Καρδιές στην Αθήνα #2

Πριν ένα χρόνο -στις 21 Ιανουαρίου του 2008- η Αθήνα γέμισε με καρδιές, στα πλαίσια της υπαίθριας έκθεσης “Hearts in Athens”. Φωτογράφισα τότε και σας παρουσίασα, αυτές που βρίσκονται κοντά στους δρόμους που καθημερινά διανύω. Μετά από μερικές μέρες είχα συναντήσει και μερικές άλλες που σας τις παρουσιάζω τώρα, μετά από ένα χρόνο.

Ελπίζω αυτές οι εικόνες να χρωματίσουν λίγο το μόνιμο πλέον γκρίζο της πόλης και την πολύ άσχημη διάθεσή μας, μετά τα γεγονότα των τελευταίων μηνών.

Αυτές οι καρδιές στους δρόμους της Αθήνας, είναι οι δικές μας καρδιές. Αγνές, άπονες, χαρούμενες, θλιμμένες, πληγωμένες, πονεμένες, αναστατωμένες και ραγισμένες, που αγωνιούν, φοβούνται, λαχταρούν, αγαπούν, μισούν, χαίρονται και πενθούν, που είναι εύθραυστες και έτοιμες να σπάσουν.

Το χειρότερο είναι, πως οι καρδιές αυτές -οι δικές μας καρδιές- είναι στόχος κάθε ανίκανης πολιτικής, κάθε επίδοξου πιστολέρο, κάθε παρανοϊκού τρομοκράτη, κάθε υποψήφιου Ράμπο ή Κάλαχαν, κάθε αδίσταχτου ληστή ή δολοφόνου, κάθε προβοκάτορα ή αγανακτισμένου φασίστα.

Όπως και την προηγούμενη ανάρτηση, δεν μπορώ παρά να την αφιερώσω σε ένα φιλί και μια ζεστή αγκαλιά που χαρίζεται απλόχερα στη blog-o-γειτονιά μας.

Αυτές οι καρδιές βρισκόντουσαν στην Πανεπιστημίου, έξω από τη Βιβλιοθήκη.

Πιο πάνω στην Ακαδημίας, έξω από το Πνευματικό Κέντρο συνάντησα τις επόμενες.

Εκτός από την πρώτη καρδιά -που είναι στη παρέα με τις προηγούμενες- οι υπόλοιπες ήταν τοποθετημένες στη πλατεία του Κολωνακίου.

Κάποιες λεπτομέρειες από τις δημιουργίες, τις χρησιμοποίησα κατά καιρούς σαν wallpaper στο desktop του υπολογιστή μου.

Την πρώτη φορά ήρθαν στην Ελλάδα ως τουρίστες, την επόμενη ως Madrugada -που στα ισπανικά σημαίνει αυγή- και τους αγαπήσαμε. Μετά την πατρίδα τους την Φιλανδία, η Ελλάδα ήταν η δεύτερη χώρα που αναγνώρισε την αξία τους, με αυτόν τον γνήσιο, underground και μελαγχολικό ροκ ήχο. Στο PODCAST ερμηνεύουν το Vocal από το πρώτο τους άλμπουμ του 1999, Industrial silence. Καλή σας ακρόαση!!