι μισοκοιμησμενη αναθεμα και αν το επιασα
@Ιουστίνη μου, ποιος είμαι εγώ που θα μπορέσω να προδώσω έναν τόσο μεγάλο ποιητή! Απλά την τελευταία στιγμή δεν ...άντεξα λόγω εξάρτησης!
Μεγαλύτερη σημασία είχε το "ξεσκόνισμα" και η "διαδρομή" παρά η τελική επιλογή.
Καλημέρα Μόντρεαλ!
@Lock,
@betty,
σας ευχαριστώ πολύ παιδιά! Διαβάζοντας και εγώ ανακαλύπτω συνέχεια νέα πράγματα. Αυτή είναι η χαρά και η μαγεία!
Καλημέρα και καλή συνέχεια.
@Αγριο...zouzouna, το πήρα το δώρο μου και σε ευχαριστώ πολύ!
Καλό μεσημέρι.
@Road, ναι,τα ποιήματα, σαν ένα δένδρο που ανθίζει από blog σε blog!
"Η ποίηση του Μανόλη Αλεξίου είναι ποίηση νοσταλγίας εκείνου που δεν ήρθε. Και η πίκρα για κείνο που ήρθε και δεν μας ικανοποίησε. Η νοσταλγία της χαράς που χάθηκε, χωρίς ποτέ νάρθει. Η λαχτάρα του ανέφικτου παραδείσου."
(http://www.pireas.com/history/writers_no.htm)
Καλό μεσημέρι.
@skouliki καλημέρα, να το ξαναδιαβάσεις και να μου γράψεις δυο λόγια για το ποίημα σε παρακαλώ!!!!!
Καλό μεσημέρι!
@betty, @cook, ευχαριστώ πολύ για το πρωτο-blog-o-σέλιδο γλυκό που μου φτιάξατε!
Να είστε πάντα καλά, νόστιμες και γλυκές!
Πάρα πάρα πολύ όμορφο το ποίημα που ανέρτησες και δε το ήξερα.Να συμφωνήσω με τον φίλο μου τον ωσηέ,οτι είναι μαγικό που έχουν κατακλυστεί όλα τα μπλοκ με ποίηση,είναι ελπιδοφόρο!!!
Χρόνια πολλά πάντα με υγεία,να σε χαίρονται όλοι όσοι σε αγαπούν marconi!
@Feidia, είναι πράγματι όμορφο και μαγικό.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.
Καλό βράδυ και να είσαι πάντα καλά.
α! ρε marc
εσυ εισαι αυτος που ησουν ασχετος από ποίηση?
πολυ ωραια επιλογη και ολοκληρη ιστορια από πισω να ακολουθεί...
Για την γιορτη σου ευχομαι να εχεις πάντα ό,τι επιθυμεις... και συντομα να εκπέμπεις στα ερτζιανά
ΥΓ Λες εκτός απο φωτογράφηση, να συνεργαstούμε και σαν ραδιοφωνικοι παραγωγοί? φοβερη ιδεα :)
Φίλτατε Μαρκ, δε σε πρόλαβα χθες καθόλου γι αυτό σου εύχομαι σήμερα χρόνια πολλά για τη γιορτή σου. Ό,τι επιθυμείς. Θα τα πούμε από κοντά σύντομα;
Την καλημέρα μου.
Λοιπόν παρ' ότι το ποίημα δεν το γνώριζα (πολύ ωραίο), ψυχανεμίστηκα πως κάποια αναφορά γίνεται περί χιτλερικής θηριωδίας..."βαρια βήματα με μπότες".
Με επιβεβαίωσε η υποσημείωσή σου όπου βεβαίως έμαθα και περί της ισχύος μετάδοσης του σταθμού που μόνο ακουστά έχουμε..
Καλή σου εβδομάδα!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ξανά, διότι αργώ ως συνήθως να πάρω μπρός. Το ποίημα είναι γραμμένο το 1938, οπότε δεν μιλάει για την Ελλάδα. Σωστά?
@Natalia, δηλώνω άσχετος, μου μιλάει όμως!
Ευχαριστώ για τις ευχές σου και μη νομίζεις κάτι διάβασα περί motel radio! τι έγινε έπαιξες κανένα κομμάτι? να σε πάρω μεταγραφή?
Μια εκπομπή για να γελάσουμε θα τη κάνουμε δεν θα τη γλυτώσει!
Καλή εβδομάδα.
@KitsMits, ευχαριστώ.
Ναι θα τα ...πιούμε από κοντά!
Καλή εβδομάδα.
@Γλαρένια, εγώ πάλι δεν το έπιασα με την πρώτη!
Θυμάμαι επί χούντας που ερχόταν ένας φίλος του πατέρα μου στο σπίτι με ένα ραδιόφωνο παγκοσμίου λήψης και άκουγαν κρυφά στη Deutche Welle τις ειδήσεις στα Ελληνικά!
Καλή εβδομάδα.
@Αγριο...zouzounza, ως άσχετος θα σου πω ότι τα παλιά ραδιόφωνα με τις λάμπες έπιαναν υπερβραχέα και Deutche Welle, οπότε για Ελλάδα πρόκειται, απλά οι Ναζί ήχαν ήδη πάρει φόρα και ο πόλεμος ήταν προ των πυλών!
Καλή εβδομάδα.
χρονια πολλα τρελαμενο
@skouliki, ευχαριστώ και νάσαι καλά.
αιματηρες αναμεταδοσεις απο ηρωες, με αποδεκτες ανθρωπους που κρατουσαν καλα φυλαγμενη την ελπιδα...
υπεροχο ποιημα!
διαβασα στα σχολια πως γιορταζες...χρονια σου πολλα, να χαιρεσαι την οικογενεια σου!
: ))
Μπράβο σας, χρωστάω και εγώ κάνα δυο μπλογκοπαίχνιδα..
Eχω δύο παλιά ράδια με λάμπες, που δουλεύουν ακόμη. Ξέρω. Απλά σκέφτηκα πως δεν ήταν στην Ελλάδα Κατοχή το 1938 που το έγραφε... το ίδιο λέμε (στην ξανθιά, όλα τα λογάκια!) Καληνύχτα.
δεν επαιξα κανενα κομματι πουθενα καλέ
εσενα περιμενω να κανουμε πρόγραμμα...
τοσα χρόνια στα φωτογραφικά στουντιο μαζί, και τωρα θα εκπέμψω από άλλη συχνότητα?
jamais marc
@una mama, όσο το διαβάζω τόσο αντλώ τη ένταση και τη δύναμη που κρύβει.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Καλημέρα.
@if.., άστα να πάνε με τα χρωστούμενα! Γεμάτο το γραμματοκιβώτιο!
Καλημέρα.
@Αγριο...zouzouna, εγώ δεν είχα μυαλό και κάτι παλιά με λάμπες τα έκανα εξαρτήματα! Πειραματιζόμουνα!
ΚΑλημέρα.
@Natalia, για να δω! Θα σταθείς άξια της εμπιστοσύνης που χτίσαμε πετρούλα-πετρούλα τόσα χρόνια?
Καλημέρα.
Tί μπορεί να πει κανείς ;;
Βέβαια εγώ την Deutche Welle την θυμάμαι στην 7ετία συνώνυμο της ελεύθερης ενημέρωσης.
Εμείς πώς θα ακούσουμε το πειρατικό;
@so_far, και εγώ επί χούντας την έμαθα ακούγοντας στο σπίτι ειδήσεις. Ένα μέσο είναι, το θέμα είναι σε τι χέρια θα πέσει και πως θα χρησιμοποιηθεί.
Το λέμε για πλάκα, αλλά μια εκπομπή τουλάχιστον θα άξιζε το κόπο και το γέλιο! Λίγο χρόνο θέλει και θα γίνει. Σε πρώτη φάση ετοιμάζω ...κονσέρβα!
Καλό απόγευμα.
Είναι ωραίο τελικά να ξεσκονίζει κανείς τέτοια ποιήματα!!! Είχε πάντα το καταθληπτικό του ανέφικτου αυτού που περιμένουμε να ρθει... Είναι τόσο ρεαλιστικός που σε τρομάζει ακόμη και σήμερα με τα ποιήματά του.
Να'σαι καλά που μας τον θύμησες και πάλι!!!
Μάλλον με καταδιώκει αυτή η λέξη τις τελευταίες μέρες: μαγεία... Ήταν όμορφη η ανακάλυψή σου και όσο υπάρχουν σκέψεις εδώ πάνω, η υδρόγειος θα συνεχίσει να γυρίζει και να γεννά ζωή!
την καλημέρα μου.
@mmexer,ακριβώς αυτό που λες, έχει γραφτεί τόσο παλιά και ακόμα βγάζει αυτό το τρόμο, την αγωνία, τη πίκρα και την ελπίδα. Πολύ ζωντανό.
Καλημέρα.
@demon, το ίδιο νοιώθω και εγώ κάνοντας βόλτα στα blogs και σκέπτομαι ότι δεν θα με πείραζε να συνεχιζόταν έτσι!
Από το να εκνευρίζομαι βλέποντας να παίζει τα ίδια εβδομάδες τώρα η tv προτιμώ το ταξίδι με τα ποιήματα και τι φοβερή αντίθεση ε?
Καλημέρα.
Οι ποιητές του μεσοπολέμου πάντα μιλάνε μέσα μου με μία φωνή σαν από μακρινό σταθμό με τα παράσιτα των βραχέων.Καιείναι οξύμορος ο συνδιασμός βραχέων ποίησης και μπλογκ ποίησης.Τελικά η ποίηη πρέπει να ίναι από γερό μέταλλο.Την καλημέρα μου
@island, ναι, τώρα συνηδητοποιώ ότι και εγώ τα βραχέα και το θόρυβο που κάνουν (βουήσματα, παρεμβολές, παράξενες φωνές, σήματα μορς) τα έχω συνδιάσει με "εμπόλεμες" καταστάσεις!
Η ποίηση είναι rock ε?
Καλημέρα.
Νάσαι καλά Μαρκόνη μου . . .
με τους στίχους του Μ. Αλεξίου
Τι μου θύμησες !!!
Σε κάτι τέτοιες μέρες όπου τα ερτζιανά
Ράδιο – TV – φυλλάδες . . .
στο έσχατο σημείο κινδυνεύουν να φτάσουνε της απαξίωσής τους.
. . . Χούντα … φοιτητικό δωμάτιο …
Το ραδιάκι μας να εκπέμπει σε δυό ακουστικά
Ο καθένας μας από ένα στο αυτί.
DEUTHE WELLE, BBC, Φωνή της Αλήθειας,
Μόσχα, Τίραννα, όπου τέλος πάντων έσκαβες ν’ ανακαλύψεις ψήγματυα αλήθειας !!!
Και το μαγνητοφωνάκι να παίζει στη διαπασών.
Κι απ’ έξω ο μπάτσος που μας είχε χρεωμένους
με 108 με τα’ αφτί στο παράθυρό μας.
Πραγματικά τι μου θύμησες …
... Τελικά ίσως δεν φταίει το μαχαίρι . . .
εκτός από το να κατακρεουργήσεις κάποιον
μπορείς να καθαρίσεις κι ένα μήλο !!!
θαυμάσιο ποίημα,έντονα συναισθήματα...παρ'ολο που με την ποιηση δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις....
Απόσπασμα από ποίημα του Α. Αλεξάνδρου που μελοποίησε ο Λουκάς Θάνος και τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης στο δίσκο "Σάλπισμα":
Τις νύχτες σκάβαμε κρυφά μια υπόγεια σήραγγα
Μ' ένα σουγιά, μ' ένα πιρούνι, με τα νύχια
Σκάβαμε τις πέτρες ξέροντας πως θα φθάσουμε
Μοναχά ως τη θάλασσα
Μα όμως ήταν ανάγκη να βλέπουμε τα χέρια μας να ζούνε
Μου ήταν ανάγκη να βλέπω πως κοντεύω πόντο-πόντο να σε φτάσω
"Ελεύθερη απομαγνητοφώνηση" από το δίσκο. Συγχωρήστε με αν έκανα κάποιο τυπογραφικό λαθάκι. Νομίζω ότι ο Α. Αλεξάνδρου είναι ο Άρης Αλεξάνδρου, ο γνωστός συγγραφέας και μεταφραστής του Ντοστογιέφσκι και επί χρόνια συνεργάτης των εκδόσεων "Γκοβόστη".
Είπα να μη σχολιάσω σε ποιήματα, μιας και από ελληνική ποίηση δε σκαμπάζω μια (είμαι ομογενής και ξέρω μόνο τα top-hits), αλλά από περιέργεια μπαίνοντας στα σχόλια ανακάλυψα πως γιόρταζες αυτές τις μέρες. Εστω και (πολύ) καθυστερημένα σου εύχομαι να είσαι πάντα γερός και με πείσμα για όσα αγαπάς. Χρόνια πολλα λοιπόν!
PS: Αν ήμουν τόσο εξευτελιστικά καθυστερημένος κράτα τις ευχές για του χρόνου :-P
@Side21, ποτέ δεν περίμενα ότι θα θύμιζε σε πολλούς τόσα αυτό το ποίημα.
Αυτά που περιγράφεις τα έζησα και εγώ μόνο που ήμουν ακόμα μαθητής. Θυμάμαι τον πατέρα μου και τους φίλους του να μαζεύονται για να ακούσουν ειδήσεις. Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν εκεί απ’ έξω (τέλειωσε μεγάλος το πανεπιστήμιο) και θυμάμαι που μας χτυπούσαν τη πόρτα φοιτητές για να περάσουν τη βραδιά στο σπίτι μας. Νοιώθαμε ότι κάναμε κάτι και θα είχε αποτέλεσμα. Τώρα?
Ευχαριστώ και να είσαι καλά.
@cool, κρατάω και εγώ μια απόσταση αλλά είμαι γοητευμένος.
Καλό απόγευμα.
@Πειραματικέ, πραγματικά μου άρεσε!
Έχω αποφασίσει να ξαναδιαβάσω Ντοστογιέφσκι γιατί τον γνώρισα μικρός και δεν νομίζω να τον κατάλαβα!
Καλό απόγευμα.
@MAD, καλώς το ασθενοφόρο της χαράς!
Μα με το ζόρι να μαθαίνετε τα ποιήματα απ'έξω ε? Κάτι σου έμεινε και νομίζω ότι αυτό είναι καλό!
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και δεν κρατάω κακίες :))
Καλό απόγευμα.
μισο να μαθω το ποιημα απεξω να το πω στο σχολειο
Πολύ όμορφο....αν και δεν έχω και την καλύτερη των σχέσεων με τα ποιήματα.....
"Κουράστηκε το χέρι μου
να φέρνει βόλτα την υδρόγειο
και μάταια η φούχτα μου ανοιγμένη
λίγη ξεστή να ζητιανέψει μελωδία."
Αυτό....μου έκατσε....
@skouliki, να μάθεις το ποίημα για την 28η Οκτωβρίου!
@Natalia, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι όταν κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω και διαφορετκά πράγματα. Και αυτό μου δημιουργεί καινούργια συναισθήματα.
Καλό απόγευμα.
Eστειλα πρόσκληση, ελήφθη? Οver!
@Αγριο...souzouna, ελήφθη! over!
Δημοσίευση σχολίου