24/9/07

Το Ραδιόφωνο και Εγώ, ως μέσο εκπομπής

ΜΑΓΕΥΤΙΚΑ όταν για πρώτη φορά βρέθηκα απέναντι σε πειρατικό σταθμό. Πήγαινα στην Δευτέρα Γυμνασίου τότε, στο σπίτι του φίλου μου του Σάκη του «Ράδιο Τζίνι» που τον πομπό του τον είχε προμηθεύσει ένας ξάδερφος του από την Πάτρα. Ήταν πιο μπροστά αυτοί αλλά και εμείς βάλαμε τα δυνατά μας να τους φτάσουμε!

ΑΜΕΣΩΣ έκανα μια καταγραφή των περιουσιακών μου στοιχείων (κάθε καλοκαίρι δούλευα σε …οικοδομή για χαρτζιλίκι) και έδωσα μια λίστα στη μητέρα μου με εξαρτήματα που έπρεπε να αγοράσει στην επόμενη επίσκεψή της στην Αθήνα. Όταν επιτέλους το ταξίδι ολοκληρώθηκε, δεν πίστευα ότι κρατούσα και είχα αρχίσει να ξετυλίγω με λαχτάρα το πακέτο που έγραφε απ’ έξω "Ράδιο Κατουμάς". Επιτέλους είχα τα πρώτα μου ηλεκτρονικά εξαρτήματα! Κρατούσα στα χέρια μου ευλαβικά μια 807 (λυχνία) και την κοιτούσα κατάματα, σχεδόν ξεδιάντροπα και ανυπόμονα για τις μοναδικές στιγμές που θα περνούσα από τις επόμενες ώρες μαζί της.

ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΤΗΚΕ ένας φίλος λαμαριντζής που μου έφτιαξε ένα σασί κάπως …χοντροκομμένο, αφού συνήθως έφτιαχνε κάγκελα για μπαλκόνια! Τα εξαρτήματα τοποθετήθηκαν, έγινε ο τελευταίος έλεγχος, έκανα τον σταυρό μου γιατί ο κίνδυνος ανατίναξης λόγω λάθος σύνδεσης ήταν πολύ μεγάλος, απομακρύνθηκα όσο μπορούσα, είχα ήδη πατήσει το ΟΝ και έβαλα το μακρύ καλώδιο στη πρίζα. Η καρδιά μου χτυπούσε ανεξέλεγκτα. Ένα σωρό σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό μου. Θα ανατιναχτεί, κάποιο εξάρτημα τώρα θα πάρει φωτιά, δεν θα δουλέψει, …αφού με έπιασε πονοκέφαλος! Όταν δεν ακούστηκε ΜΠΑΜ, έκανα ένα γρήγορο οπτικό και οσφρητικό έλεγχο για την κατάσταση των υλικών και αφού βεβαιώθηκα ότι ξεπεράστηκαν οι εφιάλτες μου, άνοιξα το ραδιόφωνο και το άφησα να ξεφυσά σε μια κενή συχνότητα, κοντά στην δεξιά άκρη στη μπάντα των μεσαίων κυμάτων. Θυμάμαι τότε να υπάρχουν οι σταθμοί του Πύργου, της Αμαλιάδας, του Μεσολογγίου και 2-3 κρατικούς. Γυρίζοντας τον μεταβλητό πυκνωτή, ένας γλυκός ανεπαίσθητος βόμβος ήρθε και κάθισε στη φασαριόζικη συχνότητα. Πάτησα το play στο κασετόφωνο και η φωνή του Σπύρου Ζαγοραίου ακούστηκε καμπάνα! Σύνδεσα το μικρόφωνο, γύρισα το ποντεσιόμετρο και είπα: «Φου-φου, Ένα-δύο, ένα-δύο, είναι το Radio Marconi και ο Πύργος Ηλείας». Ναι τα κατάφερα, ήταν γεγονός. ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ.

ΛΑΧΤΑΡΩΝΤΑΣ γυρνούσα κάθε μέρα από το σχολείο για να παίξω με το καινούργιο μου παιγνίδι. Έπαιρνα τηλέφωνο το φίλο μου τον Ράδιο Τζίνι που έμενε στην άλλη πλευρά της πόλης και συντονίζαμε τα μηχανήματά μας με στόχο να βγάλουμε στον αέρα το δυνατότερο σήμα.

ΗΡΘΕ το καλοκαίρι και πήρα το μηχάνημα μαζί μου, στον παππού μου στην Κυπαρισσία. Έστησα μια μεγάλη κεραία στο απέναντι κυπαρίσσι! (είχε και αναρρίχηση το hobby!), άνοιξα το ράδιο και διαπίστωσα ότι έκπεμπε και άλλος ραδιοπειρατής …ο Σάκης ο DNA, που έβαζε για σήμα το Model των Craftwork (για την εποχή που εμείς παίζαμε Ζαγοραίο ήταν πρωτοπορία). Επικοινωνήσαμε στον αέρα, του έδωσα κωδικοποιημένα το μέρος που βρισκόμουν και μετά από μισή ώρα είδα ένα τυπάκο με ένα ραδιόφωνο στο χέρι να μου χτυπά την πόρτα και να μου συστήνεται. Είναι ωραίο να βρίσκεις συνομήλικους που να έχουν την ίδια ...παράνομη τρέλα. Γίναμε καλοί φίλοι. Τα επόμενα χρόνια, κάθε χειμώνα, τα λέγαμε στον αέρα σε ανοικτή επικοινωνία από Πύργο και κάθε καλοκαίρι από κοντά, στην Κυπαρισσία μαζί με την Μαίρη την Παράνομη από το Καλονερό και δύο παιδιά από τη Σπηλιά και τα Φιλιατρά.

ΗΜΟΥΝ δοσμένος στη …πειρατεία με πάθος. Πολύ αργότερα και άλλα παιδιά μπήκαν στο κόλπο. Όταν οι συνομήλικοι μου έβγαιναν για καφέ στη πλατεία εγώ κλεινόμουν στο καμαράκι και σκάλιζα το μηχάνημά μου. Όταν οι άλλοι ραδιοπειρατές διεύρυναν την κοινωνική τους ζωή με νέες (…γυναικείες) γνωριμίες μέσω του ραδιοφώνου, εγώ χαλβάδιαζα μια 4-400 (την έβγαλα και φωτογραφία) και φανταζόμουν τη στιγμή που θα της άναβα τα νήματα! (μην ανησυχείτε, εκ του αποτελέσματος η ζωή μου είχε ...φυσιολογική εξέλιξη!)

ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ σχεδόν κάθε βράδυ στο μοναχικό καμαράκι της ταράτσας, παρέα με τη μπλε ακτινοβολία των πυρακτωμένων νημάτων από τις λυχνίες, συνομιλούσα με όλη την Ελλάδα. Για εμάς τους μυημένος, το μυστικό ήταν ότι πειράζαμε τα ραδιόφωνα ώστε να πιάνουν έξω από τις προ-ρυθμισμένες συχνότητες. Ήταν το δικό μας MySpace.com, όπου κάθε βράδυ γινόταν party. Το παράδοξο τα βράδια με την ιονόσφαιρα είναι ότι τα κύματα αντανακλώνται με αποτέλεσμα να υπερπηδούνται φυσικά εμπόδια και να συνομιλούμε με Κρήτη ή Αλεξανδρούπολη. "Break-Break" και "σε ακούω 4 στα 5", ήταν οι πιο δημοφιλείς εκφράσεις.

ΕΧΑΣΑ την πρωτιά στα Μεσαία αλλά ήμουν ο πρώτος που έκπεμψε στα FM (και ακουγόταν πάνω από εκατό μέτρα), καλύπτοντας Πύργο και με καλό δέκτη Κυπαρισσία και Ζάκυνθο. Το σχολείο τελείωσε και λόγω σπουδών μόνο τα καλοκαίρια άναβα πλέον τα νήματα. Ο φίλος Φώντας ο 5-44 ήταν ο πρώτος στον Πύργο που έκανε συστηματικές εκπομπές ενώ εγώ, ο Μάκης ο 3-45 περιστασιακά και μόνο τα καλοκαίρια.

ΗΜΑΣΤΑΝ μικροί και άπειροι στις κατασκευές και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα (όσο καλή διάθεση και να είχαμε) να γίνονται παρεμβολές. (Δεν θα ξεχάσω την εποχή των εκπομπών στα μεσαία, όταν η μητέρα μου παραξενευμένη με φώναξε να ακούσω την ηλεκτρική κουζίνα να παίζει την μουσική που έκπεμπα!!!) Υπήρξε κάποια στιγμή ένα αρνητικό δημοσίευμα από μια τοπική εφημερίδα για τις παρεμβολές των ραδιοπειρατών και ακολούθησε μεταξύ μας αλληλογραφία. Αποφασίσαμε λοιπόν να ενημερώσουμε τον κόσμο με μια αφισοκόλληση σε μέγεθος σελίδας Α4! Η περιπέτεια ξεκίνησε από το πρωί, όταν με τον Φώντα παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις (μόνο καπέλο, γυαλιά και μουστάκι δεν βάλαμε) επιβιβαστήκαμε στο τραίνο παριστάνοντας τους άγνωστους, καθίσαμε σε διαφορετικά βαγόνια αφού γνωρίζαμε ότι υπήρχε από την αστυνομία σχέδιο για την πάταξη του φαινόμενου και γνωρίζαμε το άτομο που μας είχε πλησιάσει για να μας …ψαρεύει. Το τραίνο μας κατέβασε στην Πάτρα όπου φωτοτυπήσαμε 500 αντίτυπα (…πάει το χαρτζιλίκι μας!) μιας ανακοίνωσης που είχε δακτυλογραφήσει ο Φώντας και το συνυπογράφαμε 5-6 ακόμη. Οδηγίες για τον τρόπο αφισοκόλλησης (κόλλα, κουβά, βούρτσα) μας έδωσε ένας φίλος …έμπειρος από τη ΚΝΕ! Έπεσε πολύ γέλιο εκείνο το βράδυ. Νοιώθαμε βουτηγμένοι ως το λαιμό στη παρανομία και η πραγματικότητα ήταν κάπου εκεί κοντά, στην επόμενη γωνία, στο αστυνομικό τμήμα. Ευτυχώς δεν την τρακάραμε εκείνο το βράδυ και το όλο εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία, αφού ακόμα και η μητέρα μου το επόμενο πρωί όταν γύρισε από τον κυρ Θανάση τον μπακάλη, μου ανακοίνωσε ότι οι ραδιοπειρατές είχαν κολλήσει κάποιο χαρτί έξω από το μαγαζί του (που να ήξερε για το γιόκα της!). Νοιώσαμε ότι κάτι κάναμε, αναγνωρίζοντας τα προβλήματα που δημιουργούμε, υποσχόμενοι να τα διορθώσουμε και θέτοντας το θέμα της ελεύθερης ραδιοφωνίας (…αργότερα διαπίστωσα ότι την ίδια λογική χρησιμοποιούν οι εταιρίες στην υποστήριξη των πελατών τους!)

ΖΟΥΣΑ στην Αθήνα όταν έγινε ελεύθερο το ραδιόφωνο. Έζησα τους αγώνες και την αγωνία των δημοσιογράφων του 9.84 όταν η αστυνομία ήταν απ’ έξω και έτοιμη να μπουκάρει και συμμετείχα (…από το ραδιόφωνο) στο party που έκανε ο SKY 100.4. Αν ήμουν στην πόλη μου, είμαι σίγουρος ότι τώρα θα ήμουν ραδιοφωνατζής!

ΣΑΡΑΝΤΑ και κάτι έστρεψα το βλέμμα μου πίσω στo χρόνο και πάγωσε! Είδε το top 10 που ανάρτησε το μυαλό μου σε χρόνο ρεκόρ για τις "Συνήθειες Με Την Μεγαλύτερη Επισκεψημότητα". Το ΣΠΙΤΙ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΣΠΙΤΙ ήταν στο Νο1 με ποσοστό 83,9%. Τα έβαλα με τον εαυτό μου γιατί άφησα το μπουκαλάκι με το άρωμα του χρόνου ανοικτό…

ΑΝΤΕΔΡΑΣΑ, λίγο αργά αλλά αντέδρασα. Παλιά είχα χρόνο αλλά δεν είχα χρήματα, τώρα έχω χρήματα αλλά δεν έχω χρόνο. (Φαντάζομαι ότι αυτό θα το έχετε αντιμετωπίσει όλοι οι συνομοιλικοί μου!). Σαν πρώτο βήμα, μπήκα σε ένα μαγαζί ηλεκτρονικών με καταναλωτική μανία, αγόρασα ένα ζευγάρι ασύρματους που το είχα καημό, κολλητήρι, πολύμετρο, κατσαβίδια, καλώδια, βίδες… Παράγγειλα από το Internet μερικά kit όπως ένα μικρό πομπό σύγχρονης τεχνολογίας και επιδόθηκα μανιωδώς στις κατασκευές, μπας και μειώσω το διάστημα της αποχής. Σαν δεύτερο βήμα, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου! Βρήκα μια καινούργια με χαμηλότατο δείκτη άγχους, υψηλότατο δείκτη εργασιακής ασφάλειας και τον ίδιο σχεδόν μισθό. Γυρίζω χωρίς πονοκέφαλο στο σπίτι απολαμβάνω την οικογένειά μου και αν κάποια στιγμή νοσταλγήσω τα παλιά, εκπέμπω από το ένα δωμάτιο και ακούω τις μουσικές μου στο δίπλα, ταξιδεύοντας πίσω στα ανεπιστρεπτί χρόνια της ανεμελιάς και της αθωότητας.

Ακολουθεί ...ιστορικό και νέο φωτογραφικό υλικό (φαντάζομαι ότι μόνο για τους πορωμένους έχει ενδιαφέρον!). Ιστορική φωτογραφία του Radio Marconi εν δράση στα Μεσαία στα 1975-76, ο τελευταίος εν ζωή πομπός (χωρίς τη λυχνία εξόδου) μαζί με την λάμπα φετίχ 4-400 και το τελευταίο απόκτημα στα FM.


Ο τελευταίος επιζών σταθμός στα Μεσαία, φωτογραφίζεται στο τραπέζι της κουζίνας. Οι προσωπικοί μου χώροι έχουν ...μειωθεί απελπιστικά!


Ο παλιός είναι αλλιώς ...αλλά ο νέος είναι ωραίος! Η διαφορά τεχνολογίας είναι ...αισθητή.


Η λυχνία 4-400 που μου έχει κάψει την καρδιά και ...την τσέπη την εποχή εκείνη!


Και μερικές με ...καλλιτεχνικό βλέμμα.

44 σχόλια:

betty είπε...

Κατ'αρχήν έριξα Το Γελιο με την αφισοκόληση και την κουζίνα που τραγουδούσε!! Δεύτερον και ποιος από εμάς δεν θυμάται τον ραδιο DNA που τον άκουγα για τo Model των Craftwork, ήταν η αδυναμία μου κι ακόμη την ανακαλώ αυτή τη μουσική στο νου μου... Το ράδιο Μarconi έπαιζε και το 1980; Θυμάμαι κι ο ξάδελφός μου είχε στην Κυπαρισσία πειρατικό, άγνωστο όνομα (θυμάμαι κι αυτόν της Σπηλιάς που λες, όχι ονόματα, ίσως φυσιογνωμίες). Να δούμε η Αναστασία αν έχει τίποτα άλλο να μας πει.
Πάντως από Αμαλιάδα, κάθε απόγευμα ήμασταν(περισσότερο η αδελφή μου που δεν διάβασε ΠΟΤΕ της δίχως μουσική υπόκρουση!)πιστοί ακροατές του "a casa d'Irene"...

Ra Ma είπε...

Για να θυμηθούμε τα παλιά και να γελάσουμε τα γράφω! Αφού έκανα και redesign το blog! Αλήθεια το πέτυχα? Αυτό με την κουζίνα είναι αλήθεια όπως και όλα τα άλλα. Τον DNA τον ήξερες? Όταν ήρθαμε Αθήνα τον είδα μια φορά όταν είχε ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά, τώρα τον έχω χάσει. Ήθελε πάντα να πετάξει. Κάθε φορά στην Κυππ. που βλέπω ένα ανεμόπτερο να κάνει φασαρία από ψηλά νομίζω πως είναι αυτός! Εκτός από τα καλοκαίρια, εναν χειμώνα έπαιζε το Radio Marconi όταν τελείωσα το Λύκειο. Με κάποιο τρόπο το έμαθε η αστυνομία και το σταμάτησα απότομα, να ήταν 78 ή 79 δεν τα πάω καλά με τα χρόνια. Δεν ξέρω γιατί αλλά όσο τα χρόνια περνάνε αναπολώ τα παλιά...

betty είπε...

Δεν ξέρω αν είναι κι ο Σάκης που πετάει με το ανεμόπτερο(ήταν ο μικρότερος αδελφός του συμμαθητή μου Στάθη) αλλά σίγουρα πετάει ο πρώην πειρατής ξάδελφός μου!!(έχεις διαίσθηση!)Φοβερή πλάκα η πειρατική σημαία...

Ra Ma είπε...

Πλάκα έχει. Το πιό ωραίο είναι που κάποτε είχα φτειάξει ένα μηχάνημα σε ένα ξαδελφό μου (Σάκης και αυτός) που τον είχε με ένα φίλο του! Λες να είναι ο ξαδελφός σου? Θα τσεκάρω ονόματα...

Ra Ma είπε...

betty, προσπαθώ να βάλω μια φωτο από ένα βιβλίο (στο περιθώριο) και την κάνει stretch (την παραμορφώνει). Έχεις καμιά ιδέα? Απ΄ότι βλέπεις κλέβω ιδέες...

Ra Ma είπε...

OK. Τα κατάφερα με τη φωτο, ήθελε ...κόλπο!

betty είπε...

Δεν ξέρω πολλά γιατί την ιστοσελίδα βασικά την οργανώνει η αδελφή μου, εγώ κάτι ποστάκια αναρτώ...
Τον εξάδελφο τον λένε Τάκη κι έχει έναν αδελφό Δημήτρη που είναι γυμναστής. Ο Τάκης είναι από τους τυχερούς που βρήκε και κάνει αυτό που πάντα αγαπούσε...ξεκίνησε στο μοντάζ του MEGA κι έχει γίνει τώρα και σκηνοθέτης β', στο ίδιο κανάλι(θυμάσαι το "χαμογελάστε είναι μεταδοτικό", κάπου ανάμεσα στα συνεργεία τον βλέπαμε !!

Ανώνυμος είπε...

κατ'αρχήν...με γεια η νεα εμφανιση....σούπερ τη βρίσκω και πολύ νοσταλγική...ταιριαζει με τη διαθεση μου!
εριξα ΤΟ γελιο διαβαζοντας τις περιπετειες ενος ραδιο-πειρατή,γλαφυρότατο το ποστ...κατα τ'άλλα φαινεται πως η μνημη μου εχει εξασθενήσει εντελώς...μονο το ραδιο Μαρκονι μου φερνει κατι σε αναμνηση,αλλά και παλι...απορω Μπετούλα πως θυμασαι τοσες λεπτομερειες απο τοτε!

Ra Ma είπε...

Θέλω να σας πω πως μπορεί η Ιουστίνη να ήταν που με έπεισε να μη διαγράψω το blog αλλά εσείς μου δώσατε την χαριστική βολή όταν με αναρτήσατε σαν Συμπατριώτη! Έχω και κάτι φίλους με χιούμορ που με πιέζουν να γράφω, οπότε δεν ξέρω πως θα καταλήξει... Βγάζει νοσταλγία και ένα μήνυμα σε στυλ να "χαιρόμαστε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία και να κάνουμε σχέδια σαν να ζήσουμε παντοτινά" (κλεμένο!). Γενικά και σε σας διακρίνω νοσταλγία. Έχουμε αρχίσει και χάνουμε αγαπημένους ανθρώπους, διάβασα το ποστ σας. Έχω ξαδέλφια στην ηλικία μας καιθα μάθω ...περισότερα για εσάς! (Δεν είναι απειλή!). Το σαββατοκύριακο θα πάω στη μαμά και ελπίζω να βρω τις παιδικές μας φωτο για να τις ...εκθέσω.

betty είπε...

Θύμιο, πράγματι, δε χρειάζεται ν'αποχωρίσεις, έχεις κι εσύ να συμπληρώσεις το δικό σου κομμάτι στη μπλογκόσφαιρα(δεν έχω βρει μέχρι τώρα κάποιον πρώην ραδιοπειρατή!). Εκείνο που θα έλεγα είναι ότι χρειάζονται μικρότερα κείμενα και μεγαλύτερα γράμματα γιατί η ανάγνωση στην οθόνη είναι πολύ κοπιαστική(οπτικά) σε σύγκριση με την ανάγνωση μιας σελίδας χαρτιού...

Ανώνυμος είπε...

όχι οχι!!...προς Θεου...μη σε χασουμε τωρα που σε βρήκαμε! :)
εγω τρελλαινομαι για τετοια συναπαντηματα...απο το πουθενα μεσα στο χαος του διαδυκτιου...τσουπ...πεφτεις σε καποιον που κουβαλα ιδιες θυμησες με σενα...εχει περπατησει στα μερη τα δικα σου...
να βρεις,να βρεις κι αλλα για μας...θα ψαξω κι εγώ για σενα!
χιχιχοχο...

Ra Ma είπε...

Δεν σε προλαβαίνω...όλο από δω από εκεί με πας...Δεν σκοπεύω να παραιτηθώ ακόμη, πρώτα θα σας ταλαιπωρήσω! Και εγώ έχω εντυπωσιαθεί με το χάος και τα ...τσούπ! Αύριο θα έχω υλικό...

ZouZouna είπε...

To τι ευχαριστήθηκα το κείμενο, μα πιο πολύ τις φωτογραφίες. Γεννήθηκα και ζω στην Πλ. Βικτωρία κοίτα τι έγραψα "ζω", ε μέσα στο αίμα μου είναι, είμαι λίγο πιο πάνω στην Κυψέλη. Ομως ακούω ραδιόφωνο απο την ώρα που γεννήθηκα. Ακριβώς όπως τα περιγράφεις. Το 72 άρχισα στην Α γυμνασίου να διαβάζω με την παρέα των "ραδιοπειρατών¨" Κόλλησα όπως όλοι εκείνη την εποχή. Με μάγευαν οι ήχοι. Οταν το 90, βρέθηκα στο στούντιο ου 9.84 να παρακολουθώ εκπομπή και να συμμετέχω, ήταν σαν να μου χάρησαν τον κόσμο. Είχα στο μυαλό μου απο ημερών να αναρτήσω κάτι. Μείνε συντονισμένο. Χάρηκα πολύ.

Ra Ma είπε...

@Αγριο ΚερασοΖouzouna, χάρηκα που σου άρεσε!

Πέρα από τη μαγεία της εκπομπής, με συναρπάζει και η κατασκευή. Με μια χούφτα "αψυχα" εξαρτήματα φτειάχνεις κάτι "ζωντανό" προσπερνάς τα φυσικά εμπόδια και μπαίνεις απρόσκλητος σε όλα τα σπίτια. Νοιώθω ένας μικρός "δημιουργός"!!!

Παραμένω ήδη συντονισμένος....

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι με όσα γράφετε, φίλοι μου. Κάπως έτσι ξεκίνησα και εγώ με πολλούς άλλους την ερωτική μου σχέση με το ραδιόφωνο. Κατασκευές του "Μικρού Επιστήμονα", εκπομπή στα AΜ και FΜ και πολλές καλές παρέες από τις οποίες κάποιες διατηρούνται μέχρι σήμερα...

Ανώνυμος είπε...

Α, ναι, ξέχασα να σας πω ότι έχω σχεδόν διακόψει τις σχέσεις μου με την τηλεόραση εδώ και 15-20 χρόνια περίπου...

Ra Ma είπε...

@Πειραματικέ, είσαι φοβερός με την τηλεόραση!!!
Συμφωνώ για τις παρέες που λες. Επειδή ξεκίνησα πολύ μικρός (Β΄Γυμν.) ήταν για μένα το hobby μου, ο ελεύθερος χρόνος μου, η άλλη μου κρυφή ζωή! Εσύ ...με καταλαβαίνεις!!!!
Δεν το μετάνιωσα που δεν γύρναγα στα καφέ, αλλά σε ημισκοτεινά κλιμακοστάσια και αποθήκες!!!!
Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, φίλε Marconi, εγώ ξεκίνησα πιο μικρός, από την 5η Δημοτικού, είχα κατασκευάσει ένα τηλέγραφο που έγραφε τα σήματα Μορς πάνω σε αποκριάτικη σερπαντίνα με ένα μαρκαδόρο που ανεβοκατέβαινε με τη βοήθεια ενός πηνίου από πεταμένο ρελέ αυτοκινήτου. Τότε περίπου ήρθε και ο "Μικρός Επιστήμονας" που διαβάζαμε με πάθος όπως παλιότερα κάποιοι διάβαζαν το "Μικρό Ήρωα". Μετά τη συνέχεια την φαντάζεσαι... Προσπαθώ να καταλάβω τι λυχνίες είναι πάνω στο σασί... Μάλλον ECC83-6L6 ο διαμορφωτής και EL34 η έξοδος, αν κάνω λάθος γράψε μου. Λοιπόν αυτό τον γνωστό σου τον DNA μου φαίνεται ότι τον έχω ακούσει κάποτε, ίσως στην Αθήνα όπου μένω πριν από πάρα πολλά χρόνια. Εκτός βέβαια αν πρόκειται για συνωνυμία. Όσο για την κρυφή ζωή που λες, έχω περάσει πάρα πολλές ώρες της ζωής μου στο περιβόητο καμαράκι της ταράτσας και έχω ξενυχτήσει παρέα με τα ηλεκτρονικά κυκλώματα και τα όργανα του εργαστηρίου. Με έλεγαν και ιδιόρρυθμο κάποτε αλλά δεν μετανιώνω με τίποτε.

Ra Ma είπε...

@Πειραματικέ είσαι πολύ μπροστά σε σχέση με μένα! Πολύ εμπνευσμένη η κατασκευή σου!!!! Διάβαζα επίσης Τεχνική Εκλογή, Elector και αργότερα τον Ερασιτέχνη του POP 22W, το θυμάσαι? Κάθε Κυριακή Μοναστηράκι.

Σωστές οι λάμπες που είπες εκτός της εξόδου. Πρώτα δούλευα την 807 μετά την αντεκατέστησα με μια ΕL504 (ή PL?) γιατί ήταν φτηνή και την έβρισκα πολύ εύκολα. Τότε χρόνο είχα, λεφτά δεν είχα!!!

Ο DNA δεν ξέρω αν έκπεμψε ποτέ στην Αθήνα. Λέμε πάνω από 15 χρόνια τώρα!

Μου άρεσε που πειράζαμε τα ραδιόφωνα και ακούγαμε μετά τους 1604. Τι γινόταν κάθε βράδυ!!!! Ραντεβού όλη η Ελλάδα, στα σκοτεινά με μόνο φως τα νήματα....

Δεν το έχω μετανοιώσει ποτέ, αντίθετα μου λείπει!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Marconi, κάποιος DNA εξέπεμπε από την Αθήνα μαζί με κάποιον άλλον φίλο του πριν από 20 τουλάχιστον χρόνια αλλά φαίνεται ότι είναι συνωνυμία. Από 1611-1750kHz γίνεται κάθε βράδυ της... κακομοίρας με πολλούς σταθμούς μεγάλης ισχύος που μιλούν από όλη την Ελλάδα. Όποτε αποφασίσεις να ξαναακουστείς, ο δέκτης μου λαμβάνει από 0,6-2MΗz, μπορώ να σε ακούσω άνετα. Και δεν είναι πειραγμένος. Είναι φτιαγμένος από την αρχή με χειροποίητα πηνία και χειρόγραφη κλίμακα συχνοτήτων. Θα σου πω και για ένα συγγραφέα που έγραψε ένα διήγημα εμπνευσμένο από τις ραδιοπειρα(μα)τικές του παρέες. Πρόκειται για το Βαγγέλη Ραπτόπουλο του οποίου η τριλογία του "Η Γενιά μου", εκδόσεις "Κάκτος" περιλαμβάνει το διήγημά του "Διόδια". Σ' αυτό το κείμενο ο Δημήτρης ο 94 από το Περιστέρι και η τρελοπαρέα του στο καμαράκι του στην ταράτσα περνούν τις τελευταίες τους μέρες λίγο πριν από την αναχώρησή τους για σπουδές.

Ra Ma είπε...

Το βιβλίο θα το αναζητήσω! Είδα κάποτε την ταινία "Τέλος Εποχής" και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ταυτίστηκα! Είχε ο τύπος το ίδο χαρακτηριστικό που είχα στα FM!
Ενδιαφέρον φαίνεται δέκτης και από κατασκευατικής πλευράς!!! Είσαι γνώστης του θέματος. Μου έχει κάνει εντύπωση που ακόμη και τώρα βγαίνουν με μεγάλη ισχύ και συνομοιλούν στα AM. Πρέπει να είναι στην ηλικία μας...
Εκεί που ζω είναι δύσκολο να απλώσεις κεραία, εκτός αν ξέρεις κανένα κόλπο για το μπαλκόνι!!! Κάπου έχει πάρει το μάτι μου κάτι πατέντες...

Ότι θέλεις γράψε μου, νοιώθω ραδιοφωνική μοναξιά....

Και πάλι καλή εβδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Καλή εβδομάδα! Την ταινία θα την ψάξω σε DVD στη γειτονιά μου και θα την δω. Όσο για κεραία, η ευκολότερη λύση είναι μια κατακόρυφη από σκληρό αλουμίνιο στην ταράτσα, 8-10 μέτρων, αυτοστηριζόμενη, και ένα αυτόματο antenna tuner από κάτω. Κοστίζει αλλά αξίζει! Τέτοια έχω και εγώ και σηκώνει 100W στα μεσαία (1600-2000kHz) και 500W στα βραχέα. Η εκπομπή της στα μεσαία είναι αξιοπρεπής, χωρίς προβλήματα. Βέβαια, θέλει καλές γειώσεις (κάγκελα, σωλήνες και ότι άλλο βρεις). Αν θέλεις περισσότερες λεπτομέρειες, γράψε. Αν έχεις δέκτη κατάλληλο, κάνε μια ακρόαση το βράδι από 1600-1750 και θα ακούσεις πάρα πολλούς. Γράψε αν τώρα ζεις στην Αθήνα. Βάλε τον πομπό στην πρίζα! Περιμένω...

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασα να σου πω ότι ένα άλλο βιβλίο που μπορεί να σε ενδιαφέρει είναι το βιβλίο του Κώστα Παναγόπουλου (SV1AIA) "Από την αναμονή προς την αναγνώριση", Εκδόσεις του περιοδικού "Ραδιοτηλεπικοινωνίες", Αθήνα, 2000 και αναφέρεται στην ιστορία του ραδιοερασιτεχνισμού στην Ελλάδα. Το είχα αγοράσει από τα γραφεία του περιοδικού όταν έδρευε στη Νέα Σμύρνη πριν από 5 χρόνια περίπου. Ο τύπος είναι φοβερός! Βρήκε πολλούς παλιούς ραδιοερασιτέχνες (πολλοί από τους οποίους δεν ζουν πια) και τους πήρε συνέντευξη! Αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις γράφει στο βιβλίο του που είναι αρκετά ογκώδες (575 σελίδων).

Ra Ma είπε...

@Πειραματικέ, μην αγχώνεσαι, διαβάζω όλα τα σχόλια όπου και να έχουν γραφεί, αλλά λόγω φόρτου μπορεί το response Να είναι λίγο αργό!

Μένω Αθήνα και δεν νομίζω να έχω τη δυνατότητα να στήσω τέτοιο πράγμα στην ταράτσα αλλά επειδή μου αρέσουν αυτά αν έχεις καμιά διεύθυνση στείλε μου να διαβάσω. Μια διόρθωση που τώρα το πρόσεξα, η EL34 στο μηχάνημα είναι η ταλάντωση, η εξόδου έχει ...σπάσει.
Δυστυχώς δεν έχω δέκτη να πιάνω μετά τους 1604, αλλά εκεί στην άκρη καταλαβαίω ότι τα πάρτη δεν έχουν σταματήσει! Εσύ εκπέμπεις?

Η ταινία που σου ανέφερα είναι ελληνική, ασπρόμαυρη, μου θύμισε τη δική μας εποχή και έχει και τη παρέα με το σταθμό. Έχει περισσότερο να κάνει με μια παρέα και τα ανεπιστρεπτί χρόνια που άφησαν πίσω. Θα προσπαθήσω να βρω κάποια στιγμή το βιβλίο που είπες. Νοιώθω ότι έχει ένα κομμάτι την νιότης μου!

Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα ,από την Άρτα , τυχαία βρήκα αυτό το site και διάβασα τα σχόλια και πραγματικά χάρηκα που είδα παλιούς ερασιτέχνες, Ασχολούμαι και εγώ, ακόμη και σήμερα από το 1981 και πραγματικά δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Nα είσαστε καλά
. Λάμπρος

Ra Ma είπε...

Γειά σου φίλε Λάμπρο! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που είσαι επαρχία και έχεις χώρο (φαντάζομαι και χρόνο) να απλώσεις τις κεραίες σου!
Πολύ μου λείπουν εκείνες οι εποχές. Γράψε μου κανένα νέο! Εκπέμπεις τώρα, τι ισχύ να χαρώ και εγώ ο εγκλωβισμένος στο διαμέρισμα!

Χάρηκα πολύ φίλε!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα φίλε Marconi , Εγώ μένω μέσα στην πόλη όποτε όπως καταλαβαίνεις είναι λίγο δύσκολο να απλώσεις κεραία , αλλά ευτυχώς είχα μετάδοση σε ένα φίλο μου το μικρόβιο αυτό , πού μένει σε ένα χωριό λίγο έξω από την Άρτα και όπως καταλαβαίνεις εκεί στήσαμε μια κεραία γύρω στα 20 μέτρα ύψος (μιλάμε ολόκληρη επιχείρηση να σηκώσουμε τους ιστούς , μέχρι και τρακτέρ συμβάλανε ,) και του έφτιαξα ένα μηχάνημα πιο μεγάλο από αυτό που είχε , ξέρεις κάτι σαν αναβάθμιση από Pentium 1 στα 4  κλπ ….με μία 6L6 ταλάντωση , 2 χ 807 μπάφερ και 4 χ813 στην έξοδο, στα 3500 volt μετασχηματιστή και τελικό ενισχυτή με 4 χ811 .Το μηχάνημα είναι τέλειο , το χαρακτηριστικό είναι το radio 1 ,και μπορείς να το ακούσεις συνήθως απογευματινές ώρες σε συνομιλίες . To δικό μου όνομα ήταν το studio 54 και από το 1981 έβγαινα από πολλές περιοχές της Ελλάδος, λόγω εργασίας ,όπως Άρτα, Ιωάννινα, Φλώρινα, Ξάνθη, Θεσπρωτία, Tώρα το δικό μου μηχάνημα είναι αποθηκευμένο σε μια ντουλάπα εδώ στο μπαλκόνι και απλώς το συντηρώ έτσι για να περνά η ώρα μου .
Αυτά φίλε μου σε χαιρετώ προς το παρόν (Σε ακρόαση όπως λέμε ΒΥΕ)

Ra Ma είπε...

@Λάμπρο δεν σε ξέχασα! Φαντάζομαι 20 μέτρα δεν περνά απαρατήρητη! Το δε μηχάνημα super το βλέπω και ζηλεύω.
Studio 54, το όνομα μου είναι οικείο. Πέρασες ποτέ από Πύργο? Θυμάμαι τότε το «Ράδιο Τζίνι» ήταν και εγώ από τα μέρη μας.
Στο μπαλκόνι σε έχουν στριμώξει ε? εμένα αποθήκη! Άστα χώροι μηδέν…. Με την υγρασία δεν έχεις πρόβλημα, (οξειδώσεις) ?

Καλό μήνα και καλή εβδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε καλησπέρα , Βρισκόμουν στη Λάρισα μέχρι χθες και σήμερα είδα το μήνυμα σου, Από υγρασία δεν παθαίνουν τίποτα τα μηχανήματα , εγώ δεν μπορώ να κάθομαι στο μπαλκόνι λόγω του χειμώνα :) … Βλέπεις τα καλά του διαμερίσματος …..
Δεν ξέρω εάν μπορώ να ανεβάσω εδώ παλιές φωτογραφίες να έβλεπες το μηχάνημα τότε που κάναμε τις εκπομπές .
Τα ξαναλέμε καλό μήνα και από μένα .

Ανώνυμος είπε...

Λάμπρο, σε έχω ακούσει πρόσφατα πολλές φορές στην Αθήνα και, μάλιστα, πάρα πολύ καλά. Γράψε αν είσαι ο παλιός "Λάμπρος από τα εξωτερικά Ιωάννινα" ή αν πρόκειται για συνωνυμία. Χάρηκα που έγραψες στο blog του φίλου μας του Marconi. Θα τα ξαναπούμε...

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου φίλε Πειραματικέ, δεν είμαι ο λάμπρος από τα Ιωάννινα αυτός είναι νέος σχετικά με εμένα , έχουμε μιλήσει πιο παλιά σίγουρα γιατί σε θυμάμαι..
Εάν βγαίνεις ακόμη πες μου, μπορώ κάποιο απόγευμα να βγω να τα πούμε .Εάν είσαι από Αθήνα σίγουρα θα ξέρεις τον Μανώλη τον Ηλεκτρον., αυτός με ξέρει από πολλή παλιά.
Χάρηκα ..Ελπίζω να τα πούμε και από τη συχνότητα

Ra Ma είπε...

Έχετε βαλθεί να με τρελάνετε! Με κάνετε και ζηλεύω!!!!!
Λάμπρο μάλλον δεν υπάρχει η δυνατότητα να ανέβουν με τα σχόλια φωτογραφίες. Στείλε μου στο kollase@gmail.com να χαρώ.
Πειραματικέ μήπως πρέπει να αγοράσω ένα καλό δέκτη? Έχεις καμιά καλή και όλη ακριβή πρόταση?
Παιδιά πείτε τα ελεύθερα, χαίρομαι να σας παρακολουθώ.

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, φίλε Λάμπρο, εγώ εκπέμπω εξαιρετικά σπάνια στα μεσαία αλλά κάνω συχνά ακρόαση. Το Μανώλη τον γνωρίζω πάνω από 16-18 χρόνια και, μάλιστα, με είχε καλέσει και στο σπίτι του κάποτε. Την εποχή εκείνη έκανα συνομιλίες στα μεσαία με το διακριτικό "Studio 84 από Παλαιό Φάληρο", όπου έμενα τότε. Ο πομπός ήταν ένα μηχάνημα με τρανζίστορ που οδηγούσε μια 6146Β (όλα ιδιοκατασκευές) και ο δέκτης ένας παλιός χαλασμένος Hallicrafters του Μανώλη που τον είχα ξανακατασκευάσει από την αρχή. Τώρα στα μεσαία έχω ένα πομπό ιδιοκατασκευής ισχύος γύρω στα 15W και δέκτη επίσης ιδιοκατασκευής και ακούγεται σε τοπικό επίπεδο.
Marconi, αν αντέχεις και έχεις υπομονή, θα σου πρότεινα να κατασκευάσεις ένα δέκτη μόνος σου. Αν δεν έχεις χρόνο, μάλλον πρέπει να αγοράσεις κάτι έτοιμο. Θα το ξανασυζητήσουμε αν θέλεις. Το πρόβλημα είναι ότι τα ηλεκτρονικά μάλλον με έχουν κουράσει αρκετά...

Ra Ma είπε...

@Πειραματικέ, στο Π.Φάληρο ψηλά προς τα νεκροταφεία μένω εγώ. Οι κατασκευές δεκτών με φόβιζαν γιατί πέρα από πολύμετρο δεν έχω άλλο όργανο και φαντάζομαι ότι κάτι χρειάζεται εκεί με τα πηνία.
Σε κούρασαν ε?, εμένα μου λείπουν αν και δεν ήμουν τόσο προχωρημέμος και ήταν μόνο για hobby.

Λάμπρο ευχαριστώ για τις φώτο!!!!!

Καλημέρα παιδιά.

Ανώνυμος είπε...

Από εκεί περνώ συχνά γιατί δουλεύω κάπου εκεί κοντά, προς την παραλία. Αλήθεια, έχεις προσέξει τη ραδιοερασιτεχνική κεραία κατευθυνόμενης δέσμης (Yagi beam) που είναι τοποθετημένη σε ένα πυλώνα πάνω σε μια πολυκατοικία; Είναι κοντά στη στροφή του τραμ.

Ανώνυμος είπε...

Μαρκόνι, αφού έχεις 2 ασυρμάτους, δεν παίρνεις τον έναν στην ταράτσα της πολυκατοικίας να με καλέσεις και να σου απαντήσω; Βάλε όποια συχνότητα θέλεις, ακόμη και PMR...

Ra Ma είπε...

@Πειραματικέ, το προηγούμενο σχόλιο...δεν το πήρα χαμπάρι!!!!

Έχω PMR, λες να με ακούς εκεί πάνω? Πάντως το βουνό βλέπω.... Θα το κανονίσουμε, μόνο που δεν έχω φορτισμένες τις μπαταρίες τώρα.
Πάω να σου στείλω mail...

Ανώνυμος είπε...

Θα ακουστεί σίγουρα γιατί είμαι σχετικά ψηλά. Φόρτισε τις μπαταρίες σου. Θα εκπέμψω με 5W και εξωτερική κεραία.

Ανώνυμος είπε...

Μαρκόνι, στη γειτονιά σου υπάρχει μια καφετέρια, είναι στη διασταύρωση που οι δρόμοι σχηματίζουν ένα τρίγωνο. Την καφετέρια αυτή έχει ένας παλιός συμμαθητής μου και πρώην πειρατής, ο Δημήτρης ο Rock City. Έβγαινε στον αέρα την εποχή 1981-83 περίπου με πομπό 2Χ 811.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Marconi, σ' αυτή τη διεύθυνση μπορείς να δεις πώς μετατράπηκε ένας παλιός ερασιτεχνικός σταθμός από την Κάρυστο σε ενισχυτή για ηλεκτρική κιθάρα.

http://hlektronika.gr/forum/showthread.php?t=42750

Ra Ma είπε...

Πρέπει Πειραματικέ να ανοίξω account πρώτα και δεν έχω σρο forum..... Θα το κάνω κάποια στιγμή γιατί θέλω να δω τον freegan (πολύ μου άρεσε το όνομα) ενισχυτή!!!!!

Nikos είπε...

Thn kalhspera mou se olous tous filous pou asxoli8ikan me to peiratiko radiofwno thn dekaeteia 80..

ksenagos FM 106,2 1984. (my blog: 80's Fan Club)

Natalia είπε...

καταπληκτικο post...

ώστε από 3-45 σε xxx... χαχαχα

nikitas voutsoukakis είπε...

Υπέροχος!!!!