Στο Ντιβάνι…με το δάσος και το περιστέρι

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μάλλον παράλληλο σύμπαν, όπου μερικά πράγματα οδηγήθηκαν λίγο διαφορετικά απ’ όσο εμείς τα γνωρίζουμε...


ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ την τελευταία μου πρόταση, άφησα το βλέμμα μου να ταξιδέψει μέσα από το παράθυρο μέχρι την άλλη άκρη του μικρού δάσους, που βρισκόταν στην πίσω μεριά του κτιρίου. Ήταν πολύ ήσυχα. Η αστυνομία του δάσους είχε εφοδιάσει τα δένδρα με γομολάστιχες και σταγονίδια μπλάνκο αναπροσδιορισμού ταυτότητας. Η σωστή οργάνωση και η διάταξη των δένδρων, κατάφερναν να εξολοθρεύουν κάθε θόρυβο που εισέβαλε. Έβλεπα τη μάχη που μαινόταν στην άλλη άκρη, στις πρώτες γραμμές. Οι θόρυβοι, προκλητικά και με ορμή έκαναν επίθεση και τα δένδρα κουνούσαν τα κλαδιά τους με τις γομολάστιχες για να τους εξουδετερώσουν. Οι μουτζούρες που άφηναν οι θόρυβοι πίσω τους αστραπιαία σβηνόντουσαν και εξασθενούσαν. Κάποιοι εκπαιδευμένοι κρότοι, μάλλον εξατμίσεων, κατάφερναν να περνούν αλλά υπήρχε η δεύτερη, η τρίτη και η τέταρτη σειρά δένδρων που εκτελούσαν ηρωικά το καθήκον τους. Στην οπισθοφυλακή τα δένδρα έστηναν παγίδες στους πεισματάρηδες με το μπλάνκο αναπροσδιορισμού που τους ανάγκαζαν να μεταλλάσσονται στη κατηγορία "Ήχοι Δάσους".

ΑΚΟΥΓΑ το δάσος να αφουγκράζεται, μάλλον δεν το άκουγα διότι έχω μια μικρή πτώση ακοής λόγω της χρόνιας χρήσης ακουστικών από το nervePod μου , αλλά είμαι σίγουρος ότι υπήρχε αφού ένοιωθα τη δροσερή ανάσα του να εισβάλει ευχάριστα στο χώρο. Έκανα zoom-out και εστίασα στο παράθυρο, που εδώ και πολύ ώρα ένα περιστέρι παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την εξομολόγησή μου.

ΈΣΤΡΕΨΑ με αργή κίνηση τη ματιά μου, τόση που το κεφάλι μου δυσκολεύτηκε να την ακολουθήσει και κοίταξα τον άνθρωπο που καθόταν απέναντί μου. Σαν να κούνησε το κεφάλι του, ίσως κάτι να μουρμούρισε, σημασία έχει ότι επεξεργαζόταν την απάντηση που θα μου έδινε. Η ερώτησή του με ξάφνιασε:

«Έχεις blog?». Δεν ήμουν προετοιμασμένος για οποιαδήποτε ερώτηση και ο νους μου έκανε search στις λίστες των gadgets και των pets! Ήμουν έτοιμος να ζητήσω διευκρινήσεις αλλά αμέσως έπιασα λιμάνι στην πραγματικότητα.

«Όχι» του είπα. Με κοίταξε εξεταστικά και άρχισε κάτι να γράφει στο μπλοκ που κρατούσε μπροστά του.

«Γιατρέ είναι σοβαρό αυτό;» τόλμησα να κάνω την τυπική ερώτηση όταν η αμφιβολία για την υγεία σου αρχίζει να πατά σε γερά ποδάρια.

«Μπορεί να αντιμετωπισθεί» μου απάντησε. Μου έκανε μια σειρά από ερωτήσεις, όπως εάν ταξιδεύω συχνά, αν παίζω παιγνίδια στον υπολογιστή, πόσο ελεύθερο χρόνιο έχω και σημείωνε με ticks σε ένα check list. Όταν ολοκλήρωσε, μου είπε:

«Πήγαινε στο πιο κοντινό κατάστημα και πάρε αυτά που σου έγραψα». Πήρα το έντυπο και έριξα μια γρήγορη ματιά. Διέκρινα ανάμεσα στα κακογραμμένα γράμματά του λέξεις από την συνταγή: Laptop…Core-Duo…4GB-memory…250-GB-Hard-disk…web κάμερα…WiFi…Bluetooth…

«Γιατρέ αυτό είναι server! Θα μου τα καλύψει η ασφαλιστική;» ρώτησα με καχυποψία.

«Έχουν λίστα και γνωρίζουν μέχρι τι μπορούν να σου δώσουν. Δες αν μπορέσεις να καλύψεις εσύ την διαφορά. Το πιο σημαντικό είναι να φτιάξεις το blog και να ποστάρεις 3 φορές την ημέρα. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ».

«Μα γιατρέ, πως…» ξεκίνησα να λέω με συγκαλυμμένο πανικό.

«Άσε τα 'μα' και τα 'πως'. Βρες τρόπο!» και με κοίταξε αυστηρά.

«Γιατρέ μου ότι και να κάνω …είναι πολλά 3 post την ημέρα!» είπα πλέον έντρομος.

«Δεν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα» μου είπε και μου εξήγησε σε γενικές γραμμές τι έπρεπε να κάνω.

Ο ΙΔΙΟΣ ο γιατρός είχε αναρτήσει ένα blog για περιπτώσεις σαν τις δικές μου. Βέβαια αντί να post-άρει ο ίδιος, έβαζε την γραμματέα του να αντιγράφει κείμενα από αυτά τα χαζά εβδομαδιαία περιοδικά και να τα σχολιάζει με όποιο τρόπο ήθελε! Οι αναγνώστες-πελάτες απαντούσαν με δικά τους σχόλια, μέχρι να μπουν στα "παπούτσια του blogger" και είχαν ταυτόχρονα όλο το χρόνο ώστε να οργανώσουν το δικό τους. Τρία post την ημέρα έτσι φαινόταν εύκολο. Στη συνέχεια μου πρότεινε να φτιάξω δυό-τρεις dummy λογαριασμούς, για να απαντώ στα δικά μου post με διαφορετικά ονόματα για να γίνεται το παιχνίδι. Μου έδωσε και άλλες οδηγίες όπως για το πώς θα μπορούσα να δημοσιεύω post από άλλα sites και μου έδωσε ένα μεγαλούτσικο φάκελο με αναλυτικές οδηγίες! Ήταν απίστευτα οργανωμένος.

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή άρχισα να τον χάνω και εστίασα ξανά στο περιστέρι που εξακολουθούσε να παρακολουθεί με περισσότερη προσοχή. Μια σκέψη ξεπετάχθηκε από το κοχλάζον καζάνι του μυαλού μου και με μια κουτάλα την άρπαξα. Θα ζητούσα από τον γιατρό να συλλάβω το περιστέρι και να το πάρω σπίτι μου. Είχε ακούσει πάρα πολλά και δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να του αρπάξει με δόλο τις πληροφορίες και να τις χρησιμοποιήσει εναντίον μου. Είχε ήδη εμφανισθεί μια εταιρία που αποθήκευε τις μνήμες των περιστεριών που έκαναν βόλτες στα παράθυρα των εταιριών και με προηγμένο software τις μετέτρεπαν σε εικόνες και ήχους. Το νομικό πλαίσιο δεν είναι ξεκάθαρο και ως εκ τούτου η προηγμένη κατασκοπία γέμιζε τα ταμία της εταιρίας τους. Άσε που κυκλοφορούσε η φήμη για μεταλλαγμένα περιστέρια που οργανώθηκαν προσφέροντας υπηρεσίες "ντεντέκτιβ" για επίλυση οικογενειακών υποθέσεων, αλλά υπήρχε το νομικό θέμα της σύστασης εταιρίας και το κατά πόσον τα πειστήρια θα γίνονται δεκτά από τα πολιτικά δικαστήρια...

ΑΠΟ το πουθενά, μια μελωδία άρχισε να παίζει στο nervePhone μου. Κοιτούσα γύρω-γύρω χωρίς να μπορώ να εντοπίσω που στο καλό το είχα καταχωνιάσει. Η μελωδία άρχισε να γίνεται ενοχλητική και μια από τις μνήμες μου κορνάροντας για να την προσέξω, έκανε την εμφάνιση της κρατώντας ψηλά ένα μεγάλο ταμπλό με λάμπες γύρω-γύρω να αναβοσβήνουν, με την φωτογραφία της συσκευής δίπλα στο κομοδίνο μου. Από το traffic των σκέψεων, το μυαλό μου γέμισε κορναρίσματα, οι παλάμες μου ίδρωσαν και …

…Άπλωσα το χέρι μου και επιτέλους άρπαξα τη συσκευή που αναβόσβηνε δίπλα στο κομοδίνο. Μου ξεγλίστρησε από τα ιδρωμένα χέρια μου, το ξανά-άρπαξα στον αέρα, το έφερα μπροστά στα μάτια μου όπου η λέξη "ΑΦΥΠΝΙΣΗ" μου ανοιγόκλεινε το μάτι. Πάτησα το "ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ". Δέκα λεπτά ακόμα ύπνος το πρωί κάνει την διαφορά σκέφτηκα. Άκου «τρία post την ημέρα!!!», πρόλαβα να αναλογιστώ πριν με ξαναπάρει ο ύπνος.