Φύλακες Αγγελοι

Φυλακίσαμε τους αγγέλους μας, και επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να κυκλοφορούν ελεύθεροι και ...επικίνδυνοι.

Το Χάος, η Γαία και ο Έρωτας, συνυπάρχουν στη Θεογονία του Ησίοδου. Την Γαία την βιάζουμε καθημερινά, τον Έρωτα τον φυλακίσαμε, μας έμεινε το Χάος!

Αναζητείται ο φύλακας άγγελός μου.

Ο δρόμος είναι βρώμικος, γεμάτος σκουπίδια, σάπια φρούτα και λαχανικά, ανακατεμένα με δύσοσμα υπολείμματα φαγητών από παρακείμενα εστιατόρια. Ένας δρόμος που δίκαια θα άξιζε ως μόνιμο συνοδό το επίθετο «αποκρουστικός», ενώ τιμής ένεκεν θα αναφερόταν στους οδηγούς της πόλης ως «Οδός Αποσύνθεσης». Σε αυτό τον απαίσιο δρόμο, πίσω από ένα σιδερόφραχτο παράθυρο, σε έναν μισοσκότεινο χώρο, βρίσκονται κλειδωμένοι οι φύλακες άγγελοί μας.

Φυλακίσαμε τους αγγέλους μας, και επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να κυκλοφορούν ελεύθεροι και …επικίνδυνοι.

Αν τύχη και περάσω από εκεί, σταματώ και προσπαθώ να διακρίνω στο βάθος, μέσα στο μισοσκόταδο τον δικό μου άγγελο -τον φύλακα της άθλιας ψυχής μου, του άθλιου σώματός μου, τον φύλακα της ταλαίπωρης και ανάξιας ζωής μου. Είναι τρυφερός, σεμνός και πράος. Με παρηγορεί στις θλίψεις, με βοηθά στους πόνους, συμπάσχει μαζί μου, με προστατεύει από ορατούς και αόρατους εχθρούς. Μου διδάσκει τη δικαιοσύνη και μου δείχνει το δρόμο προς το αγαθό.

Σας δείχνω και μια φωτογραφία του, μήπως και τον αναγνωρίσετε! Διατηρείτε σε καλή φυσική κατάσταση όμως ε? ;-)


Ξεκίνησε ως σχόλιο για τις φωτογραφίες αλλά θα μπορούσαν να γίνουν τρεις διαφορετικές αναρτήσεις. Για τους "αγγέλους" που φυλακίσαμε και χάσαμε το μέτρο, για τον χαριτωμένο έρωτα που κάποιος για εκδίκηση τον φυλάκισε και για τον φύλακα άγγελό μου που θα ταίριαζε -ως εξομολόγηση- μια χαρά στο σκοτεινό δωμάτιο. Ίσως και να το κάνω.

Στο podcast ακούμε τους Massive Attact και το Angel. Για όσους αντέχουν, μπορούν να δουν το video clip ...έχει ενδιαφέρον η οπτική του θέματος! Καλή σας ακρόαση!!!

Για Τα Μάτια σου Μόνο

Έχουμε συνδυάσει τους αστακούς με την εικόνα ενός ρομαντικού δείπνου σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία: ένα τραπέζι με λουλούδια, φωτισμό με κεριά, κατάλληλη μουσική, ένα καλό λευκό κρασί και μια πιατέλα γεμάτη με αυτούς, έτοιμους προς κατανάλωση. Ένα πιάτο κατάλληλο για βασίλισσες, για αυτοκράτορες, ένα πιάτο για όλους. Ένα πιάτο που αντιμετωπίστηκε ως αφροδισιακό, ενισχύοντας τη δύναμη και τη γοητεία των ανδρών και την ικανότητα σύλληψης των γυναικών.

Έχετε προσέξει όμως τα μικρά στρογγυλά ματάκια του?

Το Μάτι του Αστακού

Οι αστακοί (όπως οι γαρίδες και μερικά ακόμα μαλακόστρακα) βλέπουν μέσω της αντανάκλασης του φωτός και όχι της διάθλασης. Η αντανάκλαση πραγματοποιείται από χιλιάδες κύβους που βρίσκονται στα μάτια του, κοντά στη βάση των κεραιών του. Αυτοί οι αξιοσημείωτης γεωμετρίας κύβοι, αποτελούν το οπτικό του σύστημα.

Σε αντίθεση με τις καμπύλες και τους κώνους του ανθρώπινου ματιού ή τα σύνθετα και εξάγωνα μάτια άλλων εντόμων, οι κύβοι αυτοί αποτελούνται εξ’ ολοκλήρου από λείες επιφάνειες και κάθετες γωνίες, είναι τοποθετημένοι ακτινωτά και με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτουν ένα οπτικό πεδίο 180°. Το αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού, είναι να συγκεντρώνουν όλες τις εισερχόμενες ακτίνες φωτός στο ίδιο εστιακό σημείο.

Με απλά λόγια, αυτοί οι μικροσκοπικοί τετράγωνοι σωλήνες, έχουν τοιχώματα που λειτουργούν σαν κάτοπτρα και είναι τόσο ευθυγραμμισμένα μεταξύ τους που επιτυγχάνουν το φως που δέχονται να το διοχετεύουν σε ένα σημείο, σχηματίζοντας με αυτόν τον τρόπο μια ενιαία εικόνα.

Ο μοναδικός και εκπληκτικός σχεδιασμός αυτού του ματιού, επιτρέπει σε αυτούς τους οργανισμούς να βλέπουν σε συνθήκες ιδιαίτερα χαμηλού φωτισμού, όπως στα βάθη των ωκεανών ή σε θολά και λασπωμένα νερά. Από το μάτι αυτό, έχουν εμπνευστεί σχεδιαστές και επιστήμονες ώστε να αντιγράψουν και να εφαρμόσουν την λειτουργία του σε προηγμένες τεχνολογικές εφαρμογές.

[The Design in Nature by by Harun Yahya]

Γενικά Περί Ακτίνων Χ

Οι ακτίνες Χ είναι μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας όπως τα ραδιοκύματα και το ορατό φως. Μερικά υλικά απορροφούν τις ακτίνες Χ, άλλα τις αντανακλούν και άλλα τις επιτρέπουν να περάσουν από μέσα τους προκαλώντας τους διάθλαση, δηλαδή να εξέρχονται από διαφορετική οπτική γωνία απ’ αυτήν που εισέρχονται.

Για παράδειγμα, στις ακτινογραφίες, οι εκπεμπόμενες από μια πηγή ακτίνες Χ διαπερνούν το αντικείμενο και το αποτυπώνουν ασπρόμαυρα, καίγοντας μια επιφάνεια ακτινολογικού φιλμ. Αυτή είναι μια καλή μέθοδος αλλά δεν είναι η ιδανική, διότι η διάθλαση την κάνει αναποτελεσματική, απαιτεί μεγάλη κατανάλωση ενέργειας και λόγω ακτινοβολίας δεν είναι η ασφαλέστερη μέθοδος στον κόσμο.

Τα μάτια του αστακού αποτελούν ένα οπτικό σύστημα μοναδικού σχεδιασμού και αποτελεσματικότητας. Οι επιστήμονες μελετώντας τα, έχουν εμπνευστεί τρόπους αποτύπωσης μια εικόνας, χειριζόμενοι με διαφορετικό τρόπο τις εκπεμπόμενες ακτίνες Χ.

Αστακός και Τρομοκρατία

Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, η ανάγκη για τον εντοπισμό απειλών από τρομοκρατικές επιθέσεις έγινε επιτακτική. Το Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει διαθέσει περίπου ένα εκατομμύριο δολάρια για την κατασκευή μιας συσκευής με την ονομασία LEXID, η οποία θα μπορεί να βλέπει πίσω από τοίχους και αντικείμενα για προφανείς λόγους. Η τιμή του κάθε σαρωτή προβλέπεται να είναι λιγότερο από 10.000 δολάρια.

Η συσκευή αποτελείται από μια γεννήτρια χαμηλής ισχύος ακτίνων Χ και ένα οπτικό σύστημα, που αποτελείται από χιλιάδες μεταλλικούς κύβους ώστε να τις συλλέγει και να τις ευθυγραμμίζει. Η καινοτομία είναι πως η συσκευή δεν συλλέγει τις ακτίνες Χ που εκπέμπονται από μια πηγή δια μέσου ενός αντικειμένου, αλλά αυτές που η ίδια έχει εκπέμψει προς το αντικείμενο και επιστρέφονται στο οπτικό της σύστημα. Αυτές οι διάσπαρτες ακτίνες αντικατοπτρίζονται και εστιάζονται σε ένα σημείο, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο την εικόνα του αντικειμένου.

Τα υπάρχοντα συστήματα ακτίνων Χ που χρησιμοποιούνται στον έλεγχο των αποσκευών στα αεροδρόμια είναι ογκώδη και δεν μεταφέρονται εύκολα. Με έναν σαρωτή χειρός –όπως είναι το LEXID- το πεδίο εφαρμογής είναι μεγάλο.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον έλεγχο εμπορευματοκιβωτίων και χειραποσκευών κατά τη διέλευση αυτοκινήτων μέσω των συνόρων ή όπου αλλού απαιτείται έλεγχος. Σε μια εμπόλεμη ζώνη μπορεί να ανιχνεύσει τι κρύβεται πίσω από ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου. Οι εργαζόμενοι στις κατασκευαστικές εταιρίες μπορούν να αναγνωρίσουν τι υπάρχει μέσα σε τοίχους, και θεμέλια. Μπορεί να αξιοποιηθεί από αρχαιολόγους ή να αντικαταστήσει τις παλιάς τεχνολογίας ακτινολογικές συσκευές -που σε σκεπάζουν με αυτό το ειδικό προστατευτικό κάλυμμα για την ακτινοβολία.

Αστακός και Τηλεσκόπια

Οι αστρονόμοι εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν κατασκευάσει τηλεσκόπια που στηρίζονται στη λειτουργία των ματιών του αστακού -να παρατηρεί δηλαδή τα αντικείμενα χωρίς να περιστρέφει το κεφάλι του και να εστιάζει σε ένα σημείο το λιγοστό φως που δέχεται μέσα από ένα μεγάλο οπτικό πεδίο.

Η ιδέα να εφαρμογής ήταν του Roger Angel από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνας ήδη από το 1977 και χρειάστηκαν να περάσουν αρκετά χρόνια πειραματισμών και μετρήσεων ώστε το 1992 να καταφέρουν να τελειοποιήσουν αυτή την τεχνολογία.

Τα τηλεσκόπια που κατασκευάστηκαν με αυτή τη τεχνολογία ήρθαν για να δώσουν απαντήσεις σχετικές με την εκπομπή των ακτίνων Χ από κομήτες, αστέρια, κβάζαρ, το καταστροφικό τέλος μιας σουπερνόβα ή τις αινιγματικές εκρήξεις των ακτίνων Γάμμα και των μαύρων τρυπών του διαστήματος.

Μια από τις τελευταίες δημιουργίες είναι το Lobster-ISS telescope, με το οποίο μελετάται η σκοτεινή ύλη και βοηθά δραματικά τους επιστήμονες στην εξερεύνηση πέρα από τα όρια του γαλαξία μας.

Αστακός και Microchips

Η αντίστροφη λειτουργία του ματιού του αστακού μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη βιομηχανία των υπολογιστών, κατασκευάζοντας ακόμα μικρότερα ολοκληρωμένα κυκλώματα (τσιπ).

Τα τσιπ κατασκευάζονται με τη μέθοδο της φωτολιθογραφίας. Μια δέσμη υπεριώδους φωτός μέσω ενός διάτρητου προτύπου –κάτι σαν μάσκα που απεικονίζει το σχέδιο- προσπίπτει σε ένα ευαίσθητο φιλμ που βρίσκεται πάνω σε μια λεπτή φέτα πυριτίου καλυμμένη με οξείδιο. Το υπεριώδες φως θα σκιαγραφήσει μόνο τις περιοχές που η μάσκα αφήνει εκτεθειμένες ενώ οι περιοχές στις οποίες δεν έπεσε φως θα απομακρυνθούν αφού πρώτα διαλυθούν με κατάλληλο χημικό.

Εντούτοις, υπάρχει ένα όριο στο κατά πόσο μικρό μπορεί να είναι το σχέδιο, επειδή το φως κάμπτεται κοντά στις άκρες (διαθλάται), με αποτέλεσμα να παραμορφώνεται. Μικρότερα μήκη κύματος φωτός σημαίνει λιγότερη διάθλαση και η χρήση των ακτίνων Χ -που θεωρούνται ιδανικές για την περίπτωση- έχει μεγάλο κόστος.

Αυτό λύνεται με μια συσκευή παρόμοια με του τηλεσκοπίου Lobster Eye αλλά με την αντίστροφη λειτουργία. Οι ακτίνες Χ παράγονται από μια πηγή λέιζερ που αναπτύσσει θερμοκρασία περίπου 1 εκατομμυρίου °C και βρίσκεται σε ένα στρατηγικό σημείο όπως ακριβώς το σημείο που εστιάζει το μάτι του αστακού. Από εκεί ξεκινούν οι ακτίνες για να καταλήξουν κατά την έξοδό τους από τη συσκευή σε μια παράλληλη πορεία προς τη φέτα πυριτίου προς αποτύπωση.

Αστακός vs Δαρβίνος

Τα μάτια του αστακού χρησιμοποιήθηκαν ως επιχείρημα κατά της θεωρίας της εξέλιξης.

Η νεοδαρβινική εξέλιξη απαιτεί μια διαδρομή από πολλά μικρά βήματα κατά την οποία, πρώτον οι αλλαγές προκαλούνται από μεταλλάξεις και δεύτερον, το κάθε βήμα πρέπει να έχει ένα πλεονέκτημα σε σχέση με το προηγούμενο, έτσι ώστε να δημιουργούνται περισσότεροι απόγονοι (φυσική επιλογή).

Ο αστακός ανήκει στην οικογένεια των καρκινοειδών και σύμφωνα με τις θεωρίες της εξέλιξης όλα τα πλάσματα της οικογένειας θα πρέπει να έχουν εξελιχθεί από τον ίδιο πρόγονο. Δεν είναι όμως ίδια όλα τα μάτια των μαλακόστρακων. Αυτό σημαίνει πως για να εξελιχθεί ή να μεταλλαχθεί από τη μια κατάσταση με το φως να διαθλάται στο μάτι, σε αυτή με το φως να αντανακλάται στο μάτι, μεσολαβεί μια περίοδος τύφλωσης που θα κινδύνευαν να εξαλειφθούν λόγω φυσικής επιλογής, μη έχοντας άλλους υποστηρικτικούς μηχανισμούς όρασης.

Ακόμα, αν ένα από τα χαρακτηριστικά της σχεδίασης του ματιού του αστακού εκλείψει, όπως οι τέλειοι κύβοι, ο αντικατοπτρισμός, η γεωμετρία και η συγκέντρωση όλων των ακτίνων φωτός στο ίδιο σημείο, το μάτι δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει. Ως εκ τούτου - υποστηρίζουν οι αντίθετοι της εξέλιξης- είναι αδύνατον το μάτι να προήλθε από εξέλιξη αλλά δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο από την αρχή.

Αστακός και Αστακομακαρονάδα

Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια και αναλαμβάνουν τα χέρια του Λάμπρου!!! Μια υπέροχη συνταγή αστακομακαρονάδας με λευκό κρασί.


Στο podcast ακούμε τη καινούργια δουλειά των Archive με τίτλο Controlling Crowds Part IV. Το τραγούδι που ακούμε λέγεται Pills, η επίσημη κυκλοφορία του ήταν ακριβώς πριν ένα μήνα ενώ φαντάζομαι πως αρχές Δεκέμβρη θα το βρούμε στα δισκοπωλεία. Καλή σας ακρόαση!!!

---------------------------------------------------------------------
Πηγές:
1) Lobster [Link]
2) Lobster Eye [Link]
3) Why are lobsters being used in new X-ray technologies? [Link]
4) Handheld LEXID® X-ray imaging device [Link]
5) S&T Snapshots - Borders & Maritime [Link]
6) Lobster Telescope Has An Eye For X-Rays [Link]
7) Darwinism Refuted - The Lobster Eye [Link]
8) Lobster eyes - brilliant geometric design [Link]
9) Εισαγωγή στην Μικροηλεκτρονική [Link
10) Αστακομακαρονάδα με λευκό κρασί [Link

Αντίπαρος 2009

Ο Σάββας αιματοκύλισε και αυτή την εβδομάδα, κλείνοντας έναν ακόμα αέναο κύκλο με επιτυχία. Το Σαββατοκύριακο επιτέλους είναι εδώ, περιμένοντας τους περισσότερους να το απολαύσουν. Οι μέρες αυτής της εβδομάδας ήταν λίγο περισσότερο ντυμένες από της προηγούμενης. Ένα επιπλέον ζακετάκι ή μπουφάν συνόδευαν την εμφάνισή τους, συνήθως με κλειστό παπούτσι και ομπρέλα.

(Κλασική αιγαιοπελαγίτικη εικόνα)

Ναι, το Φθινόπωρο μας δήλωσε πως είναι εδώ ...αλλά έλα που εγώ ετοιμάζω αυτή την ανάρτηση από τον προηγούμενο μήνα! Διότι δεν είναι και τόσο εύκολο να διαλέξεις μερικές φωτογραφίες ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες. Φωτογραφίες από το νησί της Αντιπάρου, το νησί των φετινών επίσημων διακοπών μας.

Για δύο εβδομάδες γυρίζαμε στο νησί, είδαμε γνωστούς και άγνωστους, φάγαμε, ήπιαμε, κολυμπήσαμε σε διάφορα μέρη και μάθαμε πολλά κουτσομπολιά. Μετά βέβαια από τόσο καιρό τα έχω ξεχάσει αλλά αυτό είναι μάλλον καλό, διότι δεν θα γλίτωνα τον τίτλο του "μέγα κουτσομπόλη!"

(Η πίσω αυλή του Papagallos)

Από τα μέσα Ιουλίου μέχρι και τέλος Αυγούστου, ο βοριάς λυσσομανούσε σε όλο το Αιγαίο. Η επιλογή να μείνουμε στον Άι Γιώργη, στο νότιο μέρος του νησιού, αποδείχθηκε σωτήρια.

Φωτογραφίες λοιπόν και ότι θυμάμαι θα σας πω :-)

(Ηλιοβασίλεμα από το μπαλκόνι μας)

Τις πρώτες μέρες μετά την πανσέληνο, η τροχιά της σελήνης είναι τέτοια, που όταν ο ήλιος δύει, η Σελήνη τον ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής, χαρίζοντάς μας όμορφες εικόνες από το μπαλκόνι μας.

Από τη μια μικρή παραλία στην δεξιά άκρη του Άι Γιώργη, φαίνεται αριστερά το Δεσποτικό, δεξιά η μικρή νήσος Κοιμητήρι και στο βάθος η Σίφνος.

Από ψηλά, τη στροφή που σε φέρνει πάνω από τον οικισμό του Άι Γιώργη, φαίνεται αριστερά η άκρη του Δεσποτικού, ολόκληρη η μικρή νήσος Κοιμητήρι και στο βάθος η Σίφνος.

Η παρουσία του Tom Hanks ανέβασε τις μετοχές του νησιού. Η κατοικία του είναι απλή και όμορφη, γιατί πραγματικά είδαμε και υπερβολές. Συνήθως όταν είναι στο νησί, κυκλοφορεί μόνος με ένα παπάκι και ένα καπέλο χωρίς να τον ενοχλούν οι κάτοικοι –πράγμα που του αρέσει- και μόνο όταν τρώει εκτός σπιτιού με την οικογένειά του, τον ακολουθεί διακριτικά η προσωπική του ασφάλεια.

Ο Ακατονόμαστος μαζί με τη Ράντου, κατασκευάζει σπίτι κοντά στην ίδια περιοχή με τον Πανούση -αυτό στην αρχή νόμισα πως ήταν ανέκδοτο- και μάλιστα ο εργολάβος τους κορόιδεψε και την έκανε λένε οι φήμες. Ζήλεψε και η Μαντόνα και αγόρασε και αυτή καμιά 30ριά στρέμματα...

Πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις:

Στον Αϊ Γιώργη στην ψαροταβέρνα του Πιπίνου, χταπόδι στα κάρβουνα και γούνα (λιαστός κολιός στα κάρβουνα με μυρωδικά) -τα ψαρεύουν όλα οι ίδιοι- μαζί με κλασικούς θαλασσινούς μεζέδες. Πολλοί γνωστοί την επισκέπτονται, αφού υπάρχει πρόσβαση και από τη θάλασσα. Μέχρι και η Monica Bellucci έχει απολαύσει την υπέροχη κουζίνα του.

Στη χώρα παραδοσιακή πίτσα και πιάτα αλλαντικών στο μπαλκονάκι του Lollo'ς. Για γευστικότατο γύρο και σουβλάκι, υπάρχει το Οικογενειακό, ενώ για σπιτικό παγωτό η Vicky. Δοκιμάστε και θα με θυμηθείτε.

Στον Papagallo μπορείτε να φάτε ιδιαίτερες γεύσεις, ενώ ο ιδιοκτήτης θα σου πιάσει τη κουβέντα και μπορεί να σε κρατήσει μέχρι το πρωί κερνώντας κρασί ή λικεράκια. Η εσωτερική αυλή του μαγαζιού προσφέρεται ιδιαίτερα για τις πρωινές ώρες.

Ένας ανταγωνιστής του Οικογενειακού, για να προκαλέσει το ενδιαφέρον του Tom –έτσι λένε τα κουτσομπολιά- έβαλε σε φωτογραφία τον Clint Eastwood να κρατά μια πίτα με γύρο, φαντάζομαι αν το μάθει ο καουμπόη ...θα έρθει να "του φτιάξει τη μέρα".

Ωραία εκδρομή είναι η επίσκεψη στο διεθνώς γνωστό σπήλαιο στο λόφο του Άγιου Ιωάννη. Ο μεγάλος σταλαγμίτης στην είσοδο της σπηλιάς λέγεται πως είναι 45 εκ. χρόνων και ο αρχαιότερος στην Ευρώπη. Χρειάζεται να κατέβει κάποιος πάνω από 400 σκαλοπάτια για να φτάσει μέχρι τέλος και να δει πάνω σε σταλακτίτες και σταλαγμίτες υπογραφές διαφόρων προσωπικοτήτων όπως του βασιλιά Όθωνα και του ποιητή Αρχίλοχου. Δεν μπορώ να πω πως το είδα με καλό μάτι αυτό, το σπήλαιο φαινόταν πραγματικά ρημαγμένο. Φέτος μέσα στο καλοκαίρι εγκαινιάστηκαν οι καινούργιες ανοξείδωτες σκάλες που κάνουν την διαδρομή εύκολη και ασφαλή.

Αυτή είναι η είσοδος του σπηλαίου από τη μέσα μεριά, ενώ στην πρώτη της αποκάτω σειράς η είσοδος με τον αρχαιότατο σταλαγμίτη στα δεξιά (υποθέτω).

Επίσης ωραία βόλτα είναι ο γύρος του νησιού -εάν δεν έχει αέρα- ή του Δεσποτικού με τον καπετάν Σαργό ... τό άτομο! Σε πάει σε μια απίθανη παραλία με λευκή άμμο, στις φωκοσπηλιές και τέλος σε ...κερνάει σουβλάκι με ούζο, αλλά 20 ευρώ ο καθένας μου φάνηκαν πάρα πολλά!

Στο podcast ακούμε Piano Magic και το You Never Loved This City. Κάτι αυτός ο καιρός, κάτι αυτή η γκρίζα πόλη ...δεν θέλει και πολύ. Καλή σας ακρόαση!!!

Εκτός προγράμματος, η παρακάτω φωτογραφία αφιερωμένη στη Faraona και στην Artanis που θέλει να την επισκεφτεί!

Τέλος Αυγούστου, το νησί έχει αδειάσει, ο κεντρικός δρόμος δεν έχει πολύ κόσμο, αλλά υπάρχει μια όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα.

Η Παρασκευή

[ ή Κάθε Παρασκευή και ένας γλυκός θάνατος ]

Κάθισα μαζί με τους άλλους να παρακολουθήσω το τέλος της εβδομάδας. Η ένταση των προηγούμενων ημερών ήταν έντονα αποτυπωμένη στα πρόσωπά μας όπως και η ανακούφιση του επερχόμενου Σαββάτου.

Εκείνη γύρισε προς τα πίσω το κεφάλι της αλλά δεν είδε τις αδερφές της...
[Η συνέχεια στο Σκοτεινό Δωμάτιο]

[Συνέχεια από το Σκοτεινό Δωμάτιο]
...Κάθε μέρα και ένας μικρός θάνατος, κάθε Παρασκευή και ένας γλυκός θάνατος σκέφτηκα και πήρα το δρόμο μου.



Το θέμα ήταν το ζόρι που τραβάμε όλη την εβδομάδα, το ζόρι που τραβάμε να βγάλουμε πέρα τη κάθε μέρα και την ανακούφιση που νοιώθουμε όταν πλησιάζει η Παρασκευή. Η Παρασκευή -για όσους δεν εργάζονται το Σαββατοκύριακο- είναι ημέρα ορόσημο. Σηματοδοτεί το τέλος της εβδομάδας και το ξεκίνημα της χαλάρωσης. Είναι η μέρα των meetings και των στόχων για την επόμενη εβδομάδα, της δημοσίευσης των πανελληνίων εξετάσεων, της προβολής των τελευταίων σήριαλ, των dead lines, των πάρτυ, της Σταύρωσης, ...το τέλος της προεκλογικής περιόδου.

Στο podcast ακούμε τους Massive Attact και το Splitting The Atom. Κυκλοφόρησε στις 5 Οκτώβρη ενώ ο δίσκος που θα περιέχει το κομμάτι θα κυκλοφορήσει μέσα στον Φεβρουάριο. Καλή σας ακρόαση!!!

Ο Dirk Polak και Εγώ

Η ιστορία είναι αληθινή.

1982 μόνος στην Αθήνα, τέτοια εποχή, η αναζήτηση καλύτερης τύχης...
η μουσική μόνιμη συντροφιά, τα ακούσματα όμορφα σκοτεινά...

mecano ήταν η μαγική λέξη.

συχνά ταξίδια με την φαντασία, το Άμστερνταμ και η Αθήνα, 2 διαφορετικοί κόσμοι...
και εκεί που τους λατρέψαμε χάθηκαν ο Dirk Polak έγινε ζωγράφος, ποιητής κάποιοι είπαν πως πέθανε...

2006 Μαλακάσα, το χαρτί γράφει mecano ...λες? ...είπα ...η θα είναι τίποτα πιτσιρικάδες...
μαγεία, 500 άτομα είδαν το όνειρο και εγώ ακόμη ανατριχιάζω (φανατικός βλέπεις).
δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που συνέβαινε μπροστά μου....
που να ήξερα τι θα ακολουθούσε...

άλλο ένα live ακόμη καλύτερο στο Gagarin, μάρτυρες κάπου 800 άτομα... θεϊκό..!

όμως η μοίρα....

2008 μόνος το βράδυ κατηφορίζω στο booze για δουλειά (μέχρι πότε φίλε θα ξενυχτάς, η δουλειά βλέπεις ....σκεφτόμουν)
μιλάω με τον ιδιοκτήτη για ένα project πελάτη μου και στο τέλος με τα πολλά μιλάμε για μουσική, τα ποτά είναι στα 6.

mecano λέω... ξέρω απαντά...

εγώ τον έφερα εδώ ...δεν σε πιστεύω λέω σαστισμένος, περίμενε λίγο και θα δεις...

η πόρτα ανοίγει, η φυσιογνωμία γνωστή, θεέ μου είναι δυνατόν ?
τετάρτη 2 η ώρα στην βροχερή Αθήνα, όταν όλοι κοιμούνται για την πρωινή δουλειά ο DIRK POLAK μπροστά μου στο ίδιο τραπέζι!
η ιστορία είναι παλιά, η κουβέντα άνοιξε (θυμήθηκα όλα τα αγγλικά μου από την αρχή)

ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον αλλά μάταια έμεινε σε κύκλο 3 ανθρώπων ... σαν όνειρο
ευχαριστώ dirk για την όμορφη κουβέντα, τις αναμνήσεις και την μουσική!
τα ξαναλέμε, χαιρετηθήκαμε και φύγαμε, από τότε περιμένω νέα ...σαν όνειρο

το mail θα πάει στην λίστα μου των 50 ατόμων, η ώρα να μοιραστούμε αυτή την ιστορία

είδες η ζωή?

το τελευταίο ποίημα του φίλου μας ...και καλή ακρόαση

thk
----

Ευχαριστώ πολύ thk για την ιστορία και τη μουσική που μοιράστηκες μαζί μας.

Οι Mecano μας έρχονται από την Ολλανδία και πραγματικά ζουν τον μύθο τους στην Ελλάδα (διαβάστε ένα όμορφο άρθρο στο MIC). Όσοι τους γνώριζαν πίστευαν πως ο Dirk Polak είχε πεθάνει, αφού είχε να δηλώσει τη παρουσία του σχεδόν 20 χρόνια. Όμως το 2006 εμφανίστηκαν στο Rockwave Festival. Ανέβηκαν στη σκηνή, κούρδισαν με το αυτί τα όργανα τους και άρχισαν να παίζουν. Οι πιτσιρικάδες που ήταν τριγύρω μαζεύτηκαν μπροστά τους, άρχισαν να παρακολουθούν τη μουσική και να αναρωτιούνται ποιος είναι αυτός ο παππούς! Δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι αυτή η επιβλητική μορφή με το σκαμμένο πρόσωπο μπορούσε να παίζει αυτή τη φρέσκια και ζωντανή μουσική.

Και λίγο κουτσομπολιό: ο Polak φιλοξενήθηκε από τον φίλο του στην Ελλάδα περίπου για ένα χρόνο και ο λόγος ήταν ο μεγάλος έρωτας (καψούρα το λέμε εμείς) για μια κοπέλα, Ελληνίδα. Όσο ήταν εδώ ζωγράφισε αρκετούς πίνακες και συμμετείχε σε μια θεατρική ομάδα ως κομπάρσος. Τώρα είναι στο Άμστερνταμ.

Στο podcast ακούμε το Essential years από την τελευταία τους δουλειά με τίτλο Those Revolutionary Days. Αξίζει να επισκεφθείτε το επίσημο site τους για να ακούσετε το καταπληκτικό ομώνυμο κομμάτι και να δείτε φωτογραφίες (ακόμα και από το Gagarin). Καλή σας ακρόαση!!!

Πηγές:
1) Το επίσημο site τους [Link]
2) Mecano + Nigth on Earth, άρθρο στο ελληνικό mic [Link]

Χαμένες Ευκαιρίες

Κάθονταν αμίλητοι ο ένας απέναντι από τον άλλον και κοιτάζονταν στα μάτια σαν μαγνητισμένοι. Η μια ματιά ανίχνευε τις προθέσεις της άλλης, λαμβάνοντας, στέλνοντας και αποκωδικοποιώντας διαρκώς μηνύματα.

Και ένοιωσε να τον κυριεύει φόβος. Αυτός ο φόβος που γεννά τη σκέψη πως δεν είσαι πια επιθυμητός και πως είσαι έτοιμος να πάρεις τη λάθος απόφαση.

Η βραδιά είχε κυλήσει όμορφα, δίπλα στη θάλασσα, με χαλαρή κουβέντα, ποτό και μουσική του γούστου τους. Και να που τώρα αυτή ήταν απέναντί του, μακριά και οι δυο από αδιάκριτα βλέμματα και …με το στομάχι του δεμένο κόμπο. Αυτή η βραδιά, δεν θα μπορούσε να είχε πιο ευτυχή κατάληξη!

Προσπάθησε να βάλει μπροστά μηχανισμούς που από καιρό είχαν να λειτουργήσουν. Πάτησε διακόπτες, έλεγξε λαμπάκια, ξεσκόνισε τεχνικά εγχειρίδια. Δυσκολευόταν, άλλωστε -όπως συνειδητοποίησε- είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που είχε να αντιμετωπίσει παρόμοια κατάσταση.

Άπλωσε διστακτικά το χέρι του και άγγιξε τον καλοσχηματισμένο της λαιμό. Εκείνη άφησε μια ανάσα, έγειρε το κεφάλι και απόλαυσε χωρίς βιασύνη το χάδι τού προσώπου της πάνω στο μπράτσο του. Εκείνος, μόλις που πρόλαβε να διακρίνει την ευτυχία ζωγραφισμένη στα μάτια της πριν τα κλείσει, παραδομένη στην επιθυμία της.

Σκέφτηκε πως η ζωή είναι μια σειρά από συμβιβασμούς ανάμεσα σε χαμένες ευκαιρίες. Δεν είχε όμως παράπονο, είχε εκμεταλλευτεί τόσες πολλές στη ζωή του που θα ήταν άδικο να παραπονιέται.

Πλησίασε περισσότερο προς το μέρος της, τόσο που ένοιωσε τη καυτή ανάσα της στο πρόσωπό του. Τα χείλη τους σχεδόν αγγίχτηκαν, μόνο μια λεπτή καυτή γραμμή ανάσας τα χώριζε.

Έπιασε τον εαυτό του να κάνει σκέψεις που δεν περίμενε ποτέ πως θα έκανε. Ένοιωσε για λίγο την επιθυμία να ξεπερνά τους φόβους και τις άμυνες που έχτιζε τόσα χρόνια γύρω του να τσακίζονται. Ένοιωσε έτοιμος για τη σύγκρουση που όπως φαινόταν ήταν αναπόφευκτη.

Το κορμί του αδυνατούσε να ακολουθήσει αυτό που το μυαλό του είχε ήδη αποδεχτεί.

ΦΙΛΗΣΕΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ, άκουσε μια φωνή να ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι του, ΓΙΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΡΑΦΟΡΟΣ.

Ο κόσμος όπως τον ήξερε μέχρι εκείνη την στιγμή, αναποδογύρισε. Δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος.


Στο PODCAST ακούμε το Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me από τους Smiths. Ένα τραγούδι που αν και δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό το αγάπησα από την πρώτη φορά που το άκουσα. Αυτό το τραγούδι, η φωτογραφία και κάποιες αναμνήσεις ήταν η αφορμή να γράψω αυτή την ιστορία δίχως το τέλος της. Καλή σας ακρόαση!!!

PS. Αναπόφευκτα χρησιμοποιώ ατάκες από βιβλία που κατά καιρούς έχω διαβάσει, όπως το "η ζωή είναι μια σειρά από συμβιβασμούς ανάμεσα σε χαμένες ευκαιρίες"

Ruby, Ruby, Ruby, Ruby

Αύριο πρωί-πρωί, παίρνουμε το καράβι με προορισμό την Αντίπαρο. Μέχρι το τέλος του μήνα θα έχουμε αρκετές μέρες να ξεκουραστούμε και να ανακαλύψουμε τις ομορφιές του νησιού.

(Η φωτογραφία είναι από το περσινό ταξίδι στη Σαντορίνη)

Όσοι μείνουν στην Αθήνα, δεν νομίζω πως θα το μετανοιώσουν. Η δικαιολογία πως "άργησα αγάπη μου διότι είχε κίνηση" ...να σας βάλει σε υποψίες!

(Η παραλία είναι στο Σιδάρι της Κέρκυρας)

Στο podcast ακούγονται οι Kaiser Chiefs και το Ruby. Εύχομαι έτσι να συνεχιστεί το καλοκαίρι όλων μας, χοροπηδώντας και φωνάζοντας Ruby, Ruby, Ruby, Ruby ...και ας βρισκόμαστε στον χώρο της εργασίας μας.