26/2/08

Πρόσωπα

Το γενικό σχήμα του προσώπου, το μέτωπο και οι κρόταφοι, τα ανεπτυγμένα υπερόφρυα τόξα και τα φρύδια στο μέτωπο σε συνδυασμό με τα μάτια, το βλέμμα, τα μάτια και η γύρω τους περιοχή, η μύτη και ο σχηματισμός των ρουθουνιών, το σχήμα του στόματος και τα χείλη, τα αυτιά, τα ζυγωματικά και η τριχοφυΐα, μπορούν να διαβαστούν και να αναλυθούν από έναν φυσιογνωμιστή.

Κοιτάζοντας ο κάθε ένας μας τα παρακάτω πρόσωπα των φωτογραφιών, σίγουρα θα καταλάβει ότι είναι ψεύτικα, μια διαπίστωση που δεν μπορεί να την κάνει εύκολα συζητώντας με τους ανθρώπους που συναναστρέφεται στη καθημερινότητά του!

Το budget για το 2008 ήταν μικρό, οπότε ελλείψει μοντέλων αναγκάστηκα για μια ακόμα φορά να βγώ στο πεζοδρόμιο και να φωτογραφίσω κουκλάρες ...σε βιτρίνες.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν βιαστικά, γιατί κινδύνευα να χαρακτηριστώ "ιδιαίτερος", σκύβοντας και παίρνοντας πόζες, σιγομουρμουρίζοντας οδηγίες ανάμεσα στον κόσμο που πηγαινοερχόταν με τις τσάντες στα χέρια, στο κέντρο της Αθήνας στις βιτρίνες του Attica!






Και κάποιες άλλες με μια άλλη ματιά.

-------------------------------
ΥΓ. 1) Αυτό ήταν για να χαλαρώσουμε λίγο μετά τα λουλούδια και τη χαμένη βαλίτσα!
ΥΓ. 2) Η παραπάνω ανάρτηση δεν αποτελεί προϊόν διαφήμησης ούτε πρόταση αγοράς. (Έτσι για να έχουμε το νού μας με τις μηνύσεις που πέφτουν!)
ΥΓ. 3) Να δώσουμε λίγο χρώμα βρε αδερφέ!

24/2/08

Σελίδα 123


«Ο οδηγός του κάρου ήταν νεκρός πάνω στο δρόμο. Η Αστερία ήταν επίσης νεκρή, μισολιωμένη από το βάρος του ψόφιου αλόγου της που την είχε πλακώσει. Το ζώο είχε χτυπηθεί από μισή ντουζίνα βέλη


Η Πενθεσίλεια η βασίλισσα των Αμαζόνων, καταφεύγει με τις πολεμίστριές της στην Κολχίδα, όπου ζητά τροφή και στέγη από την βασίλισσα Ιμάνδρα. Η Ιμάνδρα που είναι κόρη της αδελφής της μητέρας της, της ζητά να συνοδεύσουν τα καραβάνια της, που μεταφέρουν κασσίτερο προς ο Νότο.

Στην αποστολή συμμετέχει και η Κασσάνδρα, η κόρη του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου και της Εκάβης που είναι αδελφή της Πενθεσίλειας. Η Κασσάνδρα με τη συναίνεση των γονιών της, ζει και ταξιδεύει αυτό τον καιρό με τις Αμαζόνες. Το παραπάνω απόσπασμα είναι από ένα επεισόδιο που συνέβη κατά τη πορεία των καραβανιών και ήταν η πρώτη αληθινή μάχη της Κασσάνδρας που την έκανε πραγματική πολεμίστρια.

Το βιβλίο είναι «Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ - Κασσάνδρα, η μάντισσα τη Τροίας», της Μάριον Ελεάνορ Ζίμερ Μπράντλεϊ που γεννήθηκε το 1930 στο Όλμπανι της Νέας Υόρκης και πέθανε το 1999. Εκδόθηκε το 1987 και κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2007 από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.

Το βιβλίο αυτό είναι τους τελευταίους 3 μήνες δίπλα μου, αφού καταγράφω (ομολογώ με πολύ αργό ρυθμό!) τα πολλά ονόματα και τις συγγένειες που είναι γεμάτο και μου αρέσουν τόσο πολύ που σκέφτηκα να κάνω μια σχετική ανάρτηση.

Η πρόσκληση ήρθε από την una mama και ενώ το δούλευα ήρθε και από τη So_Far.

Το παιγνίδι έχει κάποιους κανόνες:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (από τελεία σε τελεία) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Αλλά επειδή οι κανόνες είναι για να τους καταπατάμε (λέμε τώρα!), δεν θα γίνω Αρτέμης Μάτσας, οπότε μπορεί όποιος θέλει να το συνεχίσει.

19/2/08

Guns N' Roses

Αν ζείτε στην Ευρώπη και σας χάρισαν λουλούδια την ημέρα του Βαλεντίνου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα λουλούδια αυτά να προέρχονταν από την Κένυα αφού ένα στα τέσσερα λουλούδια που πωλούνται στην Ευρώπη προέρχονται από τη συγκεκριμένη χώρα. Κάθε χρόνο εισάγονται περισσότεροι από 88 εκατομμύρια τόνοι λουλουδιών αξίας περίπου 264 εκ. δολαρίων.

Η βιομηχανία λουλουδιών της Κένυας είναι η παλαιότερη και η μεγαλύτερη στην Αφρική. Τείνει να γίνει μετά τον τουρισμό (με κύριο εκπρόσωπό του το σαφάρι) και το τσάι, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας τριαντάφυλλων και γαρίφαλων στον κόσμο. Το 2007, οι εξαγωγές λουλουδιών της χώρας ανήλθαν συνολικά περίπου στα 613 εκ. δολάρια μετά τον τουρισμό που έφεραν 960 εκ. δολάρια σε συνάλλαγμα. Τα τριαντάφυλλα αποτελούν το 74% των εξαγωγών της Κένυας στα λουλούδια που ακολουθούνται από τα γαρίφαλα που στη Μεγάλη Βρετανία είναι πολύ δημοφιλή κατά τη διάρκεια του έτους (εκτός ημέρας Βαλεντίνου) αφού έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.

Η Κένυα με μερίδιο 25%, έχει γίνει η μεγαλύτερη πηγή εισαγωγής λουλουδιών της Ευρώπης, ξεπερνώντας την Κολομβία και το Ισραήλ που έχουν από ένα ποσοστό περίπου 16%. Τα δύο τρίτα της παραγωγής πηγαίνουν στην Ολλανδία όπου μέσω της διαδικασίας των δημοπρασιών οι Ολλανδοί χονδρέμποροι αγοράζουν τα λουλούδια και τα επαναεξάγουν σε άλλες αγορές όπως της Αμερικής και της Ιαπωνίας.

Η καλύτερη περίοδος εξαγωγών είναι στις αρχές Φεβρουαρίου κοντά στην ημέρα του Βαλεντίνου. Σημαντικό είναι ότι το ένα τέταρτο των εξαγωγών της Κένυας προς την Ε.Ε. πηγαίνουν απευθείας στην Αγγλία, όπου η ημέρα του Βαλεντίνου είναι "Η Μεγάλη Ημέρα" για τους Κενυάτες καλλιεργητές. Σε αυτό τους βοηθά να προετοιμάσουν τη παραγωγή τους για αυτή την ημέρα, ο τέλειος συνδυασμός των υψηλών εδαφών και της ισημερινής ηλιοφάνειας της χώρας τους. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια και σωστός προγραμματισμός ώστε να αναπτυχθούν τα λουλούδια, να κοπούν, να συσκευαστούν και να μεταφερθούν μέσα σε ψυγεία, συχνά με ναυλωμένα αεροσκάφη για να φτάσουν μέσα σε 48 ώρες στους καταναλωτές τη συγκεκριμένη ημέρα.

Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μια σύντομη αναφορά στη χώρα της Κένυας, θα δούμε την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, τη βία που επικρατεί τώρα στο μεγαλύτερο μέρος της, θα δούμε πως αυτή η βία επηρεάζει τις εξαγωγές των λουλουδιών και θα τελειώσουμε με τρεις αναφορές. Στις ενέργειες του Kenya Flower Council με στόχο να καταρτήσει ένα κώδικα συμπεριφοράς εργατικού δικαίου, σε μια έκθεση για την οικολογική καταστροφή στη περιοχή της λίμνης Naivasha και τέλος σε μια έκθεση του 2002 της Διεθνούς Αμνηστίας που αναφέρεται στους βιασμούς των γυναικών της Κένυας.

Η χώρα της Κένυας

Η Κένυα είναι χώρα της ανατολικής Αφρικής που ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Βρετανία στις 12 Δεκεμβρίου 1963. Με πρωτεύουσα το Ναϊρόμπι συνορεύει με την Τανζανία, την Ουγκάντα, το Σουδάν, την Αιθιοπία και τη Σομαλία ενώ βρέχεται από τη λίμνη Βικτόρια και τον Ινδικό ωκεανό. Έχει έκταση 580.367km² και πληθυσμό 33.829.590 κατοίκους.

Επίσημη γλώσσα είναι η Αγγλική και η Σουαχίλι ενώ μιλιέται η Μπαντού και πολλές άλλες διάλεκτοι όπως του Νείλου και της Σομαλίας. Το 67% των κατοίκων είναι Μπαντού με κυριότερη τη φυλή Κικουγιού και άλλες φυλές όπως της Κάμπα ή Άκαμπα, Λούγια, Ντίξκο, Γκιριάμα. Το υπόλοιπο 33% που καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση της χώρας αποτελείται από Σομαλούς, στα βορειοανατολικά από φυλές του Σουδάν όπως οι Λούο, Καλεντζίν, Λρύχνα, στα δυτικά τους Μασσάι, Σαμπούρου, Τουρκάνα, Μποράν, στα παράλια λίγους Άραβες και Ευρωπαίους, και μια μικρή φυλή των Ντορόμπο βουσμανικής καταγωγής.

Στο θρήσκευμα είναι προτεστάντες 45%, καθολικοί 33%, ορθόδοξοι 3%, Μουσουλμάνοι 10%, και οι παραδοσιακές αφρικανικές και οι ασιατικές θρησκείες το 10%.

Το κλίμα είναι καθαρά τροπικό με μια βροχερή και μια ξηρή εποχή, με θερμοκρασίες και βλάστηση που ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή. Οι πόλεις είναι κτισμένες συνήθως σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων και για αυτό προσφέρουν ένα κλίμα δροσερό και υγιεινό για τους κατοίκους.

Η Κένυα έχει μερικά από τα μεγαλύτερα αγροκτήματα λουλουδιών στον κόσμο, που απασχολούν μέχρι 30.000 εργαζομένους που ζουν συνήθως στο αγρόκτημα όπου απασχολούνται. Περίπου το 65% απασχολούνται ως περιστασιακοί εργαζόμενοι και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν σταθερές αποδοχές και μπορούν να απολυθούν οποιαδήποτε στιγμή. Οι εργαζόμενες γυναίκες είναι πιθανό να χάσουν τις εργασίες τους εάν μείνουν έγκυες και ο μισθός τους είναι περίπου 80 δολάρια το μήνα.

Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση

Η βία και το χάος επικράτησαν στην Κένυα αμέσως μετά την αμφισβητούμενη επικράτηση του Κενυάτη προέδρου Μουάι Κιμπάκι στις εκλογές της 27ης Δεκεμβρίου του 2007, με περίπου 200.000 ψήφους περισσότερες από τον ισχυρότερο αντίπαλό του Ράιλα Οντίγκα. Στην πραγματικότητα φαίνεται να ήταν το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στις φυλές των Λούο και των Κικούγιου.

Ο Οντίγκα που αυτοχαρακτηρίζεται υπερασπιστής των φτωχών και ανήκει στη δεύτερη σε αριθμό φυλή των Λούο, κατήγγειλε πως έγινε νοθεία στις εκλογές. Αν και οι ΗΠΑ έσπευσαν να αναγνωρίσουν τη νίκη του Κιμπάκι, στη συνέχεια απέσυραν την αναγνώριση. Η φυλή των Λούο, κρατιούνταν εδώ και πολλές δεκαετίες στο περιθώριο και ήλπιζαν ότι με την εκλογική αυτή αναμέτρηση τα μέλη της θα είχαν την ευκαιρία να κυβερνήσουν.

Τα κρούσματα βίας εξαπλώθηκαν σχεδόν σε ολόκληρη τη χώρα. Την ίδια στιγμή που οι κατεξοχήν υπεύθυνοι πολιτικοί ήταν ασφαλείς στα οχυρωμένα οικιστικά συγκροτήματα όπου ζούσαν, οι πάμφτωχοι τα έβαζαν με αυτούς που απλώς ήταν λίγο λιγότερο φτωχοί. Περίπου 70.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν για ασφάλεια τις εστίες τους.

Στις πρώτες ταραχές που εκδηλώθηκαν τουλάχιστον 270 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Άνθρωποι πυρπολήθηκαν σε μια εκκλησία κοντά στην πόλη Ελντορέτ ενώ κάποιοι άλλοι έκαψαν ένα λεωφορείο και αρκετούς επιβάτες. Ακόμη δεκατέσσερα άτομα κάηκαν ζωντανά στα σπίτια τους στη Naivasha, από τις αντίπαλες φυλές. «Η αστυνομία δυσκολεύτηκε να μπει στα σπίτια αυτά. Οι αστυνομικοί που κατάφεραν να μπουν παραβιάζοντας τις πόρτες βρήκαν άνδρες, γυναίκες και παιδιά που δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν», σημειώνοντας ότι «όπως φαίνεται, οι επιτιθέμενοι τους κλείδωσαν μέσα και πυρπόλησαν τα σπίτια». Περισσότεροι από 900 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί εδώ και δύο μήνες, εκ των οποίων 130 ένα βράδυ στην Κοιλάδα του Μεγάλου Ρήγματος, όπου βρίσκεται η λίμνη Naivasha.

Η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για την Αφρική, Τζενταγί Φρέιζερ συνόψισε την κατάσταση με μία λέξη "Εθνοκάθαρση". «Μίλησα με τα θύματα» είπε η Φρέιζερ που περιόδευε στην Ανατολική Αφρική. «Αν δεν έφευγαν, τους σκότωναν. Αυτό εμένα μου φαίνεται εθνοκάθαρση». Στην Ουάσιγκτον, η φράση δεν υιοθετήθηκε από τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, πιθανώς από φόβο να μην κακοχαρακτηριστεί μια χώρα - στρατηγική σύμμαχος.

Η απειλή στις εξαγωγές λόγω της βίας

Η βία ξέσπασε τη χειρότερη στιγμή για την οικονομία της χώρας. Οι εγκαταστάσεις για τα σαφάρι και τα τουριστικά πακέτα στην ακτή δεν θα είναι διαθέσιμα μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι χαμένες εξαγωγές τσαγιού κοστίζουν στη βιομηχανία της Κένυας 2 εκ. δολάρια ημερησίως ενώ η βία στα μεγάλα κτήματα τσαγιού γύρω από Kericho έχει καταστρέψει μηχανήματα, αποθήκες και κτίρια.

Η ένωση καλλιεργητών λουλουδιών της λίμνης Naivasha εκτιμά πως η ημέρα του Βαλεντίνου αντιπροσωπεύει το 1/3 της ετήσιας παραγωγής τους. Αρκετές ημέρες εργασίας χάθηκαν όταν η βία έφθασε στη λίμνη. Ένα τοπικό συνδικάτο ανέφερε ότι 3.000 από τους 30.000 εργαζομένους που απασχολούνται στα αγροκτήματα λουλουδιών της Naivasha έχουν εγκαταλείψει τις εργασίες τους, οι περισσότεροι από τη φυλή των Λούο. Φαίνεται να υπάρχει μια αγανάκτηση και μια συστηματική εκστρατεία εκδίωξης των εργαζομένων που ανήκουν στην φυλή Λούο.

Ενδεικτικά το Oserian, ένα από τα μεγαλύτερα αγροκτήματα λουλουδιών, ελπίζει να πουλήσει 6 εκ. τριαντάφυλλα την εβδομάδα του Βαλεντίνου, απασχολώντας 5.000 εργαζόμενους που ζουν μέσα στο αγρόκτημα. Βέβαια δεν είναι το ίδιο για τα μικρότερα αγροκτήματα όπου οι εργαζόμενοι μένουν έξω από αυτά σε βρώμικες και επισφαλείς κατοικίες.

Τα περισσότερα αγροκτήματα λουλουδιών ανήκουν σε αλλοδαπούς ή Κενυάτες Ευρωπαϊκής ή Ασιατικής καταγωγής που δεν έχουν πάρει θέση στις διαμάχες μεταξύ των φυλών. Η μείωση του τουρισμού έχει επιπτώσεις στη συχνότητα των πτήσεων στις κάτω χώρες, που έχει ως αποτέλεσμα, οι ίδιοι οι καλλιεργητές να ναυλώνουν αεροπλάνα για τη μεταφορά του φορτίου τους. Σε πολλές περιπτώσεις η ίδια η αστυνομία στρατολογείτε για να προστατεύσει συνοδεύοντας τα ίδια τα φορτηγά με τα λουλούδια στον προορισμό τους. Άλλοι καλλιεργητές περιφράσσουν και περιπολούν τις περιμέτρους των κτημάτων και προστατεύουν τους εργαζόμενους.

Ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζουν τη κυβέρνηση της Κένυας να αρχίσουν άμεσα τις συνομιλίες για την επίλυση της κρίσης και απειλούν με μείωση της οικονομικής βοήθειας εάν δεν καταλήξουν σε μια "συναινετική πολιτική λύση".

Πέρα από την άσχημη πολιτική κατάσταση υπάρχει αυτή της οικολογικής καταστροφής και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η διαμορφούμενη κατάσταση δεν είναι τόσο όμορφη όσο τα ίδια τα λουλούδια.

Η εκμετάλλευση των εργαζομένων με τους χαμηλούς μισθούς, η απαράδεκτη διαμονή τους, η σεξουαλική παρενόχληση των γυναικών, ο κίνδυνος να χάσουν την υγεία τους από τα τοξικά και η μόλυνση του περιβάλλοντος ήταν μερικά ζητήματα που προσπάθησε να δώσει έμφαση η επιτροπή των ανθρώπινων δικαιωμάτων της Κένυας (Kenya Human Rights Commission), μια μη κυβερνητική οργάνωση εν' όψη της ημέρας του Βαλεντίνου.

Kenya Flower Council (KFC)

Τα μέλη του KFC έχουν προσπαθήσει να κάνουν έναν κώδικα συμπεριφοράς εμπορικού διακαίου, για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζόμενων και την καλύτερη προστασία του περιβάλλοντος. Ο κώδικας αυτός περιλαμβάνει, αγροκτήματα που χρησιμοποιούν χημικές ουσίες φιλικές προς το περιβάλλον, αυτοματοποιημένο σύστημα άρδευσης με σταγόνες για να μειωθεί η απώλεια ύδατος, παροχή προστατευτικού ιματισμού από τους ιδιοκτήτες, δίκαιες αμοιβές προς τους εργαζόμενους, έξη ημέρες εργασίας (που αντιστοιχούν σε 46 ώρες εργασίας) την εβδομάδα, πληρωμή υπερωριών, είκοσι μία πληρωμένες ημέρες το χρόνο για διακοπές, δύο πληρωμένοι μήνες για άδεια μητρότητας, ένας πληρωμένος μήνας για λόγους υγείας και ανθρώπινες συνθήκες και κατοικίες για διαμονή.

Ο κώδικας έχει υποστηριχθεί από πολλούς ιδιοκτήτες αλλά υπάρχουν προβλήματα στον έλεγχο της εφαρμογής του. Παραδείγματος χάριν οι αρμόδιοι ελεγκτές πληρώνονται από τις ίδιες τις επιχειρήσεις των αγροκτημάτων ενώ θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητοι για να μπορούν να κάνουν δικαιότερο έλεγχο.

Κατά τη διάρκεια του World Social Forum που έγινε στο Nairobi τον Μάιο του 2007, αντιπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία, την Ολλανδία, τη Γερμανία και άλλες χώρες συναντήθηκαν με τα κενυατικά εργατικά συνδικάτα, με μη κυβερνητικές οργανώσεις και άλλες ομάδες για να βρουν τρόπους ώστε με εκστρατείες να ευαισθητοποιήσουν το δημόσιο αίσθημα για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των εργαζομένων και να αντιμετωπίσουν τους παραβάτες με διάφορους τρόπους όπως το μποϊκοτάρισμα των λουλουδιών από τα συγκεκριμένα αγροκτήματα που παρανομούν.

Η λίμνη Naivasha

Ο Isaac Ouma Oloo θυμάται τα νερά της λίμνης Naivasha γεμάτα ψάρια και γύρω της λιοντάρια, αντιλόπες, λεοπαρδάλεις, ιπποπόταμους και πτηνά. Ο ίδιος λέει ότι «η Κένυα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας του World Food Programme για παροχή δωρεάν τροφίμων, αν και από τη λίμνη Naivasha θα μπορούσαμε να έχουμε καθαρό γλυκό νερό που θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε τις αυξημένες ανάγκες στη διατροφή μας. Ακόμα εμείς χρησιμοποιούμε το νερό για να καλλιεργήσουμε τα λουλούδια και μετά να τα στείλουμε 5.000 μίλια στην Ευρώπη έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να πουν 'Σε αγαπώ' και να τα πετάξουν μετά από τρεις ημέρες. Για μένα αυτό είναι μια ανήθικη πράξη».

Περισσότερα από 30 αγροκτήματα λουλουδιών με μεγάλα θερμοκήπια στη περιοχή της λίμνης Naivasha, σε μια έκταση 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δημιουργούν μια σειρά από οικολογικά προβλήματα στους ποταμούς της Κένυας και στην ίδια τη λίμνη.

Δημόσιες οργανώσεις από τον Καναδά, την Ευρώπη, την Κένυα και τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάλεσαν πριν μερικές μέρες τη διεθνή κοινότητα να βοηθήσουν τους ανθρώπους που υποφέρουν από τη βία στην περιοχή της λίμνης Naivasha. Αυτές οι ομάδες δημοσίευσαν μια νέα έκθεση που δίνει έμφαση στις καταστρεπτικές πρακτικές των αγροκτημάτων λουλουδιών που εξουσιάζουν την περιοχή.

«Τα αγροκτήματα που περιβάλλουν τη λίμνη Naivasha. Μειώνουν τα ύδατά της και την δηλητηριάζουν με φυτοφάρμακα,» είπε ο Maude Barlow, πρόεδρος του Council of Canadians. «Σπέρνουν τους σπόρους της οικονομικής και περιβαλλοντικής ερήμωσης που, εκτός και αν σταματήσουν, αναπόφευκτα παράγουν μια συγκομιδή φτώχειας, στέρηση ύδατος, και βίας».

Η έκθεση "Lake Naivasha: Withering Under the Assault of International Flower Vendors", αρχικά προγραμματίστηκε να δημοσιευτεί την ημέρα του Βαλεντίνου, αλλά επισπεύσθηκε λόγω της άσχημης πολιτικής κατάστασης στη Κένυα και την προσβλητική κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης που αναφέρθηκαν με συμπάθεια προς τη βιομηχανία λουλουδιών με δημοσιεύματα όπως για παράδειγμα: "Kenya violence upsets flower production ahead of Valentine’s Day" της International Herald Tribune και "Kenya’s blooming industry is facing hard times" της UK Telegraph.

Εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και χιλιάδες μετακινηθήκαν λόγω της βίας που είχε κλιμακωθεί τις προηγούμενες μέρες. «Η κατάσταση στη Naivasha είναι μια ανθρώπινη τραγωδία, όχι μια επενδυτική απώλεια. Η συμπόνια και η βοήθειά μας πρέπει να πάει στους ανθρώπους της περιοχής, όχι στους ιδιοκτήτες των διεθνών εταιριών και των αγροκτημάτων λουλουδιών που εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους, τη λίμνη και το περιβάλλον» είπε ο Hauter. Η δημόσια πρόσβαση στη λίμνη του γλυκού νερού είναι περιορισμένη λόγω της μεγάλης έκτασης που καλλιεργείται τριγύρω και έτσι οι κάτοικοι αναγκάζονται να περιμένουν σε χρονοβόρες ουρές στις κοινοτικές βρύσες. Ακόμα δημιουργήθηκε μια μη αποδεκτή αύξηση του πληθυσμού των εργατών, μειώθηκαν τα ύδατα της λίμνης και μολύνθηκε η περιοχή με τοξικά φυτοφάρμακα και λιπάσματα.

«Τα αγροκτήματα λουλουδιών έχουν σπείρει τον όλεθρο στους ποταμούς και στη λίμνη Naivasha, όλα γίνονται για να εξάγουν ανθοκομικά και φυτοκομικά προϊόντα στους πλούσιους προορισμούς της Ευρώπης και αλλού» δήλωσε ο Olivier Hoedeman του «Corporate Europe Observatory». «Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να πουν 'Σε Αγαπώ' με λουλούδια που έχουν προκαλέσει τέτοια ζημιά». «Αυτά τα αγροκτήματα λουλουδιών βλάπτουν τους ανθρώπους και τα ίδια τα ζώα» δήλωσε ο Josphat Ngonyo, διευθυντής του Africa Network for Animal Welfare.

«Μεγάλος αριθμός πουλιών και πτηνών έχουν εξαφανισθεί από την περιοχή και αυτό είναι ένα πρόβλημα για το περιβάλλον και τους ανθρώπους που εξαρτώνται από τη λίμνη". Τα φυτά έχουν εξαφανιστεί και ο τοπικός πληθυσμός ιπποπόταμων έχει μειωθεί από 1.500 το 2004 σε 1.100 σε 2006.

Οι Barlow και Hauter επιβεβαίωσαν την καταστροφή από πρώτο χέρι όταν επισκέφτηκαν ένα τοπικό αγρόκτημα λουλουδιών μαζί με τον παραγωγό ταινιών SAM Bozzo κατά τη διάρκεια του World Social Forum. «Είδαμε σωλήνες να τραβούν νερό από τη λίμνη προς τα θερμοκήπια των λουλουδιών και μια τάφρο όπου τα υγρά απόβλητα αποστραγγίζονταν πίσω στη λίμνη. Εάν δεν παρθούν αμέσως μέτρα, η λίμνη όχι μόνο θα μολυνθεί αλλά και θα αποστραγγισθεί. Τα φυτοφάρμακα και τα μυκητοκτόνα ήταν εκτεθειμένα σε εμφανή σημεία, επικίνδυνα για την υγεία των εργατών». Ο Wenonah Hauter παρατήρησε κάποιους εργαζόμενους να ψεκάζουν φορώντας προστατευτικές μάσκες και άλλους χωρίς κανένα προφυλακτικό ιματισμό.

Η έκθεση σχετικά με τη λίμνη Naivasha προετοιμάστηκε από το Food & Water Watch and the Council of Canadians με σκοπό να ξεκινήσει μια εκστρατεία για τη προστασία της λίμνης και τις τοπικές κοινότητες που την περιβάλλουν. Η εκστρατεία θα πιέσει την κυβέρνηση της Κένυας να προωθήσει τις μικρές σε κλίμακα γεωργία και οικοτουρισμό και να ενθαρρύνει καταναλωτές στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες να αγοράσουν τοπικά και οικολογικά βιώσιμα λουλούδια.



Η Women Working Worldwide (WWW), μια μη κυβερνητική οργάνωση που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, υποστηρίζει ότι η εκμετάλλευση των γυναικών στα αγροκτήματα των λουλουδιών είναι τόσο ακραία που δεν την έχουν ξανασυναντήσει σε άλλες βιομηχανίες που έχουν εξετάσει. Ψάχνοντας πληροφορίες για το θέμα αυτό, ανακάλυψα την παρακάτω έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δεν θα μπορούσα να παραβλέψω.

Κένυα: Βιασμός, το αθέατο έγκλημα

«Η κυβέρνηση της Κένυα απέτυχε στις υποχρεώσεις της όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα των μισών πολιτών της και θα πρέπει να αναμορφώσει επειγόντως τους νόμους και τις πρακτικές της για να δώσει τέλος στην ατιμωρησία όσων διαπράττουν βία σε βάρος γυναικών», αυτά αναφέρθηκαν από την Διεθνής Αμνηστία σε μια έκθεση του 2002 για την Κένυα.

Η έκθεση, με τίτλο "Kenya: Rape - the invisible crime", ("Κένυα: Βιασμός, το αθέατο έγκλημα"), εξετάζει τη βία, ιδίως τη σεξουαλική βία, εναντίον γυναικών και εστιάζει στους βιασμούς που διαπράττονται τόσο από μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, όσο και από ιδιώτες. Εξετάζει τους λόγους για τους οποίους οι γυναίκες που υποβάλλονται σε βία έχουν ανεπαρκή προστασία από τον νόμο και γιατί εκείνοι που διαπράττουν βία σε βάρος γυναικών συνεχίζουν να ενεργούν ατιμώρητοι. Το συμπέρασμα της έκθεσης είναι συγκλονιστικό.

Κάθε μέρα, γυναίκες κακοποιούνται σωματικά και σεξουαλικά σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και σε όλες τις εθνότητες της Κένυα. Πρόκειται για ένα έγκλημα που σοκάρει και τραυματίζει ψυχικά το θύμα, ενώ υπονομεύει τη θέση των γυναικών στην κοινωνία. Κι όμως, οι γυναίκες το υπομένουν σε μεγάλο βαθμό σιωπηλά.

Τα θύματα βιασμού αντιμετωπίζουν αξεπέραστα εμπόδια. Συχνά προκαλούν την εχθρότητα της οικογένειας, της κοινότητας και της αστυνομίας, ενώ στις προσπάθειές τους να φέρουν τους δράστες στη δικαιοσύνη έχουν ελάχιστες ελπίδες επιτυχίας αφού βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα σύστημα που αγνοεί, αρνείται και συχνά παραβλέπει τη βία εναντίον των γυναικών και προστατεύει τους δράστες. Η αστυνομία είναι απρόθυμη να εμπλακεί σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας και είναι προκατειλημμένη σε βάρος των γυναικών, ιδίως των φτωχών γυναικών. Επίσης, δεν υπάρχουν κρατικά ιδρύματα που να προστατεύουν τις γυναίκες που προσπαθούν να διαφύγουν από την ενδοοικογενειακή βία.

«Ο βιασμός είναι βασανιστήριο όταν το κράτος αποτυγχάνει στις ευθύνες του να προστατεύσει τις γυναίκες-θύματα, να ερευνήσει το έγκλημα και να προσφέρει επανόρθωση. Η κυβέρνηση της Κένυα θα πρέπει να αναμορφώσει τόσο τους νόμους όσο και τις πρακτικές της για να δώσει τέλος στην ατιμωρησία για πράξεις βίας εναντίον γυναικών και για να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της βάσει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».

Ο Ποινικός Κώδικας δεν αναγνωρίζει ως έγκλημα τον βιασμό στο πλαίσιο του γάμου, με το σκεπτικό, ιδίως στο ποινικό δίκαιο, ότι με την πράξη του γάμου δίνεται συναίνεση στη σεξουαλική πράξη. Το σκεπτικό αυτό δεν έχει αμφισβητηθεί νομικά στα δικαστήρια της Κένυα. Συνήθως σε υποθέσεις βιασμού εντός του γάμου χρησιμοποιείται η ελαφρότερη κατηγορία της επίθεσης, η οποία επισύρει χαμηλότερο όριο ποινής.

«Παρά τις ηθικές και νομικές υποχρεώσεις της, η κυβέρνηση δεν έχει αναμορφώσει τη νομοθεσία της Κένυα έτσι ώστε να καταστήσει ποινικά αδικήματα όλες τις πράξεις βίας εναντίον γυναικών, ούτε και έχει αντιμετωπίσει τις πρακτικές διακρίσεων που εφαρμόζονται από την αστυνομία, το σωφρονιστικό σύστημα και το δικαστικό σύστημα. Η παράλειψη του κράτους να αναλάβει δράση εναντίον τέτοιων παραβιάσεων, είτε διαπράττονται από κρατικούς υπαλλήλους, είτε από ιδιώτες, είναι ακριβώς ο παράγοντας που επιτρέπει στις παραβιάσεις να συνεχίζονται και στους δράστες να ενεργούν ατιμώρητοι. Το κράτος έχει ευθύνη να αναλάβει δράση προκειμένου να προστατεύσει τις γυναίκες από τη συνεχιζόμενη βία».



Ξεκινώντας μια έρευνα για τον δρόμο των λουλουδιών, ειδικά κατά τον εορτασμό της μέρας του Βαλεντίνου, γνωρίζοντας από τα ΜΜΕ τις πολιτικές εξελίξεις, έμεινα έκπληκτος διαβάζοντας για την λίμνη Naivasha, το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής και της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Αφιερωμένο σε αυτούς που δεν χρειάζεται να πουν «Σ’αγαπώ» με ένα λουλούδι που έχει προκαλέσει τόση μεγάλη ζημιά στο περιβάλλον και στους συνανθρώπους μας.

--------------------------------------------
ΥΓ 1) Αν και εδώ στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να λέμε «η μέρα του Άγιου Βαλεντίνου», ωστόσο δεν είδα να αναφέρεται έτσι στο εξωτερικό απ’ όπου και μας ήρθε. Αν και δεν ακούγεται καλά στα αυτιά μου, αποφάσισα να τη λέω «ημέρα του Βαλεντίνου». Αν κάτι μου διαφεύγει μπορείτε να μου το πείτε για να επανορθώσω.

ΥΓ 2) Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) είναι μία από τις πολύ λίγες ανθρωπιστικές οργανώσεις που βοηθούν τους ανθρώπους που επηρεάζουν οι συγκρούσεις στην περιοχή. Είναι η μοναδική διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση που βρίσκεται επί τόπου επί μονίμου βάσεως. Αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες της βίας κατά αμάχων, οι δραστηριότητες των ΓΧΣ εστιάζουν κυρίως στο να κάνουν προσιτή τη δωρεάν ιατρική περίθαλψη υποστηρίζοντας τις δομές παροχής πρωτοβάθμιας ιατρικής περίθαλψης, διεξάγοντας εμβολιασμούς αλλά και επισκεπτόμενοι με κινητές ιατρικές μονάδες περιοχές που είναι πιο απομακρυσμένες ή πιο ευάλωτες.

Πηγές:

6/2/08

Η Μεξικάνικη Βαλίτσα

Σε ένα στενό κύκλο μυημένων φωτογράφων που γνώριζαν την ύπαρξή της, ήταν γνωστή απλά ως "η μεξικάνικη βαλίτσα". Στο δε πάνθεον των χαμένων σύγχρονων πολιτιστικών θησαυρών, περιβλήθηκε από την ίδια μυθική αύρα όπως και τα πρόωρα χειρόγραφα του Hemingway που χάθηκαν σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό το 1922.

Η βαλίτσα, στην πραγματικότητα τρεις μικρές χάρτινες βαλίτσες, περιείχαν χιλιάδες αρνητικά φωτογραφιών του Robert Capa, ενός από τους πρωτοπόρους του σύγχρονου πολεμικού φωτορεπορτάζ, που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου.

Ο Robert Capa, αναγκάστηκε να φύγει βιαστικά το 1939 για την Αμερική, αφήνοντας πίσω στο Παρίσι το πολύτιμο περιεχόμενο του σκοτεινού του θαλάμου. Μέχρι και τον θάνατό του το 1954 σε μια αποστολή στο Βιετνάμ, πίστευε ότι τα αρνητικά του είχαν χαθεί κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Οι φήμες για την ύπαρξη των αρνητικών άρχισαν να κυκλοφορούν από το 1995 και πράγματι μετά περίπου από μισό αιώνα και μια μεγάλη περιπέτεια, από το Παρίσι στη Μασσαλία και μετά στα χέρια ενός Μεξικάνου διπλωμάτη, έναν μήνα πριν, έκαναν το τελευταίο τους ταξίδι από το Mexico City για το International Center of Photography στο Manhattan, που ίδρυσε ο αδελφός του Robert Capa, Cornell.

Ο Brian Wallis, διευθυντής του Κέντρου θεωρεί ότι είναι η κορυφαία στιγμή του έργου του Capa και επισημαίνει ότι μεταξύ των αρνητικών βρέθηκαν και φωτογραφίες άλλων περίφημων φωτογράφων του ισπανικού εμφυλίου, όπως της Gerda Taro, ερωμένης του Capa, αλλά και του David Seymour, που με τον Capa ήταν οι ιδρυτές του σημαντικού φωτο-πρακτορείου Magnum.

«Ο Capa καθόρισε τον τρόπο και το περιεχόμενο του πολεμικού φωτορεπορτάζ. Ο φωτογράφος παύει να είναι απλός παρατηρητής και εισέρχεται στη μάχη, για να την αποτυπώσει από κοντά. Κάθε άλλο είδος πολεμικής φωτογραφίας μοιάζει -μετά τον Capa - στημένο και μη ρεαλιστικό. Αυτή η οπτική επανάσταση, που εγκαινίασε ο Robert Capa, συνέβη ακριβώς εδώ, στις πρώιμες αυτές φωτογραφίες του», καταλήγει ο κ. Wallis.

Πρόκειται για το έργο του ιστορικού φωτογράφου σε μια περίοδο καμπής της ζωής του, κατά την οποία αποσκοπούσε να φέρει τον πόλεμο κοντά στο κοινό. Συνήθιζε ο ίδιος να λέει ότι «αν οι φωτογραφίες σου δεν είναι αρκετά καλές, τότε δεν είσαι αρκετά κοντά». Αυτό εξηγεί και την τόλμη του στο πεδίο της μάχης που εξέπληττε ακόμα και τους βετεράνους στρατιώτες. Ο Capa εδραίωσε την εικόνα του πολεμικού φωτορεπόρτερ ανταποκριτή, με το τσιγάρο στα χείλη και τις φωτογραφικές μηχανές κρεμασμένες στον ώμο.

Η ανακάλυψη των αρνητικών τάραξε τον κόσμο της φωτογραφίας για έναν ακόμα λόγο. Πιστεύουν ότι θα λυθεί το μυστήριο που αφορά την πιο διάσημη φωτογραφία του, "Ο Στρατιώτης που Πέφτει" ("Falling Soldier"), για το αν δηλαδή υπήρξε σκηνοθετημένη ή αποτύπωνε ένα πραγματικό γεγονός.

"Ο Στρατιώτης που Πέφτει"

Η φωτογραφία δείχνει έναν στρατιώτη, οι ιστορικοί αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του τον Federico Borrell García που από μικρός εντάχθηκε στο πλευρό της Iberian Federation of Libertarian Youth που μαχόταν εναντίων του δικτάτορα Φράνκο κατά τον Ισπανικό εμφύλιο, να πέφτει προς τα πίσω, τη στιγμή που δέχεται μια σφαίρα σε μια βουνοπλαγιά κοντά στην Cordoba το 1936 και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο γαλλικό περιοδικό “Vu”, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο τη λαϊκή υποστήριξη προς τη δημοκρατική κυβέρνηση.

Αν και ο Richard Whelan, βιογράφος του Capa κατέθεσε πειστικά στοιχεία που αποδεικνύουν την αυθεντικότητα της σκηνής, οι υπόνοιες παραμένουν καθώς ο Capa και η Taro ποτέ δεν δήλωσαν αποστασιοποιημένοι παρατηρητές καθώς υποστήριζαν τους δημοκρατικούς που συνήθιζαν να σκηνοθετούν σκηνές μάχης, μια κοινή πρακτική για την τότε εποχή. Η φωτογραφία αμφισβητήθηκε όταν βρέθηκε μια άλλη να απεικονίζει έναν άλλο νεκρό στρατιώτη στο ίδιο σημείο. Στη συνέχεια ήρθε μια ακόμα φωτογραφία να μπερδέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, αφού απεικονίζει τους δυο νεκρούς στρατιώτες (ο πρώτος και ο τρίτος από τα αριστερά) να πανηγυρίζουν μαζί με κάποιους άλλους. Τα αρνητικά που βρέθηκαν και η σειρά τους θα μπορούσε να διαλύσει για πάντα αυτές τις αμφιβολίες.



Το ταξίδι των αρνητικών

Από όσα γνωρίζουμε, φεύγοντας βιαστικά από το Παρίσι λίγο πριν από τη γερμανική εισβολή στη Γαλλία, ο Capa ζήτησε από τον έμπιστο βοηθό του, τον Ούγγρο φωτογράφο Imre Weisz, να διασώσει τα αρνητικά του. Ο Weisz ακολουθώντας τις εντολές του δασκάλου του, πριν συλληφθεί και σταλεί σε στρατόπεδο στο Αλγέρι, παρέδωσε τις μικρές βαλίτσες στον Μεξικανό στρατηγό Francisco Aguilar Gonzalez που τότε υπηρετούσε ως πρόξενος στη Μασσαλία. Τις τρεις μικρές βαλίτσες με κάποιο τρόπο τις μετέφερε στο Μεξικό και στη συνέχεια μετά το θάνατό του το 1967, έφτασαν στα χέρια ενός Μεξικανού κινηματογραφιστή και ανιψιό του στρατηγού. Ήταν αυτός που το 1995 έγραψε μια επιστολή στον καθηγητή ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Jerald R. Green, όπου του ανέφερε για τις τρεις μικρές χαρτονένιες βαλίτσες, με τα παλιά αρνητικά, που είχαν περιέλθει στην κατοχή του. Από εκεί ξεκίνησαν οι συζητήσεις και αφού βεβαιωθήκαν ότι επρόκειτο για τα εν λόγω αρνητικά, πήραν το δρόμο της επιστροφής τους αφού ήταν μια συλλογική απόφαση της οικογένειας Aguilar Gonzalez.

Robert Capa (1913-1954)

Ο Robert Capa ήταν κατά γενική ομολογία ο φωτογράφος των πολέμων του 20ου αιώνα, αφού κάλυψε πέντε διαφορετικούς πολέμους: τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τον δεύτερο πόλεμο μεταξύ Κινέζων και Ιαπώνων, τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλη την Ευρώπη, τον Αραβο-Ισραηλινό πόλεμο του 1948, και τον πρώτο πόλεμο της Ινδοκίνας.

Γεννήθηκε στην Βουδαπέστη στις 22 Οκτωβρίου του 1913 και το πραγματικό του όνομα ήταν Endre Erno Friedmann. Εγκατέλειψε τη χώρα το 1932 μετά από τη συμμετοχή του σε επεισόδια ενάντια της κυβέρνησης, σπουδάζει πολιτικές επιστήμες στο Βερολίνο ενώ παράλληλα η ενασχόλησή του με τη φωτογραφία στην εργασία του, τον έκανε να αγαπήσει την τέχνη. Το 1933 λόγω της ανόδου του ναζισμού (ήταν Εβραίος) καταφεύγει στο Παρίσι. Δυσκολεύεται να βρει δουλειά και υιοθετεί το όνομα Robert Capa, θεωρώντας ότι το όνομα ήταν αναγνωρίσιμο και ηχούσε Αμερικάνικο, αν και "capa" στα ουγγρικά σημαίνει καρχαρίας. Με την σύντροφό του Gerda Taro, για να αντιμετωπίσουν την άσχημη οικονομική τους κατάσταση, αποφασίζουν να πουλάνε τις φωτογραφίες του Capa ως έργα ενός μεγάλου άγνωστου καλλιτέχνη.

Από το 1936 έως το 1939, μέχρι και την πτώση των φασιστικών δυνάμεων του Φράκο, βρίσκεται τον περισσότερο χρόνο στην Ισπανία όπου φωτογραφίζει τη φρίκη του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Το 1936 γίνεται γνωστός σε όλο τον κόσμο με τη φωτογραφία του στρατιώτη που πέφτει νεκρός και ξεκινά η διαμάχη για την αυθεντικότητά της. Το 1937 η σύντροφός του Gerda Taro σκοτώνεται από ένα τανκ και τότε ταξιδεύει στη Κίνα όπου για έξη μήνες καταγράφει τον πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας.

Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος τον βρίσκει στην Αμερική αφού φεύγει βιαστικά από το Παρίσι για να αποφύγει τις ναζιστικές διώξεις, εργάζεται αρχικά για το περιοδικό Collier’s Weekly και στη συνέχεια στο Life. Το 1940 καλύπτει τις ταραχώδες εκλογές του Μεξικού και το 1943 φωτογραφίζει τον βομβαρδισμό των ταχυδρομείων της Νάπολης και ακολουθεί τις συμμαχικές δυνάμεις φωτογραφίζοντας και καταγράφοντας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η πιο διάσημη δουλειά του είναι οι 106 φωτογραφίες που πήρε στις 6 Ιουνίου του 1944 στην απόβαση της Νορμανδίας. Οπλισμένος με δυο Contax II των 50mm και πολλά ρολά φιλμ, συμμετείχε στο δεύτερο κύμα επίθεσης μαζί με τους βετεράνους στρατιώτες στην ακτή Omaha. Δυστυχώς όμως ένα τραγικό λάθος κατά την εμφάνιση στο σκοτεινό θάλαμο του εργαστηρίου κατάστρεψε τα αρνητικά με αποτέλεσμα να διασωθούν μόνο έντεκα. Υπεύθυνος για τις εκτυπώσεις και το λάθος ήταν ο Larry Burrows, που στη συνέχεια έγινε διάσημος φωτογράφος και τελικά σκοτώθηκε κατά την πτώση του ελικοπτέρου που τον μετέφερε, το 1971 στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Το περιοδικό Life τύπωσε 10 από τις φωτογραφίες στις 19 Ιουνίου του 1944 περιγράφοντάς τες σαν «Ελαφρώς εκτός εστιακού κέντρου» («Slightly Out of Focus»), εξηγώντας ότι τα χέρια του Capa έτρεμαν από τον ενθουσιασμό της στιγμής. Ο Capa το αρνήθηκε αλλά χρησιμοποίησε αυτή τη φράση ως τίτλο για την αυτοβιογραφία του, που ξεκινά εύθυμη για να καταλήξει λυπημένη κάνοντας τον απολογισμό των πολέμων που έζησε.




Το 1945 πέφτει με αλεξίπτωτο μαζί με τους Αμερικάνους στη Γερμανία για να γίνει μάρτυρας του τέλους του πολέμου.

Το 1947 δημιουργεί το πρακτορείο Magnum, μαζί με τους Henri Cartier-Bresson, David Seymour και George Rodger. Το 1951 γίνεται πρόεδρος του πρακτορείου και έτσι βρίσκει την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη κάνοντας μια πλούσια ζωή.

Το 1948 ταξιδεύει με το φίλο του και συγγραφέα John Steinbeck στην Σοβιετική Ένωση και φωτογραφίζει τη Moscow, Kiev, Tbilisi, Batumi και μεταξύ άλλων τις καταστροφές στο Stalingrad.

Στις αρχές του 1950, ο Capa ταξιδεύει στην Ιαπωνία φωτογραφίζοντας για το πρακτορείο Magnum, όταν το περιοδικό Life του προτείνει να πάει στη Νοτιοανατολική Ασία όπου οι Γάλλοι εξακολουθούν να πολεμούν ήδη οκτώ χρόνια στον πρώτο πόλεμο της Ινδοκίνας. Παρ’ ότι είχε ορκιστεί να μην φωτογραφίσει άλλο πόλεμο, ο Capa δέχεται.

Στις 25 Μαΐου του 1954, στις 2:55 μ.μ. περνώντας από μια επικίνδυνη περιοχή, εγκαταλείπει την ομάδα των Γάλλων στρατιωτών για να πάρει μερικές φωτογραφίες. Πέντε λεπτά αργότερα ακούστηκε μια δυνατή έκρηξη. Ο Capa είχε πατήσει μια νάρκη ξηράς. Τον βρήκαν ζωντανό με το πόδι του διαλυμένο και με μια σοβαρή πληγή στο στήθος. Όταν τον πήγαν στο κοντινό νοσοκομείο εκστρατείας ήταν ήδη νεκρός. Είχε πεθάνει με την φωτογραφική μηχανή στο χέρι. "Le photographe est mort", ο φωτογράφος είναι νεκρός, είπε μετά το θάνατό του ο βιετναμέζος υπολοχαγός.

Ο βιογράφος του Capa, Alex Kershaw στο βιβλίο του "Blood and Champagne: the Life and Times of Robert Capa" αναφέρει ότι, όταν ανέλαβε την αποστολή επιβιβάστηκε στο τοπικό τρένο κρατώντας στο ένα χέρι ένα μπουκάλι σαμπάνια και στο άλλο, τη γυναίκα κάποιου άλλου, και ταξίδεψε για τον τελευταίο του προορισμό. Ήταν το ύστατο ταξίδι ενός ανθρώπου που είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, μέσα στην ταχύτητα και τη συνεχή κίνηση.

«Δεν είναι εύκολο να βρίσκεσαι πάντοτε στο περιθώριο της μάχης και να μην μπορείς να προσφέρεις τίποτα, εκτός από το να καταγράφεις τη δυστυχία που βρίσκεται γύρω σου» είχε πει κάποτε ο Capa, όπως ότι «Θα ήμουν ευτυχισμένος αν ήμουν ένας άνεργος πολεμικός φωτογράφος και εύχομαι να μείνω άνεργος μέχρι το τέλος της ζωής μου»

Σιωπηλός Μάρτυρας

Από το 1934 ο Capa γνωρίζει τη Gerda Taro (Gerda Pohorylle), ζει μαζί της στο Παρίσι και αργότερα πηγαίνουν μαζί στην Ισπανία. Η Taro γίνεται και αυτή πετυχημένη φωτογράφος αλλά σκοτώνεται σε μια μάχη κοντά στο Brunete. Λέγεται ότι ο Capa συγκλονίστηκε με τον θάνατό της και ποτέ δεν παντρεύτηκε.

Τον Φεβρουάριο του 1943 ο Capa συνάντησε την Elaine Justin, την νέα και όμορφη σύζυγο του ηθοποιού John Austin. Αμέσως ερωτεύτηκαν και αν και τον περισσότερο χρόνο ο Capa έλλειπε στην πρώτη γραμμή, η σχέση τους κράτησε μέχρι το τέλος του πολέμου. Αποκαλούσε χαϊδευτικά την κοκκινομάλλα Elaine, "Pinky” και το ειδύλλιό τους έγινε θέμα στα απομνημονεύματά του "Slightly Out of Focus". Το 1945 χώρισαν και η Elaine παντρεύτηκε τον φίλο του Chuck Romine.

Μερικούς μήνες αργότερα ο Capa γίνεται εραστής της Ingrid Bergman.

Η ταινία ­ ο «Σιωπηλός μάρτυρας» του Alfred Hitchcock ­το 1954, έμεινε κλασική σαν ένα από τα αριστουργήματα του κινηματογράφου με τους Jimmy Stewart και Grace Kelly. Αυτό που δεν ήταν γνωστό ως τώρα είναι ότι πίσω από αυτό το μυθικό ζευγάρι κρύβεται η αληθινή ιστορία ενός άλλου επίσης μυθικού ζευγαριού, της Ingrid Bergman, και του Robert Capa.

Γνωρίστηκαν το 1945 στο Παρίσι, στο ξενοδοχείο «Ritz». Η Bergman, 30 χρονών τότε, διάσημη σταρ του κινηματογράφου στο απόγειο της δόξας της, είχε σταματήσει στη γαλλική πρωτεύουσα στο πλαίσιο μιας περιοδείας για την ψυχαγωγία των συμμαχικών στρατευμάτων στην Ευρώπη. Ο Capa, 32 ετών, διάσημος φωτογράφος έχοντας τραβήξει μερικές από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του Β' Παγκόσμιου πολέμου, ουγγρικής καταγωγής, βρισκόταν εκεί φωτογραφίζοντας την απελευθέρωση της Ευρώπης από τους ναζί. Έχοντας ακουστά ο ένας για τον άλλο,­ ήταν και οι δύο διάσημοι στον τομέα τους­, γνωρίστηκαν στο σαλόνι του ξενοδοχείου. Εκείνος ­ ο οποίος ήταν διάσημος γόης ­ την κάλεσε σε δείπνο και στη συνέχεια σε ένα μακρύ περίπατο στις όχθες του Σηκουάνα. Τη φωτογράφισε κάτω από τα φώτα του δρόμου. Ο έρωτάς τους άρχισε εκείνη τη νύχτα.


«Η Bergman και ο Capa ήταν τρελά ερωτευμένοι και ο Hitchcock πήρε στοιχεία από την ιστορία, που έμαθε λόγω της στενής φιλίας του με την Ingrid, για να δημιουργήσει ένα αριστούργημα του κινηματογράφου. Μπορεί για κάποιους να φαίνεται ωμό, είναι όμως ένας θαυμάσιος τρόπος να αποτυπώσει κανείς το πνεύμα μιας ερωτικής ιστορίας για πάντα» δηλώνει ο Donald Spoto, ο οποίος υπήρξε φίλος τόσο της Bergman όσο και του Hitchcock.


«Το μεγαλείο του Capa έχει δύο μορφές. Με τις φωτογραφίες του έχουμε μία αληθινή παρουσίαση της εποχής μας και με τη στάση του την απόδειξη, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει με το μέσο που τον εκφράζει και να παραμείνει αληθινός με τον εαυτό του», John Steinbeck.


Αφιερώνεται στους λάτρεις της φωτογραφίας και σε αυτούς που δίνονται με πάθος, χωρίς να λογαριάζουν τη ζωή τους σε ότι αγαπούν.

---------------------------------------------
ΥΓ. Η ανάρτηση αυτή είχε ως αφορμή την ανακάλυψη των αρνητικών του Robert Capa. Διαβάζοντας περισσότερο για αυτόν με γοήτευσε ο ενθουσιασμός και το πάθος για τη δουλειά του και για την ίδια του τη ζωή. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στους New York Times και ψάχνοντας περισσότερο βρήκα ότι είχε αναδημοσιευτεί και από τον ελληνικό τύπο. Ανακάλυψα και άλλες αναφορές στον φωτογράφο, στη προσωπική του ζωή, στις βιογραφίες του και δανείστηκα πληροφορίες για να σας τις παρουσιάσω και είναι μια ανάρτηση που τα έχει όλα: πόλεμο, βία, μυστήριο, αγωνία, πλούτο, τέχνη, πάθος, κουτσομπολιό και έρωτα!

Πηγές:

1/2/08

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2008



«Δε θέλω κόσμο να θωρούν
τα μάτια τα δικά μου
ας είναι σκοτεινά
ως είναι η καρδιά μου»


Καλό μήνα σε όλους!


Αν δεν το ξέρατε, ο ήλιος είναι στους ιχθύς. Αν κοιτάξουμε τα άστρα θα μας πουν πως ο άντρας χαρακτηρίζεται ευαίσθητος, ιδεαλιστής, φιλικός, θετικός, εύθικτος, που ξέρει να κρατά μυστικά και προσαρμόζεται στις εκάστοτε απαιτήσεις (μα για μένα λέει που το πέτυχε!). Και για τη γυναίκα θα μας πουν ότι χαρακτηρίζεται μοναχική, περίπλοκη προσωπικότητα, περιζήτητη σύζυγος, φίλη και ερωμένη με πλούσιο ψυχικό κόσμο.

Ας πάρουμε τώρα το βλέμμα μας από τα αστέρια και ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα γιατί έχουμε πολλές δουλειές να κάνουμε! Τσάπες, φτυάρια, ψεκαστήρες, κλαδευτήρια ανά χείρας και πάμε....

Αγροτικές Εργασίες Κατά Το Μήνα Φεβρουάριο

Γεωργία. (Και δεν εννοώ την φίλη μου τη Γεωργία!) Ξεκινάμε να σκαλίζουμε όπου χρειάζεται και νιτράρουμε επιφανειακά τα σιτηρά για να μην μας τα φάνε οι αρουραίοι. Προσοχή στα οργώματά μας, να τα κάνουμε λίγο βαθειά για να αποθηκεύουν περισσότερο νερό. Όσοι καλλιεργούμε καπνό να ετοιμάσουμε τα καπνοσπορεία και να σπείρουμε φυντάνι ενώ στην περίπτωση που έχει φυτρώσει να κάνουμε αραιώματα, πότισμα και βοτάνισμα. Μην ξεχάσουμε να ετοιμάσουμε τα χωράφια για βαμβάκι και καλαμπόκι. Ξεκινάμε στις αρχές του μήνα με σπορά ρεβιθιών, ρόβης κλπ.

Αμπελουργία. Εάν τον προηγούμενο μήνα βαριόμασταν, πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε το κλάδεμα στα αμπέλια. Επίσης να αρχίσουμε τις λιπάνσεις με αζωτούχα λιπάσματα και συνεχίζουμε το σκάψιμο, το όργωμα και το φύτεμα των καταβολάδων.

Λαχανοκομία. Μεταφυτεύουμε τα φυτά της ντομάτας, της πιπεριάς και της μελιτζάνας σε σακουλάκια με αχώνευτη κοπριά και τα προσέχουμε από την παγωνιά ώστε μετά από 20-30 μέρες να είναι έτοιμα για φύτεμα. Μην ξεχάσουνε να ετοιμάσουμε τις φραγιές και για τα άλλα λαχανικά όπως οι ντομάτες και τα κολοκυθάκια. Κατά το τέλος του μήνα να σπείρουμε αντίδια, ραδίκια, σέσκουλα, και κρεμμύδια. Και θα φάμε κάτι σαλάτες ...μούρλια!

Δενδροκομία. Χωρίς να χάνουμε χρόνο, κάνουμε κλαδέματα με περισσότερη δραστηριότητα. Ασχολούμαστε με το φύτεμα όλων των δένδρων, κάνουμε βαθύ όργωμα για να καλύψουμε τη φυτική βλάστηση και όποτε έχει κακοκαιρία φυτεύουμε τα αειθαλή. Δεν ξεχνάμε να κόβουμε για να διατηρούμε μπόλια και να κόβουμε μοσχεύματα από κυδωνιές, συκιές, λεπτοκαρυές και να τα παραχώνουμε σε ζεστό και ελαφρό μέρος. Το ίδιο κάνουμε και με τους σπόρους της μηλιάς, της αχλαδιάς και της μουριάς. Γρήγορα να ψεκάσουμε τα δέντρα για να προλάβουμε τον εξώκοκκο, τη μονίλια στα πυρηνόκαρπα και τη σκωρίαση στα γιγαρτόκαρπα. Όσον αφορά τώρα τις ελιές μας, οργώνουμε και λιπαίνουμε με θεϊκή αμμωνία και κρατάμε μια απόσταση 8-10 μέτρα στα νέα δενδρύλλια που φυτεύουμε. Δεν ξεχνάμε ποτέ να συμβουλευόμαστε τον Γεωπόνο μας για μας προτείνει φάρμακα κατά της ψώρας. Ε ρε δουλειές που έχουμε να κάνουμε!

Κτηνοτροφία. Σβαρνίζουμε από τώρα τα χωράφια για την ανοιξιάτικη σπορά του τριφυλλιού. Ταΐζουμε με γρασίδι τα αρνάκια ενώ παράλληλα τα βυζαίνουμε πρωί–βράδυ στις μανάδες τους. Προσέχουμε τα μεγαλύτερα ζώα να τρώνε λίγο–λίγο για να αποφύγουμε τον τυμπανισμό και την κλαπάτσα (ή διστομίαση) που θα αρχίσει να εμφανίζεται απ’ αυτό το μήνα και πάντα συμβουλευόμαστε τον Κτηνίατρο για φάρμακα που θα χορηγήσουμε (όπως διστόλ, μαλβόξ).

Πτηνοτροφία. Βάζουμε κλώσες για πουλιά και σε κλωσομηχανές εκκολάπτουμε νεοσσούς που τους ταγίζουμε πάντα με φύραμα ανάπτυξης και σπόρους από γιαρμά. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με την υγρασία γιατί κρυολογούν εύκολα οι νεοσσοί για αυτό καλό είναι να τους δίνουμε χλιαρό νερό και στην περίπτωση που με το πολύ κρύο παγώσουν τα λοφία να τα αλείψουμε με βαζελίνη! Να μια ακόμα χρήση της βαζελίνης, το ξέρατε?

Ανθοκομία. Οι κυρίες που τους αρέσουν τα άνθη, μπορούν να φυτεύουν τα μοσχεύματα των γαριφαλιών και να μεταφυτεύουν τα μοσχεύματα από γαρδένιες, ορτανσίες και καμέλιες σε γλάστρες. Ελέγξτε τις παλιές γλάστρες αν χρειάζονται αλλαγή ή συμπλήρωση χώματος και σιγά-σιγά φυτέψτε ντάλιες, γλαδιόλες και υάκινθους. Άντε να ομορφύνει το μπαλκόνι σας, αμάν πια με αυτή τη μουντίλα!

Μελισσοκομία. Λοιπόν, εδώ πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Πλησιάζει ο καιρός που τα σμάρια φεύγουν για να δημιουργήσουν νέα μελίσσια και πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή όταν βγαίνουν για βοσκή.


Μουρλοκομία. Αυτή είναι ειδική κατηγορία που την πρότεινε η Moody. Προσέχουμε λοιπόν να παίρνουμε τα φάρμακά μας όπως μας είπε ο γιατρός μας και να αποφεύγουμε τις δυσάρεστες σκέψεις και προβληματισμούς. Καλό είναι για αυτούς που μένουν σε ορόφους να κλειδώνουν τις μπαλκονόπορτες. Αν παρ’ όλα αυτά νοιώσετε άσχημη διάθεση μπορείτε να καλέσετε τον τρελογιατρό MAD που θα έρθει να σας βοηθήσει με το ασθενοφόρο της χαράς, ιιιουυυυ -ιιιουυυυ.

Λέει ο σοφός λαός μας:
- Δεν υπάρχει χάδι πιο τρυφερό, από την παρηγοριά
- Η τεμπελιά είναι ο θάνατος της ζωής
- Ο τρελός είδε το μεθυσμένο και φοβήθηκε
- Καμιά ευτυχία δεν είναι μόνιμη


Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους κατά φαντασίαν αγρότες των πόλεων.

Special αφιέρωση στο Λαχανάκι από εμάς με πολλή αγάπη!

ΥΓ. Ελπίζω να τα διαβάζεται αυτά που γράφω γιατί σε ανύποπτο χρόνο θα κάνω διαγωνισμό.