1) Ζήτω το 1821! Αθάνατη ελληνική λεβεντιά! Εγώ με τον μεγαλύτερο αδελφό μου. 2) Με το χέρι στη ποδίτσα μετέφερα μηνύματα. Ο μπαμπάς μου κρατούσε τότε το μόνο τηλέφωνο του χωριού (Αλφειούσα)! Το δε παντελόνι πολύ πιο πάνω από τον αστράγαλο, σαν τον ...Μπαμπίκο για όσους τον γνώριζαν στη Κυπαρισσία!
3) Εδώ στην Κυπαρισσία στην αυλή του παππού. Όλες οι αναμνήσεις των καλοκαιριών κάτω από τα τσαμπιά των σταφυλιών με τον μεγάλο μου αδελφό. 4) Ο μεγάλος μου αδελφός (Αντρέας) βόλτα στο κάστρο με τον παππού.
17 σχόλια:
fantazoyn teleiws allhs epoxhs.. Sigoura eisai mono 40 kati?
χα,χα,χα Ναι! Τα τσολιαδάκια πρέπει να είναι 1965!
Οοοοοοοοο!! Κυπαρισσία!! Να και ο λιμενοβραχείονας! Τι καλά!!
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες!!
CrazyTourist2
καλε!!!....τι μαγουλακια για τσιμπημα ειναι αυτα!!!....
ο Μπαμπικος θρυλικός στην Κυπ/σια...το ονομα του εχει γινει περιπου σλογκαν για οποιον πεφτουν κοντα τα παντελονια :).....και η γλυκια μας Κυπαρισσια απο τη τρυπα στο καστρο...εχω ρίξει ονειροποληματα εκει...πολυ γλυκιες και νοσταλγικές....ευχαριστουμε Θυμιο! :)
Συντοπίτες και συντιπίτισες χαίρομαι που σαςάρεσαν και που σας θύμισα τα μέρη μας. Ο θρυλικός λιμενοβραχίονας, θυμάμαι και το μικρό λιμάνι που όταν είχε καιρό εμείς εκεί κάναμε μπάνιο. Πόσο έχει αλλάξει από τότε! Για αυτό το κάστρο δεν θα κάνουν τίποτα? Εφέτος ο μικρός Σπύρος είχε καβαλήσει το κανόνι (ενώ εμείς απολαμβάναμε υποβρύχιο!) και έριχνε στους πειρατές που μας έκαναν επίθεση από το λιμάνι! Άντε να τον κατεβάσεις μετά... Την ιστορική μορφή, τον Μπαμπίκο τον έχει μάθει ακόμη και η γυναίκα μου, αφού μια φορά μου την είπε για το παντελόνι μου!!!
Θύμιο ο παππούς σου σίγουρα θα εκκλησιαζόταν στην Αγία Τριάδα, έτσι; Μου φαίνεται πολύ οικεία φυσιογνωμία. Τον ξέρω! Θα πρέπει να καθόταν πίσω από τον δεξιό ψάλτη...εκτός αν θυμάμαι λάθος.Καμμιά φορά φορούσε κι ένα περδάκι;
Θυμάσαι πώς καμάρωνες ως τσολιάς; Εμάς ο γιος μας μια φορά φόρεσε τη στολή του μπαμπά του(φυλαγμένη την έχει και την καμαρώνει!)και δεν ήθελε να βγει απ'το σπίτι γιατί λέει θα τον περάσουν για γυναίκα με τη φούστα και το λένε κι άλλα παιδάκια αυτό!
"Περεδάκι" , είδος καπέλου ήθελα να πώ!
χα,χα,χα. Ναι στην Αγία Τριάδα, στον δεξιό ψάλτη με τον Αμπατζή!!!(κάπως έτσι). Τα καλοκαίρια και το Πάσχα ήμασταν μαζί του και ...μας ξέφευγε καμιά ψιλή φωνή! Πάντα στην αγορά φορούσε «ντρίτσα» (έτσι το λέγαμε) με μαγκούρα και τριαντάφυλλο στο πέτο! Μορφή στην αγορά με την παροιμία στο στόμα! Ήταν τσαγκάρης και είχε μαγαζί πιο πάνω από τα δικαστήρια, απέναντι απο το φούρνο, αλλά τι φοβερές ονομασίες έχουν τα καπέλα!!!
βρε Μπετουλα....με εχεις αφησει αφωνη!!!!...τι μνημη ειναι αυτη...!!!
Θυμιο
τελεια δεν ειναι στο καστρο...εμενα μ'αρεσει να καθομαι στο καφενεδακι παρεα μ'ένα βιβλιο...αν και μαλλον ειναι αδυνατον να διαβασω...χαζευω με τη θεα....φετος ανοιξαν και το πανω τμημα με την τρυπα...για κατι χρονακια το ειχαν κλεισει λογω κινδυνου...
Καλώς σε βρίσκω (από cook the book) πατριώτη.
Eίδα Αλφειούσα...λέω, εδώ σταματάμε...
:-)))
Πρόπερσι έκανα Ανάσταση στο μοναστήρι στα Μακρίσια. ΄Εψαλλε εκεί ο πατέρας μου και πήγαμε να δούμε...τον πρωτοψάλτη...ντε...
Χαίρομαι... (Κάτ' αρχήν ήθελα μέρες να σου πω ότι στα σαράντα και κάτι ...ακούω την ίδια μουσική με τον γιό σου! Διαβάζει το FREEZE?) Λοιπόν όταν γεννήθηκα μέναμε στην Αλφειούσα και αυτό λέει η ταυτότητά μου. Ο πατέρας μου τότε (1963) ήταν ιερέας εκεί! Ακολουθήσαμε μια σύντομη πορεία, Γαργαλιάνοι, Βάρδα για να καταλήξουμε από τετάρτη Δημ. Πύργο. Σίγουρα τον θυμούνται και έχουμε και κουμπάρους εκεί. Τι ωραία...
Πού να ξέρω ...είναι να χάνεσαι στο δωμάτιό του. Ευτυχώς είναι σε άλλο όροφο και δε...σκοντάφτω επάνω..
΄Ασε που δε μας αφήνει να πειράξουμε τίποτε....
Αν προ 5 ετών, περνώντας από Σύνταγμα σκόνταψε πάνω σου κάποιο από τα...μουρλά που έκαναν scate board ..ήταν ο περί ού ο λόγος...
Καλό παιδί και άξιο όμως.. να εξηγούμαστε
:-))) ...χαζομάνα έτσι;
Λοιπόν, ο εκ Βουνάργου 81 χρονος πατέρας μου από τα 19 του έζησε και εργάστηκε Αθήνα. Προ 10ετίας την άραξε μόνιμα στο εξοχικό της Γλαρούπολης, Πύργο μεριά και πάλι.
Ο πατέρας του και παππούς μου που δε γνώρισα, υπήρξε σπουδαίος δάσκαλος βυζαντινής μουσικής με χειρόγραφα αξιόλογα. Οφείλω να του αφιερώσω ένα ποστ...
Χάρηκα ιδιαίτερα, να χαίρεσαι την οικογένειά σου και...τη γυναίκα σου και τα μάτια σου...
Μη γελάς..έχει ιστορία αυτό (ανάρτησή μου περί τον Απρίλιο, αξίζει να το δεις)
Γλαρένιες αγκαλιές
Το διάβασα και ...δάκρυσα. Το έχω αυτό! Μιας και είπες για μονή, μου θύμησες αυτό και δεν ξέρω γιατί θέλω να στο πω.
Ο πατέρας μου είναι από την Σμέρνα, πάνω από Ζαχάρω. Στην κορυφή του Λάπυθα, ο παππούς μου (ιερέας και αυτός) έφτιαξε το μοναστήρι της Παναγίας, γίνεται και πανηγύρι τον 15αύγουστο. Μοναχοί υπήρχαν εκεί πάρα πολύ παλιά. Τον θυμάμαι να φορτώνει τη γαϊδούρα πρωί-πρωί και να κτίζει την εκκλησία που είναι μέσα σε ένα βράχο με θέα τον κάμπο της Ηλείας. "Να μ΄αξιώσει να κτίσω την εκκλησίας Της και μετά ας πεθάνω" έλεγε. Το καλοκαιράκι, να είμαστε καλά θα το φωτογραφίσω.
Scate board έκανα και εγώ μικρός!!!
"Χαζομαμά", δεν πειράζει, άσχημα είναι?
Ευχαριστώ για τις Γλαρένιες αγκαλιές.
Τώρα που με συγκίνησες εσύ, εγώ τί να πω;
΄Ηταν καλέ μου φίλε (και δε ...σου ζητώ την άδεια για να σε αποκαλέσω έτσι... δικαιωματικά λόγω της κοινής μας ιδιαίτερης πατρίδας), άγιοι άνθρωποι εκείνοι. Αγνές ψυχές, άδολεςό
΄Ετσι ήταν οι παλαιότεροι.. Ο πολιτισμός με επακόλουθο τον ανταγωνισμό, την "ξεσυνέρια" ανάμεσα σε στενούς συγγενείς ακόμη, μας απομάκρυναν.
Είμαι ευτυχής που πρόλαβα και βίωσα τέτοιες παραμυθένιες εποχές (αμπέλια, τρύγος, αλώνια, γράνες, γαϊδουράκι, την ωτομοτρίς, τον ...κωλοσούρτη του Κατακώλου..) έστω στα τελευταία τους και συνάμα πρόλαβα και την εξέλιξη της τεχνολογίας, που τόσο με εντυπωσιάζει.
Τα παιδιά του αύριο...τί έχουν να θυμούνται;
Καλό σου Σ/Κ
Γλαρένια, συγκίνηση μου έδωσες, συγκίνηση σου έδωσα ...δίκαιη συναλλαγή ε? (στα πλαίσια το Hado. Αν δεν το βαρεθείς, διάβασέ το)
Marconi με πήραν τα ζουμιά!! Πολύ συγκινητικές φωτογραφίες.. Tα βλεμματα, τα χαμόγελα, όλα!
Φαντάσου, κάτι παρόμοιο παθαίνω όταν χαζεύω τέτοιες φωτο του πατέρα μου......Ααααα δεν παω καλά :) πάντως πολύ όμορφες φωτογραφίες, μιας άλλης εποχής (γκουχ..γκουχ.. γκουχ..) αλλά με την αξία του τότε.. Αντε καλημέρες!!
@Road, έλα ρε!!! Είδες παράστημα!, είδες λεβεντιά! χα,χα,χα
Δεν πιστεύω να υπονοείς ότι έχω τα χρόνια του πατέρα σου! :))
Καλημέρες. Άντε να φτιάξει ο καιρός να πάμε ...Σχοινιά για μπάνιο!
Δημοσίευση σχολίου