Η Κασετίνα

«Με τρώει η μύτη μου» είπε το μολύβι με τα αυτοκινητάκια και η ροζ ξύστρα έτρεξε αμέσως και του την έξυσε.
«Σου έκανα μια μυτούλα, σκέτη μούρλια, σχεδόν …Γαλλική!», είπε η ξύστρα με ικανοποίηση και συμπλήρωσε ναζιάρικα «πρόσεξε μόνο μην τσιμπήσεις κανένα μας!»

Από το πρωί η κασετίνα με το γλυκό αρκουδάκι Winnie, τους είχε ανακοινώσει πως οι διακοπές τους έλαβαν τέλος! Θα έπρεπε να ξεσκονιστούν, να καθαριστούν και γενικά, να περιποιηθεί ανάλογα ο κάθε ένας τον εαυτό του, γιατί από την επόμενη μέρα θα πήγαιναν σχολείο. Τώρα, αφού έκανε πρώτα μια γενική καθαριότητα στις δυο εσωτερικές της θήκες, ελέγχει τα φερμουάρ και τα λάστιχα που θα συγκρατήσουν τους πολύχρωμους μαρκαδόρους και ξυλομπογιές. Πρέπει να είναι προσεκτική. Δεν υπάρχουν περιθώρια για απροσεξίες και ατυχήματα!

Λίγο πιο δίπλα οι μαρκοδόροι έκαναν φασαρία στη προσπάθειά τους να βρει ο κάθε ένας το λευκό καπάκι του. Κάποιοι έφτασαν σε ακρότητες, γιατί κάποια καπάκια ήταν πατημένα και κάποια άλλα δαγκωμένα! Σε μια έντονη διαφωνία, ο χάρακας για να τους χωρίσει μπήκε ανάμεσά τους και το μολύβι πρόλαβε να τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή πριν πιαστούν από τις έγχρωμες μύτες τους!

Η γόμα, πρώτα έσβησε από το εβδομαδιαίο πρόγραμμα τις ώρες της προηγούμενης χρονιάς. Στη συνέχεια, έπαιρνε φόρα και σαν οδηγός μονοθέσιου αγωνιστικού, φρέναρε χαριτωμένα πάνω στο μπλοκάκι σημειώσεων, σε μια τελευταία προσπάθεια να απαλλάξει τα λάστιχά της από την μουντζούρα, εξ’ αιτίας των περσινών σβησιμάτων.

Την πιο πολύ δουλειά την είχε η ξύστρα. Όλο της το απόγευμα ήταν κλεισμένο σε ραντεβού με τις πολύχρωμες ξυλομπογιές για περιποίηση μύτης.

Το ψαλιδάκι ήταν το πιο καθαρό! Γυάλιζε από τη χαρά του. Το μόνο που έκανε ήταν να κόψει κάποιες κλοστίστες της κασετίνας που πετούσαν αδιάκριτα και ένα φύλο από το μπλοκάκι σημειώσεων που είχε λερωθεί ανεπανόρθωτα από τα τεστ χρήσης και χρώματος των μαρκαδόρων, των ξηλομπογιών, των μολυβιών και των μπλε και κόκκινων στυλό.

Αφού όλοι τακτοποιήθηκαν στις θήκες τους φορώντας τα λαστιχάκια ασφαλείας, η κασετίνα έκανε την τελευταία επιθεώρηση. Το μολύβι και πολλά καπάκια ήταν δαγκωμένα. Καμιά ξηλομπογιά δεν είχε το ίδιο ύψος με τις άλλες και πόσο μάλλον με το μολύβι νάνος! Η γόμα ήταν μισή και η ξύστρα με σπασμένες γωνίες. «Σαν λεγεωνάριοι μετά τη μάχη και τη χαρά από το πλιάτσικο της πόλης» σκέφτηκε, «όμως καθαροί και περιποιημένοι!» πρόσθεσε με καμάρι. Μόνο το μηχανικό μολύβι στεκόταν στο ύψος του!

Τράβηξε και έκλεισε με μια χορευτική και θεατρική κίνηση το φερμουάρ σκεπτόμενη:

«Δόξα το Θεό που υπάρχει οικονομικό πρόβλημα και θα βγάλουμε και αυτή τη χρονιά, διαφορετικά μας βλέπω να κάναμε παρέα με τις παλιές εφημερίδες και περιοδικά στην ανακύκλωση!»

ΥΓ. Έντονες φήμες αργά το απόγευμα κυκλοφόρησαν και δημιούργησαν πανικό στη παρέα της κασετίνας, για τη κάλυψη μιας ελεύθερης θήκης. Το μηχανικό μολύβι που είναι ο σοβαρότερος της παρέας, είχε τη πληροφορία πως τον νέο ένοικο τον λένε Διαβήτη και η αγαπημένη του ασχολία είναι να γυρίζει γύρω-γύρω!

To PODCAST δεν μπορεί να παίζει κάτι άλλο, παρά το Another Brick in the Wall, Pt. 2 των Pink Floyd. Ελπίζω οι νέες γενιές να μην είναι μερικά ακόμα τούβλα σφηνωμένα στο τοίχο! Εξαιρετικά αφιερωμένο στο tzonako γιατί κάτι μου λέει πως έχει σκάσει χαμόγελο! Καλή ακρόαση!!!