Το αυτί συλλαμβάνει τον ήχο από το ξυπνητήρι που χτυπά ασταμάτητα και δίνει εντολή να ανοίξουν τα μάτια. Τα χέρια αυτόματα το κλείνουν, παραμερίζουν τα σκεπάσματα και τα πόδια αναλαμβάνουν να μετακινήσουν το σώμα προς την τουαλέτα. Τα μάτια εξερευνούν το πρόσωπο στον καθρέφτη για αλλαγές, ενώ τα χέρια μηχανικά το πλένουν και του βουρτσίζουν τα δόντια.
Τα πόδια διαρκώς μετακινούν το σώμα από το ένα δωμάτιο στο άλλο και τα χέρια αναλαμβάνουν να το ντύσουν. Τα μάτια ρίχνουν μια τελευταία ματιά στον ολόσωμο καθρέπτη με τα χέρια να κρατούν τον χαρτοφύλακα. Το κλειδί γλιστρά απ’ τα δάχτυλα στην εσωτερική τσέπη του σακακιού αφού πρώτα κλειδώσουν τη πόρτα και τα πόδια αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα υπόλοιπα μέλη του σώματος μέχρι το τραίνο.
Στο βαγόνι του τραίνου, τα χέρια κρατιούνται απ΄ το ίδιο σημείο που κρατιούνται τα τελευταία χρόνια και τα μάτια αντιλαμβάνονται πως ούτε σήμερα έχει αλλάξει κάτι: ίδια πρόσωπα καταλαμβάνουν ίδια σημεία ...όπως ακριβώς και ο ίδιος, όρθιος δίπλα στην πόρτα. Και αντιλαμβάνονται τις ίδιες καθημερινές εικόνες: ίδια κτίρια και ίδιους δρόμους μέχρι το τέρμα της διαδρομής.
Το χέρι γλιστρά στην εσωτερική τσέπη, βγάζει το πάσο και ανοίγει τη πόρτα της εταιρίας. Το στόμα τραβιέται προς τα πίσω διαγράφοντας ένα χαμόγελο με ένα τυπικό καλημέρα σχηματισμένο πάνω του. Τα πόδια τον οδηγούν στη θέση του, τα γόνατα λυγίζουν, ακουμπά το κορμί του στην καρέκλα και τα δάχτυλα ψαχουλεύουν τον κρυμμένο διακόπτη του υπολογιστή κάτω απ’ το γραφείο.
Τα μάτια διαβάζουν emails χωρίς ενδιαφέρον και στο χέρι του κρατά αδιάφορα το ακουστικό με ανούσια τηλέφωνα. Η μέρα κυλά με φυλακισμένα εκατομμύρια στα κελιά του Excel, που στα μάτια του φαντάζουν ως μία σειρά τυχαίων αριθμών.
Τα μάτια ανιχνεύουν κίνηση, κάποιοι φεύγουν. Τα χέρια κλείνουν τον διακόπτη, συμμαζεύουν το γραφείο, φοράνε το σακάκι και τα πόδια αναλαμβάνουν την επιστροφή -ακριβώς την ίδια διαδρομή, από την αντίστροφη.
Στο σπίτι τα μάτια πέφτουν πάνω στο ψυγείο σε μια λίστα με ψώνια, τα χέρια την παίρνουν μαζί τους στο super market -μαζεύουν τα είδη από τα ράφια και τα τοποθετούν στο καρότσι. Τα πόδια μετακινούνται από τον έναν διάδρομο στον άλλον. Τα χέρια πληρώνουν το λογαριασμό, κρατούν τις τσάντες και τα πόδια μεταφέρουν το βαρύ φορτίο στο σπίτι.
Τα αυτιά αναγνωρίζουν σπιτική μουρμούρα και βουητό με παιδικές φωνές. Τα χέρια ετοιμάζουν φαγητό, πλένουν και κοιμίζουν παιδιά, και μετά τα πόδια τον πάνε στο καναπέ για να ξεκουραστούν ...μέχρι το επόμενο πρωί.
Καμία σκέψη και σήμερα, το μυαλό είναι κενό...
Συμπέρασμα: όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια.
Στη μουσικούλα ακούμε την νέα δουλειά του Micah P Hinson που ηχογραφεί με τους Pioneer Saboteurs το She's Building Castles In Her Heart. Εξαιρετικό για τις μικρές ώρες ειδικά πριν το ξημέρωμα. Καλή σας ακρόαση!!!
