Στίγματα

ΤΟ ΣΦΥΡΙ χτύπησε το μεταλλικό καρφί, εκείνο με τη σειρά του εύκολα διαπέρασε τη παλάμη μου και με ένα τρίξιμο που ακούστηκε σαν κραυγή, σφηνώθηκε στο ξύλο. Και μετά σιωπή. Κοιτούσα σοκαρισμένος το καρφωμένο χέρι μου, ακούγοντας μόνο τον απόηχο της σύντομης μα βίαιης επαφής του μετάλλου με το μέταλλο.

Η συνέχεια στο Σκοτεινό Δωμάτιο...


Θα μπορούσε να είναι μια εξομολόγηση (και προβλέπω πως δεν θα αργήσει να εμφανιστεί η "Εκκλησία του Διαδικτύου")! Θα πω μόνο πως το θέμα είναι η αγάπη και πως χρειάζεται να διαθέτουμε λίγα λεπτά την ημέρα συνομιλώντας με τον εαυτό μας, κάνοντας την αυτοκριτική μας, μπας και γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Διάβαζα πριν λίγες ώρες σε βιβλίο Ε.Φ, το κυβρίδιο (εξελιγμένο γενετικά ανδροειδές) με τις αναμνήσεις του ποιητή Κιτς να κάνει φιλοσοφικούς στοχασμούς: "Υπάρχει άραγε κάποια άλλη ζωή; Θα ξυπνήσω μήπως και θα ανακαλύψω ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα όνειρο; Πρέπει να υπάρχει, δεν μπορεί να δημιουργηθήκαμε μόνο για να υποφέρουμε έτσι" και να απαντά μόνο του "Γι' αυτό ακριβώς δημιουργούμαστε, για να υποφέρουμε έτσι. Στο τέλος, αυτό είναι όλο και όλο το είναι μας, οι καθάριες αυτές λιμνούλες αυτογνωσίας ανάμεσα στα συντριπτικά κύματα της οδύνης. Είμαστε καταδικασμένοι και σχεδιασμένοι να κουβαλάμε την οδύνη μας παντού, να την κρατάμε σφιγμένη πάνω στις κοιλιές μας, σαν τον νεαρό Σπαρτιάτη κλέφτη που έκρυβε το μικρό λύκο στον κόρφο του, έτσι που να μπορεί να φάει τα σωθηκά μας."

Στο podcast παίζει το θέμα Song for the Unification of Europe που συνέθεσε ο Zbigniew Preisner (και παίζει σημαντικό ρόλο στη πλοκή) για την ταινία του Krzysztof Kieslowski, "Τα τρία χρώματα: Μπλε". Όταν άκουσα τα λόγια που ήταν στα Ελληνικά το αναζήτησα και έμαθα πως είναι απόσπασμα από την Προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Ακούστε τη μουσική και αν θέλετε διαβάστε ταυτόχρονα τα λόγια που βρήκα εδώ και μιλάνε για την αγάπη.

Νεραγκούλες

Τα μπουμπούκια από τις νεραγκούλες στον κήπο είναι έτοιμα να ανοίξουν. Η ξαφνική νεροποντή άφησε πίσω τις σταγόνες της, να δροσίζουν και να χαϊδεύουν τα μεταξένια φύλλα τους.

Τα μπουμπούκια μου θυμίζουν τις καρδιές μας. Υπάρχει ένας σπόρος εκεί μέσα που είναι έτοιμος να καρπίσει, να γίνει σαν αυτά τα μπουμπούκια και να ανθίσει.

Εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλους

PS. Σας στέλνω αυτές τις φωτογραφίες γιατί είμαστε ακόμα διακοπές ...και δεν θέλω να γυρίσω πίσω, η δε σύνδεση σχεδόν αδύνατη! Άσε που δεν ήξερα ποιες φωτογραφίες να διαλέξω.

Τετέλεσται

Η Σταύρωση είναι η κορύφωση του Θείου Δράματος. Για την Ορθοδοξία η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο θλιβερή μέρα του χρόνου.

Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ιθ' καταγράφονται τα τελευταία λόγια του Ιησού Χριστού:

25 Οι μεν ουν στρατιώται ταύτα εποίησαν. Ειστήκεισαν δε παρά τω σταυρώ του Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. 26 Ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού· Γύναι, ίδε ο υιός σου, 27 είτα λέγει τω μαθητή· Ιδού η μήτηρ σου. Και απ΄εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια. 28 Μετά τούτο ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, ίνα τελειωθεί η γραφή, λέγει· Διψώ. 29 σκεύος ουν έκειτο όξους μεστόν· οι δε πλήσαντες σπόγγον όξους και υσσώπω περιθέντες προσήνεγκαν αυτού τω στόματι. 30 ότε ουν έλαβε το όξος ο Ιησούς είπε· Τετέλεσται, και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα.

Έργο του Πάολο Βερονέζε

Τετέλεσται. Όλα πια τέλειωσαν. Με μια λέξη ο Ιησούς δήλωσε πως η αποστολή του ολοκληρώθηκε, οι προφητείες εκπληρώθηκαν κατά γράμμα, το θέλημα του Πατέρα έγινε.

Εύχομαι σε όλους εσάς Καλή Ανάσταση ·ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας.

Στο PODCAST ακούγεται η μουσική του Peter Gabriel για την ταινία "The Last Temptation Of Christ" ("Ο Τελευταίος Πειρασμός"), του δικού μας Νίκου Καζαντζάκη, που την αποθανάτισε κινηματογραφικά ο Martin Scorsese. Παρακολουθώντας αυτά που συμβαίνουν στο χώρο της εκκλησίας, δεν ξεχνώ τα λόγια του πατέρα μου: Μη χάνεις τη πίστη σου.

Μια Ωραία Πεταλούδα

Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τις πεταλούδες «ψυχές» (από το ρήμα ψύχω = αναπνέω), καθώς πίστευαν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Τη χρυσαλλίδα –που είναι το επόμενο στάδιο μεταμόρφωσης της κάμπιας- την ονόμαζαν «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού», καθώς από μέσα της απελευθερώνεται η πεταλούδα και που για τους αρχαίους Έλληνες, συμβόλιζε την ψυχή που απελευθερώνεται από την ύλη. Η πεταλούδα με τις μεταμορφώσεις της, έγινε ανά τους αιώνες το αρχέτυπο σύμβολο της ψυχής και κατ' επέκταση της αγνότητας, της ελευθερίας, της δημιουργίας, της γνώσης, της αλλαγής και την συναντάμε ως σύμβολο, στη μυθολογία και στη παράδοση αρκετών λαών καθώς και στη διδασκαλία διαφόρων θρησκειών.

Πολύ όμορφο και ενδιαφέρον θέμα για μελέτη από μυθολογικής και φιλοσοφικής πλευράς που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Εμείς θα ανεβούμε στα φτερά της και θα κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι...

Μερικοί αριθμοί

Η μεγαλύτερη πεταλούδα με ανοικτά φτερά είναι η θηλυκή Queen Alexandra Birdwing που φτάνει τα 32 cm, ενώ μικρότερη η Western Pygmy blue με 1,5 cm. Η Monarchs μπορεί να πετά το φθινόπωρο από τον Καναδά έως το Μεξικό (πάνω από 4.500 χλμ) ενώ η Hawkmoths μπορεί να φτάσει σε ταχύτητα τα 50 χλμ την ώρα. Επίσης η Monarchs μπορεί να ζήσει από 6-12 μήνες σε αντίθεση με κάποιες άλλες που ζουν μόνο μερικές μέρες.

Tα φτερά της

Η πεταλούδα έχει τέσσερα φτερά, δύο μπροστά και δύο πίσω. Είναι συνδεδεμένα με ισχυρούς μυς στο δεύτερο και τρίτο κομμάτι του θώρακά τους, οι οποίοι τα κινούν πάνω-κάτω, δημιουργώντας οκτώ διαφορετικά μοτίβα κατά τη πτήση. Τα φτερά αποτελούνται από δύο μεμβράνες που τρέφονται και υποστηρίζονται από σωληνωτές φλέβες και λειτουργούν παράλληλα και ως μηχανισμοί λήψεις οξυγόνου για την λειτουργία της αναπνοής τους.

Τα φτερά καλύπτονται από χιλιάδες πολύχρωμες κλίμακες μαζί με πολλές τριχοειδείς ακίδες, που αφαιρούνται σχετικά εύκολα χωρίς να βλάπτουν τη πεταλούδα. Συνήθως η μικροδομή των κλιμάκων είναι η αιτία για τους πανέμορφους και εντυπωσιακούς ιριδισμούς των φτερών της.

Πεταλούδες και Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές

Τα καινούργια μοντέλα υπολογιστών, εκτελούν περισσότερες λειτουργίες σε λιγότερο χρόνο, που για τους μικροεπεξεργαστές τους σημαίνει μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας, έχοντας ως αποτέλεσμα την υπερθέρμανσή τους. Ο έλεγχος της θερμοκρασίας στο εσωτερικό των υπολογιστών, έχει καταστεί σημαντική πρόκληση στη βιομηχανία των ημιαγωγών και οι σχεδιαστές αναζητώντας τη λύση, την βρήκαν στη φύση …στα φτερά της πεταλούδας!

Οι πεταλούδες είναι ψυχρόαιμα έντομα (cold-blooded), δηλαδή δεν έχουν την ικανότητα να ρυθμίζουν αυτόματα τη θερμοκρασία του σώματός τους, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται από τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Αν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, δεν μπορούν να πετάξουν αφού πρέπει πρώτα να ζεσταθούν οι μυς των φτερών τους. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, παράγονται λόγω τριβής μεγάλες θερμοκρασίες που θα πρέπει αμέσως να μειωθούν, διαφορετικά οι πεταλούδες δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Ιδανικές θερμοκρασίες για την πτήση τους είναι μεταξύ 82°-100° F.

«Αν αγγίξεις τα φτερά μιας πεταλούδας, νοιώθεις μια λεπτή και ξηρή σκόνη. Αυτό δείχνει πως η σκόνη λειτουργεί σαν μια λεπτή μεμβράνη ενός μηχανισμού απομάκρυνσης της θερμοκρασίας, περισσότερο εξελιγμένου από κάθε άλλον μηχανισμό που κυκλοφορεί στο εμπόριο»

Πριν σχεδόν 10 χρόνια, μια ερευνητική ομάδα του Tufts University, με επικεφαλής τον καθηγητή μηχανολογίας Peter Wong, χρηματοδοτήθηκε από το National Science Foundation, για να μελετήσει πώς οι ιριδίζουσες πεταλούδες ελέγχουν τη θερμοκρασία με τα εκατομμύρια των μικροσκοπικών κλιμάκων, που ονομάζονται thin-film δομές. Διαπίστωσαν λοιπόν, πως μεγάλο μέρος της ηλιακής θερμότητας απορροφάται και απομακρύνεται από τις κλίμακες -που βρίσκονται πάνω στα φτερά της πεταλούδας- και πως σημαντικό ρόλο παίζει η σχέση του πάχους της κάθε κλίμακας με το μήκους κύματος του φωτός.

Ανακάλυψαν με λίγα λόγια, πως αυτή η τέλεια δομή των φτερών, λειτουργεί σαν σύστημα ψύξης πολύ καλής απόδοσης και η ιδέα ήταν πως, αν κατανοούσαν τη βιολογική λειτουργία αυτών των δομών, θα μπορούσαν να την εφαρμόσουν στη κατασκευή των μικροεπεξεργαστών ώστε να μειώσουν την παραγόμενη θερμότητα.

Πεταλούδες και "Αναπαραγωγική Απομόνωση"

Υπήρχε η υποψία στους επιστήμονες πως τα σχέδια και τα χρώματα στα φτερά της πεταλούδας δεν υπάρχουν μόνο για να τα θαυμάζουμε. Ακόμα και αυτά που δεν φαίνονται όμορφα περιέχουν μοτίβα που είναι αναγνωρίσιμα από άλλες πεταλούδες του είδους τους.

Μια ομάδα επιστημόνων του Harvard, μελετώντας τις πεταλούδες Agrodiaetus, διαπίστωσαν ότι συγγενικά είδη της πεταλούδας αυτής αναπτύσσουν διαφορετικά σχέδια και χρώματα στα φτερά τους, ώστε να μπορούν να ξεχωρίζουν εύκολα το είδος στο οποίο ανήκει ένα υποψήφιο ταίρι και να εμποδίζεται έτσι η διασταύρωση συγγενικών ειδών (Εφημερίδα ΝΕΑ 25/6/05).

Ο γεωγραφική απομόνωση ενός είδους -αν και δεν είναι κανόνας- είναι ένας τρόπος που υποχρεώνει τους οργανισμούς να αναπαράγονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα την αποφυγή δημιουργίας νέων ειδών. Ένας άλλος μηχανισμός με το ίδιο αποτέλεσμα, είναι η "αναπαραγωγική απομόνωση". Αυτό συμβαίνει όταν οργανισμοί αν και δεν είναι φυσικά χωρισμένοι, επιλέγουν να μην αναπαραχθούν μεταξύ τους, προκαλώντας έτσι γενετική απομόνωση.

Αυτό φαίνεται να επιτυγχάνεται με τα διάφορα χαρακτηριστικά που φέρουν οι συγκεκριμένες πεταλούδες στα φτερά τους και λειτουργούν ως διακριτικά της ομάδας. Η διαδικασία αυτή λέγεται "ενίσχυση" και εμποδίζει τη διασταύρωση στενά συγγενικών ειδών.

«Το φαινόμενο της ενίσχυσης είναι ένας από τους πολύ λίγους μηχανισμούς με τους οποίους η φυσική επιλογή διαδραματίζει ρόλο στη δημιουργία διαφορετικών ειδών», λέει ο Nikolai Kandul του Harvard που συνυπογράφει την έρευνα.

Πεταλούδες και Φωτοβολταϊκά

Ο Di Zhang από το Shanghai Jiao Tong University και οι συνεργάτες του από το Japan’s Saga University, εργάζονται για τον σχεδιασμό αποδοτικότερων ηλιακών κυττάρων, εμπνευσμένοι από τα φτερά της πεταλούδας, αφού οι χιλιάδες κλίμακες που φέρουν, φαίνεται να ενεργούν ως μικροσκοπικοί ηλιακοί συλλέκτες.

Η έρευνα έδειξε πως τα φτερά της πεταλούδας απορροφούν το φως πιο αποτελεσματικά από τα βαμμένα συμβατικά ηλιακά στοιχεία των συσσωρευτών. Έτσι, χρησιμοποιώντας τα φτερά ως πρότυπο, έφτιαξαν ηλιακούς συλλέκτες που τελικά αποδείχθηκαν πιο εύκολοι στη κατασκευή και πιο οικονομικοί από άλλες λύσεις.

Η εργασία τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό American Chemical Society’s journal Chemistry of Materials, στο άρθρο με τίτλο "Novel Photoanode Structure Templated From Butterfly Wing Scales".

Πεταλούδες και Βελτιωμένα LED

Τα LED είναι μικρές ηλεκτρονικές συσκευές, κατασκευασμένες από υλικά ημιαγωγών, που φωτίζουν όταν περάσει ρεύμα από μέσα τους. Χρησιμοποιούνται παντού, σε φανάρια, σε οθόνες ηλεκτρονικών υπολογιστών, σε οικιακές και ηλεκτρονικές συσκευές, στα αυτοκίνητα και σιγά-σιγά λόγω της χαμηλής κατανάλωσης αντικαθιστούν τους συμβατικούς ηλεκτρικούς λαμπτήρες. Μετά από πολύχρονη έρευνα, παρουσιάστηκαν τα "high-efficient LEDs" που λύνουν πολλά από τα προβλήματα της προηγούμενης γενιάς προσφέροντας περισσότερα πλεονεκτήματα (ένταση φωτισμού, κατανάλωση κλπ).

Οι Pete Vukusic και Ian Hooper -φυσικοί από το University of Exeter στην Αγγλία- με την εργασία τους έδειξαν πως η φύση, εδώ και 30 εκκατομύρια χρόνια, έχει τελειοποιήσει αυτή την τεχνολογία με τη Αφρικανική πεταλούδα Swallowtai. Η Swallowtai, έχει πάνω στα φτερά της ένα σύστημα "καθρεπτών" και φωτονικών κρυστάλλων που εκπέμπουν φθορίζων μπλε και πράσινο χρώμα. (National Geographic 8/4/2009)

«Η φύση έχει να παρουσιάσει αρμονικά και ευφυή πρωτοκόλλα σχεδιασμού ώστε να επιτύχει έναν σημαντικό έλεγχο στη ροή του φωτός» είπε ο Pete Vukusic. «Αυτά τα πρωτόκλλα σχεδιασμού μπορούν να μας δείξουν το δρόμο για νεότερα, καλύτερα και περισσότερο αποτελεσματικά συστήματα».

Ο Alexei Erchak, ο ιδρυτής της Luminus Devices στο Woburn της Massachusetts που ανέπτυξε το πρώτο high-efficient LED το 2001, δήλωσε «έκπληκτος» με τις ομοιότητες των φτερών της πεταλούδας και του δικού του LED, και κατέληξε αστειευόμενος με τη διαπίστωση πως «αυτό σημαίνει ότι οι πεταλούδες είναι εξυπνότερες από τους φοιτητές του MIT!»


Εδώ θα σταματήσω αυτό που τελικά προέκυψε ...ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο, που φαίνεται να μην έχει τέλος. Προσπαθώντας να μάθω για τη σχέση της πεταλούδας με τους υπολογιστές, διαπίστωσα πως τελικά ήταν ένα παλιό project και στη προσπάθεια αυτή συναντούσα νέες έρευνες μέχρι και πολύ πρόσφατες. Διάβασα και για άλλα ερευνητικά προγράμματα, όπως τα λαμπερά χρώματα που θέλουν να παρασκευάσουν για βαφές αυτοκινήτων και κτιρίων. Ένα ακόμα έργο που βρήκα ενδιαφέρον, ήταν το πώς η θερμοκρασία και η ατμόσφαιρα επηρεάζουν τους ιριδισμούς στα φτερά της πεταλούδας και πώς αυτό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε εφαρμογές παρακολούθησης και ανάλυσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Στο PODCAST ακούμε από τους Radiohead το Creep, ένα τραγούδι του 1992 που τους έκανε γνωστούς πέρα από τον Ατλαντικό. "Im a creep, Im a weirdo. What the hell am I doing here? I dont belong here". Καλή σας ακρόαση!!!

Πηγές:
1) Η πεταλούδα στη wikipedia [Link]
2) H πεταλούδα ως σύμβολο στους Αρχαίους λαούς ανά το κόσμο [Link]
3) Μάθετε τα πάντα (ή σχεδόν) για τις πεταλούδες [Link]
4) Όμορφες φωτογραφίες από την Tonje Thilesen [Link]
5) Τα project του Tufts University [Link]
6) Βιογραφικό του καθηγητή μηχανολογίας Peter Wong [Link]
7) Άρθρο του WIRED με τίτλο Butterflies Show Path to Cooler Chips (2/9/98) [Link]
8) Άρθρο του HARVARD MAGAZINE με τίτλο Clues on the Wing ( 11/05) [Link]
9) Στα φτερά μιας πεταλούδας το μυστικό της εξέλιξης, από τα ΝΕΑ (25/6/05) [Link]
10) Βιογραφικό του Nikolai Kantoul[Link]
11) Η εργασία του Di Zhang και της ομάδας του για τα φωτοβολταικά [Link]
12) Άρθρο του National Geographic με τίτλο Glowing Butterflies Shine With Natural LEDs (8/4/09) [Link]

Η Γριά Γαία

«Σκατά» είπε και έξυσε τον παχουλό πισινό της. Μετά, σκούπισε τα λερωμένα από τα πυώδη μπιμπίκια δάχτυλά της πάνω στη βρώμικη καφέ μπλούζα της, έφτυσε μια ροχάλα στο διάστημα και συνέχισε κούτσα-κούτσα το δρόμο της.

«Αϊ στο διάολο» είπε, «πως κατάντησα έτσι!»

Τα τελευταία 500 χρόνια δεν ένοιωθε καθόλου καλά. Για την ακρίβεια ένοιωθε πως πάει από το κακό στο χειρότερο. Ήταν και αυτή η σαπίλα που ανέδυε!

Μα πόσο καιρό είχε να κάνει ένα καλό μπάνιο; Θυμήθηκε τον Νώε και υπολόγισε πως θα είχαν περάσει τουλάχιστον 4.500 χρόνια! Και τώρα τελευταία είχε αρχίσει ξανά να ζεσταίνεται και να ιδρώνει! Η βρώμα και η ξινίλα που μόνιμα πλέον την συνόδευαν, δεν την ενοχλούσαν. Τα είχε συνηθίσει όλα, όπως και αυτές τις ξαφνικές αιμορραγίες, τα γδαρσίματα και την έντονη φαγούρα σε όλο το γερασμένο κορμί της.

Αχ, που είναι αυτές οι ωραίες, οι παλιές καλές εποχές, τότε που φλέρταρε με τον ωραιότατο κόκκινο Άρη και η Σελήνη τους κρατούσε φανάρι! Πού είναι οι τσακωμοί που είχε ρίξει με την λαμπερή Αφροδίτη για τα δακτυλίδια του παγωμένου Πλούτωνα! Πού είναι τα πειράγματα που έκανε στον γίγαντα Δία, τάχα πως είχε 69 δορυφόρους και έχασε τους έξη για να του μείνουν οι 63! Και τι ιστορία έρωτα και πάθους έζησε με τον Ερμή, τότε που δεν την ένοιαζε αν θα έκανε σχεδόν 58 εκ. χλμ κάθε βράδυ για να βρεθεί στη καυτή αγκαλιά του! Αχ, που είναι αυτές οι ωραίες, οι παλιές καλές εποχές, τότε που στα πόδια της σφάζονταν όλοι οι πλανήτες!

Και όλα αυτά όταν ήταν νέα, όταν παλλόταν από ενέργεια, όταν έσφυζε από ζωή, όταν ήταν γαλανομάτα, πράσινη και δροσερή σαν τα κρύα τα νερά!

Ως κεραυνός εν αιθρία εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα στην ζωή της ωραίας Γαίας. «Παράσιτα» διέγνωσε ο μπαμπάς Ήλιος και από τότε βάλθηκε με κάθε τρόπο να τα εξοντώσει. Τι και αν μπήκε στο σολάριουμ του πατέρα της και αφέθηκε στις καυτές ακτίνες του μπας και τα ψήσει! Τι και αν μπήκε μέσα σε έναν καταψύκτη μπας και τα παγώσει! Τι και αν παρακάλεσε κάποιους κομήτες που γύριζαν στη γειτονιά και χάζευαν αδιάκριτα να της ξύσουν τη πλάτη μπας και τα ξεφορτωθεί! Τα παράσιτα εξαφανιζόντουσαν, όμως μετά από χιλιάδες χρόνια πάντα ξαναγυρνούσαν, και κάθε φορά πιο πολλά, πιο επίμονα, πιο ενοχλητικά...

«Θα αλλάξω τροχιά!» είχε ανακοινώσει σε μια έκρηξη οργής, «θα κάνω τις βόλτες μου κοντά στον Ουρανό», ευτυχώς όμως ποτέ δεν πραγματοποίησε την απειλή της.

Όταν απελπισμένη, δήλωσε πως θα πάρει μερικές στροφές γρηγορότερα μπας και ξεφορτωθεί τους παρείσακτους από πάνω της, παίζοντας ταυτόχρονα με τα μαγνητάκια-πόλους που είχε στις τσέπες της, οι άλλοι αντέδρασαν έντονα, φοβούμενοι πως θα ξεβολεύονταν από τη τροχιά τους. Αλλά μήπως αυτοί είχαν το πρόβλημα?

Τα τελευταία χρόνια, αν και έβαφε τα μάτια της με περισσότερο μπλε, αν και άπλωνε πάνω της περισσότερο μακιγιάζ πράσινου, αν και φορούσε περισσότερο άρωμα λουλουδιών και δάσους, ένοιωθε απαίσια και τις προσπάθειές της μάταιες. Ο αέρας της βρώμαγε όλο και περισσότερο αποσύνθεση, πετρέλαιο, κάπνα και καμιά φορά κάτι σαν μπόχα από αίθουσα αναμονής παρακμασμένου οίκου ανοχής! Οι καταπράσινοι πνεύμονές της είχαν σε μεγάλο ποσοστό καταστραφεί. Το δέρμα της είχε ξεραθεί και γεμίσει ρυτίδες. Ο τσιγαρόβηχας που την έπιασε την αποτελείωσε...

Υπέφερε, και ήταν σωστός εφιάλτης! Χρειαζόταν επειγόντως μια αλλαγή, μια ανανέωση.

Η γριά Γαία άφησε μια κλανιά και αποφασισμένη τράβηξε κατά το ντους.



Podcast: Στις 18 Ιουνίου του 2005 παρακολούθησα στο γήπεδο του Beach Volley στο Φάληρο -σε μια συγκλονιστική βραδιά- τους Kraftwerk, το συγκρότημα σταθμός στην electro μουσική σκηνή. Έβλεπα τις τέσσερις φιγούρες με το αυστηρό γκρι κουστουμάτο ντύσιμο πίσω από πανομοιότυπους σταθμούς εργασίας με τα laptop τους …συγκινημένος, αδυνατώντας να πιστέψω πως τους είχα μπροστά μου ...και τα τραγούδια τους ακούγονταν τόσο φρέσκα! The robots, Vitamin, The model και άλλα πολλά. Δάκρυσα με το Radioactivity -group με οικολογική συνείδηση- που το ακούμε από το podcast βελτιωμένο από τη συλλογή της περιοδείας τους. Καλή σας ακρόαση!!!

Η Κυρά Σαρακοστή

Σήμερα θα της κόψουμε το δεύτερο πόδι! Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα, Θα της μείνουν άλλα πέντε! Είναι τα πόδια της Κυρά Σαρακοστής και έχει να κάνει με τη νηστεία των σαράντα ημερών πριν το Πάσχα.

Είναι το ξεχασμένο έθιμο της Κυρά Σαρακοστής. Συνήθως είναι μια χάρτινη γυναικεία απεικόνιση με επτά πόδια που χρησιμοποιείται ως ημερολόγιο. Τα πόδια αναπαριστούν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής, δηλαδή από τη Καθαρή Δευτέρα έως τη Κυριακή του Πάσχα. Το έθιμο θέλει κάθε Σάββατο να κόβεται και από ένα πόδι, μένοντας το τελευταίο για το Μεγάλο Σάββατο. Το τελευταίο πόδι σε κάποιες περιοχές το έβαζαν μέσα στο ψωμί της Ανάστασης, σε κάποιες άλλες μέσα σε ένα σύκο που το ανακάτευαν με άλλα. Σε όποιον έπεφτε η φέτα ή το σύκο με το πόδι, έλεγαν πως θα του φέρει γούρι. Τη Κυρα Σαρακοστή, σε κάποια άλλα μέρη την φτιάχνουν από ζυμάρι ή σαν μια πάνινη κούκλα παραγεμισμένη με πούπουλα.

Εμείς πήραμε αλεύρι, το ανακατέψαμε με νερό και πολύ αλάτι για να μην μας μουχλιάσει τόσες μέρες, ζυμώσαμε το μείγμα, το απλώσαμε, ανάψαμε το φούρνο και σχηματίσαμε με ένα μαχαίρι τη Κυρά Σαρακοστή. Της βάλαμε ένα σταυρό πάνω στο κεφάλι και χαράξαμε τα μάτια και τη μύτη. Δεν της βάλαμε στόμα, γιατί η Κυρά Σαρακοστή δεν μιλά, μόνο προσεύχεται. Για τον ίδιο λόγο σχηματίσαμε και τα χέρια σταυρωτά. Χαράξαμε στη ποδιά της θαλασσινά, ένα καβουράκι και ένα χταπόδι -στη χάρτινη κατασκευή συνηθίζουν να κολλάνε πάνω της διάφορα όσπρια. Τέλος δεν ξεχάσαμε να σχηματίσουμε τα επτά πόδια της και αφού τα μετρήσαμε και τα ξαναμετρήσαμε για να μην κάνουμε κανένα λάθος, την βάλαμε στο φούρνο.

Προσωπικά δεν το γνώριζα το έθιμο, το έμαθα από τη μικρή μας, που έφτιαξαν την χάρτινη Κυρά Σαρακοστή με τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Δεν γνωρίζω αν είναι μέρος της ύλης τους ή πρωτοβουλία της δασκάλας, μου άρεσε όμως γιατί είναι ένα κομμάτι της παράδοσής μας που με κάποιο τρόπο περνά στη νέα γενιά.

Στην Κυρά Σαρακοστή, αφιερώνουμε το Julie's birthday από τους δικούς μας Raining Pleasure. Αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα το 1998 και με κέρδισαν με τον ήχο και τα φωνητικά τους. Μεγάλη έκπληξη πως ήταν από την Πάτρα. Έγιναν ευρέως γνωστοί το 2001 όταν υπέγραψαν με την δισκογραφική εταιρία EMI και με τα τραγούδια τους να παίζονται σε τηλεοπτικά σποτ για εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Πληροφορικά το 2004 ηχογράφησαν στη Γερμανία το θρυλικό άλμπουμ του Μάνου Χατζιδάκι, με τίτλο Reflections. Καλή σας ακρόαση!!!

Echo & the Bunnymen

Οι Echo & the Bunnymen παραμένουν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Μας ήρθαν από το Liverpool της Αγγλίας το 1978, φέρνοντας νέο αέρα στην μετά punk βρεταννική σκηνή. Με τον ατμοσφαιρικό (μαύρο, δραματικό) και pop ήχο κέρδισαν μια θέση στη καρδιά μας. Διαλύθηκαν το 1988 για να ξαναβρεθούν μαζί το 1990 και να εμφανιστούν με διαφορετικό ήχο, επηρεασμένοι αισθητά από νεότερα συγκροτήματα που οι ίδιοι κατά το παρελθόν είχαν επηρεάσει!

Τους είδα στις 12 Μαρτίου του 2006 στο Club22 και το καταχάρηκα!

Ο Ian McCulloch φορώντας τα γυαλιά του, ερμηνεύει το τελευταίο τραγούδι της βραδιάς, το Lips Like Sugar μέσα σε μια έκρηξη από φως, ενώ πιο πριν μας παρέσυρε λέγοντάς μας under blue moon I saw you... από το The Killing Moon.

Κυριακή μεσημέρι και στο podcast ακούμε αυτά τα δύο δροσερά τραγουδάκια, αφιερωμένα εξαιρετικά σε όλους και όλες εσάς, με πολλές ευχές για μια υπέροχη ανοιξιάτικη εβδομάδα. Καλή σας ακρόαση!!!