Χρόνια Πολλά

Φόρεσε τα γιορτινά της η Αθήνα και είναι έτοιμη να υποδεχθεί το νέο χρόνο. Έκανα μια βόλτα και κράτησα μερικές εικόνες από τους δρόμους που καθημερινά περνώ για να σας μεταφέρω λίγο από το εορταστικό κλίμα. Μόνο για εσάς που ο δρόμος δεν σας φέρνει από το κέντρο της πόλης ή εσάς που ζείτε σε άλλους ευλογημένους τόπους μακριά από εδώ.

Τα πρωινά οι τσολιάδες εκτελούν με ακρίβεια την αλλαγή φρουράς, με μόνους θεατές τα περιστέρια και το δένδρο μονάχο περιμένει τον κόσμο να το επισκεφθεί.

Το δέντρο δεν είναι τεράστιο, ούτε καυχηθήκαμε όπως παλιά ότι έχουμε το ψηλότερο. Βαριά αλλά όμορφα στολισμένο είναι στην κορυφή της πλατείας, στη βάση της σκάλας με φόντο την Βουλή των Ελλήνων, με λιτή διακόσμηση δεξιά και αριστερά που οδηγεί στην απέναντι πλευρά προς την Ερμού, σε έναν από τους ακριβότερους δρόμους στο κόσμου!

Φέτος έλειπε το χωριό του Αι Βασίλη με τα πανάκριβα γλυκά (μετακόμισε σε άλλη πλατεία, ουφ ευτυχώς...) και το καρουζέλ ήταν στην άκρη της πλατείας χωρίς να εμποδίζει τους διαβάτες. Πολλά λαμπάκια και φώτα από προβολείς που μετακινούνται και πέφτουν πάνω στα μεγάλα δένδρα, με κλόουν, ξυλοπόδαρους, μπαλόνια, αλογάκια, πειρασμούς για μικρά παιδιά και ο Αι Βασίλης στο θρόνο του συμπληρώνουν την εορταστική εικόνα.

Δίπλα η Μεγάλη Βρετάννια φωτισμένη με ένα ιδιαίτερο τρόπο που ξεσήκωσε πολλές αντιδράσεις για το αισθητικό αποτέλεσμα και κατά πόσο αυτό ταιριάζει με τον υπόλοιπο στολισμό της πλατείας. Λέτε από ζήλια να αντέδρασαν?

Δεν παρέλειψα να φωτογραφήσω και μια γνωστή στοά με ένα δένδρο γεμάτο φαναράκια και ένα δάσος με κόκκινα φωτεινά δένδρα σε γνωστό κτιριακό συγκρότημα.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Τον τελευταίο καιρό, καθημερινά βλέπω έναν μεγάλο άνδρα να κοιμάται σε ένα παγκάκι περιστοιχισμένος από τη στριμωγμένη περιουσία του μέσα σε πλαστικές σακούλες και μπουκάλια. Χθες σταμάτησα στη πιο κοντινή στάση του τραμ και τον πλησίασα. Θέλησα να αποτυπώσω στη μηχανή μου το βλέμμα του και σκέφτηκα πρώτα να τον ρωτήσω... Ανταλλάξαμε δυο ανθρώπινες κουβέντες αλλά ντράπηκα να του το ζητήσω.

Αργότερα αγόρασα ένα πακέτο τσιγάρα από το περίπτερο και του τα πήγα. Σκέφτηκα ότι η καύτρα του τσιγάρου όταν θα το πίνει και ο καπνός που θα βγάζει από τα πνευμόνια του θα ζεσταίνουν λίγο το κρύο πρόσωπό του, γιατί η καρδιά του ήταν ήδη παγωμένη...

Τελικά έκλεψα μόνο δύο πλάνα από την απέναντι μεριά του δρόμου.

Δυστυχώς η εορταστική ατμόσφαιρα συνυπάρχει με το φως, πιο δίπλα στα σκοτεινά ένα κομμάτι της Αθήνας πεθαίνει καθημερινά, δεν νοιάζεται για το νέο χρόνο και αγωνίζεται να ξημερώσει ζωντανό την επόμενη μέρα.

Θα τελειώσω με μια ευχή από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο από τη LIFO, να είστε υγιείς και χαρούμενοι και μην θεωρείται δεδομένη και αυτονόητη τη ζωή που ζείτε.


Αφιερωμένο σε όλους όσους ανταλλάξαμε δυο λόγια αυτό το χρόνο και όσους άλλους κυβερνοναύτες τύχει και σταθούν σε αυτή τη σελίδα.

Μέθη Ζωής

Κυριεύομαι από συναισθήματα όταν διαβάζω ένα βιβλίο, όταν ταξιδεύω και γνωρίζω νέους τόπους και ανθρώπους, όταν πίνω ένα κρασί με φίλους φιλοσοφώντας σαν αρχαιοέλληνες σε άγνωστη συνοικιακή ταβέρνα. Το χειρότερο είναι πως μπορώ να ξεχειλίσω από συναισθήματα ακόμα και όταν διαβάσω στην εφημερίδα ή ακούσω μια είδηση που περνά στα ψιλά και αναφέρεται σε πράξεις ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από ανιδιοτέλεια.

Η παρακάτω περιγραφή αναφέρετε σε μια σειρά γεγονότων που το κάθε ένα είχε το δικό του συναίσθημα με αποκορύφωση εναν συνδυασμά ανακούφισης, έκπληξης, δέους και υπευθυνότητας, ενα γεγονός που δεν συμβαίνει συχνά στον κάθε ένα.

Ήμουν στο γραφείο όταν το τηλέφωνο χτύπησε και ήταν από αυτά τα τηλεφωνήματα που αλλάζουν τη ζωή σου. Επέστρεψα βιαστικά στο σπίτι και με τη σύζυγό μου πήραμε ένα μικρό σάκο που μας περίμενε έτοιμος δίπλα στην είσοδο, πήραμε και όση ψυχραιμία διαθέταμε και πήγαμε στην κλινική. Ήταν η πρώτη φορά που θα γινόμασταν γονείς!

Ολόκληρη η μέρα πέρασε χωρίς να έρθουν οι σωστοί πόνοι, πέρασε το βράδυ χρονομετρώντας τον κύκλο τους και την επόμενη το πρωί αφού οι τεχνητοί πόνοι δεν κατάφεραν να συνεισφέρουν σε τίποτα στη διαδικασία, ο γιατρός μας ενημέρωσε ότι έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια καθυστέρησης, ότι πλέον υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του παιδιού και της μητέρας, και ότι θα έπρεπε να προχωρήσει σε καισαρική τομή.

Στο φορείο για το χειρουργείο κράτησα το χέρι της μέλλουσας μητέρας, της έδωσα κουράγιο, τη φίλησα και όταν την είδα να απομακρύνεται με τον τραυματιοφορέα ήταν η πρώτη φορά που ένοιωσα απελπιστικά μόνος! Ίσως και τρόμο γιατί γνώριζα ότι η ολική νάρκωση ήταν ο χειρότερος εφιάλτης της και ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα πως μπορεί να κινδυνεύει η ζωή της, ξεχνώντας όλες τις ανησυχίες μου για το μωρό που περίμενα να γεννηθεί. Βούρκωσαν τα μάτια μου και έκανα μια σιωπηλή προσευχή, να πάνε όλα καλά.

Η ανακούφιση ήρθε και αντικατέστησε το αβάσταχτο βάρος της ανησυχίας όταν έξω από την αφιλόξενη πόρτα του χειρουργείου ήρθε η μαία και μας ενημέρωσε ότι όλα πήγαν καλά, η μικρή είχε γεννηθεί και περίμεναν την μητέρα να συνέλθει. (Αρκετά αργότερα μάθαμε ότι η επέμβαση κατέληξε να γίνει δύσκολη λόγω κάποιας ακατάπαυστης αιμορραγίας)

Λίγο αργότερα ξαναεμφανίστηκε η μαία ρωτώντας «Περιμένει κανείς για την δεσποινίδα [Επώνυμο]?». Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι έκανε λάθος και ήθελε να πει "κυρία" αντί για "δεσποινίδα" αφού ήξερα ότι η σύζυγός μου ήταν στο χειρουργείο, και κοιτάζοντας την προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη, με πλησίασε, μου έδωσε αυτό που κρατούσε και μου είπε «Να σας ζήσει!».

Λύγισαν τα γόνατά μου... Κρατούσα σαστισμένος ένα μωρό στα χέρια μου -το παιδί μας-, και προσπαθούσα να καταλάβω πως στο καλό αυτό είχε συμβεί. Κρατούσα ένα κομμάτι του εαυτού μου, το κοιτούσα και σκεπτόμουν πως η ζωή μας δεν θα είναι ποια η ίδια και οι ευθύνες μεγαλύτερες.

Ως θαύμα βιώνοντας το γεγονός της γέννησης, ένοιωσα δέος, γιατί το φτωχό μυαλό μου αδυνατούσε να κατανοήσει το μεγαλείο της δημιουργίας. Και άρχισα να κλαίω με λυγμούς ευτυχίας...

Η μαία πήρε το μωρό και μου ζήτησε αν θέλω να πάμε μαζί να το πλύνουμε στο θάλαμό του. Κάθε τόσο σταματούσε σε κάποιες ανοικτές πόρτες γραφείων και έλεγε με νάζι «Κοιτάξτε ένα όμορφο μωρό!» με εμένα από δίπλα να τρέχουν τα μάτια μου ποτάμι.

Επτά χρόνια μετά, νοιώθω τη μικρή να μεγαλώνει μέσα στα χέρια μου κατά τη διάρκεια του βραδινού μπάνιου και αυτή την ανεξέλεγκτη συγκίνηση τη θυμάμαι κάθε φορά όταν με βγάζει εκτός εαυτού με τα καμώματά της για να ηρεμήσω…

Αφιερωμένο σε όλους τους μπαμπάδες που αντέδρασαν στο θαύμα της γέννησης με παρόμοιο τρόπο και η ευαισθησία που κρύβεται μέσα τους πνίγεται στην καθημερινότητά τους.


------------------------------------------------------------
ΥΓ. 1) Τα μωράκια είναι φτειαγμένα από ζύμη αμύγδαλου.
ΥΓ. 2) Η ανάρτηση συνάδει με το πνεύμα των Χριστουγέννων.
ΥΓ. 3) Σπύρο σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αποδώσω τα αίσθήματα και την ευαισθησία σαν εσένα.

Τα Ζωντανά

Οι αυξημένες εργασιακές υποχρεώσεις, με ανάγκασαν σήμερα Σάββατο να είμαι στο γραφείο και ως συνήθως λίγο πριν φύγω έκανα μια βόλτα στα blogs που επισκέπτομαι συχνά. Εκεί διάβασα την ανάρτηση της if.. ιγένειας και την οργή της με έναν τύπο που δεν σεβάστηκε το περιβάλλον και κατ’ επέκταση τους συνανθρώπους του. Επιβράβευσα την αντίδρασή της γιατί ύψωσε τη φωνή της και διεκδίκησε το σεβασμό του χώρου που μοιραζόμαστε, αντίδραση που εγώ δεν θα είχα!

Αργότερα στην επιστροφή για το σπίτι, μπαίνοντας στο τραμ και περιμένοντας να ξεκινήσει ακούστηκαν γαβγίσματα. Μετά από λίγο ένας μεγάλος σκύλος μπήκε και στρογγυλοκάθισε μπροστά στην πόρτα. Η πρώτη αντίδρασή μου ήταν να γελάσω, σκεπτόμενος ότι ένας σκύλος παίρνει το τραμ, για να κατέβει σε κάποια από τις επόμενες στάσεις, για να δει τους φίλους του. Μια κυρία που μπήκε, ανησύχησε που υπήρχε ένας σκύλος μόνος του μέσα στο βαγόνι και όταν άρχισε να ρωτά τους γύρω της, άκουσα να της λένε τα πιο αστεία πράγματα! Η κυρία βλέποντας πως δεν μπορεί να συνεννοηθεί πήγε να βρει τον οδηγό και πράγματι μετά από λίγο ήρθαν.

Ο σκύλος ήταν ένας καλοθρεμμένος αδέσποτος, από αυτούς που τριγυρίζουν στην πλατεία Συντάγματος. Κάθε μέρα περνώ από εκεί και μου έχουν γαβγίσει αρκετές φορές όπως και σε πολλούς άλλους. Μια φορά ένοιωσα τα σάλια ενός σκύλου στο παντελόνι μου και τα δόντια του γύρω από τον αστράγαλό μου ενώ μια άλλη ένας σκύλος με τα νύχια του έσκισε το μπατζάκι του παντελονιού μου. Έχω φτάσει σε σημείο όταν βλέπω αρκετούς σκύλους μαζί, να βολιδοσκοπώ την διάθεσή τους και να αλλάζω πεζοδρόμιο πηγαίνοντας στο απέναντι της Βουλής ενώ κάποιες άλλες φορές να κατεβαίνω στο μετρό για να διασχίσω υπόγεια μερικά μέτρα της πλατείας. Δεν μπορώ να έχω εμπιστοσύνη σε αυτά τα αδέσποτα σκυλιά, μη γνωρίζοντας τον τρόπο αντίδρασής τους ειδικά όταν είναι σε ομάδες έχοντας την ψυχολογία της αγέλης.

Νοιώθω ανασφαλής να διασχίσω τη πλατεία Συντάγματος! Κινδυνεύω να με δαγκώσουν τα σκυλιά, περπατώντας μερικά μέτρα στο πιο κεντρικό σημείο της Ελλάδας!

Η αντίδραση του κόσμου στο τραμ: Με χαβαλέ αντιμετώπισαν το θέαμα, κάποιος το χάιδεψε, κάποια άλλη το χαρακτήρισε "Ο Σπόνσορας", λόγω της πρόσφατης καμπάνιας να επιτρέπεται η μεταφορά των ζωντανών με το τραμ, αγνοώντας ότι πρέπει να πληρούνται και κάποιες άλλες προϋποθέσεις... Ξαφνικά όλοι μιλούσαν μεταξύ τους λέγοντας ιστορίες με σκυλιά!

Η αντίδραση του Οδηγού του τραμ: Ο υπεύθυνος του οχήματος και της ασφάλειας των επιβατών, αξιολογώντας την κατάσταση, δήλωσε ότι έχει ξαναδεί το σκύλο, ότι είναι της «πιάτσας», ότι συνηθίζει να κάνει τη βόλτα του και να ξαναγυρίζει πίσω και στη συνέχεια μπήκε την καμπίνα του για να ξεκινήσουμε!

Όλη αυτήν ώρα σκεφτόμουν την αντίδραση της if.. ιγένειας. Οι παλμοί μου ανέβαιναν και η φωνή μου τρέμοντας από την ένταση έφτασε στο λαιμό μου. Δεν άντεξα και φώναξα απευθυνόμενος σε κάποιες κυρίες που δεν ήξεραν τι έλεγαν...

«Συγνώμη κυρίες μου, πιστεύεται πραγματικά αυτά που ακούω να λέτε? Γνωρίζετε ποιος είναι αυτός ο σκύλος? Γνωρίζεται ότι γυρίζει στους δρόμους και τρώει από τα σκουπίδια, ότι κανείς δεν τον φροντίζει και κανείς δεν του έχει κάνει ένα εμβόλιο? Εσείς κύριε που τον χαϊδεύεται και μετά πιάνεται τις χειρολαβές γνωρίζεται αν κουβαλά καμιά αρρώστια? Δεν σας έχει μιλήσει κανείς για την στοιχειώδη υγιεινή. Εσείς κυρία μου που χασκογελάτε ξέρετε πως θα αντιδράσει ο σκύλος όταν το βαγόνι γεμίσει ασφυκτικά από επιβάτες ή μπορείτε να φανταστείτε την αντίδραση των μικρών παιδιών. Γνωρίζετε ότι μπορεί να γίνει επιθετικός μυρίζοντας μια γυναίκα σε εμμηνόρροια!»

«Κύριε οδηγέ, συνηθίζεται τα αδέσποτα σκυλιά να κάνουν βόλτες ανεξέλεγκτα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς? Γνωρίζετε ότι είστε υπεύθυνος για την καθαριότητα του χώρου και την ασφάλεια των επιβατών? Είστε ικανοποιημένος από την εικόνα του μέσου που εκπροσωπείτε και που μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες αντικρίζουμε?»

Αυτά φώναξα, όμως τα λόγια μου δεν ακουστήκαν.... Πνίγηκαν στο λαιμό μου!

Ναι, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ if.. ιγένεια ... Δεν ξέρω αν έχω δίκαιο ή όχι, όμως κώλωσα να αντιδράσω, να πω την άποψή μου, να πω αυτό που πιστεύω, αυτό που με ανησυχεί, να διεκδικήσω....

ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!

Στην if.. ιγένεια.

--------------------------

ΥΓ. 1) Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα σκυλιά, αντιθέτως.

ΥΓ. 2) Περάστε από την if.. ιγένεια και κάντε ένα vote την ημέρα, για καλό είναι.

Η Φωτογράφηση

Στα Marconi's Studios επικρατεί ένα χάος! Κόσμος πηγαινοέρχεται κρατώντας ρούχα, ψηλές καλλίγραμμες κοπέλες ψάχνουν τον υπεύθυνο ακροάσεων, γυμνασμένοι άντρες με φόρμες εργασίας μεταφέρουν ακριβά σκηνικά και κιβώτια ενώ άλλοι κουστουμάτοι τύποι δίνουν οδηγίες κρατώντας ακριβά κινητά τηλέφωνα. Στο δίπλα δωμάτιο, ο φωτογράφος μας ο Marc (100% αρσενικό!), μιλά με την συνεργάτιδά του Nicole.

«Nicole, είναι όλα έτοιμα για τη φωτογράφηση?» ρώτησε ο Marc γνωρίζοντας ότι σπάνια τα πράγματα πάνε όπως κανείς τα περιμένει...
«Έχουμε κάποια προβληματάκια Marc, αλλά...» απαντά διστακτικά η Nicole.
«Τι εννοείς?» λέει ο Marc προσπαθώντας να κρατήσει τον τόνο της φωνής του χαμηλά.

«Να ξέρεις Marc ...η Naomi...»
«Πάλι αυτή η γαζέλα, τι έκανε αυτή τη φορά?» είπε σχεδόν φτύνοντας τις λέξεις.
«Τσακώθηκε με την καμαριέρα, της πέταξε ένα μπουκάλι στο κεφάλι και τώρα είναι με την αστυνομία στο γραφείο του Διευθυντή...»

«Η ...Claudia τουλάχιστον είναι δίπλα?» ρώτησε διστακτικά ο Marc.
«Είναι στο γραφείο σου, εδώ και μισή ώρα μιλά με τον David στο τηλέφωνο...»
«Πάλι με αυτόν το μάγο... Να τη πεις να τελειώνει γρήγορα!» και συνεχίζει να λέει,

«Στείλατε τη λιμουζίνα στο αεροδρόμιο να πάρει την Natalia? Οι πτήσεις από Ρωσία φτάνουν συνήθως μεσημέρι...»
«Ναι, το έχω κανονίσει, ...όμως έχουμε ένα πρόβλημα με τη Gisele….»
«Ήταν Παρίσι και έπρεπε από ΧΘΕΣ να είναι ΕΔΩ! ΔΕΝ ΗΡΘΕ?» ρώτησε φανερά εκνευρισμένος ο Marc.
«Ξέρεις έχουν γενική απεργία τα συνδικάτα στη Γαλλία και δεν τα κατάφερe αλλά...» προσπάθησε να συνεχίσει χωρίς επιτυχία η Nicole αφού το ξέσπασμα του Marc εκδηλώθηκε και πλημμύρισε το χώρο...

«Δεν με ενδιαφέρει η Γαλλία και τα συνδικάτα της, θέλω να κάνω τη δουλειά μου!!! Κανένας δεν σκέφτεται εμένα? Θέλετε να με καταστρέψετε? Βρείτε γρήγορα κοπέλα με τις αναλογίες της Gisele για να φορέσει τα ρούχα της. ΤΩΡΑ, ΓΡΗΓΟΡΑ!!!»

«...Marc...» συνέχισε η Nicole, «...ήθελα να σου πω ότι ...περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή την Alessandra από Ρώμη για να...»
«Δεν με ενδιαφέρει και αν θα έρθει η Cinty, η Laetitia, η Eva ή η Kate!» είπε οργισμένος.

Σηκώθηκε νευρικά και πήγε στο δίπλα studio. Τα σκηνικά είχαν στηθεί και ο φωτισμός ήταν τέλειος. Έλεγξε πρώτα το χώρο και μετά χάζεψε τα μοντέλα του. Πήρε μια βαθιά αναπνοή, χαμογέλασε και τους είπε δυνατά:

«Κορίτσια θέλω να χαμογελάτε και να δείχνετε sexy... Δώστε τον καλύτερό σας εαυτό... Κλείστε για λίγο τα μάτια, χαλαρώστε και σκεφτείτε ότι ...σε λίγο θα χτυπήσει το κουδούνι και θα μπεί ο George Clooney με ένα κιβώτιο Μαρτίνι ...μόνο για σας!» Πάτησε το διακόπτη και δυνατή μπιτάτη μουσική ξεχύθηκε στο χώρο.

«Είστε όλες κούκλες!» φώναξε. Πήρε τη μηχανή του και άρχισε να κάνει αυτό που ξέρει τόσο πολύ καλά, να τις φωτογραφίζει...

«Κούκλες» λοιπόν στις βιτρίνες του Attica. Κάθε μια και μια ξεχωριστή Ευρωπαϊκή πόλη.

Πρώτα η Αθήνα με αρχαϊκο-σοφιστικέ ντύσιμο στα εθνικά μας χρώματα.

H New York σε μια γλαμουριά κατάσταση.



Το Amsterdam λίγο folk ψάχνει να βρει το δρόμο του.



Το Tokyo με τις μικρές ψιλοφετίχ κινεζούλες, με τις κοντές φουστίτσες και κοτσιδάκια.



Το Berlin δυνατά όπως μας έχει συνηθίσει ανεβάζει την αδρεναλίνη.



Και το θεϊκό Paris με κοπέλες του Moulin Rouge σε αισθησιακές πόζες που ...άξια κερδίζουν μια επιπλέον σειρά φωτογραφιών!




Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτούς που θα έκαναν τα πάντα για μια τέτοια φωτογράφηση.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ανακαλύψαμε στα αρχεία μας σε κοντάκτ, τον Marc σε μια φωτογράφηση που έγινε πριν μερικά χρόνια στην Σαντορίνη με θέα την καλντέρα και μοντέλο την σύζυγό του! Που τότε budget για εισαγόμενα μοντέλα!



-------------------------
ΥΓ. 1) Οι φωτογρφίες τραβήχθηκαν βιαστικά και με το ένα χέρι (στο άλλο o χαροφύλακας).
ΥΓ. 2) Κάποιοι με κοιτούσαν περίεργα. Ευτυχώς φωτογράφιζαν και άλλοι...
ΥΓ. 3) Αντίθεση: Τα μοντέλα-κούλες Attica και δίπλα τα μοντέλα-πουρά Ζόναρς.

Επιλογή Ρολογιού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μάλλον παράλληλο σύμπαν, όπου μερικά πράγματα οδηγήθηκαν λίγο διαφορετικά απ’ όσο εμείς τα γνωρίζουμε...

Συνέχεια από:

1. Στο Ντιβάνι…με το δάσος και το περιστέρι
2. Πρωινό Ξύπνημα
3. Ο Καθρέπτης και η Μάσκα Ανάπλασης

ΠΡΟΣ στιγμήν η διαπίστωση ότι καθυστέρησε για το γραφείο πλημμύρισε τις σκέψεις του μυαλού του, στιγμιαία, χωρίς όμως να καταφέρει να πνίξει την ευδαιμονία που ένοιωθε.

ΦΟΡΕΣΕ γρήγορα-γρήγορα ένα σκούρο κουστούμι σε στενή γραμμή που αναδείκνυε -χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος- το γυμνασμένο του κορμί, με ένα μαύρο ελαφρύ πουλόβερ που έκλεινε απαλά στο λαιμό και ένα ζευγάρι δερμάτινα στιλάτα παπούτσια ενώ έβαλε στην άκρη για να φορέσει φεύγοντας ένα καφέ σκούρο κασκόλ.

ΤΟ σκέφτηκε για λίγο και στη συνέχεια άνοιξε το πρώτο συρτάρι του κομοδίνου του απ΄ όπου έβγαλε την αλουμινένια συσκευασία. Την άνοιξε, πήρε το FunClock, το τοποθέτησε πάνω στον καρπό του και αυτό προσαρμόστηκε σωστά, αγκαλιάζοντάς τον με τις δυο του άκρες. Είχε το μοτίβο ενός κλασικού ρολογιού, μόνο που ήταν διάφανο και αποτελείτο από εκατοντάδες, μάλλον χιλιάδες μικρές επιφάνειες ή έδρες από κρύσταλλο ζαφειριού που τις ένοιωθες μόνο ψηλαφίζοντάς τες.

ΜΕ τα δυο του χέρια έπιασε την κονσόλα χειρισμού που το συνόδευε και την ενεργοποίησε. Είχε εξοικειωθεί με τη χρήση της και ο χειρισμό της ήταν πλέον παιγνίδι.

ΑΠΟ το μενού πρώτα επέλεξε την κάσα του ρολογιού. Αμφιταλαντεύθηκε μεταξύ μιας από τιτάνιο και μιας από ατσάλι, αλλά τελευταία στιγμή επέλεξε τα ανθρακονήματα, αφού έδιναν μια γουστόζικη και ανάλαφρη οπτική αίσθηση, ενώ συλλογιζόταν ότι τέτοια φορούσαν οι αγαπημένοι του οδηγοί στους αγώνες ταχύτητας. Αμέσως το FunClock άναψε και πάνω στους χιλιάδες μικρούς κρυστάλλους του σχηματίσθηκε σε τρεις διαστάσεις το σώμα του ρολογιού. Απίθανο!

Η επιλογή του μηχανισμού αν και δεν ήταν κάτι που ήταν οπτικά διακριτή, πάντα του πρόσφερε μια κρυφή ευχαρίστηση. Του άρεσε να ξέρει μόνο αυτός – όπως και για τα εσώρουχα - ότι είχε επιλέξει έναν αυτόματο μηχανισμό τύπου Kinetic με ομοαξονικό σύστημα διαφυγής για υψηλή ακρίβεια χρονομέτρησης.

ΓΙΑ την πλάκα του ρολογιού, υπήρχε μια θαυμάσια λίστα για να επιλέξει, με μικρούς, μεγάλους ή καθόλου αριθμούς, με χοντρούς ή λεπτούς δείκτες, με ή χωρίς λεπτοδείκτες και όσους επιθυμούσε χρονογράφους σε οποιοδήποτε χρώμα.

ΤΗΝ πρώτη φορά που αγόρασε το FunClock πέρασε όλο το βράδυ του χωρίς να το καταλάβει διαβάζοντας και παίζοντας με τους εκατοντάδες συνδυασμούς που προέκυπταν από τυχαίες επιλογές. Αν και είχε ενεργοποιήσει την προεπιλογή με τα πιο διάσημα μοντέλα που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε, σχεδόν ποτέ δεν είχε επιλέξει κανένα από αυτά. Αυτό ήταν και η επιτυχία του προϊόντος, να δημιουργεί μοναδικά ρολόγια.

ΤΕΛΙΚΑ επέλεξε μια minimal έκδοση, ένα δίσκο από τιτάνιο, χωρίς διακριτικά κατασκευαστή, με ένα δείκτη να γυρίζει γύρω από μεγάλους αριθμούς σκορπισμένους στην περιφέρεια, χωρίς λεπτοδείκτη αντιδρώντας ενστικτωδώς στην αρχική του σκέψη για την αργοπορία.

Η επιλογή του λουριού ήταν το αγαπημένο μέρος της διαδικασίας γιατί είναι καθαρά θέμα γούστου. Σκέφτηκε να επιλέξει ένα από φίνο δέρμα αλλά για να ταιριάζει με το υπόλοιπο σύνολο διάλεξε ένα λουράκι από ελαστικό που ήταν αντίστοιχο της κάσας και έδινε την αίσθηση αντοχής στο νερό και στον ιδρώτα.

ΓΡΗΓΟΡΑ–ΓΡΗΓΟΡΑ επέλεξε ένα κρύσταλλο με ιδιαίτερη σκληρότητα και αρκετά ανθεκτικό στις γρατσουνιές, ενώ το έδεσε στη κάσα του ρολογιού με ένα απλό στεφάνι, χωρίς πολύτιμους λίθους ή βίδες, αλλά με μια αίσθηση ότι περιστρέφεται και αποτελεί μέρος του μηχανισμού χρονομέτρησης.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ρύθμισε τη φωτεινότητα, τo contrast και την ένταση των χρωμάτων, αν και το είχε μόνιμα στην επιλογή της αυτόματης χρωματικής διόρθωσης - του επέτρεπε να κάνει αυτόματα διορθώσεις ανάλογα με το φωτισμό του κάθε χώρου - και μετά αξιολόγησε την επιλογή του. Φαινόταν πάνω στο χέρι του αληθινό, τέλειο, μοναδικό. Σκέφτηκε να αποθηκεύσει το σύνολο των επιλογών του αλλά όπως κάθε φορά το ανέβαλε...

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ το ανοικτό συρτάρι του κομοδίνου, το βλέμμα του έπεσε στο βάθος, σε ένα μικρό καλαίσθητο και ξύλινο κουτί. Αλήθεια πως το είχε ξεχάσει; Δεν έχασε χρόνο... Απενεργοποίησε το FunClock, το έβγαλε από το χέρι του και το τοποθέτησε με την αλουμινένια συσκευασία στην αρχική του θέση.

ΑΠΟ το μικρό ξύλινο κουτάκι, έβγαλε ένα αληθινό ρολόι! Ένα όμορφο κομμάτι, σχεδόν ολόκληρο από ατσάλι μαζί με τον μπρασελέ του που το φόρεσε προσεκτικά στον καρπό του. Ήταν του προπάππου του, που εργαζόταν στα ιστορικά τραίνα του ΟΣΕ και του το είχε χαρίσει η υπηρεσία σε κάποια επέτειο για την αντικατάσταση του δικτύου και των συρμών της. Το κοίταξε με νοσταλγία. Η λέξη ΟΣΕ δέσποζε στο κέντρο με μεγάλα γράμματα ενώ ένα τραίνο μινιατούρα έκανε βόλτες γύρω-γύρω, πάνω σε μικρές τρισδιάστατες σκαλιστές σιδηροδρομικές γραμμές που ένωναν τους αριθμούς που ο κάθε ένας τους ήταν και από ένας σκαλιστός γνωστός προορισμός.

ΤΟ βλέμμα του μέσα από το τζάμι του παραθύρου έπεσε πάνω στην Ακρόπολη που φαινόταν στο βάθος πάνω στον αρχαίο ιερό βράχο. Άστραφτε στο φως! Σκέφτηκε πως το βράδυ θα είχαν χρησιμοποιήσει την Πλύση.

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ να βρουν λύση στο θέμα της ρύπανσης και της διάβρωσης, είχαν επενδύσει τα μάρμαρα με ένα τελείως λεπτό και διάφανο πολυμερές υλικό και ήταν τόσο τέλεια προσαρμοσμένο που ακόμα και αν άγγιζες τα μάρμαρα, δεν θα το αντιλαμβανόσουν! Αυτή η λύση είχε επιπλέον το πλεονέκτημα ότι με ένα απλό ψεκασμό που γινόταν κάθε πέντε ημέρες να απομακρύνονται οι ρύποι και οι βρωμιές με αποτέλεσμα πραγματικά να λάμπει.

ΘΥΜΗΘΗΚΕ ότι η εταιρία του είχε χάσει την τελευταία στιγμή αυτή τη δουλειά αν και είχε δώσει πολύ καλλίτερη προσφορά από ένα παρόμοιο προϊόν ενός ανταγωνιστή και μάλιστα είχε δημιουργηθεί σκάνδαλο που είχε πάρει μεγάλη διάσταση. Η εικόνα της δικηγόρου που είχε αναμειχθεί στο σκάνδαλο και μάλιστα της είχε ζητηθεί να δώσει εξηγήσεις εισέβαλε στο μυαλό του. Αποφάσισε ότι έπρεπε να πάει το συντομότερο στο γραφείο...

ΦΟΡΕΣΕ το σακάκι του, τύλιξε πρόχειρα το κασκόλ από πάνω, κατέβηκε την μεγάλη δρύινη σκάλα στο ισόγειο, προχώρησε προς την πόρτα εξόδου αφού πρώτα πήρε το χαρτοφύλακά του από το γραφείο και στάθηκε για έναν τελευταίο έλεγχο στον μεγάλο καθρέπτη πριν την πόρτα. Μια μικρή λάμψη εμφανίστηκε στην αριστερή πάνω γωνία του καθρέπτη, δηλώνοντας ότι σκάναρε και αναγνώρισε το είδωλο του και αμέσως μια σειρά από πληροφορίες γέμισαν την αριστερή πλευρά του.

ΚΟΥΜΠΩΝΟΝΤΑΣ το σακάκι του, ξεκίνησε να διαβάζει, ενώ το μυαλό του στριφογύριζε στην πρωινή γυναικεία μορφή που ο καθρέπτης του μπάνιου του είχε "παραδόξως" εμφανίσει και που σε αυτήν αναγνώρισε την δικηγόρο της ανταγωνίστριας εταιρίας στην υπόθεση της Ακρόπολης...


Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτούς που ο περιορισμός της τεχνολογίας τους στερεί περισσότερες gadget-ιές στη ζωή τους.
------------------------------------
ΥΓ. 1) Μετά από 4 επεισόδια ακόμα δεν έχει καταφέρει να βγει από το σπίτι. Ίσως χρειαστεί άλλο ένα!

Το Γαϊδουράγκαθο

Αν δεν το διάβαζα, θα δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι το πολύ γνωστό γαϊδουράγκαθο ίσως αποδειχθεί η ιδανική λύση στο κεφάλαιο "Ελληνικά Βιοκαύσιμα"!

Η ραγδαία μεταβολή των κλιματικών αλλαγών και η μείωση των φυσικών πόρων οδήγησε τους επιστήμονες σε ανεύρεση νέων τρόπων παραγωγής καυσίμων όπως τα βιοκαύσιμα. Έχουν γραφεί για αυτά πολλά θετικά μα και πάρα πολλά αρνητικά σχόλια!

Το σημαντικό είναι ότι το διοξείδιο του άνθρακα που ελκύεται από την καύση βιοκαυσίμων που παράγονται από φυτά, δεσμεύεται από την καλλιέργεια των ίδιων των φυτών την επόμενη αυξητική περίοδο. Έτσι το ενδιαφέρον στράφηκε στην ανακάλυψη τέτοιων φυτών, που από μελέτες φαίνεται να είναι διαφορετικά ανά περιοχή (χώρα), ανάλογα των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν (πχ ελαιοκράμβη, ηλίανθος).

Δεκατέσσερα χρόνια μελέτης και πειραματισμού κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το γνωστό γαιδουράγκαθο ή επιστημονικά αγριαγκινάρα, μπορεί να γίνει καύσιμο και να μετατραπεί σε φθηνή ενέργεια. Η έρευνα ξεκίνησε το 1993 από το σημερινό διευθυντή του Εργαστηρίου Γεωργίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, καθηγητή κ. Ν. Δαναλάτο.

Το γαϊδουράγκαθο είναι ένα ζιζάνιο, ένας ισχυρός εισβολέας που μπορεί να ζήσει μέχρι και 12 χρόνια. Αρχίζει να αναπτύσσεται με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, με το πλούσιο ριζικό του σύστημα εκμεταλλεύεται άριστα τους εδαφικούς πόρους, δεν κινδυνεύει από άλλα ζιζάνια, δεν χρειάζεται λιπάσματα, είναι σκληροτράχηλο φυτό, καλλιεργείται σε όλων των ειδών τα εδάφη και όλα αυτά με 12 ευρώ το κιλό που είναι αρκετό για 4-5 στρέμματα.

Το εναέριο τμήμα του φυτού ξεραίνεται την περίοδο Ιουλίου και Αυγούστου, μαζεύεται με μηχανές σε μπάλες, γίνεται πούδρα σε εργοστάσια και στη συνέχεια συμπιέζεται για να παραχθούν οι πελέτες - μικρά κυλινδρικά τεμάχια σε διάφορα μεγέθη (πχ πιο λεπτά από τα φίλτρα των τσιγάρων).

Το κάθε στρέμμα μπορεί να αποδώσει από 1,5 έως 2 τόνους (με δύο τρία ποτίσματα), που σημαίνει ένα εισόδημα έως και 150 ευρώ/στρέμμα χωρίς να συνυπολογίζονται συμφωνίες και η επιδότηση που φτάνει τα 4,5 ευρώ/στρέμμα.

Όπως λέει και ο κ. Δαναλάτος, «Αναφορικά με τη θερμαντική ικανότητα δύο κιλά ξηρής αγριαγκινάρας ισοδυναμούν με ένα λίτρο πετρελαίου και σχετικά με την τιμή η αγριαγκινάρα κοστίζει το μισό της τιμής του πετρελαίου στο λίτρο». Σήμερα καλλιεργούνται περίπου 4.000 στρέμματα, υπάρχουν τουλάχιστον δύο εργοστάσια επεξεργασίας και όπως επισημαίνει ο κ. καθηγητής «Θα πρέπει, επίσης, να αναφέρουμε και τις δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στη συλλογή, τη μεταφορά, τη μεταποίηση και τη διακίνηση του προϊόντος». Ήδη οι Ιταλοί έμποροι ζητούν από την Ελληνική αγορά να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες τους που φτάνουν τα 2 εκατομμύρια τόνους το χρόνο.

Αυτό που μένει στη συνέχεια είναι η αντικατάσταση του πετρελαίου θέρμανσης τόσο για βιομηχανική όσο και οικιακή χρήση (κεντρική θέρμανση, τζάκια, φούρνοι κλπ), κάτι που γίνεται ήδη σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους οικολογικά ευαισθητοποιημένους.
--------------------------------------------------
Πηγές: NATIONAL GEOGRAPHIC, Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Radio Marconi ...σε άλλη διάσταση

Αν παίρναμε την τράπουλα της ιστορίας, την ανακατεύαμε και ξαναμοιράζαμε τα χαρτιά, δεν αποκλείεται η ιστορία να είχε διαφορετική εξέλιξη, όπως την παρακάτω:

1) Το Radio Marconi ξεκινά τις εκπομπές του. Από τις πρώτες ακόμη ημέρες φαίνεται το προβάδισμα έναντι των άλλων σταθμών.

















2) Η επιτυχημένη πορεία του Radio Marconi τον οδηγεί στον χώρο του design όπου και συνεργάζεται με την Tivoli Audio για την παραγωγή του Model One, ραδιοφώνου που ξεπέρασε κάθε προσδοκία πωλήσεων.

3) Ο Ουμπέρτο Έκο εμπνέεται από τις ιδέες και την πορεία του Radio Marconi και γράφει το βιβλίο που έμεινε στην ιστορία σαν “ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ RADIO MARCONI”.




















4) Για πρώτη φορά το TIME ρίχνει φως στο πρόσωπο που τα τελευταία χρόνια απασχολεί και μονοπωλεί την επικαιρότητα. Όλη η αληθινή πορεία του Radio Marconi γραμμένη εδώ.




















5) Άλλη μια ακόμα μεγάλη επιτυχία. Το Radio Marconi μπαίνει δυναμικά στο χώρο της Formula 1.










6) Η αποκορύφωση της δόξας, έρχεται με την ενεργή συμμετοχή στα προγράμματα της NASA και στα ταξίδια του διαστημικού λεωφορείου Atlantis.




















7) Οι αναγνώστες του TIME αναγνωρίζουν την προσφορά του Radio Marconi και τον ψηφίζουν παγκοσμίως σαν τον άνθρωπο της χρονιάς.

8) Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, κυκλοφορεί ένα βιβλίο που ταράσσει τα ήρεμα νερά της κοινωνίας με τις πικάντικες περιπέτειες ενός Οσποδάρου.




















------------------------------------------------------------------------------------
ΥΓ. 1) Εγώ δεν φταίω τίποτα, εσείς με προκαλέσατε.
ΥΓ. 2) Άλλαξα λίγο το concept του παιγνιδιού για ...αλλαγή.
ΥΓ. 3) Έκανα ότι μπορούσα ξεκλέβοντας χρόνο δεξιά-αριστερά. Παρ΄όλα αυτά ...κουράστηκα πολύ!
ΥΓ. 4) Μήπως έχω καβαλήσει το καλάμι?