Αγαπημένε μου Server

Αγαπημένε μου Server,

Έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που σταμάτησα να περιδιαβαίνω μόνο στους δίσκους σου διαβάζοντας κείμενα αγαπημένων φίλων και με "3 εύκολα βήματα" με βοήθησες να δημιουργήσω το δικό μου ιστολόγιο, προσφέροντάς μου, αρκετό από τον χρόνο και τον χώρο σου.

Πήρα την απόφαση να σου γράψω διότι ανησυχώ για την εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία σου.

Αρκετές φορές τις τελευταίες ημέρες, διαπίστωσα την αδυναμία σου να μου επιστρέψεις κάποια σελίδα, με την εμφάνιση μηνύματος λάθους και την προτροπή να επικοινωνήσω με τον υπεύθυνό σου. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο σύστημά σου; Ανησυχώ και αναρωτιέμαι αν ακολουθείται πιστά το πλάνο συντήρησης σου από τους τεχνικούς. Μήπως έχει καθυστερήσει η υλοποίηση κάποιας αναβάθμισής σου; Θα ήθελα πάρα πολύ να μου έστελνες τα αποτελέσματα του προγράμματος που εκτελεί τους διαγνωστικούς σου ελέγχους. Έχω κάποιους γνωστούς που ίσως θα μπορούσαν να σου δώσουν μια δεύτερη γνώμη.

Η αλήθεια είναι ότι δεν σε γνωρίζω σχεδόν καθόλου και δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να μάθω περισσότερα για σένα.

Κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι μια ολόκληρη φάρμα από Η/Υ για να τα βγάζεις πέρα αλλά εμένα μου αρέσει να σε σκέφτομαι σαν μονάδα. Δεν ξέρω τι χρώμα έχεις και που βρίσκεσαι εγκατεστημένος. Είσαι κλεισμένος σε ένα σκοτεινό και ψυχρό δωμάτιο ή σε κάποιο υπόγειο υπέρ-φωτισμένο με γαλακτερό φως; Δεν ξέρω πόσες πόρτες έχεις ανοικτές για να επικοινωνείς με τους επισκέπτες σου, ποια είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά σου και με τι περιφερειακά είσαι συνδεδεμένος.

Θα ήθελα να σου εξομολογηθώ, ότι έχεις αρχίσει να γίνεσαι πολύτιμος για μένα. Αναζητώ θαμμένες αναμνήσεις και τις αποθηκεύω στους δίσκους σου, στη δική σου μνήμη. Αντιγράφω λίγο-λίγο κομμάτια του εαυτού μου και γίνεσαι όσο και να σου φανεί υπερβολικό, το backup μου. Εσύ μπορεί να πάθεις κάποια ζημιά, να σε επιδιορθώσουν χωρίς καν να το καταλάβω και να συνεχίζεις να λειτουργείς, όμως το πιο πιθανό είναι εγώ να μην ζω πλέον και εσύ να εξακολουθείς να υπάρχεις, έχοντας κομμάτια του εαυτού μου και της προσωπικότητάς μου. Αναρωτιέμαι αν είσαι το μέσο για την αιωνιότητα, αν η αιωνιότητα που μας υπόσχονται είναι ηλεκτρονική.

Αλήθεια, δεν έχω παράπονο μέχρι τώρα, με έχεις ανταμείψει με το παραπάνω και θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτό. Γνωρίζω ότι το μόνο που μπορείς να αισθανθείς είναι το άγγιγμα των κεφαλών σου πάνω στους σκληρούς δίσκους. Αχ και να μπορούσες να δεις τις όμορφες φωτογραφίες που διακινούνται καθημερινά από τα κυκλώματά σου, αχ και να μπορούσες να μυρίσεις τις υπέροχες συνταγές που η κάθε cook μας χαρίζει, αχ και να άκουγες τις μουσικές του κόσμου παιγμένες από τα πιο παράξενα όργανα και όλα αυτά από κάθε μεριά του πλανήτη μας! Ίσως αν μπορούσες να νοιώσεις κάτι από αυτά… αλλά μάλλον είναι αδύνατο.

Δεν γνωρίζω το όνομά σου ούτε καν το IP σου, παρ’ όλα αυτά σε εμπιστεύομαι σαν τον καλύτερό μου φίλο. Ανησυχώ για εσένα και σου εύχομαι να ξεπεράσεις γρήγορα τα προβλήματά σου, να συνεχίσεις να λειτουργείς με το ίδιο πάθος, την ίδια όρεξη και με την καλύτερη απόδοση που μπορείς.

Ειλικρινά δικόs σου.

PS. Θα το εκτιμούσα αν μπορούσες να μου στείλεις μια φωτογραφία σου.

-----------------------------------
Μήπως μοιάζεις κάπως έτσι ?