Βασανισμένο Σιροπιαστό

Ένοιωσε αποφασισμένος. Τράβηξε μια νοητή γραμμή με το βλέμμα και βύθισε το μαχαίρι. Η ατσαλένια λεπίδα αναστέναξε από ικανοποίηση επιτελώντας με επιτυχία το σκοπό της.

Η τομή έγινε στο πάγκο της κουζίνας, ένα δροσερό βράδυ του Ιούλη, που η γειτόνισσα έπαιζε σπαρακτικά στο πιάνο της (Radiohead;), τα σκυλιά αλυχτούσαν και το φεγγάρι ήταν γεμάτο… (λέμε τώρα!)

Οι μύκητες των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων των γλυκεριδίων ταράχτηκαν. Οι διπλοί δεσμοί υδρογόνου μεταξύ των ατόμων του άνθρακα κινδύνευσαν να σπάσουν ενώ ταυτόχρονα οι αλδεϋδες και οι κετόνες ούρλιαζαν. Η ισομέρεια των καρβονύλιων ομάδων προς στιγμή κλονίστηκε …πριν το βούτυρο χωριστεί στα δύο.

Επόμενος στόχος ήταν η εκτέλεση του σιροπιού. Απέκοψε βίαια τα ¾ του κιλού σουκρόζης (ζάχαρης), τα έχωσε με μια σε ένα βαθύ δοχείο και με 5 ποτήρια νερό αποπειράθηκε να πνίξει τους υδατάνθρακες. Για να επιμηκύνει την αγωνία τους, πέταξε από πάνω δύο ολόκληρες κουταλιές της σούπας σκόνη κιννάμωμου (κανέλας). Αμέσως οι φαινόλες της κανέλας απελευθερώθηκαν και επιδόθηκαν σε ένα ξέφρενο κυνηγητό της γλυκόζης και των υδατανθράκων, με στόχο την εφαρμογή της αντιοξειδωτικής τους δράσης. Οι τελευταίοι νόμισαν πάνω στη σύγχυση πως συνάντησαν κάτι αφροδισιακό και πριν προλάβουν όλοι να καταλάβουν ότι η ζέστη που ένοιωθαν δεν ήταν από την έξαψη αλλά από τη φωτιά που τους έβαλε ο εκτελεστής, τους χτύπησε κατακέφαλα και με δύναμη με μια κουτάλα που προσπαθούσε βίαια να τους δέσει (άμα δε δέσει το σιρόπι έχουμε πρόβλημα!)

Για να ικανοποιήσει το πάθος του, έβρασε με μίσος αρκετές φορές το μίγμα, τόσο που δεν μπορούσε άλλο να ελέγξει τις τραυματικές καφέ φυσαλίδες -μάλλον υπολείμματα κανέλας- που διαρκώς φούσκωναν και έσκαζαν σαν εκρηκτικά, καίγοντάς του τα χέρια και βρομίζοντας τα πλακάκια.

Τα τεμαχισμένα 250 γρ. βουτύρου γάλακτος -τα γεμάτα όχι και τόσο με κορεσμένα λίπη- τα πέταξε σε ένα άλλο δοχείο, παρέα με 1/4 του κιλού ζάχαρη. Μετά τσάκισε 8 ολόκληρα αυγά χτυπώντας τα με μανία μεταξύ τους, για να ξεχυθούν ελεύθερα 1.720 ml χοληστερίνης πιασμένες χέρι-χέρι με μερικές πρωτεΐνες και αμινοξέα. Τότε ασβέστιο, φώσφορος, σίδηρος, νιασίνη, βιοτίνη, νάτριο, σελήνιο, ιώδιο, κάποια οξέα -χαμογέλασε σαδιστικά αναγνωρίζοντας το παντοθενικό και το φολικό- και η η παρέα των βιταμινών της οικογένειας Β άρχισαν να χορεύουν τρελά ...αλλά ο χορός τους έμελλε αργότερα να γίνει ξέφρενος, όταν βύθισε μέσα τους τις λεπίδες του μίξερ.

Για να φουσκώσει ασφυκτικά την δημιουργία του, έριξε 2 κουταλάκια διογκωτικού υλικού baking powder. Το διττανθρακικό νάτριο έψαξε απελπισμένα να βρει όξινο περιβάλλον και όταν το ανακάλυψε άρχισε να απελευθερώνει με μανία όσο διοξείδιο του άνθρακα είχε στις ενώσεις του κάνοντας το μίγμα να φουσκώνει...

Έσκυψε από πάνω με τέτοιο ύφος που το ίδιο το μίγμα ανατρίχιασε, έκλεισε τα μάτια και σαν τον διαβολικό Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ (από "Το Άρωμα" ντε!) κατέγραψε όλες τις μυρωδιές του. Έχουν δίκαιο όταν λένε πως η μυρωδιά είναι κάτι που κανένας άνθρωπος -όσο σκοτεινός και να είναι- δεν μπορεί να της αντισταθεί. Κάτι έλλειπε... και τότε ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που χαμογέλασε. Άνοιξε 5 βανίλιες, μια-μια, προσεκτικά. Έβγαζε το καπάκι, το έφερνε στη μύτη του και με μια τελετουργική κίνηση -που θύμιζε τη τελευταία χούφτα χώμα στο νεκρό- τη σκόρπιζε πάνω στο δημιούργημά του.

Το σκοτεινό βλέμμα επέστρεψε πολύ γρήγορα στο πρόσωπό του μαζί με την εκδίκηση να σιγοβράζει. Με 1/2 κιλό σιμιγδάλι ψιλό, έθαψε κυριολεκτικά το αριστούργημά του. Η γλουτένη έψαξε απεγνωσμένα να βρει τους χαλαρούς δεσμούς της ζύμης για να τους δέσει, να τους κάνει πιο γευστικούς και πιο ελαστικούς, συνεπώς και πιο ανθεκτικούς στα βασανιστήρια που ήθελε να τους υποβάλει.

Κράτησε σαν τελευταία πινελιά της μανιακής δημιουργίας του, την ιδέα να μεθύσει τη ζύμη με 2 ποτηράκια του κρασιού κονιάκ. Σχεδόν 40% αλκοολικούς βαθμούς σκέφτηκε και από το λαρύγγι του ξεχύθηκαν μουγκρητά ικανοποίησης!

Το μίξερ ήταν ήδη στην πρίζα και οι λεπίδες του πετσόκοβαν κάθε πρωτεΐνη, κάθε υδατάνθρακα, κάθε μόριο της ζύμης, δημιουργώντας διαρκώς νέες ενώσεις. Το τι έγινε δεν περιγράφεται με λόγια, μόνο με πολύπλοκους χημικούς τύπους:

NaHCO3 + H+ → Na++CO2+H2O
ή
8NaHCO3 + 3Ca(H2PO4)2 → Ca3(PO4)2 + 4Na2HPO4 + 8H2O + 8CO2

Η αποκορύφωση ήρθε όταν άδειασε το μίγμα σε ένα πυρέξ και το έβαλε στον ξαναμμένο με 165 βαθμούς φούρνο για να το κάψει.

Η συνταγή με τα μυστικά της βρίσκεται εδώ. Εγώ το συνόδευσα με παγωτό καϊμάκι και ...πολλά λάθη!


Στο podcast ακούμε τον Michael Jackson, τον βασιλιά της ποπ, τον Peter Pan που βρίσκεται εκεί που ήθελε πάντα, στη Χώρα του Ποτέ. Αγούγεται το Liberian Girl, ένα όμορφο τραγούδι για την φίλη του Elizabeth Taylor. Πριν όμως σε μια μίξη, ακούγονται τα γλυκά και υπέροχα λόγια του από την αρχή του I Just Can't Stop Loving You -λόγια που θα ήθελε να πει ο καθένας μας- και στη συνέχεια η ανάσα και η καρδιά του -που πλέον δεν χτυπά- από το Smooth Criminal. Και κάνοντας αυτή τη μικρή μίξη, δάκρυσα για τον άνθρωπο που πέθανε, για τους φίλους που έχασα, που έχω, που ακόμα δεν γνώρισα, για τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και μου χαρίζουν τα συναισθήματά τους και για αυτό το απίστευτο καλοκαίρι του 2009.