Βυθιζόμαστε

Η ώρα της γης μου θυμίζει τις θυσίες των αρχαίων Ελλήνων με σκοπό να εξευμενίσουν την οργή των Θεών. Το σφαχτό στη θράκα αντικαταστάθηκε μια απλή κίνηση -το κατέβασμα του διακόπτη, η δε τσίκνα που ευωδίαζε και αγαλλίαζε τους Θεούς, ...από τη μείωση της εκπομπής των ρύπων. Μιας ώρας θυσία...

Ίσως μια τέτοια θυσία να μην έχει κανένα ανασταλτικό αποτέλεσμα στο κατήφορο που έχουμε πάρει. Είναι όμως μια συμβολική κίνηση για να δηλώσουμε τη παρουσία μας, το προβληματισμό μας και την υποστήριξη του αγώνα ενάντια στις κλιματικές αλλαγές.

Οι επιστήμονες διαφωνούν για τα αίτια και το ρυθμό εξέλιξης των κλιματικών αλλαγών. Το σίγουρο είναι πως συμβαίνει, και ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η υποχώρηση των παγετώνων και η άνοδος της στάθμης του νερού.

Το νησάκι Νιου Μουρ, ένα από τα πολλά του νησιωτικού συμπλέγματος Σούντερμπαν, έχει πλέον βυθιστεί εντελώς λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Υπήρξε τα τελευταία 30 χρόνια αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα στην Ινδία και το Μπαγκλαντές και τελικά έδωσε μόνο του λύση στην έριδα: εξαφανίστηκε στα νερά του Κόλπου της Βεγγάλης. Και όπως είπε ο Σουγκάτα Χάζρα, καθηγητής Ωκεανογραφίας στο Πανεπιστήμιο Τζανταβπούρ της Καλκούτας, «Αυτό που δεν κατάφεραν να πετύχουν οι δύο χώρες έπειτα από χρόνια διαλόγου τελικά επιλύθηκε από την κλιματική αλλαγή» (in.gr).

Σε κάποια σημεία του πλανήτη το νερό με την παρουσία του αλλάζει τα σύνορα του χάρτη και τη ζωή των ανθρώπων που ζουν εκεί, ενώ σε κάποια άλλα σημεία την αλλάζει με την απουσία του. Η συνολική ποσότητα του νερού στη Γη δεν έχει μεταβληθεί, ενώ είχα διαβάσει -νομίζω σε ένα φυλλάδιο της WWF- πως "Το νερό του πλανήτη μας είναι το ίδιο με το οποίο υπηρετήθηκαν όλες οι προηγούμενες γενιές των ανθρώπων. Δεν έχει προστεθεί άλλο νερό ούτε άλλαξε ούτε χάθηκε" και ήταν κάτι που δεν το είχα σκεφτεί ξανά πριν...

Το νερό είναι ζωή, αποτελεί τα δύο τρίτα του ανθρώπινου οργανισμού και είναι το δώρο της Γης προς εμάς. Άκουγα χθες πως ως χώρα κατέχουμε την δεύτερη θέση στη παγκόσμια κατανάλωση νερού μετά τις ΗΠΑ. Κάθε Έλληνας καταναλώνει ποσότητα νερού σχεδόν διπλάσια από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Το ερώτημα όμως είναι αν θα είναι αρκετό για τον πληθυσμό του πλανήτη που όλο αυξάνεται.

Κι μιας μιλάμε για το νερό, θυμήθηκα και μια ιστοριούλα που είχα γράψει με τίτλο "Ένας Προαναγγελθείς Θάνατος". Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν και οι απόψεις του Ιάπωνα Dr. Masaru Emoto (HADO Με Μια Προσευχή Στον Πλανήτη) που το θεωρεί ως μέσο μεταφοράς μηνυμάτων μεταξύ της φύσης και του ανθρώπου.

Οι κλιματικές αλλαγές είναι γεγονός και με τη παρουσία ή την απουσία του νερού, το σίγουρο είναι πως ...βυθιζόμαστε.




Και επειδή είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι, ακούμε τους U2 και το Magnificent ...έτσι για να ανέβουμε λίγο. Καλή σας ακρόαση!!!

Enjoy The Silence

- Δεν θα πρέπει να το καταλάβουν, μην το ξεχάσεις αυτό

Έτσι μου είπε και ακολούθησα τη συμβουλή της. Έκανα στην αρχή κάποιες δήθεν αδιάφορες βόλτες κατά μήκος του διαδρόμου -σε ανυποψίαστες ώρες. Βάδιζα αργά μέχρι την άλλη άκρη του -την σκοτεινή- κοντοστεκόμουν για λίγο, αναμετρούσα με το βλέμμα λοξά την πόρτα και επέστρεφα πάλι πίσω.

Ένα βράδυ, έβαλα λίγο λάδι σε ένα μικρό κομμάτι από βαμβάκι, παραφύλαξα να μην με δουν, πλησίασα αποφασιστικά τη πόρτα και λάδωσα τους μεντεσέδες της. Δεν θα έπρεπε να με καταλάβουν, έτσι με είχε συμβουλέψει...

- Είσαι έτοιμος ?
- Έτοιμος
- Πάει καιρός ε?
- Ναι πάει…
- Θέλεις να βάλουμε μουσικούλα?
- Ναι, αλλά δεν ξέρω τί
- Να βάλουμε κάτι μελαγχολικό?
- Όχι θα προτιμούσα κάτι δυνατό και έντονο
- Χμμ, εντάξει θα βάλουμε από ένα pop συγκρότημα κάτι δυνατό με τη συνοδεία πιάνου, κάτι που να μας θυμίζει τη σημερινή μέρα. Βάλε τη μουσικούλα
- Εντάξει!



- Πάμε?
- Πάμε

Έπιασα το πόμολο, το γύρισα αργά και η πόρτα άρχισε να ανοίγει σιωπηλά -δεν ακούστηκε κανένα τρίξιμο. Κανείς δεν το κατάλαβε. Μπήκαμε στο σκοτεινό δωμάτιο.

Jessi

[Πρώτα κλικ στη μουσικούλα]

Γέμισα τα πνευμόνια μου με τον καπνό του τελευταίου τσιγάρου. Η καύτρα φώτισε για λίγο το σκοτάδι που βαρύ το ένοιωθα να μου πλακώνει το στήθος. Ταυτόχρονα, με το άδειο πακέτο σημάδεψα το καλάθι των αχρήστων. Δεν με χωρούσε άλλο το δωμάτιο. Αποφάσισα να βγω έξω. Ίσως μερικά ποτά να μου έφτιαχναν την διάθεση.

Το club είναι γεμάτο κόσμο, καπνό και φασαρία. Η ώρα κυλά γρήγορα. Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου και τον αριθμό των ποτών που πίνω σαν διψασμένος. Είμαι κουρασμένος. Ο ξαφνικός πονοκέφαλος δεν με αφήνει να σκεφτώ καθαρά και η κάπνα μειώνει το οπτικό μου πεδίο.

Τα ντραμς ξεκίνησαν να παίζουν αργά με τη συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας. Ο ηλεκτρικός ήχος του Hammond που ακολουθεί, μαλακώνει την έντασή μου. Η τρομπέτα εισβάλει δυναμικά και αισθησιακά. Ένας κρυμμένος προβολέας, δημιουργεί μπροστά στην ορχήστρα μια κάθετη δέσμη από φως.

Είναι η ώρα της.

Πρώτα εμφανίστηκε η ατελείωτη γάμπα. Κατέληγε σε μια ψηλοτάκουνη κόκκινη γόβα που λικνιζόταν από ένα λυγισμένο γόνατο. Στη συνέχεια το πλούσιο στήθος που ασφυκτιούσε φυλακισμένο στο στενό κόκκινο φόρεμα. Τελευταία το υπόλοιπο αγαλματένιο κορμί της. …Εμφανίσθηκε ακριβώς με αυτή τη σειρά!

Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν πάνω από ένα τραπέζι με αποτσίγαρα και άδεια ποτήρια. Στη συνέχεια …συγκρούστηκαν βίαια. Οι άμυνές μου κατέρρευσαν με εκκωφαντικό θόρυβο συμπαρασύροντας την πραγματικότητα. Αδυνατώ να παρακολουθήσω τα γεγονότα. Το μυαλό μου ξεφεύγει από τις ράγες της λογικής.

Εκείνη πέφτει στα τέσσερα και αρχίζει αργά να με πλησιάζει. Μοιάζει με λέαινα που παγιδεύει το θύμα της. Μοιάζει με αδίστακτο κομάντο στη πρώτη γραμμή του πολέμου ...και αυτή η σκέψη με τρομοκρατεί. Κοντοστέκεται και κατεβάζει το φόρεμά της. Ξέρω πως δεν μπορεί να συμβαίνει, αλλά να που ο εχθρός με απόκρυψη και παραλλαγή βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Το μυαλό μου προσπαθεί να πιαστεί από μια άκρη απτής λογικής. Δεν τα καταφέρνει και κατρακυλά. Πιάνει τα στήθη της και με σημαδεύει με τις μεγάλες θηλές της, ανάμεσα σε ήχους από όλμους, πυροβολισμούς και οπλοπολυβόλα. Με σημαδεύει κατευθείαν στα μάτια. Εκεί είναι ο στόχος.

«Γίνεται πόλεμος μωρό μου», καταφέρνω να διαβάσω στα χείλη της. Με πιάνει πανικός. «Καλυφτείτε», ουρλιάζει ο λοχαγός και αμέσως ρίχνω βουτιά στο χαράκωμα, ακριβώς μπροστά μου...

Άνοιξα τα μάτια μου. Πονάω παντού. Το κεφάλι μου δονείται από γρατσουνίσματα ηλεκτρικής κιθάρας στη διαπασών. Εξετάζω το χώρο γύρω μου. Βρίσκομαι ξαπλωμένος σε έναν καναπέ, σίγουρα καμαρίνι. Δυο μάτια με έντονες βλεφαρίδες με κοιτούν με πάθος.

«Γεια σου!» μου λέει ναζιάρικα και εγώ …υπό την απειλή των "όπλων" ξανα-λιποθυμώ με ένα στραβό χαμόγελο …πάνω στους βελούδινους ήχους του Hammond.





Στη μουσικούλα ακούμε το Long Day Blues από τον Jack Mc Duff. Αφιερωμένο εξαιρετικά στο αγαπημένο μου ποδήλατο, που το μεσημέρι έπεσα θύμα κλοπής -αν και δεμένο σαν αστακός σε μεταλλική κολόνα και μπροστά στα μάτια σεκουριτάδων- από κάποιον αλητήριο της σημερινής πορείας. Καλή σας ακρόαση!!!

Το Ξόρκι

"Εεεε! Στάσου μια στιγμή" της είπε και άπλωσε το χέρι του ή ότι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτή η ορατή μάζα σταγονιδίων.


Εκείνη τίναξε με χάρη μπροστά το κεφάλι της, φωνάζοντάς του: "Φύγε, δεν σε θέλω άλλο".

Πρώτα τον κυρίευσε η έκπληξη, στη συνέχεια η στεναχώρια. Στο τέλος σκοτείνιασε και άρχισε να κλαίει. Δεν ήταν συνηθισμένος στην απόρριψη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, φύσηξε και ένα βοριαδάκι που το πήρε, το σήκωσε ψηλά και το διέλυσε.


Κάποιες σταγόνες έπεσαν σε ένα αμπέλι, που εκείνο το χρόνο θα έδινε στυφό μούστο. Κάποιες άλλες έπεσαν μέσα στο λεκανάκι της Κυράς του Δάσους. Εκείνη τις πήρε και τις πήγε στο φτωχικό καλύβι της. Γέμισε προσεκτικά επτά μπουκαλάκια -όσες και οι μέρες της εβδομάδας- χωρίς να χάσει σταγόνα.

Τα τοποθέτησε στο πανεράκι δίπλα στη πόρτα και ξάπλωσε κατάχαμα στις κουρελούδες να ξεκουραστεί. Παραμόνευε πολλές μέρες για να μαζέψει αυτά τα μοναδικά δάκρυα. Αύριο στο παζάρι, θα έπιανε αρκετά φλουριά πουλώντας το σπάνιο "ξόρκι του χωρισμού".




Στη μουσικούλα ακούμε τον Maximilian Hecker και το Help Μe, μια όμορφη μελωδία με ένα απλό μήνυμα:

You're leaving me a thousand times
But you don't know
You're healing me with your touch
But you don't know
You don't know
Help me

Μπορείτε να δείτε και το ασπρόμαυρο video του τραγουδιού ...με μια εν δυνάμει αγοράστρια του ξορκιού! Καλή σας ακρόαση και καλό μήνα για αύριο!!!

Ακαδημία #3

Τα στοιχήματα πως η χώρα μας θα χρεοκοπήσει έφτασαν στα 77,4 δισ. δολάρια, ενώ η ελβετική τράπεζα Edmont de Rothschild, δίνει πιθανότητα 78% προς την ίδια κατεύθυνση.

Ο πρωθυπουργός ως άλλος Φιλέας Φογκ, με φουσκωμένα spreads κάνει τον γύρο του κόσμου, προσπαθώντας να πείσει τις ανερχόμενες παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις να επενδύσουν στη χώρα μας. Από έγκυρες κυβερνητικές πηγές, διέρρευσε και σας αποκαλύπτουμε πρώτοι, τους πραγματικούς λόγους του επικείμενου ταξιδιού του πρωθυπουργού στις Ινδίες: Για το μάρμαρο.

Στην ερώτηση "ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο", νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε την απάντηση.

Δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να ακούσουμε το τραγουδάκι που επέλεξα, διότι το podcast δεν επιτρέπει το ανέβασμα νέων κομματιών από τις αρχές Φλεβάρη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρω έναν άλλο τρόπο για να παίζει η μουσική. Εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Update: Μετά τη συμβουλή της aKanonistis και χωρίς δεύτερη σκέψη ανέβασα μουσικούλα στο DivShare. Ακούμε λοιπόν τους Αυστραλούς Devastations που είχαν παίξει σχεδόν πέρσι στο Gagarin, με τη φοβερή δήλωση του τραγουδιστή τους Conrad Standish (με αυτή τη νοσταλγική ερμηνεία): "αν μας κεράσετε μερικές μπύρες θα παίζουμε μέχρι το πρωί". Που νάξερε σε ποιους το έλεγε... Καλή σας ακρόαση!!!

Έξυπνες Συσκευές

Δεν αισθάνομαι πολύ καλά σήμερα, νοιώθω λίγο άδειος. Μήπως να κάνω ένα check up?

Για να ελέγξω το χρονοπρόγραμμά μου… Χμμμ, το check up είναι προγραμματισμένο για μεθαύριο αλλά εγώ λέω να τρέξω τα διαγνωστικά προγράμματά μου τώρα! Άλλωστε η πρόληψη δεν έβλαψε κανέναν λένε...

Λοιπόν! Απογοητευτική η γενική εικόνα, με τα ράφια σχεδόν άδεια και έναν εγκαταλειμμένο καταψύκτη, που για να λέμε την αλήθεια έχει δει και καλύτερες μέρες στο παρελθόν. Να που εξηγείται γιατί τον τελευταίο καιρό δεν με ζορίζει πολύ η ψύξη!

Για να κάνω έναν ενδελεχή έλεγχο:

Τέσσερα γιαουρτάκια αγελαδινά που εδώ και τρεις εβδομάδες δεν έχουν μετακινηθεί από τη θέση τους. Πλησιάζουν οριακά την ημερομηνία λήξης και σίγουρα o composter θα το γιορτάσει στον επόμενο έλεγχο! Δεν βλέπω τους νοικοκυραίους μου φανατικούς του είδους, οπότε δεν χρειάζονται περισσότερα.

Μισό πακέτο βούτυρο, που είναι αρκετό σύμφωνα με τα στατιστικά μου και τέσσερα αυγά ληγμένα. Να ενημερώσω να πεταχτούν και να παραγγείλω άλλη μια τετράδα -βιολογικά. Αυτό που μου χαλάει τη διάθεση για ψύξη, είναι πως τους έχω ενημερώσει για τα ληγμένα εδώ και πέντε ημέρες αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε. Μήπως να το παίξω αυστηρός και να τους απειλήσω με άνοδο της θερμοκρασίας? Δεν θα έρθει το καλοκαιράκι ...θα τους δείξω εγώ!

Τυριά και ψωμί του τοστ αρκετά. Λαχανικά ανύπαρκτα, αλλά ούτως ή άλλως τον τελευταίο καιρό, μου τα αφαιρούσαν μονίμως απ’ τη παραγγελία. Μα δεν τρώνε λαχανικά; Θα ελέγξω τις εξετάσεις αίματος όλης της οικογένειας και ανάλογα θα πάρω πρωτοβουλίες, προτείνοντας στοχευμένη διατροφή. Στη χειρότερη περίπτωση, την επόμενη φορά που κάποιος θα μου πιάσει το πόμολο, θα του πάρω δείγμα αίματος για ανάλυση καμπύλης σακχάρου, ουρικού οξέως, χοληστερίνης και θα του κάνω μια γρήγορη λιπομέτρηση. Αν δω αυξημένα τα επίπεδα, θα αρνηθώ να ανοίξω τη πόρτα μου και άστους να χρησιμοποιήσουν το password του administrator!

Μισό μπουκάλι σαγκρία είναι πολύ λίγη, οπωσδήποτε να παραγγείλω άλλα δύο μπουκάλια. Η κατανάλωση παραδόξως έχει απελπιστικά αυξηθεί τον τελευταίο μήνα, εκτινάζοντας τα στατιστικά μου στον αέρα! Ενδεχομένως κάτι να έχει προκύψει.

Πέντε μπουκάλια μπύρες και δύο αφρώδους οίνου. Δεν είναι άσχημη ποσότητα, καλού κακού όμως να κάνω μια ερώτηση στη Τηλεόραση, μπορεί να έχει κανέναν αγώνα στο πρόγραμμά της για αυτή την εβδομάδα! Ελπίζω να εκτιμηθεί αυτή πρωτοβουλία μου και να μου αλλάξουν επιτέλους αυτά τα λάστιχα της πόρτας απ’ όπου έχω αρκετές απώλειες θερμοκρασίας και να μου ρυθμίζουν το δεξί μπροστινό ποδαράκι γιατί κουτσαίνω!

Παγωτό στα τελειώματα, άρα οπωσδήποτε μια οικογενειακή συσκευασία. Και τι είναι αυτά τα κλειδιά του αυτοκινήτου εκεί που θα έπρεπε να είναι το γάλα? Να δεις που κάποιος θα τα ξέχασε και επειδή κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις ανακοινώσεις μου, θα στείλω SMS στο τηλέφωνο επικοινωνίας!

Ας ρίξω και μια ματιά στη λίστα των εποχιακών φρούτων. Το πεπόνι τελείωσε, να παραγγείλω τουλάχιστον άλλα δύο, ένα καρπουζάκι που δεν θα πάει χαμένο και μερικά σταφύλια.

Προβληματίζομαι που με τις τελευταίες παραγγελίες δεν έρχονται τα εποχιακά φρούτα, ενώ αντιθέτως εμφανίζονται άλλα φρούτα εκτός εποχής ...και αυτό με τρελαίνει. Επίσης, παρατηρώ πως η κατάσταση του εσωτερικού μου, θυμίζει μέρες διακοπών, σαν τις παραγγελίες στα μέσα Ιουλίου. Λες να μην μου καταχώρησαν σωστά την τρέχουσα ημερομηνία μετά τις τελευταίες διακοπές ρεύματος? Καλού κακού ας τους υπενθυμίσω να ελέγξουν και αυτό.

Έχω και τις γειτόνισσες που με αποπροσανατολίζουν. Είμαι περίεργος να ρίξω και μια κλεφτή ματιά -με αυτό το σπασμένο πρόγραμμα που μου φόρτωσαν- στην ESKIMO του δίπλα διαμερίσματος. Ίσως να της πιάσω κουβεντούλα, χρησιμοποιώντας τα εποχιακά φρούτα ως πρόφαση! Θα είναι μια καλή ευκαιρία να τη γνωρίσω καλύτερα …είναι και "No Frost", εξελιγμένο μοντέλο! Υπάρχει και το άλλο καυτό μωρό του 1ου, η Hotpoint-Ariston μοντέλο του 2010 που δεν μου πέφτει καθόλου κρύα! Άσε τη γλυκιά Candy του 5ου η οποία –τι ειρωνεία- δεν έχει δει ποτέ μιλφείγ στα ράφια της! Τέτοια σκέφτομαι και ανεβαίνει η πίεση του ψυκτικού υγρού στα σωληνάκια μου, καλύτερα να ολοκληρώσω τη παραγγελία μου…

Λοιπόν, η παραγγελία δεν είναι μεγάλη (μα πως τη περνούν σε αυτό το σπίτι;) άρα μπορώ να την στείλω κατευθείαν στο Super Market. Πρώτα όμως να δω ποιο έχει τις καλύτερες τιμές...



Στο podcast ακούμε τον Κωνσταντίνο Β και το Eteroxromia από την καινούργια του δουλειά που μόλις κυκλοφόρησε. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους τον λατρεύουν! Καλή σας ακρόαση!!!

Ο Φάρος

Οι φάροι οδηγούν τους θαλασσοπόρους στη σωστή πορεία, τους δίνουν την σιγουριά ότι βαδίζουν καλά στους θαλασσινούς δρόμους μακριά από ξέρες και σκοπέλους.

Οι φάροι σήμερα αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά. Ταυτόχρονα κατάφεραν να καταστούν σύμβολα στη κοινωνία -άνθρωποι ή γεγονότα, που ως φάροι μας οδηγούν, με σκοπό να κάνουμε καλύτερους τους εαυτούς μας.

Οι φάροι χτίζονται σε βραχώδεις ακτές με αυστηρή γεωμετρική όψη, καθαρές γραμμές και απουσία αρχιτεκτονικών υπερβολών. Στην πραγματικότητα δεν σε καλούν να τους προσεγγίσεις αλλά να τους αποφύγεις, δείχνοντας έτσι την σωστή διαδρομή. Στη κοινωνική μας ζωή, συνήθως οι φάροι σε καλούν να τους ακολουθήσεις, να τους γνωρίσεις, να τους μιμηθείς.

Δεν έχει σημασία που θα ανταμώσεις τον φάρο. Πάντα σου δείχνει το σωστό δρόμο, ακόμα και όταν τον συναντήσεις πάνω σε μια ξέρα μεσοπέλαγα, ακόμα και όταν τον συναντήσεις σε ανιδιοτελείς πράξεις ή σε ευγενείς ανθρώπους και ιδέες, ακόμα και όταν τον συναντήσεις σε μια ψυχή που έχει ξεπεράσει τα όρια -σχεδόν κατεστραμμένη. Τα επικίνδυνα περάσματα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αποφεύγονται.

Στις φωτογραφίες είναι ο Φάρος Μελαγκάβι, μερικά χιλιόμετρα μετά το Λουτράκι και μετά την λιμνοθάλασσα της Βουλιαγμένης. Ακριβώς κάτω από το φάρο υπάρχει το Ηραίον, το ιερό της Ήρας, απ΄όπου είναι οι υπόλοιπες φωτογραφίες. Η πρώτη πανοραμική φωτογραφία του φάρου είναι συνένωση τεσσάρων άλλων (υπάρχουν και κάποιες ατέλειες). Το καμπαναριό είναι από ένα εκκλησάκι στη λιμνοθάλασσα, ένα παιχνίδι των σύννεφων και του ήλιου, ένα παιγνίδι με το φως και το σκοτάδι.

Στο podcast ακούμε τους The Go Find που μας έρχονται από το Βερολίνο και το τραγούδι τους Everybody Knows It's Gonna Happen Only Not Tonigh. Καλή σας ακρόαση!!!