15/12/10

Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς


Δε βιαζόταν.

Βάδιζε με μόνη συντροφιά τις σκέψεις του. Η μοναξιά, μέσα απ΄τα μάτια του συναντούσε τις στολισμένες χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και τα πολύχρωμα φωτισμένα σχέδια που γεφύρωναν από ψηλά την μια πλευρά του δρόμου με την άλλη. Το πλήθος, συνωστιζόταν στα πεζοδρόμια κρατώντας με χάρη και σε μεγάλες τσάντες τα δώρα της τελευταίας στιγμής. Η πόλη, άστραφτε μέσα στη βραδινή της τουαλέτα, αναδεικνύοντας μόνο τα σημεία που την κολάκευαν...

Ένοιωθε την εορταστική ατμόσφαιρα αφιλόξενη. Ένοιωθε αμέτοχος και δεν ήταν μόνος: Στη γωνία, ο καστανάς σκάλιζε τη φωτιά περιμένοντας την πελατεία του με βλέμμα αδιάφορο. Απέναντι, ο επαίτης πρότεινε το χέρι στους περαστικούς με βλέμμα ικέτη. Πιο κάτω, ένα ακόμη απλωμένο χέρι διεκδικούσε και αυτό τη δική του είσπραξη με βλέμμα χαμένο.

Δε βιαζόταν.

Κατέβηκε τις σκάλες του υπόγειου σταθμού και κάθισε να παρατηρεί τους συρμούς και τους ανθρώπους που έρχονταν και έφευγαν διαρκώς, μέχρι που ήρθε και η δική του σειρά. Μπήκε στο πρώτο βαγόνι και στριμώχτηκε ανάμεσα σε μια παρέα που με ενθουσιασμό μιλούσαν για τα σχέδια της βραδινής εξόδου. Στον προορισμό του, τον υποδέχθηκε η παγερή νύχτα που τον συνόδευσε μέχρι το φρούριο της μοναξιάς του, το μικρό του διαμέρισμα. Καμιά αγκαλιά δεν τον λαχταρούσε.

Το λιγοστό φως έμπαινε από τις ξύλινες γρίλιες και φώτιζε τη λιτή διακόσμηση του χώρου. Πάτησε το play στο κασετόφωνο και το πιάνο απ΄το αγαπημένο του θέμα πλημμύρισε το χώρο. Γέμισε ένα ποτήρι από το ακριβότερο κρασί που κατάφερε να εξασφαλίσει για την αποψινή γιορτινή βραδιά και στάθηκε απέναντι απ΄τον Βρετανό αιχμάλωτο. Σήκωσε το ποτήρι μέχρι το ύψος των ματιών του ...σαν να τον σημάδευε. «Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς», είπε κάνοντας μια πρόποση, ενώ εκείνος τον κοιτούσε σιωπηλός, καρφωμένος στον απέναντι τοίχο. Μετά κοίταξε τη φθαρμένη δερμάτινη ζώνη με τη θήκη στην άλλη άκρη του τραπεζιού. Το βλέμμα του γυάλιζε, βασανιζόταν μέρες τώρα...




Στην μουσικούλα ακούμε τον λευκό δούκα, τον David Bowie και το Forbidden Colours από την ταινία Merry Christmas Mr. Lawrence του Nagisa Oshima. Θυμάστε την απίστευτη σκηνή με τον Βρετανό αιχμάλωτο (David Bowie) θαμμένο σχεδόν ολόκληρο μέσα στην άμμο?

PS. Είπα να γράψω κάτι Χριστουγεννιάτικο... Το θέμα είναι το συναίσθημα της μοναξιάς που έρχεται για πολλούς ανθρώπους τις μέρες των εορτών και που σε πολλές περιπτώσεις εξελίσσεται σε κατάθλιψη. Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αμέσως μετά τα Χριστούγεννα οι απόπειρες αυτοκτονίας αυξάνονται κατά 40%, ενώ κάποια άλλη καταδεικνύει ως την πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου την 3η Δευτέρα του Ιανουαρίου. Σκέψεις όπως "είμαι αποφασισμένος να ξεπεράσω τις ανασφάλειές μου", "παίρνω τη ζωή στα χέρια μου", "θα προσαρμοστώ στο νέο τρόπο ζωής μου" επιδρούν ευεργετικά και πολλές φορές με θεαματικά αποτελέσματα.

14/10/10

xxx


Άφησε το αυτοκίνητο στον ιδιωτικό χώρο στάθμευσης και κατευθύνθηκε προς τη είσοδο του ξενοδοχείου. Το εκλεπτυσμένο design στον χώρο υποδοχής επέδρασε ευεργετικά στην συσσωρευμένη ένταση των προηγούμενων δέκα ωρών εργασίας στο γραφείο. Κατευθύνθηκε προς την reception, όπου μια ευχάριστη κοπέλα τον καλωσόρισε ευγενικά.

Το ξενοδοχείο το είχε αλιεύσει στο internet, ανάμεσα σε μια αρκετά μεγάλη λίστα αποτελεσμάτων με κλειδί αναζήτησης «xxx ξενοδοχεια ημιδιαμονης» και δεν το είχε μετανιώσει.

Είχε ήδη κάνει κράτηση την «Βασιλική Σουίτα» και έτσι με την σκληρή πλαστική κάρτα-κλειδί και το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης -που τον προμήθευσε η κοπέλα- κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ.

Με ένα βαθύ «κλικ» η πόρτα άνοιξε και μπήκε στο δωμάτιο. Η σουίτα ήταν ένας μεγάλος ενιαίος χώρος, σε δύο επίπεδα, με τεράστιους καθρέπτες να καλύπτουν τους τοίχους και μεταξύ άλλων ένα jacuzzi και μια επίπεδη οθόνη 50 ιντσών.

Έβγαλε από τον χαρτοφύλακα το laptop και με ένα καλώδιο HDMI το συνέδεσε στη μεγάλη οθόνη. Πάτησε το ΟΝ στο πάνω μέρος του πληκτρολογίου, καταχώρησε τον κωδικό πρόσβασης που του ζητήθηκε και όσο περίμενε να ξεκινήσει το σύστημα εξερεύνησε τον χώρο.

Μια σειρήνα ασθενοφόρου άρχισε να ουρλιάζει έξω στη λεωφόρο.

Τράβηξε πρώτα τις βαριές κουρτίνες και ύστερα πειραματίστηκε με τους δέκα διακόπτες αφής. Ενεργοποίησε κρυφούς και πολύχρωμους φωτιστικούς συνδυασμούς, καταλήγοντας σε ένα κοκτέιλ παγωμένου λευκού αναμειγμένο με μια σταγόνα μπλε, έτσι ώστε το φως που τον τύλιγε τον έκανε να φαντάζει με φωτισμένη κάψουλα αιωρούμενη στο σκοτεινό δωμάτιο.

Πλοηγήθηκε στο φάκελο My Videos, επέλεξε το αρχείο με την ονομασία Baby και πάτησε το play στο μικρό τηλεχειριστήριο του laptop.

Πρώτα του χαμογέλασε. Η μορφή της γέμισε τη μεγάλη οθόνη και από τις αντανακλάσεις των καθρεπτών η μορφή της γέμισε ολόκληρο το δωμάτιο. Στη συνέχεια άρχισε να του μιλά χαμηλόφωνα, λόγια αγάπης και αιώνιας πίστης.

Σήκωσε τα χέρια ως ικέτης και έκλεισε ανάμεσα στις παλάμες του το πρόσωπό της. Εκατοντάδες χέρια σηκώθηκαν και έκλεισαν στις παλάμες τους εκατοντάδες πρόσωπα. Εκατοντάδες εύθραυστα αγγίγματα σε εκατοντάδες διαφορετικές διαστάσεις εγκλωβισμένες στην σκληρή επιφάνεια του καθρέπτη.

Εκείνη, χωρίς βιασύνη αφαίρεσε τα ρούχα της και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Έβαλε τα δάχτυλα στο στόμα και υγρά πλέον τα πέρασε πάνω απ’ τα στήθη της. Έπαιζε με το κορμί της, έκανε αυτό που δεν μπορούσε να της προσφέρει ο ίδιος και το κορμί της, σαν καλοκουρδισμένο όργανο, ανταποκρινόταν απολαυστικά. Έγειρε πίσω το κεφάλι της, έκλεισε νωχελικά τα μάτια, κατέβασε τα χέρια ανάμεσα στους μηρούς και αφέθηκε στην φαντασίωσή της. Και αυτός την ακολουθούσε…

Χάιδευε το σώμα της απαλά. Εκατοντάδες χέρια χάιδευαν απαλά εκατοντάδες σώματα. Εκατοντάδες καυτά αγγίγματα σε εκατοντάδες διαφορετικές διαστάσεις εγκλωβισμένες στη ψυχρή επιφάνεια του καθρέπτη.

Οι χτύποι της καρδιάς της έγιναν πιο γοργοί, η ανάσα της κοφτή και γρήγορη με μικρές ηδονικές κραυγές που ξέφευγαν απ’ τα ρόδινα χείλη της. Έφτασαν στον οργασμό σχεδόν μαζί. Εκείνη τον κοίταξε και γεμάτη λαγνεία του ψιθύρισε γλυκά: «δύο φορές». Πάντα ήταν δύο φορές...

Ένα μωρό ακούστηκε να κλαίει στον ακάλυπτο χώρο.

Άνοιξε τις κουρτίνες, έσβησε τα φώτα και ετοίμασε το jacuzzi. Βυθίστηκε στο ζεστό νερό και ένοιωσε το σώμα του ανάλαφρο. Οι παλμοί του μειώθηκαν, ίδρωσε και οι μυς του χαλάρωσαν. Παραδόθηκε στις τελευταίες αισθήσεις περισσότερο από μισή ώρα.

Σκουπίστηκε με τις μαλακές πετσέτες, ντύθηκε, έβαλε ένα ποτό από το μεταλλικό φλασκί που είχε πάντα μαζί του, κάθισε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα και ξεκίνησε να διαβάζει το τελευταίο βιβλίο που αγόρασε.

Γυναικεία ουρλιαχτά ατελείωτου οργασμού ακούστηκαν στο διπλανό δωμάτιο.

Πέρασαν σχεδόν τρεις ώρες. Μάζεψε τα πράγματά του, πλήρωσε το λογαριασμό, μπήκε στο αυτοκίνητο, βγήκε στο κεντρικό δρόμο και αφέθηκε στη ροή της κίνησης μαζί με τις πρώτες σταγόνες βροχής που έκαναν την εμφάνισή τους. Έβαλε σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, ανέβασε την ένταση της μουσικής στο cd player και αφέθηκε στη δική του ροή, αυτή της βαρετής καθημερινότητας.



Στη μουσικούλα ακούμε τον υπέροχο Bosques De Mi Mente να μας παίζει πιάνο ...ίσως απ΄το σαλόνι του. Καλή σας ακρόαση!!!

PS1. Η φωτογραφία από το Flickr
PS2. Οι μικρούλες από κάποιο site αλλά τις έκοψα και έραψα ως σε film.

29/9/10

χξς'


Όταν εξαντλώ τα βιβλία που έχω μαζί μου και δεν μένει τι άλλο να διαβάσω, στρέφομαι προς εξερεύνηση στην βιβλιοθήκης του πατέρα μου -τόμοι, βιβλία και αναλύσεις επί αναλύσεων, τα περισσότερα κιτρινισμένα από το πέρασμα των χρόνων και καλυμμένα με αυτή τη πολυκαιρισμένη μυρωδιά που σου γαργαλάει τη μύτη. Ανακάλυψα το καλοκαίρι κάποιες ερμηνείες ευαγγελικών περικοπών που δημοσιεύτηκαν μεταξύ 1964 και 1969 από τον ομότιμο καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Στέργιο Ν. Σάκκου, όπου η ερμηνεία στο εδάφιο που αναφέρεται στο 666 (ακόμα και ως ιστορική διαδρομή) μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Στη περίληψη του κειμένου που παραθέτω (και με κάποια σχόλια άλλων), αναφέρεται η προσπάθεια των ανθρώπων να δώσουν ένα όνομα στο 666, οι διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης και η εξήγηση του συγγραφέα -για όποιον ενδιαφέρεται-, διατηρώντας κάποιες λέξεις και εκφράσεις της «καθαρευούσης» που μου άρεσαν.


«Εδώ είναι η αναγκαία σοφία. Εκείνος που έχει νόηση ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου -είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του είναι χξς'»

Στο ΙΓ’ κεφάλαιο της Αγίας Γραφής, υπάρχει το χωρίο για το οποίο προτάθηκαν τόσες ερμηνείες όσο κανένα άλλο. Αναφέρεται στον αντίχριστο, είναι ακατανόητο, δυσνόητο, μυστηριώδες και ταυτόχρονα ελκυστικό.

Ο προφήτης μιλά 1)για τον δράκοντα σατανά, 2)για τον αντίχριστο που παρουσιάζεται ως θηρίο με επτά κεφαλές, δέκα κέρατα και ιδιότητες των πλέον αιμοβόρων θηρίων της γης, στον οποίο ο σατανάς δίνει όλη την εξουσία του και 3)για ένα προβατόσχημο θηρίο, που καλεί όλους τους κατοίκους της γης να προσκυνήσουν την εικόνα του αντίχριστου.

Υπάρχει η συνήθεια από τα αρχαία χρόνια -για διάφορους λόγους- ένα όνομα να παριστάνεται με έναν αριθμό, όπως το Ιησούς με το 888. Έτσι πολλοί, προσπαθώντας να αποκαλύψουν το όνομα του αντίχριστου, πρότειναν ονόματα που το άθροισμά τους να δίνει το χξς (=666) -αν και σε μερικά χειρόγραφα της αποκάλυψης αναφέρεται και ως χις (=616).

Μια πρόσφατη ερμηνεία που διάβασα συνδέει το 666 με την λέξη πιστός. Το πιστός αποτελεί ένδειξη πως αυτός που φέρει το χαραγμένο σημάδι είναι οπαδός του αντίχριστου. Μεταφρασμένο σε αριθμούς κατά τον ελληνικό παλιό τρόπο αρίθμησης (το ‘ς’ να μετριέται ως ‘σ’ από το ‘στ’) αποδίδεται ως 666 (πιστός = 80+10+200+300+70+6 = 666). Σημειωτέον ότι και η λέξη μουσλίμ από την οποία παράγεται ο Μουσουλμανισμός σημαίνει πιστός.

Βέβαια στις διάφορες προτάσεις που έγιναν κατά καιρούς, δεν τηρείται πάντα η ορθογραφία και χρησιμοποιούνται ονόματα στην ελληνική, εβραϊκή και λατινική γραφή (οι πιο διαδεδομένες την εποχή εκείνη).

Κάποιοι πατέρες της εκκλησίας προτείνουν τα Λαμπέτισ, Σαμναίοσ, Χαίεν. Ο Ιππόλυτος -στο περί Χριστού και αντίχριστου έργο του- αναφέρει τα ονόματα Τειτάν και Ευάνθασ, κυρίως όμως πρότεινε το Λατείνοσ που το έμαθε από τον δάσκαλό του Ειρηναίο ως επιτυχέστερο διότι σήμαινε και τον αυτοκράτορα της κοσμοκράτειρας Ρώμης, ενώ το ίδιο άθροισμα δίνουν και οι φράσεις λατίνη βασιλεία και ιταλική βασιλεία, όπως και το αρνούμε (αντί αρνούμαι) επειδή οι διώκτες πιέζουν να αρνηθούν το Χριστό.

Μεταγενέστεροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς δίνουν τις φράσεις κακόσ οδηγόσ, αληθήσ βλαβερόσ, πάλαι βάσκανοσ, αμνόσ άδικοσ, ο νικητήσ και το λατινικό επίθετο βενέδικτοσ που σημαίνει και ευλογημένος, όπως αυτός που θα παρουσιαστεί σαν τον Χριστό για να εξαπατήσει τους ανθρώπους.

---
Εδώ το πρώτο μουσικό διάλειμμα για να πάρουμε μια ανάσα και να ακούσουμε το I Want The World To Stop από τους Belle & Sebastian,



τα παιδιά που λατρέψαμε στα μέσα του 90 σαν ήρωες της pop κουλτούρας, τα παιδιά θαύμα που επέστρεψαν μετά από πέντε χρόνια σιωπής.
---

Κατά τα νεότερα χρόνια αποπειράθηκαν να αποκρυπτογραφήσουν το 666, αφ’ ενός άνθρωποι θρησκευόμενοι, αγνοώντας το πνεύμα της αρχαίας εκκλησιαστικής παράδοσης και εκτρεπόμενοι από την γραμμή των αγίων πατέρων, αφ’ ετέρου επιστήμονες αμφισβητούντες την θεοπνευστία και τη προφητική αξία της Αποκάλυψης.

Οι εκπρόσωποι του πρώτου ρεύματος, δεχόμενοι ότι ο προφήτης αναφέρεται σε έναν μεγάλο εχθρό της εκκλησίας, συμπέραναν ότι πρέπει να είναι ο πάπας Βενέδικτος Η' (1012-1024), που με την προσθήκη "και εκ του Υιού" στο Σύμβολο της πίστης δίχασε την εκκλησία. Το παράδοξο είναι πως αν προσθέσουμε τα γράμματα του τίτλου Vicarius Filii Dei (τοποτηρητής του Υιού του Θεού, όπως ο πάπας ονομάζει τον εαυτό του) έχουμε τον αριθμό 666.

Ο Λούθηρος και άλλοι προτεστάντες υποστήριξαν πως ο αντίχριστος είναι ο Πάπας από τη λέξη παπίσκοσ, ενώ οι παπικοί εκδικούμενοι, απέδειξαν άλλοι πως ο αντίχριστος είναι ο Λούθηρος και άλλοι ο Ιωάννης Καλβίνος. Αργότερα ευρέθη ότι το 666 δίνουν και τα ονόματα Μοαμέτισ (=Μωάμεθ), Οτμάνεσ (=Οθωμανός), ολ-οσμάνεσ (=γένος οθωμανικό) και Σελήμ το οποίο είναι το όνομα τριών άγριων σουλτάνων.

Αυτά τα έβρισκαν οι υπόδουλοι Χριστιανοί οι οποίοι υπέφεραν από τους αιμοβόρους και αλλόθρησκους δυνάστες, όπως παλαιότερα υπέφεραν από τους διώκτες της Ρωμαίων αυτοκρατόρων και που τους έβλεπαν ως αντίχριστους.

Αργότερα ως αντίχριστους προτάθηκαν και άλλοι δυνάστες όπως ο Ναπολέων, ο Γουλιέμος Β' της Γερμανίας (ο υποκινητής του Α' Παγκοσμίου πολέμου), ο Χίτλερ, ο Λένιν και ο Στάλιν, η λέξη ει επιστήμη και κομουνίσ. Ακόμα και το σχήμα του κομουνιστικού σφυροδρέπανου, αν αναλυθεί κατάλληλα δίνει το σύμπλεγμα χξς. Κάποιος παρατήρησε πως τα τρία γράμματα είναι τα αρχικά της φράσης χρησμός ξύλον σοφίας χωρίς να δώσει άλλη ερμηνεία. Άλλοι υπέδειξαν πως το τετράγωνο του 6 είναι το 36 και πως αν προσθέσουμε τους αριθμούς από το 1 μέχρι το 36 παίρνουμε άθροισμα 666. Άλλοι υποστήριξαν πως το 666 είναι το σύμβολο της αοριστίας και εκφράζει το χάος των αρχαίων, ενώ ο Νίτσε υποστήριξε πως ο ίδιος ήταν ο αντίχριστος.

Το άλλο ρεύμα των επιστημόνων εστράφει στους αιρετικούς και κυρίως στους Ρωμαίους αυτοκράτορες και διώκτες των Χριστιανών. Έτσι υπέδειξαν ονόματα όπως Καίσαρ θεόσ, Γάιοσ Καίσαρ (Καλλιγούλας), Νέρων καίσαρ, Τίτοσ και Δομιτιανόσ. Προτάθηκαν και οι αυτοκράτορες Ούλπιοσ (Τραϊανός), Ανδιανόσ, Δικλητιανόσ και Ιουλιανόσ ο παραβάτης. Άλλοι υπέδειξαν τον Σίμωνα ή τον Άρειον.

Ένας ξένος θεολόγος παρατήρησε ότι τα αρχικά των ονομάτων των εννέα πρώτων Ρωμαίων αυτοκρατόρων, όταν τα μεταγραμματίσουμε στην ελληνική γραφή και προσθέσουμε ένα ι (=10) δίνουν την λέξη ογκοτόγιον, η οποία αποτελείται από το ελληνικό όγκος (=αλαζονεία) και το λατινικό toga (ένδυμα Ρωμαίων αυτοκρατόρων και συγκλητικών) και η οποία έχει άθροισμα 666.

---
Εδώ στο δεύτερο μουσικό διάλειμμα δεν θα ακούσουμε τους αγαπημένους Iron Maiden αλλά ένα νέο group που μας έρχεται από την Φιλανδία.



Πρόκειται για τους Villa Nah που παίζουν electropop με τον γνώριμο ήχο των 80ς και αναφορές στους πρωτεργάτες Kraftwerk. Μια ευκολομνημόνευτη μελωδία που εύκολα ακούγεται από το ραδιόφωνο και την σιγοψιθυρίζεις στο δρόμο δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση.
---

Όπως όλοι οι προφήτες έτσι και ο Ιωάννης, προβλέποντας τα μέλλοντα και προφητεύοντας για αυτά, έχει μεν κατά νου έναν αντιπροσωπευτικό τύπο της εποχής του -στον οποίον αρμόζουν τα λεγόμενά του-, προδιαγράφει δε δια αυτού του τύπου πολλά πρόσωπα καθ’ όλη την ιστορία της εκκλησίας, κυρίως σε ένα πρόσωπο του απώτατου μέλλοντος.

Ο προφήτης βλέπει τον σατανά να εξαποστέλλει στον κόσμο δύο θηρία. Το ένα είναι επτακέφαλο εξερχόμενο από τη θάλασσα, το οποίο είναι η αθεία και η απιστία, και το δεύτερο εξερχόμενο από τη γη προβατόσχημο, το οποίο είναι η πλάνη και η αίρεση. Τόσο η αθεΐα όσο και η αίρεση δρούσαν και επί εποχής του Ιωάννη και ήταν εύκολο στους πιστούς να το αντιληφθούν όταν γινόταν για αυτά λόγος συγκαλυμμένος. Οπωσδήποτε πρόκειται για πρόσωπο, για έναν Ρωμαίο αυτοκράτορα και έναν αιρεσιάρχη.

Η γνώμη του Ειρηναίου, μαθητή του Πολύκαρπου, που ήταν μαθητής του συγγραφέα της αποκάλυψης, συντείνει στο ότι ο αντίχριστος είναι ο Λατείνοσ, υπονοώντας με την λέξη Ρωμαίο αυτοκράτορα, τον Νέρωνα ή τον Δομιτιανό, τους δύο μεγάλους διώκτες των Χριστιανών. Είναι μάλλον ο Νέρων για πολλούς λόγους. Εκτός του ότι στα εβραϊκά δίνει τον αριθμό 666, το πρόσωπό του συνδυάζει όλα τα γνωρίσματα. Συγκεντρώνει πολλά αξιώματα (επτά κεφαλές) και έχει πολλά διαδήματα τα οποία συνέλεγε στις διαφόρους πόλεις ως αθλητής, μουσικός, ποιητής, καλλιτέχνης, ελευθερωτής κλπ. (δέκα διαδήματα). Έχει θηριώδη χαρακτήρα και ήταν εκείνος που επί πολλά έτη μετά τον θάνατό του έμεινε στη μνήμη των χριστιανών ως ο κατεξοχήν διώκτης και τον οποίον υπαινίσσεται και ως αντίχριστο και ο απόστολος Παύλος.

Έχει παρατηρηθεί επί πλέον ότι το σύμπλεγμα χξς, παριστάνει τα ακραία γράμματα του ονόματος Χριστός, διχαζόμενα από το οφιοειδές ξ που παριστάνει τον όφι που λάτρευαν οι οφίτες, οι διεισδύσαντες στην εκκλησία όπως το ξ στο όνομα του Χριστού. Μπορούμε να προσθέσουμε ότι το ξ αποτελείται από δυο Ν, των ακραίων γραμμάτων του ονόματος Νέρων κατά την ελληνική γραφή. Δηλαδή ο Νέρων είναι το επτακέφαλο θηρίο και οι αιρετικοί είναι το προβατόσχημο, έχοντας δηλαδή όψη αγαθή και εσωτερικά γεμάτοι πλάνη και κακουργία.

Ως προφητεία περί των εσχάτων, ο αριθμός ανάγεται μεν εις πολλούς κατά καιρούς εχθρούς της εκκλησίας, αρμόζει δε πλήρως και αναπαύεται εις τον κύριο αντίχριστο τον ερχόμενο ολίγον προ της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου. Ο προφήτης είχε κατά νου τον Νέρωνα και μερικούς άλλους αιρετικούς αλλά ο προφητικός του οφθαλμός, ατενίζει εις την αχλύν των έσχατων καιρών τον κατ’ εξοχήν αντίχριστο.

Όλες οι παραπάνω ερμηνείες απλά υπέδειξαν ως αντίχριστους ορισμένα πρόσωπα διαφόρων εποχών, τα οποία ήσαν διώκτες ή παραχαράκτες της Χριστιανικής πίστης. Και όπως λένε οι πατέρες της εκκλησίας, το ασφαλέστερο και το ακινδυνότερο είναι να περιμένουμε την έκβαση της προφητείας, και όσον αφορά την ακρίβεια και όσων άλλων γράφτηκαν για αυτήν ο χρόνος θα αποκαλύψει.

---
Για το τέλος κράτησα να ακούσουμε τους Underworld και το Bird 1.



Με τους Chemical Brothers, τους Orbital και τους Leftfield άφησαν τα σημάδια τους στο electro ηχοτοπίο με dance παρεκτροπές. Ότι ήταν πολύ καλοί στο χειρισμό των υπολογιστών το είχαμε καταλάβει, τώρα θέλουν να τους πάρουμε σοβαρά και ως τραγουδοποιούς, γιατί όχι?
---

PS1. Μπορεί να μην διαβάσατε το κείμενο -γιατί μάλλον για μένα το έγραψα- ελπίζω όμως να απολαύσατε τη μουσικούλα!

PS2. Tali, το παιγνίδι δεν το ξέχασα, το δουλεύω... Είχα τις σημειώσεις από το καλοκαίρι και αν δεν το έκανα τώρα θα έμενε ο Σεπτέμβρης ...ορφανός από αναρτήσεις. Σου αφιερώνω όλες τις μουσικές!!! :)))


4/8/10

Για Λίγη Ευτυχία


«Συγνώμη, εδώ είναι το τέλος της ουράς?» ρώτησε τον κύριο μπροστά του και αυτός, του το επιβεβαίωσε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι. Άρα οι οδηγίες της κοπέλας στην είσοδο ήταν σωστές. Την είχε ρωτήσει πού έπρεπε να περιμένει για να κάνει ένα "Αίτημα Χορήγησης Ευτυχίας" και τον είχε στείλει ακριβώς εδώ. Τράβηξε λοιπόν από το μηχάνημα το αριθμημένο χαρτάκι με τη σειρά του και περίμενε.

Η ουρά, μετά από ατελείωτα ζικ-ζακ που έκανε, έστριβε σε έναν διάδρομο και έτσι δεν μπορούσε να υπολογίσει με ακρίβεια πόση μεγάλη ήταν -υπέθετε όμως πως θα ήταν μεγάλη. Με το πρώτο χαρακτηριστικό ηχητικό σήμα που άκουσε, είδε να σχηματίζεται στην οθόνη ο αριθμός 3.465.417.344 που θα εξυπηρετείτο και με τρόμο διαπίστωσε πως θα περίμενε πάρα, μα πάρα πολύ. Ξανακοίταξε προσεκτικά το χαρτάκι του. Κάτω από τον αριθμό ήταν τυπωμένα με μικρά γράμματα: «αναμενόμενος χρόνος αναμονής : 20 χρόνια , 17 ημέρες, 14 ώρες και 42 λεπτά».

Στο μυαλό του άρχισε να δημιουργεί μαθηματικά μοντέλα και να κάνει υπολογισμούς ... όσο θυμόταν από το φοιτητικά του χρόνια δηλαδή.

Διέκρινε ένα κλασσικό σύστημα τύπου M/M/s>1 με άπειρη πηγή εισερχόμενων αντικειμένων, με μια διαδικασία αφίξεων να ακολουθεί τη κατανομή Poisson και με μια σειρά εξυπηρέτησης FIFO (First In First Out). Θεωρώντας πως η χωρητικότητα του συστήματος είναι απεριόριστη και κάθε αντικείμενο που μπαίνει στην ουρά περιμένει να εξυπηρετηθεί χωρίς να αποχωρήσει, τότε ο αναγραφόμενος χρόνος αναμονής πρέπει να ήταν ακριβής.

Είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο σύστημα με έναν τόσο μεγάλο χρόνο αναμονής -αφού μιλάμε για ανθρώπους- να μην υπάρχουν αποχωρήσεις? Οι τελευταίες σκέψεις, του έδωσαν ελπίδα.

Η πιθανότητα να αποχωρήσει κάποιος είναι ανάλογη με τον χρόνο αναμονής, τον βαθμό κόπωσης και της δημιουργικής απασχόλησης (βαρεμάρα). Επίσης, ο λόγος του μέσου όρου ηλικίας προς πιθανά προβλήματα υγείας (σοβαρά ή όχι) είναι μεγάλος, άρα υπάρχει ένας ρυθμός αποχώρησης σοβαρά υπολογίσιμος.

Υπολόγισε ακόμη και έναν ρυθμό τυχαίων αποχωρήσεων, που δεν υπακούει σε κάποιον κανόνα κατανομής, εξαρτώμενο από τον αριθμό αυτών που αποχωρούν προσωρινά πηγαίνοντας για ψώνια, σε άλλες δουλειές, στην τουαλέτα ή να συνεχίσουν τη ζωή τους πχ. κάνοντας οικογένεια, ελπίζοντας, πως επιστρέφοντας δεν θα έχουν χάσει την σειρά τους.

Τα έβαλε κάτω, έκανε τους υπολογισμούς του και αποφάσισε πως άξιζε τον κόπο να περιμένει. «Δεν δικαιούμαι και εγώ λίγο ευτυχία?» αναρωτήθηκε.

...

Έχουν περάσει 16 χρόνια, αλλά αυτός εκεί, ακλόνητος, περιμένει στη σειρά να εξυπηρετηθεί με ένα αριθμημένο και τσαλακωμένο χαρτάκι στο χέρι, ελπίζοντας να αποκτήσει αυτό το λίγο που δικαιούται...



Στη μουσικούλα ακούμε το No Use από την Kylie Auldist. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους και όλες εσάς. Καλή σας ακρόαση!!!

24/7/10

Απολλύων


"Τον επισκέπτεται κάθε βράδυ στο κρεβάτι του, προσποιούμενος τον άγγελο. Έρχεται πάντα απρόσκλητος, ακριβώς την ώρα που κλείνει τα μάτια. Του φέρνει αναμνήσεις, όμορφες εικόνες και λόγια, που τα σπέρνει μέσα του. Οι σπόροι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος..."

Το κείμενο είναι λίγο 'προκλητικό' για αυτό όποιος επιθυμεί, ανοίγει την πόρτα στο Σκοτεινό Δωμάτιο με τους εφιάλτες μου.


(*) Ο Απολλύων είναι ο άγγελος της αβύσσου, που στα Εβραϊκά ονομάζεται Αβαδδών.

(*) Το κείμενο είναι ένα μείγμα Hellraiser (Clive Barker) και Το Όνομα Του Ρόδου. Στο Hellraiser, ο Κύβος των Λυγμών λέει ο μύθος, είναι ένας ασήμαντος κύβος που όταν ανοιχθεί έρχονται τα πνεύματα Cenobites με αρχηγό τον Pinhead για να προσφέρουν στον κάτοχό του μια εμπειρία πέρα από τον πόνο και την ηδονή. Τα πνεύματα βέβαια αποδεικνύονται ...δαίμονες.

No tears please. It’s a waste of good suffering...



Στη μουσικούλα ακούμε την διασκευή του Βασιλικού, δημιουργό και ερμηνευτή των Raining Pleasure, στη διασκευή του You Are My Destiny. Αφιερωμένο εξαιρετικά στην Talisker που της αρέσει στα σκοτεινά!!! Καλή σας ακρόαση!!!

20/7/10

Alessia

Ερχόταν προς το μέρος του. Το βλέμμα του, σαν μαγνητισμένη βελόνα πυξίδας προσανατολισμένη στο βορρά, δεν παρέκκλινε μοίρα από πάνω της.

Η κορμοστασιά της, θα ενέπνεε τον Πραξιτέλη να σμιλέψει με δεξιοτεχνία σε γυναικείο γλυπτό την προσωποποίηση της θηλυκότητας, και η αύρα της, θα έκανε τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να μετανιώσει για το αινιγματικό χαμόγελο που χάρισε στη Μόνα Λίζα.

Φτάνοντας δίπλα του, τον κοίταξε και του χαμογέλασε ...αινιγματικά. Ένοιωσε πεταλούδες στο στομάχι και ένα γλυκό σφίξιμο στο στήθος, που έκαναν την λειτουργία της αναπνοής να χάσει προς στιγμή τον ρυθμό της.

Αργότερα πήρε την φωτογραφική μηχανή και βάλθηκε να την φωτογραφίζει –ενώ εκείνη έπαιζε με τη φίλη της, και η θάλασσα έγλυφε φιλήδονα το κορμί της. Και τότε παρατήρησε το τατουάζ, σχεδόν στη μέση της...

Προσπαθώντας να το "αποκωδικοποιήσει", δεν κατάφερε να συγκρατήσει έναν αναστεναγμό που ξετρύπωσε απ΄το στήθος του. Πού να ήξερε τότε, πως θα είχε ένα ολόκληρο βράδυ στη διάθεσή του, να το μελετήσει και να το θαυμάσει από κοντά! Ήταν και αυτή η μουσική που του έφτιαχνε την διάθεση….



Στη μουσικούλα ακούμε την ελληνική διασκευή του Time Of The Season των The Zompies από τους The Persons και με τίτλο Είσαι το κορίτσι που αγαπώ. Να ανεβαίνουμε σιγά-σιγά ε? Καλή σας ακρόαση!!!

10/7/10

Αναμνήσεις


"Άφησε το μυαλό του ελεύθερο και ανέσυρε μια ανάμνηση απ’ τις μνήμες του. Την τράβηξε λίγο-λίγο με τα δάκτυλα, την έστριψε προσεχτικά και όταν απέκτησε κάποιο μήκος την θήλιασε στο αδράχτι. Μετά τράβηξε την επόμενη, την έστριψε απαλά στην άκρη της προηγούμενης και..."

Είναι μια αισιόδοξη ιστοριούλα, παρ΄όλα αυτά θα ήθελα να την αφήσω -σαν την τελευταία ενός άτυπου κύκλου- στο Σκοτεινό Δωμάτιο, παρέα με τις άλλες. Η συνέχεια λοιπόν εδώ...


Διάβασα στον negentropist το άτιτλο ποίημα μιας φίλης του, που ήταν τόσο απλό αλλά ταυτόχρονα τόσο δυνατό και όμορφο που ζήτησα την άδειά του για αναδημοσίευση:

Άτιτλο
--------
Όταν θα φύγεις, θα φτιάξω ένα βαζάκι με αναμνήσεις
κι εκεί θα φυλακίσω για πάντα
τις όμορφες στιγμές
αυτές που μου χάρισες να σε θυμάμαι...
Θα βάλω μέσα άρωμα
το άρωμα του γιασεμιού,
κι έτσι δεν θα ξεχάσω την αίσθηση ευωδίας που μου άφησε η ψυχή σου
Θα βάλω κόκκους άμμου
και λίγα από τα άστρα του ουρανού
και θα ναι το «ευχαριστώ» για τις αμέτρητες γνώσεις που μου χάρισε ο νους σου
θα βάλω τραγούδια, μουσικές, στίχους και ποιήματα
απάντηση σε όλες τις σιωπές ,
αυτές που άκουγα
να φωνάζουν δυνατά
τα "γιατί" σου...
θα βάλω εξηγήσεις
γι’ αυτά που ήθελα να ξέρεις
αλλά δεν τόλμησα να στα πω ποτέ...
θα βάλω για ελπίδα μια χούφτα βότσαλα,
μήπως έτσι, κάποια μέρα
βρεις το δρόμο να γυρίσεις πίσω σε μένα...
και πριν κρύψω το βαζάκι στο σεντούκι της μνήμης μου
θα σου δώσω έναν όρκο,
«να το σφραγίσω με την υπόσχεση
πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!»


Στη μουσικούλα, τις μικρές ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, ακούγονται οι Portishead και το Glory Box.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον negentropist για το ποίημα και στην ANASA που μου έδωσε το ερέθισμα για το κείμενο (μην ψάχνεις το πως...)! Καλή σας ακρόαση!!!

27/6/10

Ρώσικη Ρουλέτα




«Ξεκίνα πρώτος» μου είπε επιτακτικά, κοιτάζοντάς με ψυχρά στα μάτια και ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του.

Έπιασα το πιστόλι που βρισκόταν ανάμεσά μας. Πριν λίγο, έβαλε μια σφαίρα σε μια από τις άδειες θαλάμες του περίστροφου, γύρισε δυνατά δυο φορές τον μύλο, κάνοντας το κροτάλισμα να χτυπήσει στους τέσσερις τοίχους και να σπάσει την ησυχία του δωματίου.

«ΦΟΒΑΣΑΙ?» φώναξε, συνεχίζοντας να με αγριοκοιτάζει.

Ήταν σίγουρο πως ήθελε να απαλλαγεί από μένα, αλλά μήπως αυτό δεν επιθυμούσα και εγώ? Σήκωσα το πιστόλι και ακούμπησα τη κρύα κάννη στο κρόταφό μου. Μία σταγόνα ιδρώτα ένοιωσα να σχηματίζεται στις ρίζες των μαλλιών μου και να κυλά προς το μέτωπο.

«ΚΑΝΤΟ!» ούρλιαξε, «ΠΑΤΗΣΕ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ», έφτυσε μία-μία τις λέξεις που τις ένοιωσα να μου μουσκεύουν το πρόσωπο.

Κράτησα την αναπνοή μου και πάτησα την σκανδάλη. ΚΛΙΚ. Άδεια θαλάμη.

Ακούμπησα το όπλο στο τραπέζι και ένοιωσα τα μάτια του, που φλέγονταν από μίσος να με καρφώνουν. Το άρπαξε, το έβαλε στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας -σχεδόν τρελαμένος- πάτησε την σκανδάλη. ΚΛΙΚ. Και άλλη άδεια θαλάμη. Γεμάτος ικανοποίηση και αρρωστημένη προσμονή για την συνέχεια το άφησε μπροστά μου.

Το έφερα με τη σειρά μου στον δικό μου κρόταφο. Τον κοίταξα στα μάτια και μετά, ήρεμα και σταθερά, το έστρεψα κατά πάνω του.

«Δεν θα μου λείψεις καθόλου» ψιθύρισα και πυροβόλησα. Η σφαίρα τον βρήκε ανάμεσα στα δύο μάτια, τον διαπέρασε και σφηνώθηκε στον τοίχο ...κάνοντάς τον κυριολεκτικά χίλια κομμάτια Το μόνο που απέμεινε από εκείνον, ήταν μια άδεια κορνίζα με μερικά κομμάτια καθρέπτη στις άκρες, που έχασκε σαν ορθάνοιχτο ξεδοντιασμένο στόμα να ουρλιάζει.




Στη μουσικούλα ακούμε το As The Dark Wave Swells. Οι The Bampi Molesters φλερτάρουν με τον Morricone και παίζουν με τα άγρια όνειρα του Tarantino. Η φόρμα δομημένη και χιλιοειπωμένη, λίγα έχει να προσδώσει πέρα από το ταλέντο, την πραγματική γνώση, την άρτια κατάρτιση και το όραμα που διαθέτει το γκρουπ. Καλή σας ακρόαση!!!

19/6/10

Υποσχέσεις





- Δεν μου μιλάς...

- Θυμάμαι...
- Λόγια ειπωμένα?
- Υποσχέσεις...

- Χμμ, οι υποσχέσεις είναι σαν το ντελικάτο κρασί, χρειάζεται σωστές συνθήκες φύλαξης και συντήρησης για να μην ξινίσει. Και ειδικά αυτές του έρωτα...
- ...λες και είναι γραμμένες στην άμμο…

<Η συνέχεια στο Σκοτεινό Δωμάτιο...>







Στη μουσικούλα -που ήταν και η αφορμή της ανάρτησης- ακούμε το Little Lies από τους Fleetwood Mac. Αν και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1987 ακούγεται τόσο μα τόσο δροσερό αυτές τις καυτές νύχτες. Αφιερωμένο σε όλους και όλες εσάς με πολύ αγάπη. Καλή σας ακρόαση!!!

----------------------------------
1. Η φωτογραφία είναι από εδώ

15/6/10

Κύκλος Ζωής


"Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΔΟΣ.

ΑΡΧΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΣΤΗΝ ΓΗ 90 ΧΡΟΝΩΝ.

ΜΕΤΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ, ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ, ΒΓΑΖΕΙΣ ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΩΣΠΟΥ ΓΙΝΕΣΑΙ 65 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΩΧΝΟΥΝ.

ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΕΤΟΙΜΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ ΟΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, ΔΥΟ ΣΠΙΤΙΑ KAI 3 ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΟΛΟΕΝΑ ΠΥΚΝΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ, ΤΑ ΠΕΡΙΤΑ ΚΙΛΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 25 ΣΟΥ ΑΦΟΤΟΥ ΕΧΕΙΣ ΒΓΑΛΕΙ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΜΕ ΤΑΞΙΔΙΑ, ΨΩΝΙΑ, ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ, ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ.

ΤΟΤΕ ΞΕΚΙΝΑΣ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΤΟ ΡΙΧΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΡΤΥ, ΣΤΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΛΚΟΟΛ, ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΠΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ.

ΕΚΕΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΣΧΕΣΗ ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.

ΜΕΤΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΑΙΔΙ, ΠΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ, ΤΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΠΙΑ, ΠΑΙΖΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΛΑΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΝΥΧΤΩΣΕΙ, ΚΑΝΕΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΙΑ ΕΥΘΥΝΕΣ.

ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΜΩΡΟ, ΟΛΟΙ ΣΕ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ, ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΑ.

ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ..ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ ΠΙΑ ΑΡΚΕΤΑ...

ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΕΣ ΣΟΥ ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.

ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΟΡΓΑΣΜΟ...

ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ?? "


Όχι, δεν σκέφτομαι! Άλλωστε, όλα για έναν 'οργασμό' γίνονται...



Στη μουσικούλα, "Are we human or are we dancer?" αναρωτιούνται οι Killers (και εγώ μαζί τους) που τους ακούμε στο Human. Παλιό μεν, ωραιότατο για να ανέβουμε δε. Αφιερωμένο εξαιρετικά! Καλή σας ακρόαση!!!

(*) Το ανώνυμο κείμενο είναι τριών χρόνων πριν και βρέθηκε καθαρίζοντας τα email μου.
(*) Η φωτογραφία από: www.sclera.be

7/6/10

H.O.M.E


H Hands Off Mother Earth (H.O.M.E) είναι μια παγκόσμια εκστρατεία για την προστασία του πλανήτη μας, από την απειλή των πειραμάτων της Γεωμηχανικής.

Είναι μια κοινή (μητρική) οργάνωση που την συγκροτούν άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις και ιδιώτες από όλο τον κόσμο, με σκοπό να εκφράσουν την αντίθεσή τους στα γεωμηχανικά πειράματα. Ζητούν από τους γεωμηχανικούς να σταματήσουν τα πειράματα, από τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν ειδικούς νόμους που να τα απαγορεύουν -τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών- και από τα κινήματα, τις οργανώσεις και τον λαό να αναγνωρίσουν τη Γη ως το κοινό μας σπίτι, του οποίου η ακεραιότητα δεν πρέπει να παραβιάζεται από πειράματα και εγκαταστάσεις γεωμηχανικής.

Η οργάνωση που ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2010 στην Cochabamba της Βολιβίας στα πλαίσια της «The World People’s Conference on Climate Change and the Rights of Mother», υποστηρίζει πως οι θάλασσες, ο ουρανός και τα εδάφη του πλανήτη μας δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως εργαστήριο, όπου ο καθένας μπορεί ανεξέλεγκτα να εκτελεί τόσο σοβαρά και τόσης μεγάλης έκτασης πειράματα.


Η Γεωμηχανική είναι σχετικά μια νέα επιστήμη που έχει στόχο τη συνειδητή αλλαγή του γήινου περιβάλλοντος με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών προκειμένου -σε πρώτη φάση- να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Σε αυτό το πλαίσιο οι γεωμηχανικοί έχουν παρουσιάσει μια σειρά από προτάσεις, όπως:
(*) Βομβαρδισμό των νεφών με σωματίδια θειικού άλατος για την αντανάκλαση των ακτίνων του ήλιου ή με ιωδιούχο άργυρο για την παραγωγή βροχών.
(*) Λίπανση και καλλιέργειες των ωκεανών με πλαγκτόν για την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα.
(*) Καλλιέργειες μεταλλαγμένων σπαρτών που τα φύλλα τους θα έχουν ανακλαστικές ιδιότητες.

Ας δούμε εν συντομία μερικές από τις πρακτικές που προτείνουν:

BIOCHAR: Είναι μια άλλη ονομασία του ξυλάνθρακα (κάρβουνο), ειδικά για αυτόν που θάβεται στο έδαφος. Η ιδέα είναι να συλλέγονται και να απανθρακώνονται ξύλα ή παρόμοια φυτά και δέντρα που καλλιεργούνται για αυτό το σκοπό, και στη συνέχεια, τα παραγόμενα σε πλούσια σε άνθρακα υπολείμματα να οργώνονται στο έδαφος. Μια τεχνική που συνηθίζεται και σήμερα από τους αγρότες.

Η εταιρία International Biochar Initiative (ΙΒΙ), εκπροσωπεί τους περισσότερους που τάσσονται υπέρ αυτής της τεχνικής, θεωρώντας πως είναι μια πολύ παλιά και απλή πρακτική για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Υποστηρίζουν πως με αυτόν τον τρόπο, εξαντλημένα εδάφη μπορούν να καλλιεργηθούν, να αυξήσουν τα ωφέλημα συστατικά του εδάφους τους, και να παράγουν ποιοτικά αγαθά με λιγότερες απαιτήσεις σε νερό και λιπάσματα, βελτιώνοντας έτσι και τη ποιότητα και τη ποσότητα των υδάτινων πόρων.

Όμως κανείς δεν ξέρει πόση ποσότητα ξυλάνθρακα μπορεί να παραμείνει στο έδαφος, για πόσο χρονικό διάστημα, και κατά πόσο αυτή η ποσότητα μπορεί να επιβαρύνει το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι η κλιμάκωση αυτής της τεχνικής, όπου όλο και περισσότερα εδάφη θα μετατρέπονται σε νέες φυτείες καλλιεργειών μεγάλων ποσοτήτων biochar.

Ocean Fertilization: Είναι η λίπανση των ωκεανών με θρεπτικά συστατικά, με σκοπό την αύξηση του πλαγκτόν, αφού φαίνεται να δεσμεύουν το διοξείδιο του άνθρακα και να απελευθερώνουν οξυγόνο στην ατμόσφαιρα.

Τουλάχιστον 13 πειράματα έχουν γίνει τα τελευταία 20 χρόνια, όπως αυτό της εταιρίας Planktos Inc το 2007. Η εταιρία από την ιστοσελίδα της πωλούσε αντισταθμικά οφέλη άνθρακα ενώ τον Μάιο του 2007 ανακοίνωσε πως θα ρίξει στα διεθνή ύδατα κοντά στα νησιά Καλαπάγκος, τόνους ρινισμάτων σιδήρου σε μια περιοχή 10.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα σχέδια τους μετά από τις αντιδράσεις του κόσμου ματαιώθηκαν και η εταιρία τον Φεβρουάριο του 2008 έκλεισε.

Ο κατάλογος των ανεπιθύμητων ενεργειών είναι μεγάλος, ιδίως με τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν στην επιβίωση των ανθρώπων που εξαρτώνται από υγιή θαλάσσια οικοσυστήματα.

Sulphate Aerosols - Artificial Volcanoes: Είναι η μείωση της ποσότητας του ηλιακού φωτός που εισέρχεται στην γήινη ατμόσφαιρα, εκτοξεύοντας και τοποθετώντας μικροσκοπικά αντανακλαστικά σωματίδια στη στρατόσφαιρα. Η ιδέα προήλθε το 1991 με την έκρηξη του ηφαιστείου Πινατούμπο στις Φιλιππίνες, όπου είκοσι εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του θείου που εκτοξεύτηκαν στην στρατόσφαιρα μείωσαν την θερμοκρασία ολόκληρου του πλανήτη κατά 0.4ο - 0.5ο C.

Τί επιπτώσεις θα έχει μια τέτοια ενέργεια, αν θα επηρεαστεί η τρύπα του όζοντος από τα σωματίδια στην στρατόσφαιρα, αν μπορούν να βομβαρδιστούν συγκεκριμένες περιοχές όπως της Γροιλανδίας, αν θα διαταραχθούν φυσικές διεργασίες -όπως της φωτοσύνθεσης- λόγω της μειωμένης ποσότητας του φωτός, αν οι τόνοι σωματιδίων επιστρέψουν στη γη απειλώντας τη ζωή, είναι μερικά μόνο από τα πολλά ερωτήματα.

Cloud Whitening: Είναι η λεύκανση των σύννεφων με ψεκασμό θαλασσινού νερού. Το αλμυρό νερό τα συμπυκνώνει, τα κάνει πιο μικρά και πιο ‘αντανακλαστικά’ ώστε να μειωθεί η ηλιακή ακτινοβολία που εισέρχεται στην γήινη ατμόσφαιρα, όπως συμβαίνει και με τις ηφαιστειακές εκρήξεις.

Πολλοί εξέχοντες επιστήμονες υποστηρίζουν πως με αυτή την τεχνική μπορούν να μειώσουν και να ελέγξουν την θερμοκρασία της Γης, αλλά και άλλοι που αμφισβητούν τους αισιόδοξους αυτούς ισχυρισμούς.

Μπορεί κανείς να εγγυηθεί πως η μεταβολή των καιρικών συνθηκών δεν θα έχει σε ολόκληρο τον κόσμο σοβαρές συνέπειες, όπως πχ. στη δημιουργία θυελλών ή άλλων ακραίων καιρικών φαινόμενων, στα θαλάσσια οικοσυστήματα ή στην πανίδα και την χλωρίδα? Τι επιπτώσεις θα έχει στην περιοχή ενός κράτους που συνορεύει με αυτήν που γίνονται τα πειράματα?

Πρόσφατα οι Times του Λονδίνου σε δημοσίευμά τους, έκαναν νύξη για ένα πείραμα που θα επιχειρήσει η εταιρία Silver Lining Project με έδρα το Σαν Φραντζίσκο της Καλιφόρνια, με στόχο να αυξήσει την λευκότητα των ωκεάνιων νεφών ώστε να αντανακλούν περισσότερο φως του ήλιου πίσω στο διάστημα και κατ’ επέκταση τη μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας και την ελάττωση της θερμοκρασίας στη Γη. Τα πειράματα επιβεβαιώνονται και από την περιβαλλοντική οργάνωση ETC Group.


Είναι σε θέση η Γεωμηχανική με τις επεμβάσεις της να αλλάξει το κλίμα της Γης προς όφελός μας? Μπορεί ο καθένας να κάνει τέτοια πειράματα τόσης μεγάλη έκτασης, χωρίς τον έλεγχο μιας αρχής? Σύμφωνα με την συνθήκη της Γενεύης του 1976, η οποία αναφέρεται στη Γεωμηχανική, «δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε τροποποίηση του περιβάλλοντος για μη ειρηνικούς σκοπούς». Πάνω σε αυτή τη διατύπωση έχει αρχίσει να γίνεται πολύς λόγος, καθώς διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι δημιουργήθηκε ένα μεγάλο νομικό κενό ως προς την εφαρμογή της.

«Το κλίμα είναι διεθνής υπόθεση. Αν δεν συμφωνήσουν όλοι πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί, δεν θα αντιμετωπισθεί. Ναι οι μετρήσεις δείχνουν ότι το κλίμα, η γεωμορφολογία και οι χάρτες θα αλλάξουν» μας λέει το despinarion όταν την ρωτήσαμε και συνεχίζει «Τώρα κατά πόσον η επέμβαση του ανθρώπου θα έχει τα αποτελέσματα που προβάλλουν, αυτό δεν μπορώ να το κρίνω γιατί όλα αυτά έχουν και μια φυσική δυναμική. Εάν σήμερα ο άνθρωπος αποφάσιζε να πετάξει όλα τα αυτοκίνητα και τα εργοστάσια και να ζει ωραία σε λιβάδια, η ατμόσφαιρα θα πάθαινε πατατράκ γιατί έχει συνηθίσει αλλιώς, και τα αποτελέσματα ούτε που θα μπορούσα να τα προβλέψω. Είναι σαν να κόβεις από τον πρεζάκια απότομα την πρέζα. Και σ' αυτή λοιπόν την "ιδεατή κατά τον λαό" περίπτωση πάλι κάποια επεμβασούλα τύπου εντζινηρινγκ θα ήταν απαραίτητη». Και καταλήγει «Δυστυχώς σ' αυτό τον πλανήτη απάνω όπου και να πας μα όπου και να πας, τα συμφέροντα των λίγων προέχουν και η εφαρμογή οποιασδήποτε ερευνάς υπόκειται σε λογοκρισία».




Στη μουσικούλα ακούμε τους Fireflies σε μια διασκευή του Heaven (1979) των Talking Heads. Ακούγεται τόσο δροσερό που δεν είναι υπερβολή αν σας πω πως το έβαλα στο repeat και το άφησα να παίζει όλο το βράδυ. Αφιερωμένο σε σένα εξαιρετικά. Καλή σας ακρόαση!!!

PS. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο despinarion για το σχόλιο που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

------------------------------------
Πηγές:
1. Hands Off Mother Earth (H.O.M.E)
2. International Biochar Initiative (ΙΒΙ)
3. Silver Lining Project
4. ETC Group


2/6/10

Το Τηλέφωνο


Ήθελε να είναι μαζί της, να την κρατά με το χέρι του. Ήθελε να είναι εκεί όποτε θα χρειαζόταν την βοήθειά του, όποτε θα τον είχε ανάγκη. Ήθελε να μην νοιώθει πως κινδυνεύει, να νοιώθει ασφάλεια. Ήθελε να την έχει συντροφιά, να μην νοιώθει μόνος. Ήθελε να ταξιδεύει, να αποδρά μαζί της. Ήθελε να μην νοιώθει την απουσία της αλλά να την νοιώθει δίπλα του χωρίς καν να είναι κοντά της. Ήθελε να είναι δεμένος μαζί της …με έναν ηλεκτρονικό ομφάλιο λώρο.

Έτσι μπήκε σε ένα μαγαζί κινητής τηλεφωνίας, αγόρασε ένα τελευταίας τεχνολογίας κινητό με καινούργια σύνδεση και της έδωσε τον αριθμό. Κανείς άλλος δεν τον γνώριζε -όποτε χτυπούσε ήξερε πως ήταν εκείνη.

Και οι μέρες περνούσαν…

Στο γραφείο είχε το τηλέφωνο κοντά του. Κάθε τόσο έριχνε ματιές γεμάτες προσμονή για να ελέγξει τυχόν νέα μηνύματα ή χαμένες κλήσεις. Συνήθως, πριν ακόμα ηχήσει το τηλέφωνο, ακουγόταν ένας διακοπτόμενος βόμβος από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία πάνω στη μουσική τού αγαπημένου του σταθμού. Πριν ακόμα ηχήσει, ήταν έτοιμος να της απαντήσει.

Τις ώρες που βρισκόταν σε κίνηση, ενεργοποιούσε την δόνηση και το κρατούσε στο χέρι του, Άγγιζε τις καμπύλες του και ταξίδευε πάνω στο κορμί της. Άγγιζε τα πλήκτρα με τους αριθμούς και μετρούσε τις μοναδικές στιγμές που περνούσαν μαζί. Όταν τον καλούσε, την ένοιωθε να δονείται στη παλάμη του, όπως όταν η παλάμη του χάιδευε το βελούδινο κορμί της.

Και κάθε βράδυ το είχε δίπλα του. Όπως και απόψε:

Έλεγξε πρώτα για αναπάντητες κλήσεις και νέα μηνύματα. Μετά, το κράτησε για λίγο, νοιώθοντας τις καμπύλες και τα μαλακά μέρη τής πίσω επιφάνειας για πολλοστή φορά. Τα δάχτυλά του κύλησαν πάνω στα γνώριμα γυαλισμένα πλαστικά με τους αριθμούς. Χαμογέλασε νοσταλγικά και το έβαλε δίπλα στο μαξιλάρι του. Έτσι ένοιωθε πως την είχε δίπλα του, πως κοιμόταν μαζί της. Έκλεισε το φως και άφησε τις σκέψεις του ελεύθερες να τον βασανίσουν.

Ούτε και σήμερα είχε νέα της, πάνε κοντά τρία χρόνια αρνούμενος να συνειδητοποιήσει, πως ο λώρος που τους έδενε έχει από καιρό κοπεί …μαχαίρι.

----

Ο φιλαράκος της ιστορίας αδυνατεί να αποδεχθεί το γεγονός πως «it takes two to tango». Κάποιο πρωί θα ξυπνήσει, συνειδητοποιώντας πως μια ζωή περίμενε κάτι το οποίο ποτέ δεν θα ερχόταν …πως περίμενε το τραίνο στη λάθος αφετηρία.

Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν χωρίς να αντιλαμβανόμαστε επακριβώς τα γεγονότα και τις συνέπειες. Καμιά φορά, ως απλοί θεατές παρακολουθούμε αμέτοχοι και αδύναμοι να αλλάξουμε τη δυναμική ροή των πραγμάτων. Πρέπει όμως να το παλέψουμε. Η ζωή μας σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι χθες. Όσο πιο γρήγορα αποδεχθούμε το γεγονός πως «έσπασε αυτό που μας έδενε με το χθες», πως πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά, πως η μοιρολατρία, η κατσουφιά και η μουρμούρα δεν βοηθούν σε τίποτα, τόσο πιο γρήγορα θα είμαστε σε θέση να πάρουμε πάλι τη ζωή στα χέρια μας. Ευλόγησον!



Στη μουσικούλα ακούμε τους INXS και το Never Tear Us Apart. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον φιλαράκο τής παραπάνω ιστορίας, που θα διαβάσει, θα ακούσει και ...χαμπάρι δεν θα πάρει, στανταράκι! Καλή σας ακρόαση!!!

19/5/10

Common People


Το αυτί συλλαμβάνει τον ήχο από το ξυπνητήρι που χτυπά ασταμάτητα και δίνει εντολή να ανοίξουν τα μάτια. Τα χέρια αυτόματα το κλείνουν, παραμερίζουν τα σκεπάσματα και τα πόδια αναλαμβάνουν να μετακινήσουν το σώμα προς την τουαλέτα. Τα μάτια εξερευνούν το πρόσωπο στον καθρέφτη για αλλαγές, ενώ τα χέρια μηχανικά το πλένουν και του βουρτσίζουν τα δόντια.

Τα πόδια διαρκώς μετακινούν το σώμα από το ένα δωμάτιο στο άλλο και τα χέρια αναλαμβάνουν να το ντύσουν. Τα μάτια ρίχνουν μια τελευταία ματιά στον ολόσωμο καθρέπτη με τα χέρια να κρατούν τον χαρτοφύλακα. Το κλειδί γλιστρά απ’ τα δάχτυλα στην εσωτερική τσέπη του σακακιού αφού πρώτα κλειδώσουν τη πόρτα και τα πόδια αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα υπόλοιπα μέλη του σώματος μέχρι το τραίνο.

Στο βαγόνι του τραίνου, τα χέρια κρατιούνται απ΄ το ίδιο σημείο που κρατιούνται τα τελευταία χρόνια και τα μάτια αντιλαμβάνονται πως ούτε σήμερα έχει αλλάξει κάτι: ίδια πρόσωπα καταλαμβάνουν ίδια σημεία ...όπως ακριβώς και ο ίδιος, όρθιος δίπλα στην πόρτα. Και αντιλαμβάνονται τις ίδιες καθημερινές εικόνες: ίδια κτίρια και ίδιους δρόμους μέχρι το τέρμα της διαδρομής.

Το χέρι γλιστρά στην εσωτερική τσέπη, βγάζει το πάσο και ανοίγει τη πόρτα της εταιρίας. Το στόμα τραβιέται προς τα πίσω διαγράφοντας ένα χαμόγελο με ένα τυπικό καλημέρα σχηματισμένο πάνω του. Τα πόδια τον οδηγούν στη θέση του, τα γόνατα λυγίζουν, ακουμπά το κορμί του στην καρέκλα και τα δάχτυλα ψαχουλεύουν τον κρυμμένο διακόπτη του υπολογιστή κάτω απ’ το γραφείο.

Τα μάτια διαβάζουν emails χωρίς ενδιαφέρον και στο χέρι του κρατά αδιάφορα το ακουστικό με ανούσια τηλέφωνα. Η μέρα κυλά με φυλακισμένα εκατομμύρια στα κελιά του Excel, που στα μάτια του φαντάζουν ως μία σειρά τυχαίων αριθμών.

Τα μάτια ανιχνεύουν κίνηση, κάποιοι φεύγουν. Τα χέρια κλείνουν τον διακόπτη, συμμαζεύουν το γραφείο, φοράνε το σακάκι και τα πόδια αναλαμβάνουν την επιστροφή -ακριβώς την ίδια διαδρομή, από την αντίστροφη.

Στο σπίτι τα μάτια πέφτουν πάνω στο ψυγείο σε μια λίστα με ψώνια, τα χέρια την παίρνουν μαζί τους στο super market -μαζεύουν τα είδη από τα ράφια και τα τοποθετούν στο καρότσι. Τα πόδια μετακινούνται από τον έναν διάδρομο στον άλλον. Τα χέρια πληρώνουν το λογαριασμό, κρατούν τις τσάντες και τα πόδια μεταφέρουν το βαρύ φορτίο στο σπίτι.

Τα αυτιά αναγνωρίζουν σπιτική μουρμούρα και βουητό με παιδικές φωνές. Τα χέρια ετοιμάζουν φαγητό, πλένουν και κοιμίζουν παιδιά, και μετά τα πόδια τον πάνε στο καναπέ για να ξεκουραστούν ...μέχρι το επόμενο πρωί.

Καμία σκέψη και σήμερα, το μυαλό είναι κενό...

Συμπέρασμα: όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια.




Στη μουσικούλα ακούμε την νέα δουλειά του Micah P Hinson που ηχογραφεί με τους Pioneer Saboteurs το She's Building Castles In Her Heart. Εξαιρετικό για τις μικρές ώρες ειδικά πριν το ξημέρωμα. Καλή σας ακρόαση!!!

13/5/10

Περί Διάθεσης


Η Καλή μου Διάθεση με εγκατέλειψε! Έπρεπε όμως να το περιμένω, τον τελευταίο καιρό φλέρταρε ανελλιπώς και αδιακρίτως με το Χαμόγελό μου. Τους έβλεπα, αλλά δεν πήγαινε το μυαλό μου στο κακό, ώσπου ξαφνικά ένα απόγευμα έγιναν και οι δυο καπνός.

Στην αρχή σκέφτηκα πως θα επρόκειτο για ένα συνηθισμένο ραντεβουδάκι. Ίσως πρώτα να πήγαιναν κινηματογράφο και στη συνέχεια, κριτική ταινίας και χαλαρή κουβεντούλα με ποτό σε κάποιο μπαράκι του κέντρου. Άδικα τους περίμενα μέχρι τα ξημερώματα. Αλλά ούτε και την επόμενη εμφανίστηκαν ...πάνε μέρες τώρα.

Έτσι, έμεινα μόνος με την δίδυμη αδελφή της -τη Κακή μου Διάθεση- που για να λέμε και την αλήθεια δεν θα έβγαινα ούτε για καφέ μαζί της!

Αυτή συνέχεια με πιάνει και με τραβά από τα μούτρα, μου συνοφρυώνει το μέτωπο τόσο, που κάνει τη ρυτίδα μου ανάμεσα στα μάτια να φαντάζει πληγή. Έρχεται παρέα πάντα με την Επιθετικότητα και τον Θυμό. Και αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος που με κάνει να συμπεριφέρομαι απόμακρα και τις περισσότερες ώρες να κρατώ το στόμα μου κλειστό. Άσε που έχει τσακωθεί με την Αυτοσυγκράτηση ενώ η Αστάθεια και ο Αυταρχισμός είναι οι καλύτεροι φίλοι της.

Με τη Καλή μου Διάθεση κάναμε υπέροχη παρέα και δεν ήμασταν ποτέ μόνοι αφού ερχόντουσαν και άλλοι στη συντροφιά μας:

Με τον Αυθορμητισμό και τον Ενθουσιασμό ανατρέπαμε διαρκώς την καθημερινότητα. Με την Δημιουργικότητα εξοστρακίζαμε τη Βαρεμάρα και κάναμε την κάθε μέρα μας ξεχωριστή. Η Θέληση κάθε φορά συνοδευόταν με το Επίθετο Ισχυρή και ξημερωνόμασταν κάνοντας σχέδια για το μέλλον αγκαλιασμένοι με την Επιμονή, την Υπομονή και το Πείσμα. Με την Φαντασία ταξιδεύαμε και ανακαλύπταμε μέρη εξωτικά. Με τον Έρωτα και τον Ρομαντισμό γράφαμε ποιήματα χαζεύοντας τα αστέρια κάτω από ολόγεμα φεγγάρια. Τώρα πάνε αυτά...

Η Καλή μου Διάθεση ήταν η ψυχή της παρέας, μας έδενε ολοκληρωτικά με έναν τρόπο μοναδικό, ενώ η Κακή μου ...την νοιώθω να με αλλάζει συθέμελα -να ξεριζώνει ότι υπάρχει μέσα μου και να το αντικαθιστά με κάτι εντελώς καινούργιο και ξένο προς εμένα.

Αλλά να μην τους έχω καταλάβει τόσο καιρό...




Στη μουσικούλα ακούμε τους Archive. Είχα αποφασίσει από την τσαντίλα μου να βάλω το Fuck U αλλά τελευταία στιγμή μαλάκωσα και έβαλα το Get Out. "Get out...Out the door...I cant stand to see your face...I wish youd go some other place" βρε ουστ απ΄εδώ! Αφιερωμένο σε αυτήν και μόνο εξαιρετικά!!!

22/4/10

Ο Χρόνης


Ερχόταν κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου. Τις περισσότερες φορές έφερνε μαζί του καλέμι και σφυρί. Ντάπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα όλη νύχτα σμίλευε το πρόσωπο και ολόκληρο το κορμί μου με άνυδρα τοπία και εφιαλτικά σχέδια.

Ένα βράδυ, έτσι όπως πετάχτηκα στον ύπνο μου, είδα φευγαλέα τη σκιά του με ένα σπρέι να ραντίζει τα μαλλιά μου. Μια άλλη φορά που ξύπνησα απότομα με πόνους στα μάτια, πρόλαβα να τον δω να σκαλίζει τους βολβούς μου. Το χειρότερο ήταν ένα βράδυ που έκοβε και έραβε νευρώνες στον εγκέφαλό μου, φορώντας μια πράσινη χειρουργική μάσκα ...απ’ όσο πρόλαβα να δω δηλαδή.

Ήμουν σίγουρος πως υπήρχε, τον είχα δει, και έτσι αποφάσισα να τον πιάσω στα πράσα. Όταν ένα βράδυ ένιωσα τσιμπήματα στον καρπό, δεν αντέδρασα. Μισάνοιξα το ένα μου μάτι και μέσα απ' τα βλέφαρα τον είδα: ένας συμπαθητικός νεαρούλης, με μια βελόνα που προσπαθούσε να μολύνει το αίμα μου. Άπλωσα αστραπιαία το άλλο μου χέρι και πριν προλάβει να εξαφανιστεί τον γράπωσα.

«Ποιος είσαι;» του είπα αγριεμένος και καλά για να τον τρομάξω.
«Ο Χρόνης» μου απάντησε με επαγγελματικό ύφος, «ο βοηθός του Χρόνου», και με έκανε να νοιώσω ηλίθιος ...λες και δεν συνέβαινε τίποτα ...λες και δεν τον είχαν πιάσει στα πράσα!!!
«Και γιατί δεν ήρθε ο ίδιος?», μου φάνηκε καλή σαν ερώτηση εκείνη τη στιγμή, λες και η απάντηση θα έλυνε όλες μου τις απορίες...
«Ο κος Χρόνος δεν προλαβαίνει, έχει πολύ δουλειά, για αυτό και με έχει προσλάβει part time», μου είπε με το ίδιο αυστηρό ύφος και με έναν ελιγμό, μου ξέφυγε και εξαφανίστηκε.

Τα έβαλα με τον εαυτό μου. Είχα τόσες ερωτήσεις που ήθελα να του κάνω! Κυρίως για το πλάνο και την εξέλιξη των εργασιών του. Ακόμα είχα σκεφτεί πως ίσως και να μπορούσα να κάνω κάποιες διαπραγματεύσεις, να καταλήξω σε κάποια συμφωνία μαζί του.

Ήμουν σίγουρος πως είχε βαλθεί σιγά-σιγά να με ξεκάνει, όπως και ότι αυτό το απολάμβανε. Άλλωστε δεν βιαζόταν, είχε τόσο χρόνο μπροστά του. Ακόμα και αν μου συνέβαινε κάποιο ατύχημα την επόμενη μέρα, δεν νομίζω πως θα στεναχωριόταν ...θα ήμουν ένας λιγότερος, μια ώρα νωρίτερα στο σπίτι.

Έτσι μια νύχτα δεν έκλεισα μάτι και τον παραφύλαξα -δεν ήρθε. Το ίδιο έκανα και τις επόμενες νύχτες -ούτε και εκείνες ήρθε. Πάνε 3 χρόνια τώρα που έχω να κοιμηθώ, αλλά νιώθω να κερδίζω αυτή τη μάχη ...και έχω αποφασίσει να μην τον αφήσω με τίποτα να κρύψει τα νιάτα μέσα μου.




Στη μουσικούλα ακούμε το Street Spirit από τους Radiohead. Άσχετο μεν, πολύ αγαπημένο δε. Καλή σας ακρόαση!!!

1) Η ιδέα να γράψω για τον χρόνο ήρθε από μία ανάρτηση της "ολα θα πανε καλα..."
2) Η φωτογραφία είναι από το flickr.


18/4/10

Λίμνη Πλαστήρα


Χωρίς πολλά λόγια, φωτογραφίες από την λίμνη Πλαστήρα με μια ...καλλιτεχνική διάθεση.

Τοπίο που σε ηρεμεί στον Άγιο Αθανάσιο

Η λίμνη από το λόφο που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το φράγμα, στο Παρατηρητήριο

Αντανακλάσεις στον Άγιο Αθανάσιο

Καλύβια

Τα Καλύβια πίσω από τα βυθισμένα δέντρα με φόντο τα Άγραφα

Αιώνια ανάπαυση στην Φυλακτή, υπό το βλέμμα του χιονισμένου όγκου των Αγράφων

Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια στο Παρατηρητήριο, σχεδόν παραμυθένια

Ανεβαίνοντας τα τελευταία σκαλοπάτια στο Παρατηρητήριο, σχεδόν εφιαλτικά

Άγιος Αθανάσιος, θέα από μπαλκόνι

Το φράγμα

"Οι ζευγάδες φεύγουνε μα η σπορά μένει..."

Δασικό χωριό "Δρυάδες" Δήμου Ιτάμου




Στη μουσικούλα ακούμε τον Mr. Wright και το The Man Who Was Not, παραγωγή -αν το πιστεύετε- του 1998. Ιδιόρρυθμη ποπ κουλτούρα, λονδρέζικη αισθητική και ηρωικά πνευστά. Καλή σας ακρόαση!!!