Σινεμά ο Παράδεισος

Μετά από τη cine πρόσκληση του Σπύρου...

Τώρα τελευταία παρατηρώ ότι οι ταινίες που μου αρέσουν είναι όλο και λιγότερες. Τις βλέπω ευχάριστα, καταλαβαίνω ότι μου μεταδίδουν επιτηδευμένα εύκολα συναισθήματα και συνήθως τις προσπερνώ. Λίγες με καθηλώνουν μα και πιο λίγες είναι αυτές που με αγγίζουν με ένα απλό και σχεδόν φυσικό τρόπο, κατευθείαν στην καρδιά. Για αυτές θα σας πω.

1. Cinema Paradiso - Σινεμά ο Παράδεισος (1988)

Σκηνοθεσία : Giuseppe Tornatore
Παίζουν : Salvatore Cascio, Marco Leonardi, Philippe Noret, Jacques Perrin
Μουσική : Ennio Morricone

Η ταινία μέσα από τις αναμνήσεις του Salvatore και τη φιλία που ανέπτυξε μικρός με τον Alfrendo που ήταν ένας ηλικιωμένος μηχανικός προβολής, μας μεταφέρει σε μια παλιά εποχή, τότε που η κινηματογραφική αίθουσα ήταν το επίκεντρο μιας μικρής κοινωνίας και το μέσο για να ξεφεύγει κανείς από τη μίζερη πραγματικότητα.

Κάθομαι μαζί με τους απλούς ανθρώπους του χωριού μέσα στη σκοτεινή αίθουσα, συμπάσχω μαζί τους, ερωτεύομαι, μαγεύομαι και μοιράζομαι την αγάπη τους για το κινηματογράφο και όλα αυτά με τη συνοδεία της μουσικής του Ennio Morricone που πλημμυρίζει τις σκηνές με συναίσθημα.

Το μαγικό φινάλε της ιστορίας, με τον πρωταγωνιστή να κλαίει βλέποντας αποσπάσματα από παλιές ταινίες, είναι μια ωδή στη μεγάλη οθόνη.

2. Le mari de la coiffeuse - Ο εραστής της κομμώτριας (1990)

Σκηνοθεσία : Patrice Leconte
Παίζουν : Jean Rochefort, Anna Galiena
Μουσική : Michael Nyman

Ένας μεσήλικας άντρας γνωρίζει, ερωτεύεται παράφορα και τελικά παντρεύεται τη νεαρή κομμώτρια Ματίλντ, ζώντας στιγμές μεγάλης ευτυχίας, πραγματοποιώντας το παιδικό του απωθημένο με τις γυναίκες που τον κούρευαν. Η Ματίλντ μη θέλοντας να δει τη παθιασμένη σχέση τους να ξεθωριάζει, χάνεται στη βροχή.

Αφήνομαι με τον μικρό Αντουάν σε απόλυτη ερωτική έκσταση στα χέρια της κομμώτριας κ. Σαφέρ, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο μπούστο της και αργότερα ερωτεύομαι μαζί του τη Ματίλντ, που την παρακολουθώ να κουρεύει τους πελάτες και να χορεύει μαζί τους σε Αραβικούς ρυθμούς. Παρακολουθώ τον Αντουάν άλλες φορές να κάνει έρωτα μαζί της βίαια, άλλες φορές απλώς να παρακολουθεί τις κινήσεις και το πρόσωπό της και άλλες να ψυχαγωγεί τους πελάτες χορεύοντας χορούς της κοιλιάς που τόσο του αρέσει.

Και όπως είπε ένας κριτικός, "πόσο μπορεί να αντέξει η ψυχή ενός παιδιού με σώμα ενήλικου, για να βιώσει ως πέρα το όνειρο?"

3. Il Postino - Ο Ταχυδρόμος (1995)

Σκηνοθεσία : Michael Radford
Παίζουν : Philippe Noiret, Massimo Troisi, Maria Grazia Cucinotta
Μουσική : Luis Enríquez Bacalov

Ένας απλός, αγράμματος Ιταλός ταχυδρόμος, μα με ευαισθησίες και ανησυχίες συναντά τον εξόριστο ποιητή Πάμπλο Νερούδα όπου και αναπτύσσεται μεταξύ τους μια αληθινή, ανθρώπινη και πραγματική φιλία.

Βλέπω τη ζωή να κυλά μέσα από το καθαρό και αθώο βλέμμα του Μάριο Ρουόπο (του ταχυδρόμου), ηχογραφώ μαζί του ήχους της φύσης για να θυμίσω την ύπαρξή τους στον Πάμπλο Νερούδα, και μαθαίνω από αυτόν τι είναι «μεταφορά» για να κερδίσω την καρδιά της όμορφης Γκράτσια Κουτσινότα!

Δυστυχώς ο Massimo Troisi, πέθανε στα 41 του χρόνια, την επόμενη μέρα από την ολοκλήρωση της τελευταίας και πιο σημαντικής σκηνής του έργου, πριν δει την ταινία ολοκληρωμένη.

----------------------------------------------------------------------------------------
Latest News:

1. Γλαρένια, οι καρδιές ξεριζώνονται από τα πεζοδρόμια και τις πλατείες της Αθήνας.
2. Ένας σκύλος μπήκε στο τραμ στη στάση Αιγαίου και κατέβηκε "κύριος"στην Αγία Φωτεινή. Το γαϊδούρι αφεντικό του παρακαλείται να τον αναζητήσει σε αυτό το δρομολόγιο!