18/12/07

Μέθη Ζωής

Κυριεύομαι από συναισθήματα όταν διαβάζω ένα βιβλίο, όταν ταξιδεύω και γνωρίζω νέους τόπους και ανθρώπους, όταν πίνω ένα κρασί με φίλους φιλοσοφώντας σαν αρχαιοέλληνες σε άγνωστη συνοικιακή ταβέρνα. Το χειρότερο είναι πως μπορώ να ξεχειλίσω από συναισθήματα ακόμα και όταν διαβάσω στην εφημερίδα ή ακούσω μια είδηση που περνά στα ψιλά και αναφέρεται σε πράξεις ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από ανιδιοτέλεια.

Η παρακάτω περιγραφή αναφέρετε σε μια σειρά γεγονότων που το κάθε ένα είχε το δικό του συναίσθημα με αποκορύφωση εναν συνδυασμά ανακούφισης, έκπληξης, δέους και υπευθυνότητας, ενα γεγονός που δεν συμβαίνει συχνά στον κάθε ένα.


Ήμουν στο γραφείο όταν το τηλέφωνο χτύπησε και ήταν από αυτά τα τηλεφωνήματα που αλλάζουν τη ζωή σου. Επέστρεψα βιαστικά στο σπίτι και με τη σύζυγό μου πήραμε ένα μικρό σάκο που μας περίμενε έτοιμος δίπλα στην είσοδο, πήραμε και όση ψυχραιμία διαθέταμε και πήγαμε στην κλινική. Ήταν η πρώτη φορά που θα γινόμασταν γονείς!

Ολόκληρη η μέρα πέρασε χωρίς να έρθουν οι σωστοί πόνοι, πέρασε το βράδυ χρονομετρώντας τον κύκλο τους και την επόμενη το πρωί αφού οι τεχνητοί πόνοι δεν κατάφεραν να συνεισφέρουν σε τίποτα στη διαδικασία, ο γιατρός μας ενημέρωσε ότι έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια καθυστέρησης, ότι πλέον υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του παιδιού και της μητέρας, και ότι θα έπρεπε να προχωρήσει σε καισαρική τομή.

Στο φορείο για το χειρουργείο κράτησα το χέρι της μέλλουσας μητέρας, της έδωσα κουράγιο, τη φίλησα και όταν την είδα να απομακρύνεται με τον τραυματιοφορέα ήταν η πρώτη φορά που ένοιωσα απελπιστικά μόνος! Ίσως και τρόμο γιατί γνώριζα ότι η ολική νάρκωση ήταν ο χειρότερος εφιάλτης της και ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα πως μπορεί να κινδυνεύει η ζωή της, ξεχνώντας όλες τις ανησυχίες μου για το μωρό που περίμενα να γεννηθεί. Βούρκωσαν τα μάτια μου και έκανα μια σιωπηλή προσευχή, να πάνε όλα καλά.

Η ανακούφιση ήρθε και αντικατέστησε το αβάσταχτο βάρος της ανησυχίας όταν έξω από την αφιλόξενη πόρτα του χειρουργείου ήρθε η μαία και μας ενημέρωσε ότι όλα πήγαν καλά, η μικρή είχε γεννηθεί και περίμεναν την μητέρα να συνέλθει. (Αρκετά αργότερα μάθαμε ότι η επέμβαση κατέληξε να γίνει δύσκολη λόγω κάποιας ακατάπαυστης αιμορραγίας)

Λίγο αργότερα ξαναεμφανίστηκε η μαία ρωτώντας «Περιμένει κανείς για την δεσποινίδα [Επώνυμο]?». Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι έκανε λάθος και ήθελε να πει "κυρία" αντί για "δεσποινίδα" αφού ήξερα ότι η σύζυγός μου ήταν στο χειρουργείο, και κοιτάζοντας την προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη, με πλησίασε, μου έδωσε αυτό που κρατούσε και μου είπε «Να σας ζήσει!».

Λύγισαν τα γόνατά μου... Κρατούσα σαστισμένος ένα μωρό στα χέρια μου -το παιδί μας-, και προσπαθούσα να καταλάβω πως στο καλό αυτό είχε συμβεί. Κρατούσα ένα κομμάτι του εαυτού μου, το κοιτούσα και σκεπτόμουν πως η ζωή μας δεν θα είναι ποια η ίδια και οι ευθύνες μεγαλύτερες.

Ως θαύμα βιώνοντας το γεγονός της γέννησης, ένοιωσα δέος, γιατί το φτωχό μυαλό μου αδυνατούσε να κατανοήσει το μεγαλείο της δημιουργίας. Και άρχισα να κλαίω με λυγμούς ευτυχίας...

Η μαία πήρε το μωρό και μου ζήτησε αν θέλω να πάμε μαζί να το πλύνουμε στο θάλαμό του. Κάθε τόσο σταματούσε σε κάποιες ανοικτές πόρτες γραφείων και έλεγε με νάζι «Κοιτάξτε ένα όμορφο μωρό!» με εμένα από δίπλα να τρέχουν τα μάτια μου ποτάμι.

Επτά χρόνια μετά, νοιώθω τη μικρή να μεγαλώνει μέσα στα χέρια μου κατά τη διάρκεια του βραδινού μπάνιου και αυτή την ανεξέλεγκτη συγκίνηση τη θυμάμαι κάθε φορά όταν με βγάζει εκτός εαυτού με τα καμώματά της για να ηρεμήσω…


Αφιερωμένο σε όλους τους μπαμπάδες που αντέδρασαν στο θαύμα της γέννησης με παρόμοιο τρόπο και η ευαισθησία που κρύβεται μέσα τους πνίγεται στην καθημερινότητά τους.


------------------------------------------------------------
ΥΓ. 1) Τα μωράκια είναι φτειαγμένα από ζύμη αμύγδαλου.
ΥΓ. 2) Η ανάρτηση συνάδει
με το πνεύμα των Χριστουγέννων.
ΥΓ. 3) Σπύρο σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αποδώσω τα αίσθήματα και την ευαισθησία
σαν εσένα.

39 σχόλια:

nikisot είπε...

de mporeis na fantasteis poso fainetai sta matia sou h agaph sou gia ta paidia sou
me sygkinhses para poly...

prasino liker είπε...

Πολυ γλυκα συναισθηματα.Πολυ ζεστες στιγμες που θα αρεσουν στην κορη σου παντα να τις διηγησαι.Ειναι πολυ ομορφο να μεγαλωνει ενα παιδι και να νιωθει αυτη την απεραντη μεγαλη αγκαλια απο τους γονεις του.
Να χαιρεστε καθε στιγμη διπλα της.

Natalia είπε...

γεια σου marc με τις ευαισθησίες σου...
δυνατό κείμενο γεμάτο από την αγάπη για το κοριτσακι σου
Να σας ζήσει

Ra Ma είπε...

@moody, εσύ συγκίνησες εμένα!

@Λικεράκι, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Προσπαθώ να είμαι όσο μπορώ κοντά στα παιδιά αλλά βλέπεις η καθημερινότητα....

@Natalia, να είσαι καλά. Οι παρατηρήσεις στο προηγούμενο post ήταν οι πιο κοντά σε αυτό που ήθελα τελικά να πω!!!!

Θέλω να πω ότι αυτό είναι μια πρόσκληση του Σπύρου, του MAD και If... νομίζω(?) να γράψουμε με το τι μεθάμε περισσότερο. Έχω την τάση να αλλάζω λίγο τους κανόνες του παιγνιδιού, οπότε βγήκε αυτό.

Καλό Ξημέρωμα!!!!!

So_Far είπε...

Πάντα λέω ότι θα συνηθίσω να μην συγκινούμαι όταν διαβάζω στα blogs τις ανθρώπινες στιγμές , διατυπωμένες από αυτούς που τις έζησαν.
Δε γίνεται όμως, ευτυχώς δηλαδή. Συγκινήθηκα, σε καταλαβαίνω απόλυτα, έτσι ακριβώς γεννήθηκε και ο δικός μου γιος.
Τελικά είναι κοινές οι εμπειρίες των ανθρώπων και το μέλλον άδηλον και δε μας μένει παρά μόνο αυτό που λέμε αγάπη, πραγματική.
Αν και συγκινημένη μου έφτιαξες τη μέρα μου γιατί μας θύμησες με αυτό το κείμενο που είναι η αρχή των αξόνων στις ζωές μας.
Καλή σου μέρα

betty είπε...

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεις πόσο ταλέντο έχεις να εκφράζεις τα βαθύτερα αισθήματα ενός μπαμπά!
Πολύ ανθρώπινο και απλό το κείμενο Θύμιο...Μου θύμισες και τα δικά μας...Όμορφες και αστείες αναμνήσεις μαζί. Η ψυχραιμία (κι ανεμελιά θα έλεγα-για το πριν μιλώ) της μέλλουσας μαμάς και ο πανικός του μέλλοντα χαζομπαμπά. Δεν ξεχνώ το βλέμμα του και το χρώμα στο πρόσωπό του(ασπρο!!!)όταν άκουσε τη λέξη "καισαρική"!

Σπύρος είπε...

Καλημέρα αγαπητές bloggi φιλε Θυμιο, (ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ) :)!

Πραγματικά πέρα απο την πρωτη παράγραφο που ανέφερες δικές σου στιγμές μέθης που τις βρήκα πολύ ρομαντικές το ποιο κάτω κείμενο με συγκίνησε πραγματικά κάθε λέξη και πρόταση που διάβαζα ερχόταν στο μυαλό μου εικόνες απο το νοσοκομείο την στιγμή αγωνίας τα χαμόγελα , το χαρμόσημο γεγονός....ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑΣ; ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΖΩΗΣ; ...

Αποτύπωσε με δική σου σφραγίδα μια απο τα καλύτερα μεθύσια : :! ! !

Ευχομαι ότι καλύτερο για σένα και την οικογένεια σου ... και χαίρομαι πραγματικά που σε γνώρισα και απο κοντά να εισαι πάντα καλά ..:)!

Καλημέρα τα σέβη μου . . .

Skouliki είπε...

τρελομπαμπας, χαζομπαμπας παει θα μεγαλωσουν τα σπορια και σε εχουν στο χερι

καλημερα αααααααααα

fevis είπε...

Τα παιδιά μας... Είναι απίστευτο που όλοι οι γονείς μιλάμε με τα ίδια λόγια, περιγράφουμε τα ίδια συναισθήματα, μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη και τις ίδιες αγωνίες και παρόλα αυτά, καμιά λέξη δεν μοιάζει ικανή να περιγράψει σε όλο της το μεγαλείο την επίδραση που έχουν τα πλασματάκια αυτά στην ζωή μας ή την απέραντη λάμψη που της δίνου για πάντα... Να μας ζήσουν, να είναι πάντα καλά, γερά, τυχερά και ευτυχισμένα.....

red rose είπε...

Kαλημέρα ευαίσθητη ψυχούλα!!
Οι λέξεις όταν προσπαθείς να εκφράσεις την ευτυχία καμιά φορά σου βγαίνουν λειψές.. σου φαίνονται ρηχές..
Σήμερα όμως ένιωσα ότι με συγκίνησες φοβερά μ'αυτό που αποτύπωσες στο χαρτί. Κατάφερες να εκφράσεις και να μεταδόσεις τη χαρά που αισθάνεται ένας ευτυχισμένος γονιός!!
Εύχομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένος:))

Roadartist είπε...

Καταπληκτικά όλα :) Με τη πρώτη παράγραφο ταυτίστηκα απόλυτα κ εγώ!! Με τη περιγραφή σου για την γέννηση του παιδιού, με συγκίνησες.

Feidias είπε...

Τα περιγράφεις τόσο όμορφα που αισθάνεται δέος κανείς όταν διαβάζει για τη γέννηση της κόρης σου και πόσο απίστευτο πρέπει να είναι,να βλέπεις ένα τέτοιο θαύμα ν εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου,πόσο σε γεμίζει να βλέπεις έναν άνθρωπο,αίμα σου,να μεγαλώνει!Να σου ζήσει φίλε και πάντα με υγεία,να τη χαίρεσαι!Την καλησπέρα μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χωρίς χικ... πλέον, γιατί τώρα κατάλαβα τί εννοούσες όταν διάβασα περί σύμπνοιας στο σχόλιό σου στο μπλογκ μου...
Το να μιλάμε εμείς οι μανάδες με τέτοιον ερωτισμό για τα παιδιά μας το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό.
Με σας τους πατεράδες όμως συγκινούμαι όσο δε μπορείς να φανταστείς και εδώ είναι που σας αγαπώ περισσότερο.
΄Εχω αντιμετωπίσει ιδίοις όμμασιν, περίπτωση μάνας ...βαρκούλες αρμενίζανε... και πατέρα να τραβάει ...γερό κουπί, για να μεγαλώσει σωστά το παιδί που η αρμενό...βαρκα του παράτησε...
Με συγχωρείς για την έκφραση αλλά θυμώνω με τις δήθεν φεμινίστριες...
και δήθεν κουλτουριάρες, σε βάρος της σχέσης τους και του σπλάχνου τους.

Να ζησεις και να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ra Ma είπε...

@So_Far, και εγώ αρκετές φορές όταν κάτι με συγκινεί μπορεί και να το διαβάζω όλη μέρα κάθε μισή ώρα! Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά η γραμμή της ζωής. Αν το δεις πιο φιλοσοφικά έχει ζήσει 9 μήνες στον δικό του κόσμο, όπου πεθαίνει για να ξαναγεννηθεί στο δικό μας...

@betty, μην γίνεσαι υπερβολική! Όταν άκουσα "καισαρική" σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν η τελευταία φορά που τη βλέπω!!!!

@Lock, Είναι το καλύτερο μεθύσει. Στο δεύτερο επειδή ήμουν έμπειρος, το πέρασα ανώδυνα!

@skouliki, ήδη με έχουν καβαλήσει! χα,χα,χα

Ra Ma είπε...

@fevis, ίδια συναισθήματα μοιραζόμαστε τελικά! Θα σου εξομολογηθώ ότι ζω για τη στιγμή που θα με κρατά η κόρη μου από το μπράτσο και θα την πηγαίνω στην εκκλησία! (βούρκωσα πάλι!) Είμαι υπερβολικός?

@red rose, δεν βρίσκεις πάντα λέξεις να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, δεν είμαι και...συγγραφεύς! Αν κατάφερα να σου μεταδώσω λίγο από τη χαρά και την ευτυχία της στιγμής, είμαι χαρούμενος. Ευχαριστώ για τις ευχές.

@road, δεν περίμενα να σας αγγίξει τόσο πολύ!!! Μετά τη γέννα ψηφίζω αμπελοφιλοσοφίες με φίλους και κρασί!!!!

@Feidias, είναι συγκλονιστικό! Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να ζήσω τα παιδικά χρόνια τους, μην πω βρε πότε μεγάλωσαν και δεν το κατάλαβα! Τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω. Να είσαι καλά.

Ra Ma είπε...

@Γλαρένια, αφού σου αρέσουν τα μωράκια είχα μερικά από ...ζύμη. Δεν μπορώ να φανταστώ πως μια μάννα μπορεί να εγκαταλείψει το παιδί της, ακόμα και να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα… Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω τη μάνα στα Σεπόλια(?) που εξέδιδε τη μικρή της κόρη! Αμ’ τους πελάτες? Εγκληματίες όλοι.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου, ανταποδίδω και στην γλαροφωλιά (πέντε??? έλεος!)

KitsosMitsos είπε...

Τις λάτρεψες όλες τις στιγμές.
Φαίνεται πολύ! Στα επόμενα να ευχηθούμε ή καλά είμαστε εδώ;
Πάντα παρόμοιες χαρές!

Dr_MAD είπε...

Λίγο καθυστερημένος (βλέπεις η απεργία ωφελεί σοβαρά την υγεία -κάνει και ρίμα) αλλά σε εντόπισα!

Και χώνω:
Καλα δε λες ότι έχεις κοράκλα 7 ετών?! Κι η δικιά μου τόσο είναι Αχρηστε! (Με συγκίνησες και το παίζω δύσκολος)

PS: Εύχομαι να μη γνωρίσει η δικιά μου τη δικιά σου, γιατί θα την καταστρέψει χαχαχα ;-)

ZouZouna είπε...

είσαι πολύ τυχερός.... αυτό μόνο. καλό βράδυ.

Ra Ma είπε...

@KitsosMitsos, όπως τα λες είναι! Είμαι στο δεύτερο τώρα, για τρίτο δεν το βλέπω. Ευχές για τους άλλους τώρα...

@MAD, γειά σου φίλε. Έχω και έναν μικρό 3,5! Σε λίγα χρόνια πως θα αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις της εφηβείας θέλω να μας δω.....

Ra Ma είπε...

@αγριο...ζοuzounza, είμαι τυχερός που όλα πηγαν καλά και για το θέμα αοικογένειας αλλά εσύ κάτι άλλο θέλεις να μου πεις! Στείλε μου email: kollase@gamail.com.

Καλημέρα.

tzonakos είπε...

Καλημερα. Δις ιζ ΕΜΟ ΜΑΝ.
Το σχόλιο της ΦΥΡΔΗΝ-ΜΥΓΔΗΝ πιο πάνω εινα οοολα τα λεφτά.
Τα σκέπασε όλα, τι να πω εγω τωρα ;
Να το χαίρεσαι και να εισαι υγιής για να του προσφέρεις, σε χρειάζεται.

υγ. μείνε έφηβος ;)

red rose είπε...

Πέρασα να πω μια καλησπέρα και ξαναδιάβασα πάλι όλο το post. Νομίζω πως όσες φορές κι αν το διαβάσω θα με συγκινεί το ίδιο σαν να είναι η πρώτη φορά!!
Καλό βράδυ!!

island είπε...

Καλησπέρα...έχεις ταλέντο.Και σαν μπαμπάς και σαν γραφιάς.Το δεύτερο μπορεί να σου φέρει χρήματα αλλά και λίγη ευτυχία,ενώ το πρώτο θα σου φάει σίγουρα πολλά ακόμα χρήματα αλλά και πολύ ευτυχία.Δεν εξαγοράζεται το ξέρω αλλά μόλις το έκανε η νοσοκόμα επιδεικνύοντας το μωρό.(για το φιλοδώρημα).

Χαίρομαι να διαβάζω την γραφή σου αλλά και να σε ακούω να μιλάς από κοντά.

Pastaflora είπε...

Αχ, αυτοί οι μπαμπάδες... χάθηκε να είναι λίγο πιο εκδηλωτικοί;

Skouliki είπε...

χρονια πολλα ..... και καλη χρονια

φιλακιααααααααααα

Ra Ma είπε...

@tzonako, Η γλαρένια πέντε γλαρόπουλα έχει πως να μην έχει δίκαιο?
Για το έφηβος το παλεύω... Προσπαθω!

@Τριανταφυλλάκι, το ίδιο κάνω και εγώ ... Εδώ θα είναι, πέρνα όσες φορές θέλεις.
Καλημέρα!

@island, χα,χα,χα προτιμώ από τα δύο την ευτυχία! Κατά ένα περίεργο τρόπο η νοσοκόμα δεν με "εκβίασε" με το τρόπο της για φιλοφώρημα, ακριβώς το αντίθετο. Το έχω όμως νοιώσει το συναίσθημα αυτό σε άλλες περιπτώσεις.
Θα τα ξαναπούμε να είσαι σίγουρος!

Ra Ma είπε...

@pastaflora, μάλλον είναι συχνό το φαινόμενο με τους μπαμπάδες? Θα μπορούσα να σκεφτώ 100 διακαιολογίες...
Θα έλεγα ότι και οι μαμάδες θα πρέπει να είναι λίγο πιο χαλαρές στο σπίτι. Βοηθάει...

@skouliki, χρόνια πολλά καικαλή χρονιά. Δεν σε έχω ξεχάσει....
Φιλιά.

betty είπε...

Από χαλάρωση όση θέλεις, φέρε τη Μαριάννα να της κάνω ταχύρρυθμη εκπαίδευση χαλάρωσης...στην αστροπαρατήρηση φυσικά!!!! (πάντα ο ένας είναι πιο "τσιτα"στα ζευγάρια για να μην κοιμούνται όρθιοι και οι δυο!!

KitsosMitsos είπε...

Πέρασα να καταθέσω τις ευχές μου για σένα και τη λατρεμένη σου οικογένεια. Καλές γιορτές να έχουμε.
Χρόνια πολλά!

If...ιγένεια είπε...

Πολύ όμορφη η ανάρτηση σου αυτή.. Χρόνια σου πολλά με υγεία και αγάπη σε περίπτωση που "χαθώ"..

Ra Ma είπε...

@betty, στο ότι ένα πρέπει να είναι στη "τσίτα" συμφωνώ απόλυτα.

@KitsMits, φίλε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Σου εύχομαι και εγώ Χρόνια Πολλά και καλά να περάσεις. Δεν χανόμαστε!

@if..ιγένεια, σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Τα δύσκολα θα περάσουν, έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν και σε καμία περίπτωση μην χαθείς.
Χρόνια πολλά με αγάπη και πάνω από όλα υγεία.

Penthesila είπε...

einai magiko pws se vgazoun ektos eautou kai m ena xamogelo kai ena nazi se hremoun..
pws kai egw vourkwnw otan thymamai thn stigmh pou akousa to prwto tous klamma....
Anapolw...
makari na ksanazhsw auto to sunaisthima syntoma...

Ra Ma είπε...

@Penthesila, είναι μεγάλη αλήθεια αυτά που λες. Και όταν σου χαμογελάνε λες είναι δυνατόν να το μάλωνα πριν...
Σου εύχομαι να ξανανοιώσεις τέτοια συναισθήματα σύντομα!!!

Ναταλία είπε...

Κόρη ε;
Ξέρεις τι λένε;
Ότι αυτός που έχει κάψει καρδιές στα νιάτα του του δίνει κόρη ο Θεός να πληρώσει τα σπασμένα!

1.Πατριωτάκι ε;
2. Ράδιο μαρκόνι ε;
3. Ζύμη αμυγδάλου ε;
4. Ντράπηκες να φωτογραφήσεις έναν άστεγο....
5. Κυκλοφορείς με φωτ. μηχανή στο χέρι...
6.Σου αρέσει ο Καζαμίας, τον διαβάζεις για να μην πω τον σπουδάζεις....

Ωωω....δεν ξέρεις πόσα κοινά έχουμε!!!!
Πολύ χαίρομαι που με βρήκες και σε βρήκα κι εγώ!
Εύχομαι τα καλύτερα για σένα και την οικογένειά σου με την ελπίδα να τα λέμε συχνότερα!

Ra Ma είπε...

@Natalia, χαίρομαι όταν συναντώ ανθρώπους που έχουμε κοινές αναμνήσεις. Είμαι περίεργος να μάθω περισσότερα!
Αν μου πεις ότι με άκουγες, τότε θα είμαι ευτυχισμένος που βρήκα ένα ακροατή μετά από 20-25 χρόνια!!!
(Τάχω τα χρόνια μου!)
Χάρηκα πολύ και θα τα λέμε.

Ανώνυμος είπε...

τα'χεις τα χρόνια σου,αλλα δε σου φαίνονται!
για να χρησιμοποιήσω την έκφραση της moodygirl φαίνεται στα μάτια σου οτι δε θα μπορούσες να ήσουν λιγότερο ευαίσθητος :)
πολύ συγκινητικό το ποστ,χαιρομαι να συναντω μπαμπαδες που κλαινε!
(κοίτα μόνο να μην παιδεύεις τη Μαριαννα!)

Ra Ma είπε...

Γειά σου βρε cook με τα καλά σου λόγια που συναγωνίζονται τις νοστιμιές και τις λυχουδιές που φτιάχνεις!!!!
Χαίρομαι πολύ και εγώ που σας γνώρισα.

Ανώνυμος είπε...

μεγάαααααλο χαμόγελο εδώ :))
(για τα δικά σου καλά λόγια!)