15/12/10

Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς


Δε βιαζόταν.

Βάδιζε με μόνη συντροφιά τις σκέψεις του. Η μοναξιά, μέσα απ΄τα μάτια του συναντούσε τις στολισμένες χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και τα πολύχρωμα φωτισμένα σχέδια που γεφύρωναν από ψηλά την μια πλευρά του δρόμου με την άλλη. Το πλήθος, συνωστιζόταν στα πεζοδρόμια κρατώντας με χάρη και σε μεγάλες τσάντες τα δώρα της τελευταίας στιγμής. Η πόλη, άστραφτε μέσα στη βραδινή της τουαλέτα, αναδεικνύοντας μόνο τα σημεία που την κολάκευαν...

Ένοιωθε την εορταστική ατμόσφαιρα αφιλόξενη. Ένοιωθε αμέτοχος και δεν ήταν μόνος: Στη γωνία, ο καστανάς σκάλιζε τη φωτιά περιμένοντας την πελατεία του με βλέμμα αδιάφορο. Απέναντι, ο επαίτης πρότεινε το χέρι στους περαστικούς με βλέμμα ικέτη. Πιο κάτω, ένα ακόμη απλωμένο χέρι διεκδικούσε και αυτό τη δική του είσπραξη με βλέμμα χαμένο.

Δε βιαζόταν.

Κατέβηκε τις σκάλες του υπόγειου σταθμού και κάθισε να παρατηρεί τους συρμούς και τους ανθρώπους που έρχονταν και έφευγαν διαρκώς, μέχρι που ήρθε και η δική του σειρά. Μπήκε στο πρώτο βαγόνι και στριμώχτηκε ανάμεσα σε μια παρέα που με ενθουσιασμό μιλούσαν για τα σχέδια της βραδινής εξόδου. Στον προορισμό του, τον υποδέχθηκε η παγερή νύχτα που τον συνόδευσε μέχρι το φρούριο της μοναξιάς του, το μικρό του διαμέρισμα. Καμιά αγκαλιά δεν τον λαχταρούσε.

Το λιγοστό φως έμπαινε από τις ξύλινες γρίλιες και φώτιζε τη λιτή διακόσμηση του χώρου. Πάτησε το play στο κασετόφωνο και το πιάνο απ΄το αγαπημένο του θέμα πλημμύρισε το χώρο. Γέμισε ένα ποτήρι από το ακριβότερο κρασί που κατάφερε να εξασφαλίσει για την αποψινή γιορτινή βραδιά και στάθηκε απέναντι απ΄τον Βρετανό αιχμάλωτο. Σήκωσε το ποτήρι μέχρι το ύψος των ματιών του ...σαν να τον σημάδευε. «Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς», είπε κάνοντας μια πρόποση, ενώ εκείνος τον κοιτούσε σιωπηλός, καρφωμένος στον απέναντι τοίχο. Μετά κοίταξε τη φθαρμένη δερμάτινη ζώνη με τη θήκη στην άλλη άκρη του τραπεζιού. Το βλέμμα του γυάλιζε, βασανιζόταν μέρες τώρα...




Στην μουσικούλα ακούμε τον λευκό δούκα, τον David Bowie και το Forbidden Colours από την ταινία Merry Christmas Mr. Lawrence του Nagisa Oshima. Θυμάστε την απίστευτη σκηνή με τον Βρετανό αιχμάλωτο (David Bowie) θαμμένο σχεδόν ολόκληρο μέσα στην άμμο?

PS. Είπα να γράψω κάτι Χριστουγεννιάτικο... Το θέμα είναι το συναίσθημα της μοναξιάς που έρχεται για πολλούς ανθρώπους τις μέρες των εορτών και που σε πολλές περιπτώσεις εξελίσσεται σε κατάθλιψη. Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αμέσως μετά τα Χριστούγεννα οι απόπειρες αυτοκτονίας αυξάνονται κατά 40%, ενώ κάποια άλλη καταδεικνύει ως την πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου την 3η Δευτέρα του Ιανουαρίου. Σκέψεις όπως "είμαι αποφασισμένος να ξεπεράσω τις ανασφάλειές μου", "παίρνω τη ζωή στα χέρια μου", "θα προσαρμοστώ στο νέο τρόπο ζωής μου" επιδρούν ευεργετικά και πολλές φορές με θεαματικά αποτελέσματα.