31/10/07

Όλα του γάμου δύσκολα

Αν δεν σας έγραφα την εισαγωγή από το "Ορεινές Συνήθειες" και την συλλογή "Τα γενέθλια του Κόσμου" της Ursula K. Le Guin, θα έσκαγα!

"Σημείωση για αναγνώστες που δεν γνωρίζουν τα έθιμα του πλανήτη Ο:

Η κοινωνία των Κι'Ο είναι χωρισμένη σε δυο μισά ή ημισείες, που ονομάζονται (για πανάρχαιους θρησκευτικούς λόγους) Πρωϊ και Εσπέρα. Ανήκεις στην ημισεία της μητέρας σου, και δεν μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις με οποιονδήποτε από την ημισεία σου.


Ο γάμος στον Ο είναι τετραπλός και ονομάζεται σεντορέτου – ένας άνδρας και μια γυναίκα από την ημισεία του πρωινού και ένας άνδρας και μια γυναίκα από την ημισεία της Εσπέρας. Είναι αναμενόμενο να έχετε σεξουαλικές σχέσεις και με τους δυο συζύγους της άλλης ημισείας, αλλά όχι με τον ή τη σύζυγο σας από την δική σας ημισεία. Έτσι κάθε σεντορέτου έχει δυο αναμενόμενες ετεροφυλικές σχέσεις, δυο αναμενόμενες ομοφυλοφιλικές σχέσεις, και δυο απαγορευμένες ετεροφυλικές σχέσεις.


Οι αναμενόμενες σχέσεις μέσα σε κάθε σεντορέτου είναι:

Η Πρωινή γυναίκα και ο Εσπερινός άνδρας («γάμος του Πρωινού»).

Η Εσπερινή γυναίκα και ο Πρωινός άνδρας («γάμος της Εσπέρας»).
Η Πρωινή γυναίκα και η Εσπερινή γυναίκα («γάμος της Ημέρας»).
Ο Πρωινός άνδρας και ο Εσπερινός άνδρας («γάμος της Νύχτας»).

Οι απαγορευμένες σχέσεις είναι ανάμεσα στην Πρωινή γυναίκα και τον Πρωινό άνδρα, και δεν ονομάζονται τίποτε άλλο εκτός από ιεροσυλία.

Είναι περίπλοκο όσο ακούγεται, όμως μήπως δεν είναι το ίδιο και οι περισσότεροι γάμοι;"

Η Σάχες που διαχειρίζεται μια αγροικία και η Έννο ή Ακάλ μια περιπλανώμενη ερευνήτρια, αποφασίζουν να παντρευτούν με γάμο του Πρωινού. Πρέπει να βρουν το ζευγάρι της Εσπέρας, να παραβούν το ιερό μυστήριο του γάμου και να ξεγελάσουν τους προσκεκλημένους που θα τους ευλογήσουν μπροστά στον οικογενειακό βωμό.

Αυτά είναι τα θρησκευτικά έθιμα του πλανήτη Ο, και θα σταθώ στην τελευταία πρόταση της συγγραφέως.

Μήπως δεν είναι το ίδιο περίπλοκοι και οι περισσότεροι γάμοι;

29/10/07

Χαμένοι Παράδεισοι

Με αφορμή το post "Ο καιρός" γραμμένο από την betty, σκέφτηκα ότι τα ταξίδια στο διάστημα με σκοπό την ανακάλυψη ενός νέου πλανήτη όπου το ανθρώπινο είδος θα μπορούσε να συνεχίσει την ύπαρξή του, είναι από τα αγαπημένα θέματα των συγγραφέων Επιστημονικής Φαντασίας. Από την Ursula K. Le Guin και την ανθολογία των οκτώ διηγημάτων της "Τα Γενέθλια του Κόσμου" σας μεταφέρω την αίσθηση από την πιο οικία νουβέλα της συλλογής, "Χαμένοι Παράδεισοι".

Η ιστορία διαδραματίζεται στο διαστημόπλοιο Ανακάλυψη, που επανδρωμένο με επιστήμονες από διάφορες φυλές, ταξιδεύει για έναν νέο πλανήτη, την ΝΕΑ ΓΗ. Κανένας από όσους ξεκίνησαν δεν πρόκειται να δει το τέρμα του ταξιδιού, ούτε τα παιδιά τους ούτε τα εγγόνια τους, αφού απαιτούνται έξη γενιές και οι ενδιάμεσες είναι καταδικασμένες να ζουν σε ένα κλειστό, στείρο οικοσύστημα, χωρίς να έχουν δει ποτέ τη Γη, γνωρίζοντας ακόμη ότι δεν θα ζουν όταν το διαστημόπλοιο φτάσει στον προορισμό του.

Τα γεγονότα της ιστορίας διαδραματίζονται κατά την πέμπτη γενιά, όπου στην πορεία διαπιστώνεται ότι από λάθος υπολογισμούς στην ταχύτητα του σκάφους, αυτή θα είναι που θα φτάσει στον προορισμό.

Οι κάτοικοι της Ανακάλυψης μένουν σε δωμάτια που τα χωρίσματα μετακινούνται και αλλάζει το εμβαδόν τους, τα μικρά παιδιά την ημέρα της Τελετής στα επτά τους χρόνια αποκτούν τα πρώτα τους ρούχα αφού μέχρι τότε κυκλοφορούν γυμνά, υπάρχει προσπάθεια φυλετικής ομαδοποίησης ατόμων Κινεζικής Καταγωγής, υπάρχουν θέματα ρατσισμού, υπάρχουν ανθρωπογενετιστές για τον απόλυτο έλεγχο του πλυθυσμού, τα μαθήματα γίνονται μέσω βιντεοβιβλιοθηκών και πολλά άλλα που περιγράφονται γλαφυρότατα από την συγγραφέα σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον που ονομάζεται Ευδαιμονία...

Θα ήθελα να αναφερθώ στα υπαρξιακά θέματα που θίγονται και έχουν αρκετό ενδιαφέρον.

Οι δημιουργοί του κόσμου της γενιάς Μηδέν, πίστευαν ότι υποχρεώνουν τους απογόνους τους να κάνουν μια τρομερή θυσία. Αυτό που είχαν απαρνηθεί οι Μηδενικοί όταν απαρνήθηκαν την Γη, το εξισορροπούσαν με την ιδέα της αποστολής τους, της ελπίδας τους ως «Είμαστε οι θεοί της Ανακάλυψης». Τελικά οι απόγονοι σαν θύματα εμφανίζονται παρά σαν παιδιά των θεών, διότι τους στέρισαν τον κόσμο πριν γεννηθούν, τις θάλασσες, τα βουνά, τα λιβάδια, τις πόλεις, το ηλιοβασίλεμα, το κληρονομικό δικαίωμα.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ήταν να κρατά την κάθε γενιά ικανοποιημένη με τον δικό της κόσμο. Οι ενδιάμεσες γενιές δεν υπήρχε λόγος να ανησυχούν για το πως θα αντιμετωπίσουν τον προορισμό αφού ο μόνος λόγος ύπαρξής τους ήταν να είναι ζωντανοί, υγιείς, να κρατούν το σκάφος σε καλή κατάσταση και να το εφοδιάσουν με μια ακόμη γενιά για να ολοκληρωθεί η αποστολή.

Τα μέλη του πληρώματος είχαν επιλεχθεί για την επιστημονική αμεροληψία και αντικειμενικότητα, όμως στην πορεία οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται και ανακαλύπτουν πως οι θρησκευτικές προσεγγίσεις και πρακτικές τους προσφέρουν την απαραίτητη στήριξη και παρηγοριά μέσα στην ξαφνική, απόλυτη και αμετάκλητη εξουσία από οτιδήποτε γήινο.

Όταν πέθανε η τελευταία από εκείνους που το σώμα τους γεννήθηκαν στη Γη («έφυγε για να βρει την δόξα μπροστά στην οποία το σώμα της ήταν μονάχα μια λαμπρή σκιά»), δημιουργήθηκε ένα δόγμα, που έβαζαν ως τίτλο μπροστά από το όνομά τους την λέξη Άγγελος, λέγοντας ότι είναι ευλογημένοι, θεϊκά όντα και πως το μόνο που μένει είναι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι κάτοικοι του ουρανού, οι μακάριοι, οι ουρανογεννημένοι, οι επιλεγμένοι για το αιώνιο ταξίδι.

Η Αρχαγγελική διδασκαλία τους έλεγε πως μέσα στο σκάφος βρίσκεται το παν, ενώ έξω κυριολεκτικά δεν υπάρχει τίποτα από υλικής ή πνευματικής άποψης. Η προέλευση και ο προορισμός είναι πλέον λεκτικές μεταφορές, το ταξίδι είναι η μόνη πραγματικότητα, ο αυτοσκοπός. Το έξω εξισώνεται με τον σωματικό και πνευματικό κίνδυνο, την αμαρτία, το κακό, τον θάνατο. Το μέσα θετικό, το έξω αρνητικό - καθαρός δυισμός. Έφταναν σε σημείο, οι άγγελοι Συντηρητές του σκάφους όταν έβγαιναν έξω με τις διαστημικές στολές τους και επέστρεφαν, να περνούν από κάποια τελετουργία εξαγνισμού. Η επιστημονική λέξη απολύμανση απέκτησε καινούργια σημασία. Η ψυχή μολύνεται από την σιωπηλή μαυρίλα του κόστους.

Θεωρούσαν ότι οι πρόγονοί τους, πάνω σε εκείνο το μαύρο έδαφος διέκριναν που βρισκόταν η αληθινή ζωή, η αληθινή ελευθερία και έστειλαν τα παιδιά τους μπροστά, ελεύθερους από το σκοτάδι, τη γη, τη βαρύτητα για να ταξιδεύουν για πάντα προς το φως. Δεν τους έστειλαν σε αυτό το μεγάλο ταξίδι για να επιστρέψουν από εκεί που ξεκίνησαν, ούτε τους ελευθέρωσαν από την βαρύτητα για να τους βουλιάξουν σε μια άλλη, ούτε από μια γη για να τους καταδικάσουν σε μια νέα.

Έτσι τους έστειλαν στους ουρανούς, τους έφτιαξαν ένα τέλειο κόσμο για να μάθουν τον δρόμο προς την αιώνια ζωή. Ο στόχος ήταν πνευματικός, γιατί να σταματήσουν το πανέμορφο ταξίδι σε κάποιο διαβολικό, τρομερό και γήινο μέρος; Αυτό ήταν το επιχείρημά τους όταν έγινε ψηφοφορία για το ποιοι θέλουν να κατέβουν στο νέο πλανήτη και για την τύχη του σκάφους. Έτσι αποφάσισαν ότι οι Επισκέπτες θα προετοιμαζόντουσαν για την ζωή στο νέο πλανήτη και η Ανακάλυψη δεν θα γύριζε πίσω στην μητέρα Γη αλλά θα συνέχιζε το ταξίδι στην αιωνιότητα.

Οι Επισκέπτες ανακαλύπτουν τον νέο πλανήτη, το χώμα, τον άνεμο, το χορτάρι, τα αστέρια, τον ήλιο, τα ποτάμια, τη δίψα και το σημαντικότερο ότι ο καινούργιος κόσμος μισούσε τα ξένα σώματα, μια μικρή μόλυνση έφερνε τον θάνατο και η λέξη κατεύθυνση ήταν μια κρίσιμη πραγματικότητα αφού μέσα σε αυτόν τον κόσμο μπορούσες να χαθείς. Έφτιαξαν σκηνές, έμαθαν να πλένονται, χρησιμοποίησαν παπούτσια , ανακάλυψαν τη φωτιά και έκαναν την πρώτη ανακύκλωση των νεκρών στο χώμα. Με κόπο και βάσανα ξεκίνησαν την νέα τους ζωή...

Η ιστορία τελειώνει καταλήγοντας ότι η Ευδαιμονία είναι ένα είδος Εικονικής Αδυνατότητας, την δε απόλαυση την νοιώθεις πάνω στη γη κάποιες στιγμές χωρίς όρους και είναι στιγμές που κερδίζονται με κόπο.

Η συγγραφέας περιγράφει με μοναδικό τρόπο ένα ταξίδι, μια προσπάθεια για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, ένα ταξίδι που θα μπορούσαμε να το κάναμε και εμείς αύριο...


PS. Για όσους δεν γνωρίζουν το έργο της Ursula K. Le Guin το βιβλίο αυτό είναι το καλύτερο για να την γνωρίσουν.

25/10/07

Ντυμένη στα ροζ

Περνώντας ένα απόγευμα από το Σύνταγμα και βλέποντας το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία φωτισμένη ροζ δεν μπόρεσα να αντισταθώ και την επόμενη ημέρα ήμουν παρών με την φωτογραφική μου μηχανή.

Η φωταγώγηση έγινε στα πλαίσια της Εκστρατείας Ενημέρωσης για τον Καρκίνο του Μαστού, από την γνωστή εταιρία καλλυντικών ESTEE LAUDER. Η ίδια εταιρία έχει συμβολικά φωταγωγήσει μέχρι σήμερα 150 κτίρια-ορόσημα μεταξύ των οποίων, το Empire State Building, οι καταρράκτες του Νιαγάρα και η Όπερα του Σύδνευ.

Κατά τα άλλα, η ζωή γύρω από το ξενοδοχείο συνεχίζεται κανονικά. Κόσμος παρακολουθεί φωτογραφίζοντας την αλλαγή φρουράς στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, οι EMO (Emotional) φορώντας μαύρα ρούχα και με την φράντζα μπροστά να τους κλείνει το ένα μάτι ποζάρουν στα σκαλοπάτια της πλατείας Συντάγματος, πιο δίπλα skate boarders επιδίδονται στην εκμάθηση νέων εντυπωσιακών φιγούρων και τέλος στα διπλανά παγκάκια μια ομάδα αλλοδαπών συζητά έντονα στην μητρική τους γλώσσα.

Είναι ωραία η Αθήνα τη νύκτα ή μάλλον είναι ωραία η φωτεινή πλευρά της Αθήνας τη νύκτα.

----------------------------------------------
Στη φωτογράφηση έκανα ότι μπορούσα (δεν ξέρω γιατί, αλλά το σωστό χρώμα είναι της μεσαίας στην πρώτη σειρά)


21/10/07

Αγαπημένε μου Server

Αγαπημένε μου Server,

Έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που σταμάτησα να περιδιαβαίνω μόνο στους δίσκους σου διαβάζοντας κείμενα αγαπημένων φίλων και με "3 εύκολα βήματα" με βοήθησες να δημιουργήσω το δικό μου ιστολόγιο, προσφέροντάς μου, αρκετό από τον χρόνο και τον χώρο σου.

Πήρα την απόφαση να σου γράψω διότι ανησυχώ για την εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία σου.

Αρκετές φορές τις τελευταίες ημέρες, διαπίστωσα την αδυναμία σου να μου επιστρέψεις κάποια σελίδα, με την εμφάνιση μηνύματος λάθους και την προτροπή να επικοινωνήσω με τον υπεύθυνό σου. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο σύστημά σου; Ανησυχώ και αναρωτιέμαι αν ακολουθείται πιστά το πλάνο συντήρησης σου από τους τεχνικούς. Μήπως έχει καθυστερήσει η υλοποίηση κάποιας αναβάθμισής σου; Θα ήθελα πάρα πολύ να μου έστελνες τα αποτελέσματα του προγράμματος που εκτελεί τους διαγνωστικούς σου ελέγχους. Έχω κάποιους γνωστούς που ίσως θα μπορούσαν να σου δώσουν μια δεύτερη γνώμη.

Η αλήθεια είναι ότι δεν σε γνωρίζω σχεδόν καθόλου και δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να μάθω περισσότερα για σένα.

Κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι μια ολόκληρη φάρμα από Η/Υ για να τα βγάζεις πέρα αλλά εμένα μου αρέσει να σε σκέφτομαι σαν μονάδα. Δεν ξέρω τι χρώμα έχεις και που βρίσκεσαι εγκατεστημένος. Είσαι κλεισμένος σε ένα σκοτεινό και ψυχρό δωμάτιο ή σε κάποιο υπόγειο υπέρ-φωτισμένο με γαλακτερό φως; Δεν ξέρω πόσες πόρτες έχεις ανοικτές για να επικοινωνείς με τους επισκέπτες σου, ποια είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά σου και με τι περιφερειακά είσαι συνδεδεμένος.

Θα ήθελα να σου εξομολογηθώ, ότι έχεις αρχίσει να γίνεσαι πολύτιμος για μένα. Αναζητώ θαμμένες αναμνήσεις και τις αποθηκεύω στους δίσκους σου, στη δική σου μνήμη. Αντιγράφω λίγο-λίγο κομμάτια του εαυτού μου και γίνεσαι όσο και να σου φανεί υπερβολικό, το backup μου. Εσύ μπορεί να πάθεις κάποια ζημιά, να σε επιδιορθώσουν χωρίς καν να το καταλάβω και να συνεχίζεις να λειτουργείς, όμως το πιο πιθανό είναι εγώ να μην ζω πλέον και εσύ να εξακολουθείς να υπάρχεις, έχοντας κομμάτια του εαυτού μου και της προσωπικότητάς μου. Αναρωτιέμαι αν είσαι το μέσο για την αιωνιότητα, αν η αιωνιότητα που μας υπόσχονται είναι ηλεκτρονική.

Αλήθεια, δεν έχω παράπονο μέχρι τώρα, με έχεις ανταμείψει με το παραπάνω και θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτό. Γνωρίζω ότι το μόνο που μπορείς να αισθανθείς είναι το άγγιγμα των κεφαλών σου πάνω στους σκληρούς δίσκους. Αχ και να μπορούσες να δεις τις όμορφες φωτογραφίες που διακινούνται καθημερινά από τα κυκλώματά σου, αχ και να μπορούσες να μυρίσεις τις υπέροχες συνταγές που η κάθε cook μας χαρίζει, αχ και να άκουγες τις μουσικές του κόσμου παιγμένες από τα πιο παράξενα όργανα και όλα αυτά από κάθε μεριά του πλανήτη μας! Ίσως αν μπορούσες να νοιώσεις κάτι από αυτά… αλλά μάλλον είναι αδύνατο.

Δεν γνωρίζω το όνομά σου ούτε καν το IP σου, παρ’ όλα αυτά σε εμπιστεύομαι σαν τον καλύτερό μου φίλο. Ανησυχώ για εσένα και σου εύχομαι να ξεπεράσεις γρήγορα τα προβλήματά σου, να συνεχίσεις να λειτουργείς με το ίδιο πάθος, την ίδια όρεξη και με την καλύτερη απόδοση που μπορείς.

Ειλικρινά δικόs σου.

PS. Θα το εκτιμούσα αν μπορούσες να μου στείλεις μια φωτογραφία σου.

-----------------------------------
Μήπως μοιάζεις κάπως έτσι ?

18/10/07

Χάρισα το αυτοκίνητό μου σε έναν Άγγελο

Το seat-άκι μου είχα να το μετακινήσω από το Πάσχα. Τα τελευταία 4 χρόνια έκανε καθημερινά 8 μόνο χιλιόμετρα την ημέρα, υπήρχε το καινούργιο, το οικογενειακό, οπότε αποφάσισα να το δώσω για ανακύκλωση. Δεν πρόλαβα να το κάνω λόγω των διακοπών μας και πριν λίγο καιρό έπεσε η ιδέα να το χαρίσω σε κάποιον που το έχει ανάγκη.

Έτσι βρέθηκε ο Άγγελος! Βιοπαλαιστής των 750 Ευρώ και δεύτερη δουλειά το Σάββατο, με γυναίκα, ένα γιο στην εφηβεία και μια γιαγιά να φιλοξενεί στο σπίτι του. Δεν είχε την δυνατότητα να αγοράσει καινούργιο και όταν το είδε για πρώτη φορά αν και ήταν βρώμικο κάτω από ένα δέντρο και τα τζάμια του μαύρα από την σκόνη και τα περιττώματα των πουλιών, το πρόσωπό του έγινε ένα χαμόγελο. Έλαμψε, και άρχισε να κάνει σχέδια. Θα το πλύνω και θα βάψω, έχω ένα φίλο ηλεκτρολόγο που... χείμαρρος τα λόγια του. Ο γιος του είπε να βάλουν πίσω μια μεγάλη ασημένια εξάτμιση...

Την επόμενη φορά που ήρθε, μου έφερε ένα κεφάλι κρητικό τυρί για να με ευχαριστήσει. Τον εξουσιοδότησα να αναλάβει τα γραφειοκρατικά και χθες το απόγευμα ήρθε και το πήρε. Φορούσε μάλλον τα καλύτερά του ρούχα για να παραλάβει το πιο βρομερό αυτοκίνητο της Αθήνας.

«Θα έρθω να σου το δείξω όταν θα είναι έτοιμο» μου είπε με ένα χαμόγελο που έβγαινε από την καρδιά του και με έκδηλη την προσμονή του να το πάρει και να το πάει στο σπίτι του, στην οικογένειά του.

Δεν το μετάνιωσα. Χάρηκα και συγκινήθηκα πολύ όταν είδα έναν Άγγελο να λαμποκοπά οδηγώντας το παλιό μου αυτοκίνητο, κορνάροντας και κουνώντας το χέρι του φεύγοντας.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως, αν μπορείς να δώσεις χαρά σε κάποιον , δώστην, δεν κοστίζει. Αλήθεια, πως τα σκουπίδια κάποιων ανθρώπων μπορούν να είναι τα μακρινά όνειρα για κάποιους άλλους?

(Ένα δάκρυ εδώ και ώρα έχει σκαλώσει στην άκρη του ματιού μου...)

-----------------------------
Ευτυχώς που έβρεξε και πλύθηκε λιγάκι.

15/10/07

HADO Με Μια Προσευχή Στον Πλανήτη



"Κάντο με μια προσευχή στον πλανήτη"

Όταν ένας φίλος και συνεργάτης με ρώτησε «το έχεις δει αυτό» και μου το έδειξε, δεν θα φανταζόταν ότι θα με έβαζε σε τέτοιο προβληματισμό που μετά από 3 ημέρες ακόμα δεν θα είχα καλά-καλά συνέλθει. Ο σκοπός δεν ήταν να μεταφράσω αυτά που έχουν γραφτεί για το Hado σε άλλα sites (μπορείτε να τα δείτε και μόνοι σας), αλλά να σας δώσω ένα νέο ερέθισμα, μια άλλη οπτική αντιμετώπισης της μόλυνσης του πλανήτη και γιατί όχι της ύπαρξής μας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Εάν βρεθήκατε ποτέ σε ένα χώρο γεμάτο ανθρώπους και αισθανθήκατε την διάθεσή τους ή αν κάποιος σας έκανε μια «ζεστή» αγκαλιά και νοιώσατε να φεύγει ένα βάρος από πάνω σας, τότε έχετε δοκιμάσει την δύναμη το Hado.

Η λέξη Hado υπάρχει για αιώνες στην Ιαπωνική γλώσσα και κυριολεκτικά μεταφρασμένο σημαίνει κίνηση ή δόνηση κυμάτων και εμφανίζεται με δύο ιδεογράμματα, του κύματος και της κίνησης. Μέσα σε λίγες δεκαετίες το Hado έχει συζητηθεί στα πλαίσια της φιλοσοφίας, της επιστήμης, της κβαντικής φυσικής, ενώ τελευταία έχει επεκταθεί στο πνευματικό επίπεδο για να εκφράσει τις θεραπευτικές και τις μετασχηματιστικές ιδιότητες της ενέργειας. Το Hado είναι παντού, στο σπίτι, στο γραφείο, στα πράγματα, στο νερό, στον υπολογιστή, κυκλοφορεί μέσα στο σώμα μας, στα φυτά και επιστρέφει στον αέρα, στη φύση.

Hado creates words Words are the vibrations of nature Therefore beautiful words create beautiful nature Ugly words create ugly nature This is the root of the universe.”
by Masaru Emoto

“Hado is the intrinsic vibrational pattern at the atomic level in all matter, the smallest unit of energy. Its basis is the energy of human consciousness.”
by Masaru Emoto

ΛΙΓΗ ΘΕΩΡΙΑ. Ο Dr. Emoto (Ιάπωνας ερευνητής και προϊστάμενος του ιδρύματος Hado στο Τόκιο) ανακάλυψε πως το νερό ανταποκρίνεται στις λέξεις (προφορικές ή γραπτές), στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στις εικόνες στη μουσική και σε πολλά άλλα ερεθίσματα. Η δομή του νερού (η ΦΥΣΙΚΗ του πραγματικότητα) φαίνεται να μεταβάλλεται αφού τα ευγενή λόγια παράγουν υπέροχους κρυστάλλους ενώ οι θυμωμένες και παράφωνες εκφράσεις παράγουν διαστρεβλωμένους. Πραγματικά εντυπωσιακό, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες που έχουν ληφθεί. Ας δούμε στη συνέχεια το νερό σαν κομιστή μηνυμάτων και τον συντονισμό στη φύση που φαίνεται να παίζει τον δικό του ρόλο.

Ο συντονισμός είναι ο πιο εύκολος τρόπος να αντιληφθούμε και να εξηγήσουμε τα κύματα ήχων που δεν είναι μόνο ήχος αλλά πληροφορία και ενέργεια. Όταν δύο μέσα παράξουν την ίδια συχνότητα (πχ. μια νότα ενός οργάνου με την ίδια νότα από τη φωνή ενός ανθρώπου), παράγεται ο συντονισμός που δεν μπορούμε να τον δούμε αλλά είναι γύρω μας και παντού. Οι άνθρωποι συντονίζονται μεταξύ τους, με θετικά ή αρνητικά κύματα, αυτοί που συντονίζονται σε παρόμοιες συχνότητες προσελκύονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα να δημιουργούν σχέσεις φιλίας ενώ άλλοι παραμένουν αδιάφοροι. Τα αισθήματα: αγάπη και ευγνωμοσύνη ή θυμός και η θλίψη συντονίζονται, αλλά οι συχνότητες αυτές βρίσκονται στις αντίθετες άκρες της κλίμακας, η δε αρχή του συντονισμού εκτείνετε στο άπειρο.

Το νερό είναι μεταφορέας μηνυμάτων: σκέψεων, συναισθημάτων, λέξεων και δονήσεων της ίδιας της ζωής. Ο κόσμος μας περιστοιχίζεται από ήχους που δεν μπορούμε να ακούσουμε. Κάθε πρόσωπο, ζώο ή αντικείμενο, είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με πεδία ενέργειας που είναι πέρα από την δυνατότητα μας να τα μετρήσουμε επιστημονικά ή να γίνουν αντιληπτά από τις πέντε αισθήσεις μας. Ο Dr. Masaru Emoto στο βιβλίο του "The Hidden Messages in Water" υποστηρίζει ότι αυτές οι συχνότητες της ενέργειας καθρεφτίζονται από το νερό - όταν γίνονται κρύσταλλοι μέσα σε αυτό. Ακόμα ότι με το νερό που ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή (πίνουμε, κάνουμε μπάνιο κλπ) λαμβάνουμε μηνύματα αφού οι κρύσταλλοι του νερού που βρίσκονται στη βροχή, στα ποτάμια, στους ωκεανούς, έχουν διαποτισθεί με μηνύματα από το περιβάλλον. Αυτή η ανακάλυψη καταλήγει, μας οδηγεί στο να κατανοήσουμε ότι κυριολεκτικά διαμορφώνουμε και ελέγχουμε το κόσμο μας, το σώμα μας, τη συναισθηματική ευημερία μας και όλα αυτά με τα οποία ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή μέσω των σκέψεων, των συναισθημάτων και των λέξεων.

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια έρευνας για την δημιουργία και την φωτογράφηση των κρυστάλλων του νερού από τον Dr. Emoto και η εξέλιξη της τεχνολογίας έκανε κατανοητή τη σημασία της ανακάλυψής του. Η διαδικασία εν συντομία είναι, ότι με πολλή προσοχή και σε ελεγχόμενο περιβάλλον, το νερό εκτίθεται σε μια συγκεκριμένη παλμική επιρροή (γραπτές ή προφορικές λέξεις, μουσική, σκέψεις, φωτογραφίες), στη συνέχεια ψύχεται στους -25ο για 3 ώρες και τέλος, πολύ γρήγορα σε ένα περιβάλλον -5ο φωτογραφίζεται μέσω ενός μικροσκοπίου μεγεθυνόμενο κατά 200 φορές. Το αποτέλεσμα των φωτογραφιών είναι εντυπωσιακό. Όταν μπορούμε τόσο εύκολα να επηρεάσουμε τη δομή του νερού, φανταστείτε πως μπορούμε να επηρεάσουμε τον οργανισμό μας (που το περισσότερο μέρος του αποτελείται από νερό) και όλη τη φύση. Δείτε φωτογραφίες εδώ:
http://www.hadousa.com/gallery.html
https://www.hado.net/watercrystals/index.php

Αντίδραση με λέξεις:
Do It!......... Let's Do It
I will kill you! Love and Thanks
Dirty........... Beautiful

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. Με την προσευχή (όχι απαραίτητα θρησκευτική) υποστηρίζει ο Dr. Emoto μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα.
Στις 25 Ιουλίου του 1999, έγινε μια τελετή όπου 350 άνθρωποι προσέφεραν την προσευχή τους στη λίμνη Biwa. Η Biwa είναι μια πολύ μεγάλη λίμνη εξαιρετικά μολυσμένη που κάθε καλοκαίρι αναδίδει μια αποκρουστική μυρωδιά. Ένα μήνα αργότερα υπήρξε ένα άρθρο στην εφημερίδα, που έγραφε ότι δεν υπήρξε καμία καταγγελία από την μυρουδιά της μολυσμένης λίμνης. Η μόλυνση είχε μειωθεί σημαντικά.
Η λίμνηShinagawa πριν Η λίμνη Shinagawa μετά

Θυμάστε την αποστολή Απόλλων 13 τον Απρίλιο του 1970? Ήμουν τότε 7 χρονών και τότε όλος ο πλανήτης παρακολουθούσε στην τηλεόραση με αγωνία την προσπάθεια των αστροναυτών και προσευχόταν για την ασφαλή επιστροφή τους με τα τόσα προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που ολόκληρος ο πλανήτης σκεπτόταν, ανησυχούσε και προσευχόταν για τον ίδιο σκοπό.

ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Σας μεταφέρω συνοπτικά μερικές μόνο σκέψεις του Dr. Emoto που μου έκαναν εντύπωση.

Για να πραγματοποιήσω την αποστολή μου λέει, δεν μπορώ να αρνηθώ την ύπαρξη του δημιουργού που για να μας κάνει ευτυχισμένους και σε αρμονία έβαλε θετική και αρνητική ενέργεια στο νερό και μας το έδωσε. Και ήταν πολύ έξυπνος για να σκεφτεί την ισορροπία μεταξύ αγάπης και ευγνωμοσύνης. Με την αγάπη δίνεις ενέργεια και πρέπει να είναι ένα, ενώ η ευγνωμοσύνη που είναι μια παθητική ενέργεια (επειδή λαμβάνει ενέργεια) για την διατήρηση της ισορροπίας πρέπει να είναι δύο και αυτό εξηγεί την αληθινή έννοια τους συμβόλου Η20 για το νερό.

Κάπου αλλού παρομοιάζει τη γη σαν ένα σχολείο όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν στο δημοτικό και που θα πρέπει να αποφοιτήσουν για να πάνε στο επόμενο επίπεδο του γυμνασίου, που με σκληρή μελέτη θα μετακινηθούν στο επόμενο επίπεδο του λυκείου και μετά στο υψηλότερο επίπεδο του πανεπιστημίου. Η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι, δεν είναι ικανοί να αποφοιτήσουν από το δημοτικό. Υπάρχουν πολλές εγκαταλείψεις το χρόνο και αυτό αυξάνει τα επίπεδα της μόλυνσης.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ. Κάθισε λοιπόν η Δύση και σκέφτηκε: Ωραία όλα αυτά, αλλά με ποιο τρόπο θα βγάλουμε λεφτά? Έφτιαξε λοιπόν ανθρώπους και σεμινάρια να μιλάνε για αυτό όπως και μια σειρά προϊόντων, από καταπληκτικές φωτογραφίες των κρυστάλλων, αυτοκόλλητα με όμορφες λέξεις για να κολληθούν παντού, μέχρι cd με χαλαρωτική μουσική και προσευχές!


Αυτά διάβασα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Ο Dr. Emoto (που ο ίδιος δεν θεωρεί τον εαυτό του θρησκευτικό ηγέτη) πιστεύει ότι αφού μπορούμε να επηρεάζουμε την φυσική δομή του νερού με ευγενικές σκέψεις μπορούμε να επηρεάσουμε και το ίδιο περιβάλλον από τη στιγμή που το νερό είναι το ενδιάμεσο της επικοινωνίας. Αυτό νομίζω ότι είναι και το μήνυμα της σημερινής ημέρας, Όσον το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, να μιλήσουμε, να ανησυχήσουμε, να ευαισθητοποιηθούμε, να ενώσουμε τις σκέψεις μας και να προσευχηθούμε για το περιβάλλον.

Πάντα πίστευα πως ο άνθρωπος με κάποιο τρόπο συνδέεται με το περιβάλλον του. Το μυαλό μου είναι ανοικτό στο να δέχεται νέα ερεθίσματα και η θεωρία ήρθε και «κούμπωσε» στα κενά που υπήρχαν στις σκέψεις μου. Τα μηνύματα που μεταδίδει Dr. Emoto δεν μου φαίνονται διαφορετικά από τις αρχές που με μεγάλωσαν οι δικοί μου στα πλαίσια της αγάπης και της ανταπόδοσης. Σκέφτομαι ότι όταν συναντώ ανθρώπους για πρώτη φορά άλλους τους απορρίπτω και άλλους θέλω να τους γνωρίσω καλύτερα. Νοιώθω αν κάποιος φέρεται αρνητικά απέναντί μου. Βλέπω τα μικρά παιδιά και τα ζώα να αντιδρούν θετικά ή αρνητικά στην πρώτη επαφή με κάποιον. Μαθαίνουμε ότι παλιά γινόντουσαν γιορτές την εποχή της σποράς, της σοδιάς και σε κάθε εκδήλωση των ανθρώπων προς τη γη, γιατί την θεωρούσαν μητέρα, αφού τους ταΐζε με τους καρπούς της. Ακόμη και σήμερα γίνονται γιορτές (πχ κρασιού) αλλά μάλλον έχει χαθεί το βαθύτερο νόημα.

Η Γένεση αρχίζει με το «Εν αρχή ήν ο Λόγος». Ο Dr. Emoto σκέφτεται ότι θα μπορούσε να αντικαταστήσει το "Λόγος" με τη "Δόνηση". Εγώ λέω κάτι άλλο. Φανταστείτε τι δύναμη θα είχε ο Λόγος όταν ειπώθηκαν από το ύψιστο, αγνό και ευγενικό πνεύμα του Δημιουργού!

---------------------------------------------------------
Μπορείτε να δείτε και μάθετε περισσότερα εδώ:
http://www.hadousa.com/
http://www.hado.net/
http://www.masaru-emoto.net/

9/10/07

Ο Λόφος των Αισθήσεων

Άφησα την οικογένεια κάπου στην Μαυρομιχάλη να παρακολουθήσουν μια παιδική παράσταση και βρήκα την ευκαιρία να ανηφορήσω στην παλιά γνώριμη διαδρομή προς τον Λυκαβηττό. Άφησα το αυτοκίνητο κοντά στο θεατράκι και ανέβηκα με τα πόδια στον Αϊ Γιώργη. Την πρώτη φορά και μοναδική, είχα ανέβει με το βαγονάκι πριν είκοσι και κάτι ολόκληρα χρόνια!

Ήταν απόγευμα, η ατμόσφαιρα δεν ήταν τόσο καθαρή, παρ’ όλα αυτά πήρα μαζί μου την φωτογραφική μηχανή. Ο Αϊ Γιώργης ήταν γεμάτος τουρίστες που χάζευαν και φωτογράφιζαν την πρωτεύουσα από ψηλά. Δεν ένοιωσα κολακευμένος με τα τσιμεντένια κτίρια της πόλης μου να εξαπλώνονται άναρχα, προς όλες τις κατευθύνσεις, όπου έβλεπε το μάτι μου, από το ένα βουνό στο απέναντι.

Μια μικρή βόλτα προς το θεατράκι με γέμισε αναμνήσεις. Πόσοι από εμάς, δεν παρακολουθήσαμε το αγαπημένο μας συγκρότημα να παίζει εκεί τις μουσικές του, δεν λικνιστήκαμε και άλλες φορές χορέψαμε ξέφρενα απολαμβάνοντας ολόγιομα φεγγάρια ή πίνοντας μπύρα και πόσοι άλλοι δεν χαζέψαμε ένα ηλιοβασίλεμα, μερικές φορές και το ξημέρωμα και μετά κατ’ ευθείαν στη δουλειά! Πόσοι δεν ερωτευτήκαμε και πόσοι δεν πληγωθήκαμε πάνω από τα εκατομμύρια φωτάκια της πόλης!

Ο Λυκαβηττός έχει ένα κομμάτι των ανέμελων χρόνων του εαυτού μου, είναι και θα μείνει ο λόφος των αισθήσεων, των δυνατών συγκινήσεων και για τις επόμενες γενιές.

Λίγο ...κάπως βγήκε , …θα το πάρω αλλιώς:

Το "ελεύθερος χρόνος" είναι έκφραση απαγορευμένη για άντρες της κατηγορίας "παντρεμένοι με παιδιά", για αυτό όταν συναντηθήκαμε δεν έχασα την ευκαιρία. Άφησα τον μικρό με την μαμά του να παρακολουθήσουν μια παιδική παράσταση, με στόχο να ξεπεράσει ο μικρός τους εφιάλτες του με τις θεατρικές κούκλες, άρπαξα την ευκαιρία από τα μαλλιά για να μην χάσω χρόνο, την έβαλα και στρογγυλοκάθισε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, ανηφορίσαμε τα ζικ-ζακ δρομάκια του Λυκαβηττού και την πάρκαρα έξω από το θεατράκι.

Αναρριχήθηκα θα έλεγα (διότι η έκφραση περπάτησα ή έκανα βόλτα δεν είναι αντίστοιχες του κάματου που καταβάλω), στο μονοπάτι για να φτάσω στον Αι Γιώργη όπου παγκόσμιοι πολίτες θαύμαζαν την αρχιτεκτονική της πόλης μου! Άγγλοι φωνακλάδες που σίγουρα δεν έπιναν την πρώτη τους μπύρα, Γερμανοί πιο σοβαροί με πεδιλάκι και Ιάπωνες που θα τους αναγνώριζα ακόμη και αν ήμουν μισό βήμα από το κώμα λόγω υπερβολικής κατανάλωσης ποτού.

Επισκέφθηκα το θεατράκι, όταν με κάποιο τρόπο άνοιξε η στρόφιγγα και οι μνήμες πλημμύρισαν το μυαλό μου. Ξεχύθηκαν από σημεία του εγκεφάλου που θεωρούσα εδώ και χρόνια ότι είχαν την ταμπέλα "Εκτός Λειτουργίας", ξεχειλίζοντας με από αναμνήσεις. Απίστευτες βραδιές σιγομουρμουρίζοντας αγαπημένα τραγούδια, χοροπηδώντας σαν ινδιάνοι μπροστά στη σκηνή μαζί με τους καλλιτέχνες, απολαμβάνοντας ροματζάδα το φεγγάρι. Ακόμη και οι καταχωνιασμένες πικρές αναμνήσεις με ανεκπλήρωτους έρωτες, ατέλειωτες συζητήσεις, τσακωμούς και προδοσίες βρήκαν την πορτούλα και εμφανίστηκαν.

Ο Λυκαβηττός, που θα τολμήσω να τον αποκαλέσω εάν κάποιος ήδη δεν το έχει κάνει, λόφο των αισθήσεων, θα παραμένει στη καρδιά μου, στα όνειρά μου, αγέραστος στις μνήμες μου και σαν ευγενικός οικοδεσπότης έτοιμος να φροντίσει τις επόμενες γενιές.

Δεν μπορώ να αποφασίσω ποια από τις δύο εκδοχές μου αρέσει...

Να και οι φωτογραφίες που τράβηξα. Διαπίστωσα ότι μερικές μπορώ να τις ενώσω και να φτιάξω μια πανοραμική (από 4 φωτ.) με το ατέλειωτο τσιμέντο.



Παρ΄όλο το τσιμέντο, βρήκα και ενδιαφέροντα θέματα.


Και για όσους πεινάνε υπάρχει το καφέ-εστιατόριο με την υπέροχη θέα.



Το θεατράκι (δεν νοείται καλοκαίρι χωρίς συναυλία), η πόλη από ψηλά και για το τέλος ηλιοβασίλεμα στον Πειραιά.

5/10/07

Πρωινό Ξύπνημα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μάλλον παράλληλο σύμπαν, όπου μερικά πράγματα οδηγήθηκαν λίγο διαφορετικά απ’ όσο εμείς τα γνωρίζουμε...

Συνέχεια από :


Η ΣΥΣΚΕΥΗ γουργούριζε πάνω στο διπλανό μαξιλάρι (εκεί την είχα αφήσει; σκέφτηκε), την πήρε στο χέρι του, έριξε μια κλεφτή ματιά με το ένα του ανοικτό μάτι και αποφάσισε να σηκωθεί. Τεντώθηκε και όσο να προσπάθησε δεν μπόρεσε να θυμηθεί τα όνειρά του. Η μυρωδιά του καφέ εισέβαλε στα ρουθούνια του, ενώ ελέγχοντας τη συσκευή οι ενδείξεις τον ενημέρωσαν ότι εκτός από τον καφέ υπήρχαν ζεστά ψωμάκια, χλιαρό νερό, μια σειρά από θερμοκρασίες εντός και εκτός διαμερίσματος, ενδείξεις με κλιματολογικές συνθήκες και τα επίπεδα των ρύπων καθώς και ένα φακελάκι με μηνύματα που έπρεπε να διαβάσει.

ΧΩΡΙΣ δεύτερη σκέψη αποφάσισε να απολαύσει το μπάνιο του. Ήξερε τον τρόπο… διάλεξε την ειδική έκδοση της Mythodea. Ήταν γραμμένο από τον Vangelis για την ΝΑΣΑ και το διαστημικό πρόγραμμα “Mars Odyssey 2001”. Αργότερα παίχθηκε από τον ίδιο στον Άρη, στα εγκαίνια του πρώτου από τους δεκαπέντε θόλους που εγκαταστάθηκαν στη συνέχεια εκεί. Στο 11ο Movement του έργου που προστέθηκε σε αυτή την ειδική έκδοση, συμμετείχε η ψηφιοποιημένη Μαρία Κάλλας. Το οπτικο-ακουστικό έργο που άφησε πίσω της και η εξέλιξη της τεχνολογίας, έδωσαν τη δυνατότητα στο δικό της avatar (στην εικονική μορφή της), να εξακολουθεί να τραγουδά, όμως όταν στο MySpace εμφανίστηκε η Maria να ερμηνεύει ρεμπέτικα και λαϊκά, υπήρξε μεγάλη αναστάτωση, θεωρήθηκε προσβολή προς το πρόσωπό της και ξεκίνησε σκληρή λογοκρισία. Φευγαλέα, η ματιά του σάρωσε τον καθρέπτη του μπάνιου, όπου διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κάποιο προειδοποιητικό "κόκκινο" μήνυμα να αναβοσβήνει, ρύθμισε την έναρξη της διαδικασίας στα 5 λεπτά και προχώρησε προς τον μεγάλο θάλαμο υδρο-μυοχαλάρωσης όπου βούτηξε ολόκληρος, έκλεισε τα μάτια και άρχισε να μετρά από μέσα του ανάποδα...

...3...2...1...ΆΝΟΙΞΕ τα μάτια του. Απόλυτο σκοτάδι. Με τις πρώτες νότες της άρπας που ακούστηκαν και ανατάραξαν την επιφάνεια του νερού, το κορμί του αντέδρασε συγκαταβατικά. Άρχισε να παρατηρεί γύρω του μικροσκοπικά φωτεινά σημαδάκια να έρχονται από μακριά και να είναι παντού, πάνω στους τοίχους, στο νερό , στο κορμί του. Δεν υπήρχε δωμάτιο, μόνο τα αστέρια και αυτός, που βρισκόταν εκεί, στο κενό διάστημα, σε ένα ταξίδι με προορισμό τον κόκκινο πλανήτη που μόλις ξεκινούσε!

ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ του αναζήτησαν ψηλαφιστά τον ρυθμιστή άνωσης και έστρεψε τον περιστροφικό διακόπτη στην υψηλότερη ένδειξη προσπαθώντας να μειώσει την αίσθηση της πίεσης από την επιφάνεια του θαλάμου πάνω του και στη συνέχεια προσπάθησε να αφουγκραστεί τους ήχους του εαυτού του. Εστίασε στην καρδιά του και την φαντάστηκε σαν μια ζωντανή μηχανή να δουλεύει ασταμάτητα εξυπηρετώντας τις ανάγκες του σώματος. Ταυτόχρονα ένοιωθε τον ήχο των κρουστών να τον διαπερνά, γαργαλώντας τις αρτηρίες του και αναστατώνοντας το αίμα, μέχρι που ανακάλυψε το τύμπανο που τελικά συντονίστηκε και χτυπούσε στο τέμπο της καρδιάς του. Άκουγε τον θόρυβο που προκαλούσε το αίμα του ταξιδεύοντας μέσα του και ξαφνικά δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα έγχορδα που εισέβαλαν εύκολα, μετατρέποντας το ταξίδι στο σώμα του σε κονσέρτο ορχήστρας εγχόρδων σε φα μείζονα. Το σώμα του ...έκπεμπε τη μουσική, είχε μεταλλαχθεί σε ένα ζωντανό ενδιάμεσο της πραγματικότητας και της φαντασίας.

ΑΠΛΩΣΕ τα χέρια του σε σχήμα σταυρού και ένοιωσε να αιωρείται, να πετά και να πλησιάζει τα αστέρια που με πείσμα παρέμεναν ακόμη μακριά, εκτός από ένα, τον κόκκινο πλανήτη, τον Άρη που πλησίαζε με ταχύτητα. Σε απόσταση αναπνοής αποφάσισε να κάνει μερικούς ελιγμούς για να δει το χρώμα του πλανήτη που ενέπνευσε τους αρχαίους Έλληνες τόσο ώστε να τον αφιερώσουν στον θεό του πολέμου, τον Άρη. Ο γεμάτος πλατύς ήχος με τα αργά και φθίνοντα ποικίλματα και τα κρεσέντο στις μεγάλες νότες, ξαφνικά σταμάτησε. Ήταν έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα και...

ΒΟΥΤΗΞΕ αποφασιστικά στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Ταυτόχρονα, η αιθέρια και συνταρακτική φωνή της Marias, σε μια ερμηνεία με βάθος και εσωτερικότητα, ακούστηκε σαν νανούρισμα προς τον πλανήτη. Οι φράσεις της εκφέρονταν πολύ ακριβής, αβίαστα, σαν να ανάπνεαν, με ήχο στρογγυλό και ομοιογενή. Πετούσε πάνω από το βόρειο ημισφαίριο, εκεί που πιστεύεται ότι ήταν πριν πυθμένας ωκεανού, με μικρή συχνότητα κρατήρων και μεγαλύτερη λευκαύγεια. Το υπέροχο χρώμα φωνής της σοπράνο, με το εντυπωσιακό λεγκάτο και τη μοναδική μουσικότητα, χάραζε τη μελωδική πορεία της αναζήτησής του, στην κατοικία των θεών, στον Όλυμπο!

ΠΛΑΝΑΡΕ στον αέρα, χάζεψε τα στραγγισμένα κανάλια, τα φαράγγια, τους κρατήρες, τους σχηματισμούς των κοιλάδων και των λόφων που ήταν διάσπαρτοι από πέτρες, και τις κοίτες των αρχαίων ποταμών. Τα μάλλον αργά tempi δημιουργούσαν μια ζωντανή και γεμάτη δέος ατμόσφαιρα, με την αιθέρια φωνή της σοπράνο να βουτά στον συναισθηματικό του κόσμο και να τον αναστατώνει. Ήρεμα και ευγενικά, με τραγουδιστά και τρυφερά ηχοχρώματα, με κομψά και χάρη ποικίλματα και αποτζιατούρες στους παρεστιγμένους φθόγγους, οι λέξεις έπαψαν να υπάρχουν μόνο στις παρτιτούρες και απέκτησαν δυναμική, νόημα στο τραγούδι, στην ωδή, στην επίκληση στον αρχαίο Έλληνα θεό Δία. (ΜΥΘος-ΩΔη-ΔΙΑς)

Ο ΖΩΗΡΟΣ ήχος εξελισσόταν σταδιακά με γρήγορα περάσματα και τονισμένες νότες για να καταλήξει σοβαρός, απόλυτα ελεγχόμενος και ισορροπημένος με την εντυπωσιακή ερμηνεία των πνευστών και των εγχόρδων. Αγκαλιά με τον επιβλητικό, παχύ και βαρύ ήχο, όρμισε να εξερευνήσει την επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη. Με ταχύτητα χαμήλωσε σχεδόν μέχρι το έδαφος, άπλωσε το χέρι του και άγγιξε το αρχαίο κόκκινο χώμα. Ο ήχος που προοδευτικά εξελισσόταν σε εμβατηριακός, με ορμή τον οδήγησε μπροστά καταπάνω στους μικρούς κρατήρες, που τους προσπέρασε στη συνέχεια, για να οδηγηθεί σε μεγαλύτερο υψόμετρο, στο νότιο ημισφαίριο, εμφανώς καταπονημένο από τις προσκρούσεις εκατομμυρίων μετεωριτών. Έβλεπε από μακριά τον μεγαλύτερο κρατήρα, τον Hellas basin που τον πλησίαζε με μεγάλη ταχύτητα και έκανε μια εκτίναξη προς το διάστημα για να θαυμάσει από ψηλά την 2.300 χιλιόμετρα διάμετρό του, βούτηξε στη συνέχεια στο βυθό του, άγγιξε τη σκόνη των 4 δις. χρόνων που τον περίμενε και εκτινάχθηκε πάλι προς τα πάνω για να περιπλανηθεί στους σχηματισμούς των Tharsis, Vallees Marineris και Hellas Planitia.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ο Όλυμπος! ΜΟΛΙΣ που πρόλαβε να τον εντοπίσει λόγω της έκτασής του! Το ψηλότερο ηφαίστειο του ηλιακού μας συστήματος, με τα 550 χιλιόμετρα πλάτος και με την κορυφή του να βγαίνει έξω από την ατμόσφαιρα του Άρη! Αναδύθηκε αμέσως προς την κορυφή, έξω στο διάστημα, έριξε ένα γρήγορο βλέμμα στον Φόβο και τον Δείμο, στους δορυφόρους του, πέρασε μέσα από τη σκόνη και τα σύννεφα παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα που στεφάνωναν την κορυφή του και στάθηκε στο μόνο σημείο που μπορεί κανείς για να δει το σύνολο και να απολαύσει το μοναδικό θέαμα, με τους έξη κρατήρες να καταλαμβάνουν μια έκταση πλάτους 85 χιλιομέτρων και μήκους 60. Το ταξίδι έφτανε στο τέλος του. Άπλωσε τα χέρια του και γλιστρώντας πάνω στη χορδή ενός κόντρα μπάσου, έκανε την τελευταία του βουτιά, χαρίζοντας ένα πλατύ χαμόγελο στους θεούς του Ολύμπου που κατοικούσαν εκεί.

ΓΛΥΣΤΡΟΥΣΕ-ΓΛΥΣΤΡΟΥΣΕ και έφτασε μέχρι το τέλος, έξη χιλιόμετρα βάθος για να ξεκινήσει με τα χέρια δεμένα μπροστά και το σεμνό χαμηλωμένο βλέμμα του την άνοδο, την Ανάστασή του. Η αγνότητα της ερμηνείας στις άριες της σοπράνο, η μεγαλειώδες και ιδιοφυές εκτέλεση από την ορχήστρα και τη χορωδία, συγκρούστηκε με το σώμα του, με την ίδια του την ύπαρξη και δημιούργησε μια αρμονία. Στο μυαλό του ξεκάθαρα σχηματίσθηκε η αναπαράσταση της ανθρώπινης βιολογικής πορείας, από τη γέννηση έως τον θάνατο. Γέννηση (έκθεση), πορεία προς την ωριμότητα (πορεία προς την δεσπόζουσα), γηρατειά και θάνατος (επιστροφή, λύση) και το τέλος της αναζήτησης... το ΦΩΣ…το φως που τώρα εξεσφενδονιζόταν από την καρδιά του Ολύμπου στο διάστημα, το δώρο του Δια στους ανθρώπους. Το φως που σιγά-σιγά γέμιζε το δωμάτιο εξαφανίζοντας το σκοτάδι και...

...ΑΣΦΑΛΙΣΕ γρήγορα τα μάτια για να κρατήσει μέσα του τις τελευταίες εικόνες. Τα κύτταρα του εγκεφάλου του πέταξαν ολοκληρωτικά την πρωινή τους κατσούφικη διάθεση, αγαλλίασαν, αγκαλιάστηκαν μεταξύ τους, αισθάνθηκαν εφορία και μέσα από τους δεσμούς συνάφειας μετέδωσαν την διάθεσή τους σε όλο του το σώμα.

"Αν δεν είναι αυτό πρωινό ξύπνημα τι θα μπορούσε να είναι", σκέφτηκε.

ΘΥΜΗΘΗΚΕ τα μηνύματα στον καθρέφτη και σκέφτηκε ότι ήταν καλή στιγμή να τα διαβάσει...

---------------------------------
Για να θυμηθούμε λίγο τον Άρη:
Ο Άρης με τον Φόβο και τον Δείμο και πιο δίπλα ο Όλύμπος.


Καλλιτεχνικές προσεγγίσεις και ...το δώρο του Δία στους ανθρώπους, το ΦΩΣ.

2/10/07

Εδώ είμαστε και εμείς…

Καθυστέρησα λίγο αλλά την υπόσχεσή μου την κράτησα! (Με κλικ μεγαλώνουν)

1) Ζήτω το 1821! Αθάνατη ελληνική λεβεντιά! Εγώ με τον μεγαλύτερο αδελφό μου. 2) Με το χέρι στη ποδίτσα μετέφερα μηνύματα. Ο μπαμπάς μου κρατούσε τότε το μόνο τηλέφωνο του χωριού (Αλφειούσα)! Το δε παντελόνι πολύ πιο πάνω από τον αστράγαλο, σαν τον ...Μπαμπίκο για όσους τον γνώριζαν στη Κυπαρισσία!



3) Εδώ στην Κυπαρισσία στην αυλή του παππού. Όλες οι αναμνήσεις των καλοκαιριών κάτω από τα τσαμπιά των σταφυλιών με τον μεγάλο μου αδελφό. 4) Ο μεγάλος μου αδελφός (Αντρέας) βόλτα στο κάστρο με τον παππού.

1/10/07

Και το όνομα αυτού …Αθανάσιος

Σε μια σεμνή και συγκινητική τελετή βαφτίσαμε το ανιψάκι μας, τον μικρό Θανάση. Ο ιερέας που ταυτόχρονα είναι παππούς και μπαμπάς μας, εξηγούσε όλη την ώρα στους κουμπάρους το τελετουργικό. Του ευχόμαστε να γίνει καλός άνθρωπος, να έχει καλή τύχη και να είναι στη ζωή του, από την μεριά του φωτεινού μονοπατιού.

Στην πρώτη φωτογραφία, ο φακός καταγράφει το παιγνίδι που κάνει το φως με τον ιερέα (και πως ο μικρός Θανάσης κρατάει το χέρι του παππού του!). Στη δεύτερη ο Θανάσης, λαδωμένος ως το κόκαλο, έτοιμος για την κατάδυση, ενώ στην τρίτη πρέπει να αναρωτιέται: "Τι έγινε ρε παιδιά?"