tag:blogger.com,1999:blog-61928224924560773932024-03-22T19:33:38.172+02:00Radio MarconiRa Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.comBlogger157125tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-69242587959599598842012-06-02T11:44:00.000+03:002012-07-04T21:46:22.608+03:00Το τηλέφωνο ΙΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-f6lumPK67Tw/T8kEvyhxF1I/AAAAAAAADkY/dK-k7zcxjt0/s1600/phone.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-f6lumPK67Tw/T8kEvyhxF1I/AAAAAAAADkY/dK-k7zcxjt0/s1600/phone.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<i>Συνήθως στις ιστορίες μου δεν υπάρχει τέλος ή μάλλον στο τέλος υπάρχει η "ανατροπή", αφήνοντας έτσι μια απροσδιόριστη και γλυκόπικρη αίσθηση. Διαβάζοντας ξανά τα σχόλια στο <a href="http://kollase.blogspot.gr/2010/06/blog-post.html" target="_blank">"Τηλέφωνο"</a>, αναφέρθηκε κάπου η πενταετία, και επειδή πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που αγόρασε ο ήρωας το τηλέφωνο, σκέφτηκα να δώσω με μια συνέχεια το τέλος. Αλλά τελικά υπάρχει κανείς που μπορεί να σου εγγυηθεί πως υπάρχει τέλος; </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο επίμονος ήχος του κινητού -που θύμιζε πεινασμένο κουνούπι να κόβει βόλτες στα σκοτάδια πάνω απ' το κεφάλι σου-, τού υπενθύμιζε πως ήταν ώρα να εγκαταλείψει το κρεβάτι. Όχι πως αν καθυστερούσε λίγο παραπάνω μπερδεμένος στα σεντόνια, με το ένα μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια και το άλλο αγκαλιά, το κρεβάτι θα είχε τον τρόπο να τον ξεφορτωθεί, αλλά τον περίμενε και ένα γραφείο που του έδινε την δυνατότητα να συντηρεί μια άνετη ζωή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άπλωσε το χέρι και απενεργοποίησε το ξυπνητήρι πατώντας απεγνωσμένα στην τύχη πλήκτρα, εστίασε για λίγο νωχελικά το βλέμμα στις κουκκίδες σκόνης που σαν σε σκηνή αποκάλυψης αιωρούνταν εγκλωβισμένες σε μια ακτίνα ήλιου που είχε τρυπώσει απ΄το παραθυρόφυλλο και μπήκε στο μπάνιο. Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη, ξύρισε το πρόσωπό του -που της Δευτέρας τα πρωινά έμοιαζε με ναυαγού- και απόλαυσε το τζελ ξυρίσματος με βάση τα βότανα, δροσερό να ανακουφίζει την ερεθισμένη του επιδερμίδα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συνδύασε ένα ανοιχτόχρωμο φινετσάτο κοστούμι με μια μπορντό ανάγλυφη με σχέδια γραβάτα, φόρεσε τα αγαπημένα του χειροποίητα δερμάτινα παπούτσια και με τον παραγεμισμένο χαρτοφύλακα ανά χείρας πήρε το δρόμο για το γραφείο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το διάλειμμα τον βρήκε απρόσμενα με ευχάριστη διάθεση να απολαμβάνει έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι σε δροσερό κήπο παρακείμενου καφέ. Ανταπέδωσε στο χαμόγελο της νόστιμης σερβιτόρας, χάζεψε λίγο το ζευγάρι στο δίπλα τραπέζι που ζούσε στο δικό του ροζ σύννεφο, μύρισε το πρώτο άρωμα των ανοιξιάτικων λουλουδιών απ' το μικρό παρτέρι, αγνόησε το πνιχτό βουητό της πόλης και αφέθηκε στην γαλήνη της στιγμής... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και μέχρι εκείνη την στιγμή, η ύπαρξή της ήταν απούσα από τις σκέψεις του -λες και κάποιος χειρούργος πραγματοποίησε επέμβαση στο κεφάλι του, εντόπισε τον όγκο δεδομένων της και τον αφαίρεσε. Ναι, πέρασαν πέντε χρόνια σιωπής, πέντε χρόνια προσμονής. Πέντε δωδεκάποντα καρφιά στο πληγωμένο του κορμί, που τον κρατούσαν καθηλωμένο στο σταυρό μιας εμμονής, ξεδιψώντας γευόμενος τη πικρία με ένα σφουγγάρι βουτηγμένο σε ψέμματα και υποσχέσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Πλήρωσε το λογαριασμό, διέσχισε τον μικρό κήπο και αναμείχθηκε με το πλήθος που γέμιζε τα πεζοδρόμια. Και δεν είχε το τηλέφωνο μαζί του... <br />
<br />
Η εμμονή, κρυμμένη καλά στη σκιά της καλής του διάθεσης, παραφύλαγε να πάρει την εκδίκησή της, ενώ το ξεχασμένο κινητό στο σπίτι κτυπούσε ξανά και ξανά... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtzOjg6IjE4MTg0MzUxIjtzOjQ6ImNvZGUiO3M6MTI6IjE4MTg0MzUxLWM1NSI7czo2OiJ1c2VySWQiO3M6NzoiMTc2NTI3OCI7czoxMjoiZXh0ZXJuYWxDYWxsIjtpOjE7czo0OiJ0aW1lIjtpOjEzMzg4MjUyNjU7fQ==&autoplay=default" name="movie">
<param name="allowFullScreen" value="true">
<param name="allowscriptaccess" value="always">
<param name="wmode" value="transparent">
<embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtzOjg6IjE4MTg0MzUxIjtzOjQ6ImNvZGUiO3M6MTI6IjE4MTg0MzUxLWM1NSI7czo2OiJ1c2VySWQiO3M6NzoiMTc2NTI3OCI7czoxMjoiZXh0ZXJuYWxDYWxsIjtpOjE7czo0OiJ0aW1lIjtpOjEzMzg4MjUyNjU7fQ== autoplay=default" width="335" height="28"></embed></object><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στη μουσικούλα ακούμε τους <i>Cure </i>και το <i>Boys Don't Cry</i> ...σταθερή αξία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ΥΓ. <a href="http://natalia-mk.blogspot.gr/" target="_blank">Natalia</a>, μου έγραφες τότε σε σχόλιο "τρία χρόνια είναι νωρίς, στην πενταετία το ξανασυζητάμε", περίμενες ποτέ να περάσουν τόσα χρόνια; </div>
</div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com66tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-73309481913041131192012-01-29T19:49:00.002+02:002012-05-11T13:28:59.454+03:00Ο Τάσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-4xEmOtQPQyQ/TyWBkP-MicI/AAAAAAAADfI/Uk0WKfMjjLI/s1600/dark_cemetery_Wallpaper_8l44.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-4xEmOtQPQyQ/TyWBkP-MicI/AAAAAAAADfI/Uk0WKfMjjLI/s320/dark_cemetery_Wallpaper_8l44.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">
Άφησα το αυτοκίνητο στην άκρη του χωματόδρομου, ανάμεσα σε μαργαρίτες και φρέσκες παπαρούνες της Άνοιξης. Βρίσκομαι στην πάνω δεξιά γωνία της κλειστής μαντρόχτιστης έκτασης, ακριβώς εκεί όπου ο χρόνος και η φύση την άγγιξαν -πεσμένες πέτρες, χώματα και ένα υποτυπώδες πέρασμα. Πέρασα προσεχτικά από μέσα και βρέθηκα στο εσωτερικό της. </div>
<div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">
Σκοτάδι. </div>
<div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Κατευθύνθηκα στα τυφλά προς τον προορισμό μου. Τα χαλίκια έτριξαν κάτω απ’ το βάρος μου... </span><b><a href="http://skotino-domatio.blogspot.com/2012/01/blog-post.html" style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;" target="_blank"><Η συνέχεια στο σκοτεινό δωμάτιο></a></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtzOjg6IjE2NjczMjcyIjtzOjQ6ImNvZGUiO3M6MTI6IjE2NjczMjcyLWE4MSI7czo2OiJ1c2VySWQiO3M6NzoiMTc2NTI3OCI7czoxMjoiZXh0ZXJuYWxDYWxsIjtpOjE7czo0OiJ0aW1lIjtpOjEzMjc4NTg2NjU7fQ=&autoplay=default" name="movie">
<param name="allowFullScreen" value="true">
<param name="allowscriptaccess" value="always">
<param name="wmode" value="transparent">
<embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtzOjg6IjE2NjczMjcyIjtzOjQ6ImNvZGUiO3M6MTI6IjE2NjczMjcyLWE4MSI7czo2OiJ1c2VySWQiO3M6NzoiMTc2NTI3OCI7czoxMjoiZXh0ZXJuYWxDYWxsIjtpOjE7czo0OiJ0aW1lIjtpOjEzMjc4NTg2NjU7fQ=&autoplay=default" width="335" height="28"></embed></object>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Στη μουσικούλα ακούμε το <i>Lullaby </i>από τους <i>Cure</i>, παλιό και αγαπημένο. Καλή σας ακρόαση!!!<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">PS. Η εικόνα είναι από <a href="http://www.scenicreflections.com/download/236578/dark_cemetery_Wallpaper/" target="_blank">εδώ</a>.</span></div>
</div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-58884561578642632272011-12-10T11:59:00.001+02:002011-12-12T22:43:40.390+02:00Merry Christmas Baby<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-dDdxmBimsuo/TuMuVmsMj6I/AAAAAAAADeg/ybNvLOYaMzM/s1600/PC100060_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="211" src="http://3.bp.blogspot.com/-dDdxmBimsuo/TuMuVmsMj6I/AAAAAAAADeg/ybNvLOYaMzM/s320/PC100060_1.jpg" width="320" /></a><br />
Ο Δεκέμβρης έχει ήδη αρχίσει να χάνει τις μέρες του. Φορώντας ένα κομψό βραδινό σύνολο να αναδεικνύει την προσωπικότητά του -σαν να βγήκε από περιοδικό μόδας- ετοιμάζεται να υποδεχτεί τις μέρες των Χριστουγέννων. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκείνη, </div>
<div style="text-align: justify;">
κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ της. Δεν έχανε την ευκαιρία να απολαμβάνει το τσάι της σε αυτούς τους αναπαυτικούς βαθύ μπλε καναπέδες, χαζεύοντας περιοδικά ή επιτρέποντας στον εαυτό της να κάνει όνειρα μαζί του για τις μέρες που θα έρθουν ή δεν θα έρθουν... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πλησίασε την κούπα με το τσάι στο πρόσωπό της και άφησε τη ζέστη που ανέδυε, διαποτισμένη με το φίνο και λεπτό άρωμα πορτοκαλιού να χαϊδέψει την επιδερμίδα της. Πάντα συνόδευε το μαύρο τσάι της με φρέσκο γάλα, και σχεδόν πάντα -όταν το απολάμβανε εκτός σπιτιού- ξεχνούσαν να της το σερβίρουν και ζητούσε πάλι ευγενικά το "φρέσκο γάλα" λες και η λέξη φρέσκο ακύρωνε ολόκληρη την πρόταση που την περιείχε. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Εκείνος, </div>
<div style="text-align: justify;">
είχε κληρονομήσει μια παλιά γραφομηχανή Remington που με αυτήν ο πατέρας του είχε γράψει ένα από τα ωραιότερα best seller των τελευταίων δέκα χρόνων. Δεν ήθελε να την αποχωριστεί και δεν έχανε ευκαιρία να την χρησιμοποιεί. Υπήρχαν στιγμές που το μόνο που έσπαζε την ησυχία τού σπιτιού ήταν το νταπ-νταπ των μεταλλικών στοιχείων που χτυπούσαν με δύναμη τον κύλινδρο, και που μέσω της μελανοταινίας άφηναν ευδιάκριτα το ίχνος τους πάνω στο λευκό φύλο χαρτιού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Του άρεσε να της γράφει και να της αφήνει σύντομα μηνύματα ανάμεσα σε σελίδες βιβλίων ή περιοδικών, σε λογαριασμούς που θα έπρεπε να πληρωθούν, στο μικρό τσεπάκι της τσάντα της για τα τσιγάρα, κάτω απ΄ το μπουκαλάκι με άρωμά της και όπου αλλού μπορούσε να φανταστεί -ακόμα και στο πρώτο συρτάρι της ντουλάπας της, ανάμεσα στα ακριβά της εσώρουχα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκείνη, </div>
<div style="text-align: justify;">
έπιασε και ξεδίπλωσε το τελευταίο του μήνυμα που ανακάλυψε: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: #eeeeee; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">
Baby,<br />
<br />
κατά κάποιο τρόπο με έχεις παντρευτεί. Όχι όπως πραγματικά θα ήθελες, αλλά όπως όταν έχεις ένα παλιό και ακριβό αυτοκίνητο που θέλεις να το ξεφορτωθείς και δεν βρίσκεται κανείς να το αγοράσει.<br />
<br />
PS. Αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα είμαστε μαζί. Μου λείπεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χαμογέλασε και προχώρησε στην επόμενη σελίδα, στο μεγάλο αφιέρωμα της έκδοσης: <i>"Αναζητώντας το τέλειο νυφικό - Χειμώνας 2011"</i>. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtzOjg6IjE2MzQ5MTI0IjtzOjQ6ImNvZGUiO3M6MTI6IjE2MzQ5MTI0LTViZiI7czo2OiJ1c2VySWQiO3M6NzoiMTc2NTI3OCI7czoxMjoiZXh0ZXJuYWxDYWxsIjtpOjE7czo0OiJ0aW1lIjtpOjEzMjM1MDk2NzE7fQ=&autoplay=default" name="movie">
<param name="allowFullScreen" value="true">
<param name="allowscriptaccess" value="always">
<param name="wmode" value="transparent">
<embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtzOjg6IjE2MzQ5MTI0IjtzOjQ6ImNvZGUiO3M6MTI6IjE2MzQ5MTI0LTViZiI7czo2OiJ1c2VySWQiO3M6NzoiMTc2NTI3OCI7czoxMjoiZXh0ZXJuYWxDYWxsIjtpOjE7czo0OiJ0aW1lIjtpOjEzMjM1MDk2NzE7fQ=&autoplay=default" width="335" height="28"></embed></object>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
Στη μουσικούλα ακούμε τον <i>B.B. King</i> να μας ερμηνεύει μοναδικά το <i>Merry Christmas Baby</i>, ενώ σκέφτομαι πως κοντεύει ένας χρόνος που έχω να γράψω εδώ, όχι πως έχω κάτι να πω.... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας! :)</b></div>
</div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-83604613815622540092011-01-11T21:25:00.001+02:002011-01-11T21:31:33.605+02:00Εστιατόριο Ειδήσεων<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimhdiKcy2WYsrDPoETIvjng7KqCv6R5XdsXE8oMXSkQzreh2JrMCGaaPDeWsa07j9ODg5lh8dZNytOpbA1Rv8t2UolTJDOpAcsakGTeWkYVGCVAWYXUUmCeHnGAF-14gND2JkVW98RTFI/s1600/Plates2.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 244px; height: 170px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimhdiKcy2WYsrDPoETIvjng7KqCv6R5XdsXE8oMXSkQzreh2JrMCGaaPDeWsa07j9ODg5lh8dZNytOpbA1Rv8t2UolTJDOpAcsakGTeWkYVGCVAWYXUUmCeHnGAF-14gND2JkVW98RTFI/s320/Plates2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5560987516274379106" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Το ραντεβού μας επιβεβαιώθηκε αργά το μεσημέρι, οπότε λίγο μετά τις εννέα το βράδυ καθόμασταν αντικριστά, στις αναπαυτικές πολυθρόνες ενός τραπεζιού για τέσσερα άτομα στο Εστιατόριο Ειδήσεων.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br /><div style="text-align: justify;">«Καλησπέρα» μας καλωσόρισε ευγενικά ο νεαρός σερβιτόρος, «θα θέλατε να σας φέρω κάτι να πιείτε?»<br /><br />«Σήμερα η αγορά περίμενε μια <span style="font-style: italic;">Αισιόδοξη Είδηση</span> και εμείς πλασάραμε μια <span style="font-style: italic;">Συγκλονιστική</span>» είπα φουσκωμένος από ικανοποίηση, «έτσι είπαμε να το γιορτάσουμε, έχετε κάτι να μας προτείνεται για την ειδική αυτή περίσταση?»<br /></div><br />«Θα σας πρότεινα <span style="font-style: italic;">Έκτακτες Ειδήσεις</span> του ’95 δικής μας παραγωγής» και μου άρεσε πολύ που τόλμησε να το προτείνει, αφού έτσι θα μας έδινε κάποια στοιχεία για τη γνώση και το ενδιαφέρον που έχει επιδείξει στη <span style="font-style: italic;">συλλογή ειδήσεων</span> ο υπεύθυνος του εστιατορίου, και συνέχισε...<br /><br />«Αν προτιμάτε κάτι πιο ελαφρύ, μπορείτε να απολαύσετε τις <span style="font-style: italic;">Ειδήσεις Που Πέρασαν Στα Ψιλά</span> του ’98. Για κάτι πιο φρουτώδες και με αρκετή οξύτητα υπάρχουν οι <span style="font-style: italic;">Ανυπόστατες Ειδήσεις </span>του 2010 και μην σας ξεγελά η χρονιά, διατηρούμε την ίδια ποιότητα δεκαετίες τώρα» συμπλήρωσε με νόημα. «Βέβαια υπάρχουν οι <span style="font-style: italic;">Πρώτες </span>και οι <span style="font-style: italic;">Τελευταίες </span><span style="font-style: italic;">Ειδήσεις</span> των δέκα προηγούμενων χρόνων που σερβίρονται μόνο σε κολονάτο ποτήρι με αρκετό όγκο “καμπάνας” και χείλη που κλείνουν προς τα μέσα. Αν πάλι θέλετε να εντυπωσιάσετε την συνοδό σας, οι <span style="font-style: italic;">Φιμωμένες Ειδήσεις</span> των Συνταγματαρχών του ’70 είναι ότι καλύτερο!». Μετά με κοίταξε ...ίσως και να διέκρινα ένα ίχνος πονηρού μειδιάματος στα χείλη του.<br /><br />Τελικά επιλέξαμε ένα εμφιαλωμένο μπουκάλι <span style="font-style: italic;">Αποκλειστικών Ειδήσεων</span> του ΄74 σωστά αποθηκευμένο στα υπόγεια αρχεία, στα δροσερά κελάρια του εστιατορίου. Ιούλιος του ΄74, δεν υπάρχουν <span style="font-style: italic;">Σπουδαίες Ειδήσεις</span> παρά μόνο Σπουδαίες Φιάλες Ειδήσεων σκέφτηκα και στο μυαλό μου ήρθε ο τίτλος "Το παρασκήνιο της επιστροφής της δημοκρατίας στην Ελλάδα", μια πολύ καλή χρονιά ως και εξαιρετική ...για την μεταπολίτευση!<br /><br />Συνοδεύσαμε το ποτό μας με δροσερές <span style="font-style: italic;">Απρόσμενες Ειδήσεις</span>, ενώ δεν καταφέραμε να αντισταθούμε σε μερικές <span style="font-style: italic;">Κατασκευασμένες</span> και <span style="font-style: italic;">Πιπεράτες Ειδήσεις</span>. Στο δε τραπέζι στρογγυλοκάθησε μια μεγάλη πιατέλα, με ανάμεικτη σαλάτα από <span style="font-style: italic;">Παράξενες</span> και <span style="font-style: italic;">Περίεργες Ειδήσεις</span> ραντισμένες με <span style="font-style: italic;">Ειδήσεις απ’ τα Παλιά</span>. Τέλος στα ορεκτικά προστέθηκε και ένα πιάτο <span style="font-style: italic;">Κομμένων Ειδήσεων</span> για ντιπ με <span style="font-style: italic;">Πνιγμένες</span> και <span style="font-style: italic;">Γλυκές Ειδήσεις</span> σε μικρό σκεύος.<br /><br />Ο σερβιτόρος πήρε την υπόλοιπη παραγγελία, έφυγε και μας άφησε μόνους.<br /><br />Αχ αυτή η Καθημερινή! Ήταν μια ωραιότατη και αξιαγάπητη νεαρά, που τα τελευταία 5 χρόνια εργαζόταν μαζί μας με ειδίκευση στις <span style="font-style: italic;">Έγκυρες Ειδήσεις</span>. Το πραγματικό της όμως ταλέντο ήταν να φέρνει στο φως <span style="font-style: italic;">Θαμμένες Ειδήσεις</span> όπως και το να αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο των <span style="font-style: italic;">Μεταμφιεσμένων Ειδήσεων</span>. Ήταν πραγματικά μια <span style="font-style: italic;">μαία ειδήσεων</span>. Ανταλλάξαμε και σχολιάσαμε <span style="font-style: italic;">Ειδήσεις Που Κυκλοφορούν Στα Δημοσιογραφικά Πηγαδάκια</span>, <span style="font-style: italic;">Ειδήσεις Που Κάνουν Τον Γύρο Του Κόσμου</span> και γελάσαμε με την ψυχή μας με κάποιες <span style="font-style: italic;">Γελοίες</span> και <span style="font-style: italic;">Χαζές Ειδήσεις</span>.<br /><br />Δεν άργησαν να μας <span style="font-style: italic;">σερβίρουν τις ειδήσεις</span> που παραγγείλαμε και που βαλθήκαμε να τις απολαύσουμε τσουγκρίζοντας κάθε τόσο τα ποτήρια μας. Τα κυρίως πιάτα ήταν πραγματικά υπέροχα. <span style="font-style: italic;">Ειδήσεις Σοκ</span> με γέμιση <span style="font-style: italic;">Θαμμένων Ειδήσεων</span> τουλάχιστον έξη μηνών, γαρνιρισμένες με <span style="font-style: italic;">Καλές</span> και <span style="font-style: italic;">Χθεσινές Ειδήσεις</span>. Για το τέλος αφήσαμε να απολαύσουμε ένα πιάτο <span style="font-style: italic;">Ευχάριστων</span>, <span style="font-style: italic;">Χαρούμενων</span> και <span style="font-style: italic;">Αισιόδοξων Ειδήσεων</span>.<br /><br />Ο φελλός της σαμπάνιας ταξίδεψε μέχρι το ταβάνι μεταφέροντας την <span style="font-style: italic;">απρόσμενη είδηση</span> της <span style="font-style: italic;">επιβράβευσης</span> που <span style="font-style: italic;">έσκισε την ατμόσφαιρα</span>, <span style="font-style: italic;">έπεσε σαν κεραυνός</span> και <span style="font-style: italic;">έσκασε σαν βόμβα</span> χωρίς να <span style="font-style: italic;">ανάψει φωτιές</span>: «<span style="font-style: italic;">Αν αληθεύει η είδηση</span>, τότε συγχαρητήρια! Είστε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ομίλου μας» της ανακοίνωσα.<br /><br />Η είδηση την <span style="font-style: italic;">συγκλόνισε</span>, την <span style="font-style: italic;">άφησε άφωνη</span> και <span style="font-style: italic;">κανείς δεν βρέθηκε να την </span><span style="font-style: italic;">διαψεύσει</span>! Με αγκάλιασε σφιχτά και μου έδωσε ένα σβουριχτό φιλί στο στόμα ...ευτυχώς που δεν μας πήραν είδηση.<br /><br /><br /><object width="335" height="28"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEzNzQ5NjYyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTM3NDk2NjItZWFlIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjk0NzY4MTQ3O30=&autoplay=default" name="movie"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="wmode" value="transparent"><embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEzNzQ5NjYyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTM3NDk2NjItZWFlIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjk0NzY4MTQ3O30=&autoplay=default" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Στην μουσικούλα ακούμε το Elephants από τους Karl Denson Feat. Fred Wesley & Roy Hargro. Συνίσταται στη διαπασών λίγο πριν την βραδινή έξοδο! Καλή μας όρεξη ....εεεεεε ακρόαση!!!<br /><br /><span style="font-size:85%;">ΥΓ1. Ήταν ένα παιγνίδι με επίθετα και χαρακτηριστικά της λέξης 'είδησης' που διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά.<br />ΥΓ2. Πλάκα-πλάκα ένα τέτοιο εστιατόριο καλή ιδέα μου φαίνεται ...λέω να το κατοχυρώσω!<br />ΥΓ3. Χρόνο και όρεξη να είχα και θα σας έφτιαχνα κάτι πιάτα! Ήθελα όμως και το κείμενο να είναι μικρό...<br />ΥΓ4. Η σύνθεση της φωτογραφίας δική μου ιδέα.<br />ΥΓ5. Εύχομαι να μην υπάρξει καμιά διαρροή όσον αφορά την είδηση του φιλιού και το χειρότερο ...να μην επιβεβαιωθεί! (Σε αυτή την περίπτωση θα επικαλεστώ προβοκάτσια)</span><br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com64tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-53924402415455840322010-12-15T08:25:00.006+02:002010-12-15T08:55:46.504+02:00Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB1Z8ftbYkbGTPFT0o1wyxAokqgNr7W8bQmmfhellbf4fhaFwf8hDpAF-ro8W_CVNoK-oRjY3ZkuG71A0rN3q_YX9vNPv-7wnloRmDgr-W4xRjPOOvoUeRJcosCC8F9L44ptC9a9hewQ8/s1600/Merry-Christmas-Mr-Lawrence-876694.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 175px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB1Z8ftbYkbGTPFT0o1wyxAokqgNr7W8bQmmfhellbf4fhaFwf8hDpAF-ro8W_CVNoK-oRjY3ZkuG71A0rN3q_YX9vNPv-7wnloRmDgr-W4xRjPOOvoUeRJcosCC8F9L44ptC9a9hewQ8/s320/Merry-Christmas-Mr-Lawrence-876694.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5547978471770880690" border="0" /></a><br />Δε βιαζόταν.<br /><br />Βάδιζε με μόνη συντροφιά τις σκέψεις του. Η μοναξιά, μέσα απ΄τα μάτια του συναντούσε τις στολισμένες χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και τα πολύχρωμα φωτισμένα σχέδια που γεφύρωναν από ψηλά την μια πλευρά του δρόμου με την άλλη. Το πλήθος, συνωστιζόταν στα πεζοδρόμια κρατώντας με χάρη και σε μεγάλες τσάντες τα δώρα της τελευταίας στιγμής. Η πόλη, άστραφτε μέσα στη βραδινή της τουαλέτα, αναδεικνύοντας μόνο τα σημεία που την κολάκευαν...<br /><br />Ένοιωθε την εορταστική ατμόσφαιρα αφιλόξενη. Ένοιωθε αμέτοχος και δεν ήταν μόνος: Στη γωνία, ο καστανάς σκάλιζε τη φωτιά περιμένοντας την πελατεία του με βλέμμα αδιάφορο. Απέναντι, ο επαίτης πρότεινε το χέρι στους περαστικούς με βλέμμα ικέτη. Πιο κάτω, ένα ακόμη απλωμένο χέρι διεκδικούσε και αυτό τη δική του είσπραξη με βλέμμα χαμένο.<br /><br />Δε βιαζόταν.<br /><br />Κατέβηκε τις σκάλες του υπόγειου σταθμού και κάθισε να παρατηρεί τους συρμούς και τους ανθρώπους που έρχονταν και έφευγαν διαρκώς, μέχρι που ήρθε και η δική του σειρά. Μπήκε στο πρώτο βαγόνι και στριμώχτηκε ανάμεσα σε μια παρέα που με ενθουσιασμό μιλούσαν για τα σχέδια της βραδινής εξόδου. Στον προορισμό του, τον υποδέχθηκε η παγερή νύχτα που τον συνόδευσε μέχρι το φρούριο της μοναξιάς του, το μικρό του διαμέρισμα. Καμιά αγκαλιά δεν τον λαχταρούσε.<br /><br />Το λιγοστό φως έμπαινε από τις ξύλινες γρίλιες και φώτιζε τη λιτή διακόσμηση του χώρου. Πάτησε το play στο κασετόφωνο και το πιάνο απ΄το αγαπημένο του θέμα πλημμύρισε το χώρο. Γέμισε ένα ποτήρι από το ακριβότερο κρασί που κατάφερε να εξασφαλίσει για την αποψινή γιορτινή βραδιά και στάθηκε απέναντι απ΄τον Βρετανό αιχμάλωτο. Σήκωσε το ποτήρι μέχρι το ύψος των ματιών του ...σαν να τον σημάδευε. «Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς», είπε κάνοντας μια πρόποση, ενώ εκείνος τον κοιτούσε σιωπηλός, καρφωμένος στον απέναντι τοίχο. Μετά κοίταξε τη φθαρμένη δερμάτινη ζώνη με τη θήκη στην άλλη άκρη του τραπεζιού. Το βλέμμα του γυάλιζε, βασανιζόταν μέρες τώρα...<br /><br /><br /><object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEzNDM2MjYyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTM0MzYyNjItZGQzIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjkxNzU1MjY0O30=&autoplay=default" name="movie"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="wmode" value="transparent"><embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEzNDM2MjYyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTM0MzYyNjItZGQzIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjkxNzU1MjY0O30=&autoplay=default" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στην μουσικούλα ακούμε τον λευκό δούκα, τον <span style="font-style: italic;">David Bowie</span> και το <span style="font-style: italic;">Forbidden Colours</span> από την ταινία <span style="font-style: italic;">Merry Christmas Mr. Lawrence</span> του <span style="font-style: italic;">Nagisa Oshima</span>. Θυμάστε την απίστευτη σκηνή με τον Βρετανό αιχμάλωτο (<span style="font-style: italic;">David Bowie</span>) θαμμένο σχεδόν ολόκληρο μέσα στην άμμο?<br /><span style="font-size:85%;"><br />PS. Είπα να γράψω κάτι Χριστουγεννιάτικο... Το θέμα είναι το συναίσθημα της μοναξιάς που έρχεται για πολλούς ανθρώπους τις μέρες των εορτών και που σε πολλές περιπτώσεις εξελίσσεται σε κατάθλιψη. Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αμέσως μετά τα Χριστούγεννα οι απόπειρες αυτοκτονίας αυξάνονται κατά 40%, ενώ κάποια άλλη καταδεικνύει ως την πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου την 3η Δευτέρα του Ιανουαρίου. Σκέψεις όπως "είμαι αποφασισμένος να ξεπεράσω τις ανασφάλειές μου", "παίρνω τη ζωή στα χέρια μου", "θα προσαρμοστώ στο νέο τρόπο ζωής μου" επιδρούν ευεργετικά και πολλές φορές με θεαματικά αποτελέσματα.<br /></span><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-27266761132752729512010-10-14T10:57:00.029+03:002010-10-14T21:23:59.486+03:00xxx<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.flickr.com/photos/23865528@N05/4523746195/sizes/m/in/photostream/"><img style="MARGIN: 0pt 0pt 10px 10px; WIDTH: 307px; FLOAT: right; HEIGHT: 320px; CURSOR: pointer" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5527621984856694930" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgphQtHW9-KWkoF_5RA2cjS-XAEe_zMLm3nOYA35xa923DZ2eP1TXFfdNXRh2QAsJJfKOw21UuQ1MnKYIpn4N_-1nkIzxysgsFeM5WJ_4WBzVxfjFp2Iv0RU7mQhd2sFiOHh80mlMflIao/s320/xxx.jpg" /></a><br /><div style="TEXT-ALIGN: justify">Άφησε το αυτοκίνητο στον ιδιωτικό χώρο στάθμευσης και κατευθύνθηκε προς τη είσοδο του ξενοδοχείου. Το εκλεπτυσμένο design στον χώρο υποδοχής επέδρασε ευεργετικά στην συσσωρευμένη ένταση των προηγούμενων δέκα ωρών εργασίας στο γραφείο. Κατευθύνθηκε προς την reception, όπου μια ευχάριστη κοπέλα τον καλωσόρισε ευγενικά.<br /></div><div style="TEXT-ALIGN: justify"><br />Το ξενοδοχείο το είχε αλιεύσει στο internet, ανάμεσα σε μια αρκετά μεγάλη λίστα αποτελεσμάτων με κλειδί αναζήτησης «xxx ξενοδοχεια ημιδιαμονης» και δεν το είχε μετανιώσει.<br /></div><div style="TEXT-ALIGN: justify"><br />Είχε ήδη κάνει κράτηση την «Βασιλική Σουίτα» και έτσι με την σκληρή πλαστική κάρτα-κλειδί και το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης -που τον <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLSKN96HpHEDsS1uf_PxcyvCtmVgiN6guvCLCfDb83bDoMgHvB-60sDUasd5vYZeHYnSR3dUoHbiLabhvjRjUsLWh84d4tRu2bbLPsO7_O6TbKQjwYcK1Zjjg-JikkXrSp69VcGUwtzs/s1600/xxx1.jpg"><img style="MARGIN: 0pt 0pt 10px 10px; WIDTH: 128px; FLOAT: right; HEIGHT: 320px; CURSOR: pointer" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5527618544467506594" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLSKN96HpHEDsS1uf_PxcyvCtmVgiN6guvCLCfDb83bDoMgHvB-60sDUasd5vYZeHYnSR3dUoHbiLabhvjRjUsLWh84d4tRu2bbLPsO7_O6TbKQjwYcK1Zjjg-JikkXrSp69VcGUwtzs/s320/xxx1.jpg" /></a>προμήθευσε η κοπέλα- κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ.<br /><br />Με ένα βαθύ «κλικ» η πόρτα άνοιξε και μπήκε στο δωμάτιο. Η σουίτα ήταν ένας μεγάλος ενιαίος χώρος, σε δύο επίπεδα, με τεράστιους καθρέπτες να καλύπτουν τους τοίχους και μεταξύ άλλων ένα jacuzzi και μια επίπεδη οθόνη 50 ιντσών.<br /><br />Έβγαλε από τον χαρτοφύλακα το laptop και με ένα καλώδιο HDMI το συνέδεσε στη μεγάλη οθόνη. Πάτησε το ΟΝ στο πάνω μέρος του πληκτρολογίου, καταχώρησε τον κωδικό πρόσβασης που του ζητήθηκε και όσο περίμενε να ξεκινήσει το σύστημα εξερεύνησε τον χώρο.<br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Μια σειρήνα ασθενοφόρου άρχισε να ουρλιάζει έξω στη λεωφόρο.</span><br /><br />Τράβηξε πρώτα τις βαριές κουρτίνες και ύστερα πειραματίστηκε με τους δέκα διακόπτες αφής. Ενεργοποίησε κρυφούς και πολύχρωμους φωτιστικούς συνδυασμούς, καταλήγοντας σε ένα κοκτέιλ παγωμένου λευκού αναμειγμένο με μια σταγόνα μπλε, έτσι ώστε το φως που τον τύλιγε τον έκανε να φαντάζει με φωτισμένη κάψουλα αιωρούμενη στο σκοτεινό δωμάτιο. </div><div style="TEXT-ALIGN: justify"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMLttsiu2AHHBspT-x11S3VwxmZSwS7sONnQFwmxSziNypkAktBcAmg4m3b_c-B_2Gb-N7LMUeUVsSbiwjMUg-81Nxq0GyyCZ4jVl2iDJIlsPjFBoJzKpj-qhYVItMKF32TqFIED-fols/s1600/xxx2.jpg"><img style="MARGIN: 0pt 0pt 10px 10px; WIDTH: 128px; FLOAT: right; HEIGHT: 320px; CURSOR: pointer" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5527618636582439730" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMLttsiu2AHHBspT-x11S3VwxmZSwS7sONnQFwmxSziNypkAktBcAmg4m3b_c-B_2Gb-N7LMUeUVsSbiwjMUg-81Nxq0GyyCZ4jVl2iDJIlsPjFBoJzKpj-qhYVItMKF32TqFIED-fols/s320/xxx2.jpg" /></a></div><div style="TEXT-ALIGN: justify">Πλοηγήθηκε στο φάκελο My Videos, επέλεξε το αρχείο με την ονομασία <span style="FONT-STYLE: italic">Baby </span>και πάτησε το play στο μικρό τηλεχειριστήριο του laptop.<br /><br />Πρώτα του χαμογέλασε. Η μορφή της γέμισε τη μεγάλη οθόνη και από τις αντανακλάσεις των καθρεπτών η μορφή της γέμισε ολόκληρο το δωμάτιο. Στη συνέχεια άρχισε να του μιλά χαμηλόφωνα, λόγια αγάπης και αιώνιας πίστης.<br /><br />Σήκωσε τα χέρια ως ικέτης και έκλεισε ανάμεσα στις παλάμες του το πρόσωπό της. Εκατοντάδες χέρια σηκώθηκαν και έκλεισαν στις παλάμες τους εκατοντάδες πρόσωπα. Εκατοντάδες εύθραυστα αγγίγματα σε εκατοντάδες διαφορετικές διαστάσεις εγκλωβισμένες στην σκληρή επιφάνεια του καθρέπτη.<br /><br />Εκείνη, χωρίς βιασύνη αφαίρεσε τα ρούχα της και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Έβαλε τα δάχτυλα στο στόμα και υγρά πλέον τα πέρασε πάνω απ’ τα στήθη της. Έπαιζε με το κορμί της, έκανε αυτό που δεν μπορούσε να της προσφέρει ο ίδιος και το κορμί της, σαν καλοκουρδισμένο όργανο, ανταποκρινόταν απολαυστικά. Έγειρε πίσω το κεφάλι της, έκλεισε νωχελικά τα μάτια, κατέβασε τα χέρια ανάμεσα στους μηρούς και αφέθηκε στην φαντασίωσή της. Και αυτός την ακολουθούσε… </div><div style="TEXT-ALIGN: justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_0TqE_Y2YTedNy34QcsHseF91Y1vn44beifr78tqcjZX4x5R7mq1E6bq9763nkv31GWnkDaZS-yfz8pWECCNsZGgiC-ciBMM1kidb4UTJOiNjlRcqvF3jv4cVJWAdIfUm_axNue1ND8c/s1600/xxx3.jpg"><img style="MARGIN: 0pt 0pt 10px 10px; WIDTH: 128px; FLOAT: right; HEIGHT: 320px; CURSOR: pointer" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5527618781412331330" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_0TqE_Y2YTedNy34QcsHseF91Y1vn44beifr78tqcjZX4x5R7mq1E6bq9763nkv31GWnkDaZS-yfz8pWECCNsZGgiC-ciBMM1kidb4UTJOiNjlRcqvF3jv4cVJWAdIfUm_axNue1ND8c/s320/xxx3.jpg" /></a><br />Χάιδευε το σώμα της απαλά. Εκατοντάδες χέρια χάιδευαν απαλά εκατοντάδες σώματα. Εκατοντάδες καυτά αγγίγματα σε εκατοντάδες διαφορετικές διαστάσεις εγκλωβισμένες στη ψυχρή επιφάνεια του καθρέπτη.<br /><br />Οι χτύποι της καρδιάς της έγιναν πιο γοργοί, η ανάσα της κοφτή και γρήγορη με μικρές ηδονικές κραυγές που ξέφευγαν απ’ τα ρόδινα χείλη της. Έφτασαν στον οργασμό σχεδόν μαζί. Εκείνη τον κοίταξε και γεμάτη λαγνεία του ψιθύρισε γλυκά: «δύο φορές». Πάντα ήταν δύο φορές...<br /><br /></div><div style="TEXT-ALIGN: justify"><span style="FONT-STYLE: italic">Ένα μωρό ακούστηκε να κλαίει στον ακάλυπτο χώρο.</span><br /><br /><div style="TEXT-ALIGN: justify">Άνοιξε τις κουρτίνες, έσβησε τα φώτα και ετοίμασε το jacuzzi. Βυθίστηκε στο ζεστό νερό και ένοιωσε το σώμα του ανάλαφρο. Οι παλμοί του μειώθηκαν, ίδρωσε και οι μυς του χαλάρωσαν. Παραδόθηκε στις τελευταίες αισθήσεις περισσότερο από μισή ώρα. </div><div style="TEXT-ALIGN: justify"><br />Σκουπίστηκε με τις μαλακές πετσέτες, ντύθηκε, έβαλε ένα ποτό από το μεταλλικό φλασκί που είχε πάντα μαζί του, κάθισε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα και ξεκίνησε να διαβάζει το τελευταίο βιβλίο που αγόρασε. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLC0OGkilkd_lRrf89FZgf6Yax7URBhs4LSDe8W7TpAypc4eqFGP5grDjl6S70JlUDUs636u7GYoqIm769cmhr0uKUP6z508YYjwNLv_89P6UPTjlCyG5E8f8Ev0YzWwk7-6aDvXpHgUw/s1600/xxx4.jpg"><img style="MARGIN: 0pt 0pt 10px 10px; WIDTH: 128px; FLOAT: right; HEIGHT: 320px; CURSOR: pointer" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5527618782632413394" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLC0OGkilkd_lRrf89FZgf6Yax7URBhs4LSDe8W7TpAypc4eqFGP5grDjl6S70JlUDUs636u7GYoqIm769cmhr0uKUP6z508YYjwNLv_89P6UPTjlCyG5E8f8Ev0YzWwk7-6aDvXpHgUw/s320/xxx4.jpg" /></a><br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Γυναικεία ουρλιαχτά ατελείωτου οργασμού ακούστηκαν στο διπλανό δωμάτιο.</span><br /><br />Πέρασαν σχεδόν τρεις ώρες. Μάζεψε τα πράγματά του, πλήρωσε το λογαριασμό, μπήκε στο αυτοκίνητο, βγήκε στο κεντρικό δρόμο και αφέθηκε στη ροή της κίνησης μαζί με τις πρώτες σταγόνες βροχής που έκαναν την εμφάνισή τους. Έβαλε σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, ανέβασε την ένταση της μουσικής στο cd player και αφέθηκε στη δική του ροή, αυτή της βαρετής καθημερινότητας.<br /><br /><object width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyODMwOTkzO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI4MzA5OTMtNmMwIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg3MDAxMDczO30=&autoplay=default"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="wmode" value="transparent"><embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyODMwOTkzO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI4MzA5OTMtNmMwIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg3MDAxMDczO30=&autoplay=default" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε τον υπέροχο <span style="FONT-STYLE: italic">Bosques De Mi Mente</span> να μας παίζει πιάνο ...ίσως απ΄το σαλόνι του. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /><span style="font-size:85%;">PS1. Η φωτογραφία από το <a href="http://www.flickr.com/photos/23865528@N05/4523746195/sizes/m/in/photostream/">Flickr</a><br />PS2. Οι μικρούλες από κάποιο site αλλά τις έκοψα και έραψα ως σε film.<br /><br /></div></div></span>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-5018871880057859102010-09-29T20:19:00.005+03:002010-10-03T16:22:23.763+03:00χξς'<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrG3VOmuyCsG52z4rPo1w6YTCo2vNi2k2lTaFt2ldsC-vo8GVGGVogLU2Z77qcNi3VokjpF8maam9iSG6ilauq4mLmgz3HWCnINHB243CX4yOV9OTXLrh_1usv6fIxep2QFhSsFnoeg_A/s1600/%CF%87%CE%BE%CF%82.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 243px; height: 181px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrG3VOmuyCsG52z4rPo1w6YTCo2vNi2k2lTaFt2ldsC-vo8GVGGVogLU2Z77qcNi3VokjpF8maam9iSG6ilauq4mLmgz3HWCnINHB243CX4yOV9OTXLrh_1usv6fIxep2QFhSsFnoeg_A/s320/%CF%87%CE%BE%CF%82.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5521912038511001282" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Όταν εξαντλώ τα βιβλία που έχω μαζί μου και δεν μένει τι άλλο να διαβάσω, στρέφομαι προς εξερεύνηση στην βιβλιοθήκης του πατέρα μου -τόμοι, βιβλία και αναλύσεις επί αναλύσεων, τα περισσότερα κιτρινισμένα από το πέρασμα των χρόνων και καλυμμένα με αυτή τη πολυκαιρισμένη μυρωδιά που σου γαργαλάει τη μύτη. Ανακάλυψα το καλοκαίρι κάποιες ερμηνείες ευαγγελικών περικοπών που δημοσιεύτηκαν μεταξύ 1964 και 1969 από τον ομότιμο καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Στέργιο Ν. Σάκκου, όπου η ερμηνεία στο εδάφιο που αναφέρεται στο 666 (ακόμα και ως ιστορική διαδρομή) μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Στη περίληψη του κειμένου που παραθέτω (και με κάποια σχόλια άλλων), αναφέρεται η προσπάθεια των ανθρώπων να δώσουν ένα όνομα στο 666, οι διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης και η εξήγηση του συγγραφέα -για όποιον ενδιαφέρεται-, διατηρώντας κάποιες λέξεις και εκφράσεις της «καθαρευούσης» που μου άρεσαν.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br /><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">«Εδώ είναι η αναγκαία σοφία. Εκείνος που έχει νόηση ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου -είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του είναι χξς'»</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Σ</span><span style="font-weight: bold;">το </span>ΙΓ’ κεφάλαιο της Αγίας Γραφής, υπάρχει το χωρίο για το οποίο προτάθηκαν τόσες ερμηνείες όσο κανένα άλλο. Αναφέρεται στον αντίχριστο, είναι ακατανόητο, δυσνόητο, μυστηριώδες και ταυτόχρονα ελκυστικό.<span style="font-style: italic; font-weight: bold;"><br /><br /></span>Ο προφήτης μιλά 1)για τον δράκοντα σατανά, 2)για τον αντίχριστο που παρουσιάζεται ως θηρίο με επτά κεφαλές, δέκα κέρατα και ιδιότητες των πλέον αιμοβόρων θηρίων της γης, στον οποίο ο σατανάς δίνει όλη την εξουσία του και 3)για ένα προβατόσχημο θηρίο, που καλεί όλους τους κατοίκους της γης να προσκυνήσουν την εικόνα του αντίχριστου.<br /><br />Υπάρχει η συνήθεια από τα αρχαία χρόνια -για διάφορους λόγους- ένα όνομα να παριστάνεται με έναν αριθμό, όπως το Ιησούς με το 888. Έτσι πολλοί, προσπαθώντας να αποκαλύψουν το όνομα του αντίχριστου, πρότειναν ονόματα που το άθροισμά τους να δίνει το χξς (=666) -αν και σε μερικά χειρόγραφα της αποκάλυψης αναφέρεται και ως χις (=616).<br /><br />Μια πρόσφατη ερμηνεία που διάβασα συνδέει το 666 με την λέξη <span style="font-style: italic;">πιστός</span>. Το <span style="font-style: italic;">πιστός</span> αποτελεί ένδειξη πως αυτός που φέρει το χαραγμένο σημάδι είναι οπαδός του αντίχριστου. Μεταφρασμένο σε αριθμούς κατά τον ελληνικό παλιό τρόπο αρίθμησης (το ‘ς’ να μετριέται ως ‘σ’ από το ‘στ’) αποδίδεται ως 666 (<span style="font-style: italic;">πιστός </span>= 80+10+200+300+70+6 = 666). Σημειωτέον ότι και η λέξη <span style="font-style: italic;">μουσλίμ </span>από την οποία παράγεται ο Μουσουλμανισμός σημαίνει πιστός.<br /><br />Βέβαια στις διάφορες προτάσεις που έγιναν κατά καιρούς, δεν τηρείται πάντα η ορθογραφία και χρησιμοποιούνται ονόματα στην ελληνική, εβραϊκή και λατινική γραφή (οι πιο διαδεδομένες την εποχή εκείνη).<br /><br />Κάποιοι πατέρες της εκκλησίας προτείνουν τα <span style="font-style: italic;">Λαμπέτισ</span>, <span style="font-style: italic;">Σαμναίοσ</span>, <span style="font-style: italic;">Χαίεν</span>. Ο Ιππόλυτος -στο περί Χριστού και αντίχριστου έργο του- αναφέρει τα ονόματα <span style="font-style: italic;">Τειτάν </span>και <span style="font-style: italic;">Ευάνθασ</span>, κυρίως όμως πρότεινε το <span style="font-style: italic;">Λατείνοσ </span>που το έμαθε από τον δάσκαλό του Ειρηναίο ως επιτυχέστερο διότι σήμαινε και τον αυτοκράτορα της κοσμοκράτειρας Ρώμης, ενώ το ίδιο άθροισμα δίνουν και οι φράσεις <span style="font-style: italic;">λατίνη βασιλεία</span> και <span style="font-style: italic;">ιταλική βασιλεία</span>, όπως και το <span style="font-style: italic;">αρνούμε </span>(αντί αρνούμαι) επειδή οι διώκτες πιέζουν να αρνηθούν το Χριστό.<br /><br />Μεταγενέστεροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς δίνουν τις φράσεις <span style="font-style: italic;">κακόσ οδηγόσ</span>, <span style="font-style: italic;">αληθήσ βλαβερόσ</span>, <span style="font-style: italic;">πάλαι βάσκανοσ</span>, <span style="font-style: italic;">αμνόσ άδικοσ</span>, <span style="font-style: italic;">ο νικητήσ</span> και το λατινικό επίθετο <span style="font-style: italic;">βενέδικτοσ</span> που σημαίνει και ευλογημένος, όπως αυτός που θα παρουσιαστεί σαν τον Χριστό για να εξαπατήσει τους ανθρώπους.<br /><br />---<br />Εδώ το πρώτο μουσικό διάλειμμα για να πάρουμε μια ανάσα και να ακούσουμε το <span style="font-style: italic;">I Want The World To Stop </span>από τους <span style="font-style: italic;">Belle & Sebastian</span>,<br /><br /><object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyNjg3MDE0O3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI2ODcwMTQtMjNiIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1Nzc4MzMwO30=&autoplay=default" name="movie"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="wmode" value="transparent"><embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyNjg3MDE0O3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI2ODcwMTQtMjNiIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1Nzc4MzMwO30=&autoplay=default" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />τα παιδιά που λατρέψαμε στα μέσα του 90 σαν ήρωες της pop κουλτούρας, τα παιδιά θαύμα που επέστρεψαν μετά από πέντε χρόνια σιωπής.<br />---<br /><br /><span style="font-weight: bold;"><span style="font-size:130%;">Κ</span>ατά</span> τα νεότερα χρόνια αποπειράθηκαν να αποκρυπτογραφήσουν το 666, αφ’ ενός άνθρωποι θρησκευόμενοι, αγνοώντας το πνεύμα της αρχαίας εκκλησιαστικής παράδοσης και εκτρεπόμενοι από την γραμμή των αγίων πατέρων, αφ’ ετέρου επιστήμονες αμφισβητούντες την θεοπνευστία και τη προφητική αξία της Αποκάλυψης.<br /><br />Οι εκπρόσωποι του πρώτου ρεύματος, δεχόμενοι ότι ο προφήτης αναφέρεται σε έναν μεγάλο εχθρό της εκκλησίας, συμπέραναν ότι πρέπει να είναι ο πάπας Βενέδικτος Η' (1012-1024), που με την προσθήκη <span style="font-style: italic;">"και εκ του Υιού"</span> στο Σύμβολο της πίστης δίχασε την εκκλησία. Το παράδοξο είναι πως αν προσθέσουμε τα γράμματα του τίτλου <span style="font-style: italic;">Vicarius Filii Dei</span> (τοποτηρητής του Υιού του Θεού, όπως ο πάπας ονομάζει τον εαυτό του) έχουμε τον αριθμό 666.<br /><br />Ο Λούθηρος και άλλοι προτεστάντες υποστήριξαν πως ο αντίχριστος είναι ο Πάπας από τη λέξη <span style="font-style: italic;">παπίσκοσ</span>, ενώ οι παπικοί εκδικούμενοι, απέδειξαν άλλοι πως ο αντίχριστος είναι ο <span style="font-style: italic;">Λούθηρος </span>και άλλοι ο <span style="font-style: italic;">Ιωάννης Καλβίνος</span>. Αργότερα ευρέθη ότι το 666 δίνουν και τα ονόματα <span style="font-style: italic;">Μοαμέτισ </span>(=Μωάμεθ), <span style="font-style: italic;">Οτμάνεσ </span>(=Οθωμανός), <span style="font-style: italic;">ολ-οσμάνεσ</span> (=γένος οθωμανικό) και <span style="font-style: italic;">Σελήμ </span>το οποίο είναι το όνομα τριών άγριων σουλτάνων.<br /><br />Αυτά τα έβρισκαν οι υπόδουλοι Χριστιανοί οι οποίοι υπέφεραν από τους αιμοβόρους και αλλόθρησκους δυνάστες, όπως παλαιότερα υπέφεραν από τους διώκτες της Ρωμαίων αυτοκρατόρων και που τους έβλεπαν ως αντίχριστους.<br /><br />Αργότερα ως αντίχριστους προτάθηκαν και άλλοι δυνάστες όπως ο <span style="font-style: italic;">Ναπολέων</span>, ο <span style="font-style: italic;">Γουλιέμος Β'</span> της Γερμανίας (ο υποκινητής του Α' Παγκοσμίου πολέμου), ο <span style="font-style: italic;">Χίτλερ</span>, ο <span style="font-style: italic;">Λένιν </span>και ο <span style="font-style: italic;">Στάλιν</span>, η λέξη <span style="font-style: italic;">ει επιστήμη</span> και <span style="font-style: italic;">κομουνίσ</span>. Ακόμα και το σχήμα του κομουνιστικού σφυροδρέπανου, αν αναλυθεί κατάλληλα δίνει το σύμπλεγμα χξς. Κάποιος παρατήρησε πως τα τρία γράμματα είναι τα αρχικά της φράσης <span style="font-style: italic;">χρησμός ξύλον σοφίας</span> χωρίς να δώσει άλλη ερμηνεία. Άλλοι υπέδειξαν πως το τετράγωνο του 6 είναι το 36 και πως αν προσθέσουμε τους αριθμούς από το 1 μέχρι το 36 παίρνουμε άθροισμα 666. Άλλοι υποστήριξαν πως το 666 είναι το σύμβολο της αοριστίας και εκφράζει το χάος των αρχαίων, ενώ ο Νίτσε υποστήριξε πως ο ίδιος ήταν ο αντίχριστος.<br /><br />Το άλλο ρεύμα των επιστημόνων εστράφει στους αιρετικούς και κυρίως στους Ρωμαίους αυτοκράτορες και διώκτες των Χριστιανών. Έτσι υπέδειξαν ονόματα όπως <span style="font-style: italic;">Καίσαρ θεόσ</span>, <span style="font-style: italic;">Γάιοσ Καίσαρ</span> (Καλλιγούλας), <span style="font-style: italic;">Νέρων καίσαρ</span>, <span style="font-style: italic;">Τίτοσ </span>και <span style="font-style: italic;">Δομιτιανόσ</span>. Προτάθηκαν και οι αυτοκράτορες <span style="font-style: italic;">Ούλπιοσ</span> (Τραϊανός), <span style="font-style: italic;">Ανδιανόσ</span>, <span style="font-style: italic;">Δικλητιανόσ </span>και <span style="font-style: italic;">Ιουλιανόσ</span> ο παραβάτης. Άλλοι υπέδειξαν τον <span style="font-style: italic;">Σίμωνα </span>ή τον <span style="font-style: italic;">Άρειον</span>.<br /><br />Ένας ξένος θεολόγος παρατήρησε ότι τα αρχικά των ονομάτων των εννέα πρώτων Ρωμαίων αυτοκρατόρων, όταν τα μεταγραμματίσουμε στην ελληνική γραφή και προσθέσουμε ένα ι (=10) δίνουν την λέξη <span style="font-style: italic;">ογκοτόγιον</span>, η οποία αποτελείται από το ελληνικό <span style="font-style: italic;">όγκος </span>(=αλαζονεία) και το λατινικό <span style="font-style: italic;">toga</span> (ένδυμα Ρωμαίων αυτοκρατόρων και συγκλητικών) και η οποία έχει άθροισμα 666.<br /><br />---<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOnhE4fmzEaGQw24i0GZ4BIl0CR2emSxHeMCPR_t8YiEOl-8GPdniLO9SMt8RttKV0YGuK-1hDuEDgm0Zwo-rNiiqGnTIzUCgvYzcFUGSZmIzmOW7XoCS-mFfQPz3120xQmgO59uPMwvE/s1600/iron_maiden_666.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 245px; height: 245px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOnhE4fmzEaGQw24i0GZ4BIl0CR2emSxHeMCPR_t8YiEOl-8GPdniLO9SMt8RttKV0YGuK-1hDuEDgm0Zwo-rNiiqGnTIzUCgvYzcFUGSZmIzmOW7XoCS-mFfQPz3120xQmgO59uPMwvE/s320/iron_maiden_666.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5521912138201786290" border="0" /></a><br />Εδώ στο δεύτερο μουσικό διάλειμμα δεν θα ακούσουμε τους αγαπημένους Iron Maiden αλλά ένα νέο group που μας έρχεται από την Φιλανδία.<br /><br /><object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyNjg3MDEzO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI2ODcwMTMtOTExIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1Nzc4ODI0O30=&autoplay=default" name="movie"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="wmode" value="transparent"><embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyNjg3MDEzO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI2ODcwMTMtOTExIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1Nzc4ODI0O30=&autoplay=default" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Πρόκειται για τους <span style="font-style: italic;">Villa Nah </span>που παίζουν <span style="font-style: italic;">electropop </span>με τον γνώριμο ήχο των 80ς και αναφορές στους πρωτεργάτες <span style="font-style: italic;">Kraftwerk</span>. Μια ευκολομνημόνευτη μελωδία που εύκολα ακούγεται από το ραδιόφωνο και την σιγοψιθυρίζεις στο δρόμο δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση.<br />---<br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >Ό</span><span style="font-weight: bold;">πως</span> όλοι οι προφήτες έτσι και ο Ιωάννης, προβλέποντας τα μέλλοντα και προφητεύοντας για αυτά, έχει μεν κατά νου έναν αντιπροσωπευτικό τύπο της εποχής του -στον οποίον αρμόζουν τα λεγόμενά του-, προδιαγράφει δε δια αυτού του τύπου πολλά πρόσωπα καθ’ όλη την ιστορία της εκκλησίας, κυρίως σε ένα πρόσωπο του απώτατου μέλλοντος.<br /><br />Ο προφήτης βλέπει τον σατανά να εξαποστέλλει στον κόσμο δύο θηρία. Το ένα είναι <span style="font-style: italic;">επτακέφαλο </span>εξερχόμενο από τη θάλασσα, το οποίο είναι η <span style="font-style: italic;">αθεία </span>και η <span style="font-style: italic;">απιστία</span>, και το δεύτερο εξερχόμενο από τη γη <span style="font-style: italic;">προβατόσχημο</span>, το οποίο είναι η <span style="font-style: italic;">πλάνη </span>και η <span style="font-style: italic;">αίρεση</span>. Τόσο η αθεΐα όσο και η αίρεση δρούσαν και επί εποχής του Ιωάννη και ήταν εύκολο στους πιστούς να το αντιληφθούν όταν γινόταν για αυτά λόγος συγκαλυμμένος. Οπωσδήποτε πρόκειται για πρόσωπο, για έναν Ρωμαίο αυτοκράτορα και έναν αιρεσιάρχη.<br /><br />Η γνώμη του Ειρηναίου, μαθητή του Πολύκαρπου, που ήταν μαθητής του συγγραφέα της αποκάλυψης, συντείνει στο ότι ο αντίχριστος είναι ο <span style="font-style: italic;">Λατείνοσ</span>, υπονοώντας με την λέξη Ρωμαίο αυτοκράτορα, τον Νέρωνα ή τον Δομιτιανό, τους δύο μεγάλους διώκτες των Χριστιανών. Είναι μάλλον ο Νέρων για πολλούς λόγους. Εκτός του ότι στα εβραϊκά δίνει τον αριθμό 666, το πρόσωπό του συνδυάζει όλα τα γνωρίσματα. Συγκεντρώνει πολλά αξιώματα (επτά κεφαλές) και έχει πολλά διαδήματα τα οποία συνέλεγε στις διαφόρους πόλεις ως αθλητής, μουσικός, ποιητής, καλλιτέχνης, ελευθερωτής κλπ. (δέκα διαδήματα). Έχει θηριώδη χαρακτήρα και ήταν εκείνος που επί πολλά έτη μετά τον θάνατό του έμεινε στη μνήμη των χριστιανών ως ο κατεξοχήν διώκτης και τον οποίον υπαινίσσεται και ως αντίχριστο και ο απόστολος Παύλος.<br /><br />Έχει παρατηρηθεί επί πλέον ότι το σύμπλεγμα χξς, παριστάνει τα ακραία γράμματα του ονόματος Χριστός, διχαζόμενα από το οφιοειδές ξ που παριστάνει τον όφι που λάτρευαν οι οφίτες, οι διεισδύσαντες στην εκκλησία όπως το ξ στο όνομα του Χριστού. Μπορούμε να προσθέσουμε ότι το ξ αποτελείται από δυο Ν, των ακραίων γραμμάτων του ονόματος Νέρων κατά την ελληνική γραφή. Δηλαδή ο Νέρων είναι το επτακέφαλο θηρίο και οι αιρετικοί είναι το προβατόσχημο, έχοντας δηλαδή όψη αγαθή και εσωτερικά γεμάτοι πλάνη και κακουργία.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ως προφητεία περί των εσχάτων, ο αριθμός ανάγεται μεν εις πολλούς κατά καιρούς εχθρούς της εκκλησίας, αρμόζει δε πλήρως και αναπαύεται εις τον κύριο αντίχριστο τον ερχόμενο ολίγον προ της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου. Ο προφήτης είχε κατά νου τον Νέρωνα και μερικούς άλλους αιρετικούς αλλά ο προφητικός του οφθαλμός, ατενίζει εις την αχλύν των έσχατων καιρών τον κατ’ εξοχήν αντίχριστο</span>.<br /><br />Όλες οι παραπάνω ερμηνείες απλά υπέδειξαν ως αντίχριστους ορισμένα πρόσωπα διαφόρων εποχών, τα οποία ήσαν διώκτες ή παραχαράκτες της Χριστιανικής πίστης. Και όπως λένε οι πατέρες της εκκλησίας, το ασφαλέστερο και το ακινδυνότερο είναι να περιμένουμε την έκβαση της προφητείας, και όσον αφορά την ακρίβεια και όσων άλλων γράφτηκαν για αυτήν ο χρόνος θα αποκαλύψει.<br /><br />---<br />Για το τέλος κράτησα να ακούσουμε τους <span style="font-style: italic;">Underworld </span>και <span style="font-style: italic;">το Bird 1. </span><br /><br /><object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyNjg3MDEyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI2ODcwMTItZTY4IjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1Nzc5Nzc2O30=&autoplay=default" name="movie"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="wmode" value="transparent"><embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyNjg3MDEyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTI2ODcwMTItZTY4IjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1Nzc5Nzc2O30=&autoplay=default" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Με τους <span style="font-style: italic;">Chemical Brothers, </span>τους <span style="font-style: italic;">Orbital </span>και τους <span style="font-style: italic;">Leftfield </span>άφησαν τα σημάδια τους στο <span style="font-style: italic;">electro</span> ηχοτοπίο με <span style="font-style: italic;">dance </span>παρεκτροπές. Ότι ήταν πολύ καλοί στο χειρισμό των υπολογιστών το είχαμε καταλάβει, τώρα θέλουν να τους πάρουμε σοβαρά και ως τραγουδοποιούς, γιατί όχι?<br />---<br /><br /><span style="font-size:85%;">PS1. Μπορεί να μην διαβάσατε το κείμενο -γιατί μάλλον για μένα το έγραψα- ελπίζω όμως να απολαύσατε τη μουσικούλα!<br /><br />PS2. Tali, το παιγνίδι δεν το ξέχασα, το δουλεύω... Είχα τις σημειώσεις από το καλοκαίρι και αν δεν το έκανα τώρα θα έμενε ο Σεπτέμβρης ...ορφανός από αναρτήσεις. Σου αφιερώνω όλες τις μουσικές!!! :)))</span><br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com52tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-43973353994345049502010-08-04T18:44:00.010+03:002010-09-29T20:27:40.308+03:00Για Λίγη Ευτυχία<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnAKGp-1Z_7jaGKEWMRZFxlOgpK46F6RYemYTKfdSrU0jfkdafMYQPaO2gVk_kJ9SWKhxS1fKRvbKoWPhi6JUEnAtJuMFoyqUjyzbxVMfRQdNwzFIiuKq8Rcp3uoJRVvRRoePRi6AudiI/s1600/My_Turn_Queuing_System_Starter_Pack.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 148px; height: 121px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnAKGp-1Z_7jaGKEWMRZFxlOgpK46F6RYemYTKfdSrU0jfkdafMYQPaO2gVk_kJ9SWKhxS1fKRvbKoWPhi6JUEnAtJuMFoyqUjyzbxVMfRQdNwzFIiuKq8Rcp3uoJRVvRRoePRi6AudiI/s200/My_Turn_Queuing_System_Starter_Pack.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5501522214324846002" border="0" /></a><br /><span style="font-style: italic;">«Συγνώμη, εδώ είναι το τέλος της ουράς?»</span> ρώτησε τον κύριο μπροστά του και αυτός, του το επιβεβαίωσε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι. Άρα οι οδηγίες της κοπέλας στην είσοδο ήταν σωστές. Την είχε ρωτήσει πού έπρεπε να περιμένει για να κάνει ένα <span style="font-style: italic;">"Αίτημα Χορήγησης Ευτυχίας"</span> και τον είχε στείλει ακριβώς εδώ. Τράβηξε λοιπόν από το μηχάνημα το αριθμημένο χαρτάκι με τη σειρά του και περίμενε.<br /><br />Η ουρά, μετά από ατελείωτα ζικ-ζακ που έκανε, έστριβε σε έναν διάδρομο και έτσι δεν μπορούσε να υπολογίσει με ακρίβεια πόση μεγάλη ήταν -υπέθετε όμως πως θα ήταν μεγάλη. Με το πρώτο χαρακτηριστικό ηχητικό σήμα που άκουσε, είδε να σχηματίζεται στην οθόνη ο αριθμός 3.465.417.344 που θα εξυπηρετείτο και με τρόμο διαπίστωσε πως θα περίμενε πάρα, μα πάρα πολύ. Ξανακοίταξε προσεκτικά το χαρτάκι του. Κάτω από τον αριθμό ήταν τυπωμένα με μικρά γράμματα: <span style="font-style: italic;font-size:85%;" >«αναμενόμενος χρόνος αναμονής : 20 χρόνια , 17 ημέρες, 14 ώρες και 42 λεπτά»</span>.<br /><br />Στο μυαλό του άρχισε να δημιουργεί μαθηματικά μοντέλα και να κάνει υπολογισμούς ... όσο θυμόταν από το φοιτητικά του χρόνια δηλαδή.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://golosangeles.about.com/od/performingartsinla/ss/MusicCenter.htm"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 205px; height: 140px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiouVqrxZuWuHoueJcjCHoESFaEze8_DviaKjTYH8vfXfLNfiXxIYBmzXEhBqlPTsWr0mwnjl6fcy2LQ9pA_Wnif0uSHhbCuGLsE8vbDnLd5FZwiqS9CIqabjM3k_By0ulcq5agG45ANFA/s200/MTF_Line_BW.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5501522299675131298" border="0" /></a><br />Διέκρινε ένα κλασσικό σύστημα τύπου M/M/s>1 με άπειρη πηγή εισερχόμενων αντικειμένων, με μια διαδικασία αφίξεων να ακολουθεί τη κατανομή Poisson και με μια σειρά εξυπηρέτησης FIFO (First In First Out). Θεωρώντας πως η χωρητικότητα του συστήματος είναι απεριόριστη και κάθε αντικείμενο που μπαίνει στην ουρά περιμένει να εξυπηρετηθεί χωρίς να αποχωρήσει, τότε ο αναγραφόμενος χρόνος αναμονής πρέπει να ήταν ακριβής.<br /><br />Είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο σύστημα με έναν τόσο μεγάλο χρόνο αναμονής -αφού μιλάμε για ανθρώπους- να μην υπάρχουν αποχωρήσεις? Οι τελευταίες σκέψεις, του έδωσαν ελπίδα.<br /><br />Η πιθανότητα να αποχωρήσει κάποιος είναι ανάλογη με τον χρόνο αναμονής, τον βαθμό κόπωσης και της δημιουργικής απασχόλησης (βαρεμάρα). Επίσης, ο λόγος του μέσου όρου ηλικίας προς πιθανά προβλήματα υγείας (σοβαρά ή όχι) είναι μεγάλος, άρα υπάρχει ένας ρυθμός αποχώρησης σοβαρά υπολογίσιμος.<br /><br />Υπολόγισε ακόμη και έναν ρυθμό τυχαίων αποχωρήσεων, που δεν υπακούει σε κάποιον κανόνα κατανομής, εξαρτώμενο από τον αριθμό αυτών που αποχωρούν προσωρινά πηγαίνοντας για ψώνια, σε άλλες δουλειές, στην τουαλέτα ή να συνεχίσουν τη ζωή τους πχ. κάνοντας οικογένεια, ελπίζοντας, πως επιστρέφοντας δεν θα έχουν χάσει την σειρά τους.<br /><br />Τα έβαλε κάτω, έκανε τους υπολογισμούς του και αποφάσισε πως άξιζε τον κόπο να περιμένει. <span style="font-style: italic;">«Δεν δικαιούμαι και εγώ λίγο ευτυχία?»</span> αναρωτήθηκε.<br /><br />...<br /><br />Έχουν περάσει 16 χρόνια, αλλά αυτός εκεί, ακλόνητος, περιμένει στη σειρά να εξυπηρετηθεί με ένα αριθμημένο και τσαλακωμένο χαρτάκι στο χέρι, ελπίζοντας να αποκτήσει αυτό το λίγο που δικαιούται...<br /><br /><object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyMTg1MDgwO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTIxODUwODAtYmVlIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxMTcxO30=&autoplay=default" name="movie"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="wmode" value="transparent"><embed wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyMTg1MDgwO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTIxODUwODAtYmVlIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxMTcxO30=&autoplay=default" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε το <span style="font-style: italic;">No Use</span> από την <span style="font-style: italic;">Kylie Auldist</span>. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους και όλες εσάς. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com54tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-43408066516498471272010-07-24T22:47:00.013+03:002012-01-31T17:03:47.368+02:00Απολλύων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://images2.layoutsparks.com/1/95530/evil-2-dark-night.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497564318306699986" src="http://4.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/TEtFnsKIitI/AAAAAAAADWI/id1G19F-u0g/s320/evil-2-dark-night.jpg" style="cursor: pointer; float: right; height: 256px; margin: 0pt 0pt 10px 10px; width: 320px;" /></a><br />
<span style="font-style: italic;">"Τον επισκέπτεται κάθε βράδυ στο κρεβάτι του, προσποιούμενος τον άγγελο. Έρχεται πάντα απρόσκλητος, ακριβώς την ώρα που κλείνει τα μάτια. Του φέρνει αναμνήσεις, όμορφες εικόνες και λόγια, που τα σπέρνει μέσα του. Οι σπόροι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος..."</span><br />
<br />
Το κείμενο είναι λίγο 'προκλητικό' για αυτό όποιος επιθυμεί, ανοίγει την πόρτα στο <a href="http://skotino-domatio.blogspot.com/2010/07/blog-post_24.html">Σκοτεινό Δωμάτιο</a><a href="http://skotino-domatio.blogspot.com/2010/07/blog-post_24.html"> με τους εφιάλτες μου</a>.<br />
<br />
<br />
(*) Ο <span style="font-style: italic;">Απολλύων</span> είναι ο άγγελος της αβύσσου, που στα Εβραϊκά ονομάζεται <span style="font-style: italic;">Αβαδδών</span>.<br />
<br />
(*) Το κείμενο είναι ένα μείγμα <span style="font-style: italic;">Hellraiser (Clive Barker)</span> και <span style="font-style: italic;">Το Όνομα Του Ρόδου</span>. Στο <span style="font-style: italic;">Hellraiser</span>, ο <span style="font-style: italic;">Κύβος των Λυγμών</span> λέει ο μύθος, είναι ένας ασήμαντος κύβος που όταν ανοιχθεί έρχονται τα πνεύματα <span style="font-style: italic;">Cenobites </span>με αρχηγό τον <span style="font-style: italic;">Pinhead </span>για να προσφέρουν στον κάτοχό του μια εμπειρία πέρα από τον πόνο και την ηδονή. Τα πνεύματα βέβαια αποδεικνύονται ...δαίμονες.<br />
<br />
<span style="font-size: 100%; font-weight: bold;">No tears please. It’s a waste of good suffering...</span><br />
<br />
<object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyMDg3NjMyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTIwODc2MzItNDMzIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxMjcxO30=&autoplay=default" name="movie">
</param>
<param name="allowFullScreen" value="true">
</param>
<param name="allowscriptaccess" value="always">
</param>
<param name="wmode" value="transparent">
</param>
<embed wmode="transparent" height="28" width="335" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyMDg3NjMyO3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTIwODc2MzItNDMzIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxMjcxO30=&autoplay=default"></embed></object><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;">Στη μουσικούλα ακούμε την διασκευή του <span style="font-style: italic;">Βασιλικού</span>, δημιουργό και ερμηνευτή των <span style="font-style: italic;">Raining Pleasure</span>, στη διασκευή του <span style="font-style: italic;">You Are My Destiny</span>. Αφιερωμένο εξαιρετικά στην <a href="http://talisker-talisker.blogspot.com/">Talisker</a> που της αρέσει στα σκοτεινά!!! Καλή σας ακρόαση!!!</span></div>
</div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-36683968162222145042010-07-20T19:52:00.011+03:002010-09-29T20:30:04.652+03:00Alessia<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/TEXdk0EQqcI/AAAAAAAADVY/4FH8cGI-HD8/s1600/P7110086_90.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 246px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/TEXdk0EQqcI/AAAAAAAADVY/4FH8cGI-HD8/s400/P7110086_90.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5496042544797100482" border="0" /></a>Ερχόταν προς το μέρος του. Το βλέμμα του, σαν μαγνητισμένη βελόνα πυξίδας προσανατολισμένη στο βορρά, δεν παρέκκλινε μοίρα από πάνω της.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br />Η κορμοστασιά της, θα ενέπνεε τον Πραξιτέλη να σμιλέψει με δεξιοτεχνία σε γυναικείο γλυπτό την προσωποποίηση της θηλυκότητας, και η αύρα της, θα έκανε τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να μετανιώσει για το αινιγματικό χαμόγελο που χάρισε στη Μόνα Λίζα.<br /><br />Φτάνοντας δίπλα του, τον κοίταξε και του χαμογέλασε ...αινιγματικά. Ένοιωσε πεταλούδες στο στομάχι και ένα γλυκό σφίξιμο στο στήθος, που έκαναν την λειτουργία της αναπνοής να χάσει προς στιγμή τον ρυθμό της.<br /><br />Αργότερα πήρε την φωτογραφική μηχανή και βάλθηκε να την φωτογραφίζει –ενώ εκείνη έπαιζε με τη φίλη της, και η θάλασσα έγλυφε φιλήδονα το κορμί της. Και τότε παρατήρησε το τατουάζ, σχεδόν στη μέση της...<br /><br />Προσπαθώντας να το "αποκωδικοποιήσει", δεν κατάφερε να συγκρατήσει έναν αναστεναγμό που ξετρύπωσε απ΄το στήθος του. Πού να ήξερε τότε, πως θα είχε ένα ολόκληρο βράδυ στη διάθεσή του, να το μελετήσει και να το θαυμάσει από κοντά! Ήταν και αυτή η μουσική που του έφτιαχνε την διάθεση….<br /><br /><object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyMDUxMTQ3O3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTIwNTExNDctNTFlIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxMzMyO30=&autoplay=default" name="movie"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed wmode="transparent" height="28" width="335" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjEyMDUxMTQ3O3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTIwNTExNDctNTFlIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxMzMyO30=&autoplay=default"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε την ελληνική διασκευή του <span style="font-style: italic;">Time Of The Season</span> των T<span style="font-style: italic;">he Zompies</span> από τους <span style="font-style: italic;">The Persons</span> και με τίτλο <span style="font-style: italic;">Είσαι το κορίτσι που αγαπώ</span>. Να ανεβαίνουμε σιγά-σιγά ε? Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-10429865696587492472010-07-10T00:28:00.003+03:002010-09-29T20:32:03.407+03:00Αναμνήσεις<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidZy6h0RZaSU6KZaOfrTcc29oQhYa5d7GCHtirV_zohd_5DC3efyTkHQl51uh0RKJ6c10BgpWJRCVSXbFIpUYtpbBLMYwusBQxexzH6PraI0bBFGYa1Tx9Kt5_21I3MydGbWchkC3ZvdA/s1600/Mending+a+big+broken+heart.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 200px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidZy6h0RZaSU6KZaOfrTcc29oQhYa5d7GCHtirV_zohd_5DC3efyTkHQl51uh0RKJ6c10BgpWJRCVSXbFIpUYtpbBLMYwusBQxexzH6PraI0bBFGYa1Tx9Kt5_21I3MydGbWchkC3ZvdA/s200/Mending+a+big+broken+heart.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5491595587044084754" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">"Άφησε το μυαλό του ελεύθερο και ανέσυρε μια ανάμνηση απ’ τις μνήμες του. Την τράβηξε λίγο-λίγο με τα δάκτυλα, την έστριψε προσεχτικά και όταν απέκτησε κάποιο μήκος την θήλιασε στο αδράχτι. Μετά τράβηξε την επόμενη, την έστριψε απαλά στην άκρη της προηγούμενης και..."</span><br /></div><br />Είναι μια αισιόδοξη ιστοριούλα, παρ΄όλα αυτά θα ήθελα να την αφήσω -σαν την τελευταία ενός άτυπου κύκλου- στο Σκοτεινό Δωμάτιο, παρέα με τις άλλες. Η συνέχεια λοιπόν <a href="http://skotino-domatio.blogspot.com/2010/07/blog-post_08.html">εδώ...</a><br /><br /><br />Διάβασα στον <a href="http://negentropist.blogspot.com/">negentropist</a> το άτιτλο ποίημα μιας φίλης του, που ήταν τόσο απλό αλλά ταυτόχρονα τόσο δυνατό και όμορφο που ζήτησα την άδειά του για αναδημοσίευση:<br /><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >Άτιτλο</span><span style="font-size:100%;"><br />--------<br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >Όταν θα φύγεις, θα φτιάξω ένα βαζάκι με αναμνήσεις</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >κι εκεί θα φυλακίσω για πάντα</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >τις όμορφες στιγμές</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >αυτές που μου χάρισες να σε θυμάμαι...</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >Θα βάλω μέσα άρωμα</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >το άρωμα του γιασεμιού,</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >κι έτσι δεν θα ξεχάσω την αίσθηση ευωδίας που μου άφησε η ψυχή σου</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >Θα βάλω κόκκους άμμου</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >και λίγα από τα άστρα του ουρανού</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >και θα ναι το «ευχαριστώ» για τις αμέτρητες γνώσεις που μου χάρισε ο νους σου</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >θα βάλω τραγούδια, μουσικές, στίχους και ποιήματα</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >απάντηση σε όλες τις σιωπές ,</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >αυτές που άκουγα</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >να φωνάζουν δυνατά</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >τα "γιατί" σου...</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >θα βάλω εξηγήσεις</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >γι’ αυτά που ήθελα να ξέρεις</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >αλλά δεν τόλμησα να στα πω ποτέ...</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >θα βάλω για ελπίδα μια χούφτα βότσαλα,</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >μήπως έτσι, κάποια μέρα</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >βρεις το δρόμο να γυρίσεις πίσω σε μένα...</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >και πριν κρύψω το βαζάκι στο σεντούκι της μνήμης μου</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >θα σου δώσω έναν όρκο,</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >«να το σφραγίσω με την υπόσχεση</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:100%;" >πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!»</span><span style="font-size:100%;"><br /><br /><object height="28" width="335"><param value="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjExOTMzMzg0O3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTE5MzMzODQtZDcwIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxNDU3O30=&autoplay=default" name="movie"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed wmode="transparent" height="28" width="335" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" src="http://www.divshare.com/flash/audio_embed?data=YTo2OntzOjU6ImFwaUlkIjtzOjE6IjQiO3M6NjoiZmlsZUlkIjtpOjExOTMzMzg0O3M6NDoiY29kZSI7czoxMjoiMTE5MzMzODQtZDcwIjtzOjY6InVzZXJJZCI7aToxNzY1Mjc4O3M6MTI6ImV4dGVybmFsQ2FsbCI7aToxO3M6NDoidGltZSI7aToxMjg1NzgxNDU3O30=&autoplay=default"></embed></object><br />Στη μουσικούλα, τις μικρές ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, ακούγονται οι <span style="font-style: italic;">Portishead </span>και το <span style="font-style: italic;">Glory Box</span>.<br /><br />Αφιερωμένο εξαιρετικά στον <a href="http://negentropist.blogspot.com/">negentropist</a> για το ποίημα και στην <a href="http://anasasblog.blogspot.com/">ANASA</a> που μου έδωσε το ερέθισμα για το κείμενο (μην ψάχνεις το πως...)! Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></span>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-2592797184054100202010-06-27T14:40:00.000+03:002010-06-27T14:41:48.562+03:00Ρώσικη Ρουλέτα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.nesseler.org/pages/uploaded_images/russian-roulette-755910.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 160px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvj-YKpDzf02Kx6utkR0SgOVasgw3VmnFyJ1QLRvBP6VxZsJvhRW0_u6Dao5LkPgbKCPD5c4cdR5Opblz2SD2g9lOtmEIgAKJMpPViO6zjpX54-oQGA4v90nVGN6KNi-w5wR3vUocpBJw/s200/russian-roulette-755910.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5487137250647122130" border="0" /></a><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11821820-88e"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11821820-88e" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><div style="text-align: justify;"><br /><span style="font-style: italic;">«</span><span style="font-style: italic;">Ξεκίνα πρώτος</span><span style="font-style: italic;">»</span> μου είπε επιτακτικά, κοιτάζοντάς με ψυχρά στα μάτια και ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του.<br /><br />Έπιασα το πιστόλι που βρισκόταν ανάμεσά μας. Πριν λίγο, έβαλε μια σφαίρα σε μια από τις άδειες θαλάμες του περίστροφου, γύρισε δυνατά δυο φορές τον μύλο, κάνοντας το κροτάλισμα να χτυπήσει στους τέσσερις τοίχους και να σπάσει την ησυχία του δωματίου.<br /><br /><span style="font-style: italic;">«</span><span style="font-style: italic;">ΦΟΒΑΣΑΙ?</span><span style="font-style: italic;">»</span> φώναξε, συνεχίζοντας να με αγριοκοιτάζει.<br /><br />Ήταν σίγουρο πως ήθελε να απαλλαγεί από μένα, αλλά μήπως αυτό δεν επιθυμούσα και εγώ? Σήκωσα το πιστόλι και ακούμπησα τη κρύα κάννη στο κρόταφό μου. Μία σταγόνα ιδρώτα ένοιωσα να σχηματίζεται στις ρίζες των μαλλιών μου και να κυλά προς το μέτωπο.<br /><br /><span style="font-style: italic;">«</span><span style="font-style: italic;">ΚΑΝΤΟ!</span><span style="font-style: italic;">»</span> ούρλιαξε, <span style="font-style: italic;">«</span><span style="font-style: italic;">ΠΑΤΗΣΕ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ</span><span style="font-style: italic;">»</span>, έφτυσε μία-μία τις λέξεις που τις ένοιωσα να μου μουσκεύουν το πρόσωπο.<br /><br />Κράτησα την αναπνοή μου και πάτησα την σκανδάλη. ΚΛΙΚ. Άδεια θαλάμη.<br /><br />Ακούμπησα το όπλο στο τραπέζι και ένοιωσα τα μάτια του, που φλέγονταν από μίσος να με καρφώνουν. Το άρπαξε, το έβαλε στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας -σχεδόν τρελαμένος- πάτησε την σκανδάλη. ΚΛΙΚ. Και άλλη άδεια θαλάμη. Γεμάτος ικανοποίηση και αρρωστημένη προσμονή για την συνέχεια το άφησε μπροστά μου.<br /><br />Το έφερα με τη σειρά μου στον δικό μου κρόταφο. Τον κοίταξα στα μάτια και μετά, ήρεμα και σταθερά, το έστρεψα κατά πάνω του.<br /><br />«Δεν θα μου λείψεις καθόλου» ψιθύρισα και πυροβόλησα. Η σφαίρα τον βρήκε ανάμεσα στα δύο μάτια, τον διαπέρασε και σφηνώθηκε στον τοίχο ...κάνοντάς τον κυριολεκτικά χίλια κομμάτια Το μόνο που απέμεινε από εκείνον, ήταν μια άδεια κορνίζα με μερικά κομμάτια καθρέπτη στις άκρες, που έχασκε σαν ορθάνοιχτο ξεδοντιασμένο στόμα να ουρλιάζει.<br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11821820-88e"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11821820-88e" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε το <span style="font-style: italic;">As The Dark Wave Swells</span>. Οι <span style="font-style: italic;">The Bampi Molesters</span> φλερτάρουν με τον <span style="font-style: italic;">Morricone </span>και παίζουν με τα άγρια όνειρα του <span style="font-style: italic;">Tarantino</span>. Η φόρμα δομημένη και χιλιοειπωμένη, λίγα έχει να προσδώσει πέρα από το ταλέντο, την πραγματική γνώση, την άρτια κατάρτιση και το όραμα που διαθέτει το γκρουπ. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-82791409734738593112010-06-19T01:13:00.006+03:002010-06-19T12:29:23.340+03:00Υποσχέσεις<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://lifehacking.nl/wp-content/uploads/promise.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 213px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpOLA9zaMh1_CaJXfHP2_7Y4-5bUZVdTIuM9ngQeW1qbzInO-Y6Ae6VBlMsiNCevEyECl-jXESWk1vsn3I6-Cu_3if2bTVmFRuyJoBLIjU6hH3d_PYpaFuNcLh5Nwt56W160MfoI_f4iM/s320/promise.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5484101045623757954" border="0" /></a><br /><span style="font-style: italic;"><br /><br /><br />- Δεν μου μιλάς...</span><br />- Θυμάμαι...<br /><span style="font-style: italic;">- Λόγια ειπωμένα?</span><br />- Υποσχέσεις...<br /><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;">- Χμμ, οι υποσχέσεις είναι σαν το ντελικάτο κρασί, χρειάζεται σωστές συνθήκες φύλαξης και συντήρησης για να μην ξινίσει. Και ειδικά αυτές του έρωτα...</span><br />- ...λες και είναι γραμμένες στην άμμο…<br /><br /><span style="font-size:85%;"><a href="http://skotino-domatio.blogspot.com/2010/06/blog-post.html"><Η συνέχεια στο Σκοτεινό Δωμάτιο...></a></span><br /></div><br /><br /><br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11742459-39f"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11742459-39f" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br /><div style="text-align: justify;">Στη μουσικούλα -που ήταν και η αφορμή της ανάρτησης- ακούμε το <span style="font-style: italic;">Little Lies</span> από τους <span style="font-style: italic;">Fleetwood Mac</span>. Αν και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1987 ακούγεται τόσο μα τόσο δροσερό αυτές τις καυτές νύχτες. Αφιερωμένο σε όλους και όλες εσάς με πολύ αγάπη. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br />----------------------------------<br /><span style="font-size:85%;">1. Η φωτογραφία είναι από <a href="http://lifehacking.nl/wp-content/uploads/promise.jpg">εδώ</a></span><br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-66550801354388489362010-06-15T20:10:00.009+03:002010-06-15T20:26:39.583+03:00Κύκλος Ζωής<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.sclera.be/"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 200px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Y89HwgL1CFqXNHL8zZ2WsNUL9SyCGa32_CPG2WXtmZeM_3U7itR8yb8jqREqq-q_eUxpt_oSiI73sQu6gr7eo3kVXlpvDaGgQPOB2tustZLZEhVivKUnypgcx4VeCvCVa0BMRAoW1sI/s200/cycle-of-life-t13653.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5482948137245242482" border="0" /></a></span><br /><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >"Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΔΟΣ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΑΡΧΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΣΤΗΝ ΓΗ 90 ΧΡΟΝΩΝ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΜΕΤΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ, ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ, ΒΓΑΖΕΙΣ ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΩΣΠΟΥ ΓΙΝΕΣΑΙ 65 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΩΧΝΟΥΝ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΕΤΟΙΜΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ ΟΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, ΔΥΟ ΣΠΙΤΙΑ KAI 3 ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΟΛΟΕΝΑ ΠΥΚΝΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ, ΤΑ ΠΕΡΙΤΑ ΚΙΛΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 25 ΣΟΥ ΑΦΟΤΟΥ ΕΧΕΙΣ ΒΓΑΛΕΙ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΜΕ ΤΑΞΙΔΙΑ, ΨΩΝΙΑ, ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ, ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΤΟΤΕ ΞΕΚΙΝΑΣ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΤΟ ΡΙΧΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΡΤΥ, ΣΤΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΛΚΟΟΛ, ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΠΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΕΚΕΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΣΧΕΣΗ ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΜΕΤΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΑΙΔΙ, ΠΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ, ΤΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΠΙΑ, ΠΑΙΖΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΛΑΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΝΥΧΤΩΣΕΙ, ΚΑΝΕΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΙΑ ΕΥΘΥΝΕΣ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΜΩΡΟ, ΟΛΟΙ ΣΕ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ, ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΑ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ..ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ ΠΙΑ ΑΡΚΕΤΑ...</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΕΣ ΣΟΥ ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΟΡΓΑΣΜΟ...</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style=";font-family:courier new;font-size:85%;" >ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ?? "</span><br /><br /><br />Όχι, δεν σκέφτομαι! Άλλωστε, όλα για έναν 'οργασμό' γίνονται...<br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11712938-5f9"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11712938-5f9" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br /><span>Στη μουσικούλα,</span><span style="font-style: italic;"> "Are we human or are we dancer?</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;">"</span> αναρωτιούνται οι </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;">Killers </span>(και εγώ μαζί τους) που τους </span><span style="font-size:100%;">ακούμε στο <span style="font-style: italic;">Human</span>. Παλιό μεν, ωραιότατο για να ανέβουμε δε. Α</span><span style="font-size:100%;">φιερωμένο εξαιρετικά! Καλή σας ακρόαση!!!</span><br /><br /><span style="font-size:85%;">(*) Το ανώνυμο κείμενο είναι τριών χρόνων πριν και βρέθηκε καθαρίζοντας τα email μου.<br /></span><span style="font-size:85%;">(*) Η φωτογραφία από: www.sclera.be</span><br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-23315157420349652742010-06-07T22:52:00.014+03:002010-06-08T21:05:30.060+03:00H.O.M.E<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8TFPiT_YlujVtDy4ZzQQVTnLBdR1cg1ASJEzqefB_b4QhdPxUAM2kkQSk0K-Pi9HSNdBOsZG6Y-WJrUThxtTKGR4wIyPTy6PwEnDw-BEs8FDGb5r1ON5XUXJqvX1hw2APbApcArGDqf8/s1600/12-header_HOME_hand_smaller.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 200px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8TFPiT_YlujVtDy4ZzQQVTnLBdR1cg1ASJEzqefB_b4QhdPxUAM2kkQSk0K-Pi9HSNdBOsZG6Y-WJrUThxtTKGR4wIyPTy6PwEnDw-BEs8FDGb5r1ON5XUXJqvX1hw2APbApcArGDqf8/s200/12-header_HOME_hand_smaller.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5477426641994854418" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">H <a style="font-style: italic;" href="http://www.handsoffmotherearth.org/">Hands Off Mother Earth (H.O.M.E)</a> είναι μια παγκόσμια εκστρατεία για την προστασία του πλανήτη μας, από την απειλή των πειραμάτων της <span style="font-style: italic;">Γεωμηχανικής</span>.<br /><br />Είναι μια κοινή (μητρική) οργάνωση που την συγκροτούν άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις και ιδιώτες από όλο τον κόσμο, με σκοπό να εκφράσουν την αντίθεσή τους στα γεωμηχανικά πειράματα. Ζητούν από τους γεωμηχανικούς να σταματήσουν τα πειράματα, από τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν ειδικούς νόμους που να τα απαγορεύουν -τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών- και από τα κινήματα, τις οργανώσεις και τον λαό να αναγνωρίσουν τη Γη ως το κοινό μας σπίτι, του οποίου η ακεραιότητα δεν πρέπει να παραβιάζεται από πειράματα και εγκαταστάσεις γεωμηχανικής.<br /><br />Η οργάνωση που ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2010 στην <span style="font-style: italic;">Cochabamba</span> της <span style="font-style: italic;">Βολιβίας</span> στα πλαίσια της <span style="font-style: italic;">«The World People’s Conference on Climate Change and the Rights of Mother», </span>υποστηρίζει πως οι θάλασσες, ο ουρανός και τα εδάφη του πλανήτη μας δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως εργαστήριο, όπου ο καθένας μπορεί ανεξέλεγκτα να εκτελεί τόσο σοβαρά και τόσης μεγάλης έκτασης πειράματα.<br /><br /><br />Η Γεωμηχανική είναι σχετικά μια νέα επιστήμη που έχει στόχο τη συνειδητή αλλαγή του γήινου περιβάλλοντος με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών προκειμένου -σε πρώτη φάση- να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο οι γεωμηχανικοί έχουν παρουσιάσει μια σειρά από προτάσεις, όπως:<br /><span style="font-weight: bold;">(*)</span><span style="font-weight: bold;"> </span>Βομβαρδισμό των νεφών με σωματίδια θειικού άλατος για την αντανάκλαση των ακτίνων του ήλιου ή με ιωδιούχο άργυρο για την παραγωγή βροχών.<br /><span style="font-weight: bold;">(*) </span>Λίπανση και καλλιέργειες των ωκεανών με πλαγκτόν για την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα.<br /><span style="font-weight: bold;">(*) </span>Καλλιέργειες μεταλλαγμένων σπαρτών που τα φύλλα τους θα έχουν ανακλαστικές ιδιότητες.<br /><br />Ας δούμε εν συντομία μερικές από τις πρακτικές που προτείνουν:<br /><br /><span style="font-weight: bold;">BIOCHAR:</span> Είναι μια άλλη ονομασία του ξυλάνθρακα (κάρβουνο), ειδικά για αυτόν που θάβεται στο έδαφος. Η ιδέα είναι να συλλέγονται και να απανθρακώνονται ξύλα ή παρόμοια φυτά και δέντρα που καλλιεργούνται για αυτό το σκοπό, και στη συνέχεια, τα παραγόμενα σε πλούσια σε άνθρακα υπολείμματα να οργώνονται στο έδαφος. Μια τεχνική που συνηθίζεται και σήμερα από τους αγρότες.<br /><br />Η εταιρία <a style="font-style: italic;" href="http://www.biochar-international.org/">International Biochar Initiative (ΙΒΙ)</a>, εκπροσωπεί τους περισσότερους που τάσσονται υπέρ αυτής της τεχνικής, θεωρώντας πως είναι μια πολύ παλιά και απλή πρακτική για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Υποστηρίζουν πως με αυτόν τον τρόπο, εξαντλημένα εδάφη μπορούν να καλλιεργηθούν, να αυξήσουν τα ωφέλημα συστατικά του εδάφους τους, και να παράγουν ποιοτικά αγαθά με λιγότερες απαιτήσεις σε νερό και λιπάσματα, βελτιώνοντας έτσι και τη ποιότητα και τη ποσότητα των υδάτινων πόρων.<br /><br />Όμως κανείς δεν ξέρει πόση ποσότητα ξυλάνθρακα μπορεί να παραμείνει στο έδαφος, για πόσο χρονικό διάστημα, και κατά πόσο αυτή η ποσότητα μπορεί να επιβαρύνει το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι η κλιμάκωση αυτής της τεχνικής, όπου όλο και περισσότερα εδάφη θα μετατρέπονται σε νέες φυτείες καλλιεργειών μεγάλων ποσοτήτων biochar.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ocean Fertilization:</span> Είναι η λίπανση των ωκεανών με θρεπτικά συστατικά, με σκοπό την αύξηση του πλαγκτόν, αφού φαίνεται να δεσμεύουν το διοξείδιο του άνθρακα και να απελευθερώνουν οξυγόνο στην ατμόσφαιρα.<br /><br />Τουλάχιστον 13 πειράματα έχουν γίνει τα τελευταία 20 χρόνια, όπως αυτό της εταιρίας <span style="font-style: italic;">Planktos Inc</span> το 2007. Η εταιρία από την ιστοσελίδα της πωλούσε αντισταθμικά οφέλη άνθρακα ενώ τον Μάιο του 2007 ανακοίνωσε πως θα ρίξει στα διεθνή ύδατα κοντά στα νησιά Καλαπάγκος, τόνους ρινισμάτων σιδήρου σε μια περιοχή 10.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα σχέδια τους μετά από τις αντιδράσεις του κόσμου ματαιώθηκαν και η εταιρία τον Φεβρουάριο του 2008 έκλεισε.<br /><br />Ο κατάλογος των ανεπιθύμητων ενεργειών είναι μεγάλος, ιδίως με τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν στην επιβίωση των ανθρώπων που εξαρτώνται από υγιή θαλάσσια οικοσυστήματα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Sulphate Aerosols - Artificial Volcanoes:</span> Είναι η μείωση της ποσότητας του ηλιακού φωτός που εισέρχεται στην γήινη ατμόσφαιρα, εκτοξεύοντας και τοποθετώντας μικροσκοπικά αντανακλαστικά σωματίδια στη στρατόσφαιρα. Η ιδέα προήλθε το 1991 με την έκρηξη του ηφαιστείου Πινατούμπο στις Φιλιππίνες, όπου είκοσι εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του θείου που εκτοξεύτηκαν στην στρατόσφαιρα μείωσαν την θερμοκρασία ολόκληρου του πλανήτη κατά 0.4ο - 0.5ο C.<br /><br />Τί επιπτώσεις θα έχει μια τέτοια ενέργεια, αν θα επηρεαστεί η τρύπα του όζοντος από τα σωματίδια στην στρατόσφαιρα, αν μπορούν να βομβαρδιστούν συγκεκριμένες περιοχές όπως της Γροιλανδίας, αν θα διαταραχθούν φυσικές διεργασίες -όπως της φωτοσύνθεσης- λόγω της μειωμένης ποσότητας του φωτός, αν οι τόνοι σωματιδίων επιστρέψουν στη γη απειλώντας τη ζωή, είναι μερικά μόνο από τα πολλά ερωτήματα.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzWBOyr4imiC53oqmijil5f_wh5W3gv3-dHWUrjsXDj7hv7cXBUaXVVMLCdLD4L3lJviku5WeMAq4YaQn647s4wHpsdzmndc8L8jzZCdRwkF_WRhRVTMKrjFXOLR7FFxq26vsTKphguLE/s1600/Retooling+the+Planet.cover_1.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 154px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzWBOyr4imiC53oqmijil5f_wh5W3gv3-dHWUrjsXDj7hv7cXBUaXVVMLCdLD4L3lJviku5WeMAq4YaQn647s4wHpsdzmndc8L8jzZCdRwkF_WRhRVTMKrjFXOLR7FFxq26vsTKphguLE/s200/Retooling+the+Planet.cover_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5477426550151442770" border="0" /></a><br /><span style="font-weight: bold;">Cloud Whitening:</span> Είναι η λεύκανση των σύννεφων με ψεκασμό θαλασσινού νερού. Το αλμυρό νερό τα συμπυκνώνει, τα κάνει πιο μικρά και πιο ‘αντανακλαστικά’ ώστε να μειωθεί η ηλιακή ακτινοβολία που εισέρχεται στην γήινη ατμόσφαιρα, όπως συμβαίνει και με τις ηφαιστειακές εκρήξεις.<br /><br />Πολλοί εξέχοντες επιστήμονες υποστηρίζουν πως με αυτή την τεχνική μπορούν να μειώσουν και να ελέγξουν την θερμοκρασία της Γης, αλλά και άλλοι που αμφισβητούν τους αισιόδοξους αυτούς ισχυρισμούς.<br /><br />Μπορεί κανείς να εγγυηθεί πως η μεταβολή των καιρικών συνθηκών δεν θα έχει σε ολόκληρο τον κόσμο σοβαρές συνέπειες, όπως πχ. στη δημιουργία θυελλών ή άλλων ακραίων καιρικών φαινόμενων, στα θαλάσσια οικοσυστήματα ή στην πανίδα και την χλωρίδα? Τι επιπτώσεις θα έχει στην περιοχή ενός κράτους που συνορεύει με αυτήν που γίνονται τα πειράματα?<br /><br />Πρόσφατα οι Times του Λονδίνου σε δημοσίευμά τους, έκαναν νύξη για ένα πείραμα που θα επιχειρήσει η εταιρία <a style="font-style: italic;" href="http://silverliningproj.org/">Silver Lining Project</a> με έδρα το Σαν Φραντζίσκο της Καλιφόρνια, με στόχο να αυξήσει την λευκότητα των ωκεάνιων νεφών ώστε να αντανακλούν περισσότερο φως του ήλιου πίσω στο διάστημα και κατ’ επέκταση τη μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας και την ελάττωση της θερμοκρασίας στη Γη. Τα πειράματα επιβεβαιώνονται και από την περιβαλλοντική οργάνωση <a style="font-style: italic;" href="http://www.etcgroup.org/">ETC Group</a>.<br /><br /><br />Είναι σε θέση η Γεωμηχανική με τις επεμβάσεις της να αλλάξει το κλίμα της Γης προς όφελός μας? Μπορεί ο καθένας να κάνει τέτοια πειράματα τόσης μεγάλη έκτασης, χωρίς τον έλεγχο μιας αρχής? Σύμφωνα με την συνθήκη της Γενεύης του 1976, η οποία αναφέρεται στη Γεωμηχανική, <span style="font-style: italic;">«δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε τροποποίηση του περιβάλλοντος για μη ειρηνικούς σκοπούς»</span>. Πάνω σε αυτή τη διατύπωση έχει αρχίσει να γίνεται πολύς λόγος, καθώς διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι δημιουργήθηκε ένα μεγάλο νομικό κενό ως προς την εφαρμογή της.<br /><br /><span style="font-style: italic;">«Το κλίμα είναι διεθνής υπόθεση. Αν δεν συμφωνήσουν όλοι πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί, δεν θα αντιμετωπισθεί. Ναι οι μετρήσεις δείχνουν ότι το κλίμα, η γεωμορφολογία και οι χάρτες θα αλλάξουν»</span> μας λέει το <a href="http://despinarion.wordpress.com/"><span style="font-style: italic;">despinarion</span></a> όταν την ρωτήσαμε και συνεχίζει <span style="font-style: italic;">«Τώρα κατά πόσον η επέμβαση του ανθρώπου θα έχει τα αποτελέσματα που προβάλλουν, αυτό δεν μπορώ να το κρίνω γιατί όλα αυτά έχουν και μια φυσική δυναμική. Εάν σήμερα ο άνθρωπος αποφάσιζε να πετάξει όλα τα αυτοκίνητα και τα εργοστάσια και να ζει ωραία σε λιβάδια, η ατμόσφαιρα θα πάθαινε πατατράκ γιατί έχει συνηθίσει αλλιώς, και τα αποτελέσματα ούτε που θα μπορούσα να τα προβλέψω. Είναι σαν να κόβεις από τον πρεζάκια απότομα την πρέζα. Και σ' αυτή λοιπόν την "ιδεατή κατά τον λαό" περίπτωση πάλι κάποια επεμβασούλα τύπου εντζινηρινγκ θα ήταν απαραίτητη»</span>. Και καταλήγει <span style="font-style: italic;">«</span><span style="font-style: italic;">Δυστυχώς σ' αυτό τον πλανήτη απάνω όπου και να πας μα όπου και να πας, τα συμφέροντα των λίγων προέχουν και η εφαρμογή οποιασδήποτε ερευνάς υπόκειται σε λογοκρισία</span><span style="font-style: italic;">».</span><br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11632315-993"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11632315-993" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε τους <span style="font-style: italic;">Fireflies </span>σε μια διασκευή του <span style="font-style: italic;">Heaven (1979) </span>των <span style="font-style: italic;">Talking Heads</span>. Ακούγεται τόσο δροσερό που δεν είναι υπερβολή αν σας πω πως το έβαλα στο repeat και το άφησα να παίζει όλο το βράδυ. Αφιερωμένο σε σένα εξαιρετικά. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br />PS. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο <a href="http://despinarion.wordpress.com/"><span style="font-style: italic;">despinarion</span></a> για το σχόλιο που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.<br /><br />------------------------------------<br /><span style="font-weight: bold;font-size:85%;" >Πηγές:</span><br /><span style="font-size:85%;">1. <a href="http://www.handsoffmotherearth.org/">Hands Off Mother Earth (H.O.M.E)</a><br />2. <a href="http://www.biochar-international.org/">International Biochar Initiative (ΙΒΙ)</a><br />3. <a href="http://silverliningproj.org/">Silver Lining Project</a><br />4. <a href="http://www.etcgroup.org/">ETC Group</a></span><br /><br /></div></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-74448660555986477622010-06-02T22:10:00.001+03:002010-06-02T22:13:03.182+03:00Το Τηλέφωνο<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6I2MGhhCX8Js1IHW9Q8B4oCWvJxHK1JR92x6GXikts3DNqMOhbt4PLYMecaqsLLVbeQ1ObpbV28RcHeB6A71cnmeHFznDFLG0Hf7kan1s0NVHD_sLuzLSyPod1DF3l9DV05Teo7N1F7I/s1600/res12872.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 114px; height: 207px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6I2MGhhCX8Js1IHW9Q8B4oCWvJxHK1JR92x6GXikts3DNqMOhbt4PLYMecaqsLLVbeQ1ObpbV28RcHeB6A71cnmeHFznDFLG0Hf7kan1s0NVHD_sLuzLSyPod1DF3l9DV05Teo7N1F7I/s400/res12872.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5477743361957352770" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Ήθελε να είναι μαζί της, να την κρατά με το χέρι του. Ήθελε να είναι εκεί όποτε θα χρειαζόταν την βοήθειά του, όποτε θα τον είχε ανάγκη. Ήθελε να μην νοιώθει πως κινδυνεύει, να νοιώθει ασφάλεια. Ήθελε να την έχει συντροφιά, να μην νοιώθει μόνος. Ήθελε να ταξιδεύει, να αποδρά μαζί της. Ήθελε να μην νοιώθει την απουσία της αλλά να την νοιώθει δίπλα του χωρίς καν να είναι κοντά της. Ήθελε να είναι δεμένος μαζί της …με έναν ηλεκτρονικό ομφάλιο λώρο.<br /><br />Έτσι μπήκε σε ένα μαγαζί κινητής τηλεφωνίας, αγόρασε ένα τελευταίας τεχνολογίας κινητό με καινούργια σύνδεση και της έδωσε τον αριθμό. Κανείς άλλος δεν τον γνώριζε -όποτε χτυπούσε ήξερε πως ήταν εκείνη.<br /><br />Και οι μέρες περνούσαν…<br /><br />Στο γραφείο είχε το τηλέφωνο κοντά του. Κάθε τόσο έριχνε ματιές γεμάτες προσμονή για να ελέγξει τυχόν νέα μηνύματα ή χαμένες κλήσεις. Συνήθως, πριν ακόμα ηχήσει το τηλέφωνο, ακουγόταν ένας διακοπτόμενος βόμβος από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία πάνω στη μουσική τού αγαπημένου του σταθμού. Πριν ακόμα ηχήσει, ήταν έτοιμος να της απαντήσει.<br /><br />Τις ώρες που βρισκόταν σε κίνηση, ενεργοποιούσε την δόνηση και το κρατούσε στο χέρι του, Άγγιζε τις καμπύλες του και ταξίδευε πάνω στο κορμί της. Άγγιζε τα πλήκτρα με τους αριθμούς και μετρούσε τις μοναδικές στιγμές που περνούσαν μαζί. Όταν τον καλούσε, την ένοιωθε να δονείται στη παλάμη του, όπως όταν η παλάμη του χάιδευε το βελούδινο κορμί της.<br /><br />Και κάθε βράδυ το είχε δίπλα του. Όπως και απόψε:<br /><br />Έλεγξε πρώτα για αναπάντητες κλήσεις και νέα μηνύματα. Μετά, το κράτησε για λίγο, νοιώθοντας τις καμπύλες και τα μαλακά μέρη τής πίσω επιφάνειας για πολλοστή φορά. Τα δάχτυλά του κύλησαν πάνω στα γνώριμα γυαλισμένα πλαστικά με τους αριθμούς. Χαμογέλασε νοσταλγικά και το έβαλε δίπλα στο μαξιλάρι του. Έτσι ένοιωθε πως την είχε δίπλα του, πως κοιμόταν μαζί της. Έκλεισε το φως και άφησε τις σκέψεις του ελεύθερες να τον βασανίσουν.<br /><br />Ούτε και σήμερα είχε νέα της, πάνε κοντά τρία χρόνια αρνούμενος να συνειδητοποιήσει, πως ο λώρος που τους έδενε έχει από καιρό κοπεί …μαχαίρι.<br /><br />----<br /><br />Ο φιλαράκος της ιστορίας αδυνατεί να αποδεχθεί το γεγονός πως «it takes two to tango». Κάποιο πρωί θα ξυπνήσει, συνειδητοποιώντας πως μια ζωή περίμενε κάτι το οποίο ποτέ δεν θα ερχόταν …πως περίμενε το τραίνο στη λάθος αφετηρία.<br /><br />Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν χωρίς να αντιλαμβανόμαστε επακριβώς τα γεγονότα και τις συνέπειες. Καμιά φορά, ως απλοί θεατές παρακολουθούμε αμέτοχοι και αδύναμοι να αλλάξουμε τη δυναμική ροή των πραγμάτων. Πρέπει όμως να το παλέψουμε. Η ζωή μας σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι χθες. Όσο πιο γρήγορα αποδεχθούμε το γεγονός πως «έσπασε αυτό που μας έδενε με το χθες», πως πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά, πως η μοιρολατρία, η κατσουφιά και η μουρμούρα δεν βοηθούν σε τίποτα, τόσο πιο γρήγορα θα είμαστε σε θέση να πάρουμε πάλι τη ζωή στα χέρια μας. Ευλόγησον!<br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11569520-344"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11569520-344" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε τους <span style="font-style: italic;">INXS</span> και το <span style="font-style: italic;">Never Tear Us Apart</span>. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον φιλαράκο τής παραπάνω ιστορίας, που θα διαβάσει, θα ακούσει και ...χαμπάρι δεν θα πάρει, στανταράκι! Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-91963635164848353542010-05-19T16:10:00.025+03:002010-05-22T00:09:27.854+03:00Common People<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/S_b2chdTA9I/AAAAAAAADQM/mud9P5Rmalw/s1600/foot_reflexology.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 200px; height: 194px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/S_b2chdTA9I/AAAAAAAADQM/mud9P5Rmalw/s200/foot_reflexology.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5473833366993437650" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Το αυτί συλλαμβάνει τον ήχο από το ξυπνητήρι που χτυπά ασταμάτητα και δίνει εντολή να ανοίξουν τα μάτια. Τα χέρια αυτόματα το κλείνουν, παραμερίζουν τα σκεπάσματα και τα πόδια αναλαμβάνουν να μετακινήσουν το σώμα προς την τουαλέτα. Τα μάτια εξερευνούν το πρόσωπο στον καθρέφτη για αλλαγές, ενώ τα χέρια μηχανικά το πλένουν και του βουρτσίζουν τα δόντια.<br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><br />Τα πόδια διαρκώς μετακινούν το σώμα από το ένα δωμάτιο στο άλλο και τα χέρια αναλαμβάνουν να το ντύσουν. Τα μάτια ρίχνουν μια τελευταία ματιά στον ολόσωμο καθρέπτη με τα χέρια να κρατούν τον χαρτοφύλακα. Το κλειδί γλιστρά απ’ τα δάχτυλα στην εσωτερική τσέπη του σακακιού αφού πρώτα κλειδώσουν τη πόρτα και τα πόδια αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα υπόλοιπα μέλη του σώματος μέχρι το τραίνο.<br /></div><br />Στο βαγόνι του τραίνου, τα χέρια κρατιούνται απ΄ το ίδιο σημείο που κρατιούνται τα τελευταία χρόνια και τα μάτια αντιλαμβάνονται πως ούτε σήμερα έχει αλλάξει κάτι: ίδια πρόσωπα καταλαμβάνουν ίδια σημεία ...όπως ακριβώς και ο ίδιος, όρθιος δίπλα στην πόρτα. Και αντιλαμβάνονται τις ίδιες καθημερινές εικόνες: ίδια κτίρια και ίδιους δρόμους μέχρι το τέρμα της διαδρομής.<br /><br />Το χέρι γλιστρά στην εσωτερική τσέπη, βγάζει το πάσο και ανοίγει τη πόρτα της εταιρίας. Το στόμα τραβιέται προς τα πίσω διαγράφοντας ένα χαμόγελο με ένα τυπικό καλημέρα σχηματισμένο πάνω του. Τα πόδια τον οδηγούν στη θέση του, τα γόνατα λυγίζουν, ακουμπά το κορμί του στην καρέκλα και τα δάχτυλα ψαχουλεύουν τον κρυμμένο διακόπτη του υπολογιστή κάτω απ’ το γραφείο.<br /><br />Τα μάτια διαβάζουν emails χωρίς ενδιαφέρον και στο χέρι του κρατά αδιάφορα το ακουστικό με ανούσια τηλέφωνα. Η μέρα κυλά με φυλακισμένα εκατομμύρια στα κελιά του Excel, που στα μάτια του φαντάζουν ως μία σειρά τυχαίων αριθμών.<br /><br />Τα μάτια ανιχνεύουν κίνηση, κάποιοι φεύγουν. Τα χέρια κλείνουν τον διακόπτη, συμμαζεύουν το γραφείο, φοράνε το σακάκι και τα πόδια αναλαμβάνουν την επιστροφή -ακριβώς την ίδια διαδρομή, από την αντίστροφη.<br /><br />Στο σπίτι τα μάτια πέφτουν πάνω στο ψυγείο σε μια λίστα με ψώνια, τα χέρια την παίρνουν μαζί τους στο super market -μαζεύουν τα είδη από τα ράφια και τα τοποθετούν στο καρότσι. Τα πόδια μετακινούνται από τον έναν διάδρομο στον άλλον. Τα χέρια πληρώνουν το λογαριασμό, κρατούν τις τσάντες και τα πόδια μεταφέρουν το βαρύ φορτίο στο σπίτι.<br /><br />Τα αυτιά αναγνωρίζουν σπιτική μουρμούρα και βουητό με παιδικές φωνές. Τα χέρια ετοιμάζουν φαγητό, πλένουν και κοιμίζουν παιδιά, και μετά τα πόδια τον πάνε στο καναπέ για να ξεκουραστούν ...μέχρι το επόμενο πρωί.<br /><br />Καμία σκέψη και σήμερα, το μυαλό είναι κενό...<br /><span style="font-style: italic;"><br />Συμπέρασμα: όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια.</span><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11445758-907"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11445758-907" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε την νέα δουλειά του <span style="font-style: italic;">Micah P Hinson</span> που ηχογραφεί με τους <span style="font-style: italic;">Pioneer Saboteurs</span> το <span style="font-style: italic;">She's Building Castles In Her Heart</span>. Εξαιρετικό για τις μικρές ώρες ειδικά πριν το ξημέρωμα. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-8583707489007846332010-05-13T09:20:00.001+03:002010-05-13T09:23:27.852+03:00Περί Διάθεσης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2MNS8nmfrGzjv3FO1Gp60CTK4zAsFdNNbOmpCPyBMsBFAwkdJE-IQfPcJztI1kZc1V3HB0dO5XIN96rxbPJFJfyCerCE8h_5zeM5P6_vyOxVsISHAQA3WeJeAagFJgsIM_PkOCLyyec0/s1600/DSC00052_80.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 200px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2MNS8nmfrGzjv3FO1Gp60CTK4zAsFdNNbOmpCPyBMsBFAwkdJE-IQfPcJztI1kZc1V3HB0dO5XIN96rxbPJFJfyCerCE8h_5zeM5P6_vyOxVsISHAQA3WeJeAagFJgsIM_PkOCLyyec0/s200/DSC00052_80.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5470617393515865250" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Η Καλή μου Διάθεση με εγκατέλειψε! Έπρεπε όμως να το περιμένω, τον τελευταίο καιρό φλέρταρε ανελλιπώς και αδιακρίτως με το Χαμόγελό μου. Τους έβλεπα, αλλά δεν πήγαινε το μυαλό μου στο κακό, ώσπου ξαφνικά ένα απόγευμα έγιναν και οι δυο καπνός.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br />Στην αρχή σκέφτηκα πως θα επρόκειτο για ένα συνηθισμένο ραντεβουδάκι. Ίσως πρώτα να πήγαιναν κινηματογράφο και στη συνέχεια, κριτική ταινίας και χαλαρή κουβεντούλα με ποτό σε κάποιο μπαράκι του κέντρου. Άδικα τους περίμενα μέχρι τα ξημερώματα. Αλλά ούτε και την επόμενη εμφανίστηκαν ...πάνε μέρες τώρα.<br /><br />Έτσι, έμεινα μόνος με την δίδυμη αδελφή της -τη Κακή μου Διάθεση- που για να λέμε και την αλήθεια δεν θα έβγαινα ούτε για καφέ μαζί της!<br /><br />Αυτή συνέχεια με πιάνει και με τραβά από τα μούτρα, μου συνοφρυώνει το μέτωπο τόσο, που κάνει τη ρυτίδα μου ανάμεσα στα μάτια να φαντάζει πληγή. Έρχεται παρέα πάντα με την Επιθετικότητα και τον Θυμό. Και αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος που με κάνει να συμπεριφέρομαι απόμακρα και τις περισσότερες ώρες να κρατώ το στόμα μου κλειστό. Άσε που έχει τσακωθεί με την Αυτοσυγκράτηση ενώ η Αστάθεια και ο Αυταρχισμός είναι οι καλύτεροι φίλοι της.<br /><br />Με τη Καλή μου Διάθεση κάναμε υπέροχη παρέα και δεν ήμασταν ποτέ μόνοι αφού ερχόντουσαν και άλλοι στη συντροφιά μας:<br /><br />Με τον Αυθορμητισμό και τον Ενθουσιασμό ανατρέπαμε διαρκώς την καθημερινότητα. Με την Δημιουργικότητα εξοστρακίζαμε τη Βαρεμάρα και κάναμε την κάθε μέρα μας ξεχωριστή. Η Θέληση κάθε φορά συνοδευόταν με το Επίθετο Ισχυρή και ξημερωνόμασταν κάνοντας σχέδια για το μέλλον αγκαλιασμένοι με την Επιμονή, την Υπομονή και το Πείσμα. Με την Φαντασία ταξιδεύαμε και ανακαλύπταμε μέρη εξωτικά. Με τον Έρωτα και τον Ρομαντισμό γράφαμε ποιήματα χαζεύοντας τα αστέρια κάτω από ολόγεμα φεγγάρια. Τώρα πάνε αυτά...<br /><br />Η Καλή μου Διάθεση ήταν η ψυχή της παρέας, μας έδενε ολοκληρωτικά με έναν τρόπο μοναδικό, ενώ η Κακή μου ...την νοιώθω να με αλλάζει συθέμελα -να ξεριζώνει ότι υπάρχει μέσα μου και να το αντικαθιστά με κάτι εντελώς καινούργιο και ξένο προς εμένα.<br /><br />Αλλά να μην τους έχω καταλάβει τόσο καιρό...<br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11353619-e17"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11353619-e17" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε τους <span style="font-style: italic;">Archive</span>. Είχα αποφασίσει από την τσαντίλα μου να βάλω το <span style="font-style: italic;">Fuck U</span> αλλά τελευταία στιγμή μαλάκωσα και έβαλα το <span style="font-style: italic;">Get Out</span>. <span style="font-style: italic;">"Get out...Out the door...I cant stand to see your face...I wish youd go some other place"</span> βρε ουστ απ΄εδώ! Αφιερωμένο σε αυτήν και μόνο εξαιρετικά!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-85916401573375057162010-04-22T21:18:00.004+03:002010-04-22T21:27:20.417+03:00Ο Χρόνης<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.flickr.com/photos/catsplay/3831104786"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 227px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSbI8RooXUT1yrpupA_JbLEWDs5sRrTWseoKxyrJUDjy2qzCF1gBleCD2XJ_8wOaaxYTqiXT75zl86ytiGVCKK4zP5lIweGnCjOK3jzh1U5L3UOiFyEDEargCvwU4dcQJghekMahjHgNw/s320/3831104786_04da53f4fb.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5462489209057067362" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Ερχόταν κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου. Τις περισσότερες φορές έφερνε μαζί του καλέμι και σφυρί. Ντάπα-ντούπα, ντάπα-ντούπα όλη νύχτα σμίλευε το πρόσωπο και ολόκληρο το κορμί μου με άνυδρα τοπία και εφιαλτικά σχέδια.<br /><br />Ένα βράδυ, έτσι όπως πετάχτηκα στον ύπνο μου, είδα φευγαλέα τη σκιά του με ένα σπρέι να ραντίζει τα μαλλιά μου. Μια άλλη φορά που ξύπνησα απότομα με πόνους στα μάτια, πρόλαβα να τον δω να σκαλίζει τους βολβούς μου. Το χειρότερο ήταν ένα βράδυ που έκοβε και έραβε νευρώνες στον εγκέφαλό μου, φορώντας μια πράσινη χειρουργική μάσκα ...απ’ όσο πρόλαβα να δω δηλαδή.<br /><br />Ήμουν σίγουρος πως υπήρχε, τον είχα δει, και έτσι αποφάσισα να τον πιάσω στα πράσα. Όταν ένα βράδυ ένιωσα τσιμπήματα στον καρπό, δεν αντέδρασα. Μισάνοιξα το ένα μου μάτι και μέσα απ' τα βλέφαρα τον είδα: ένας συμπαθητικός νεαρούλης, με μια βελόνα που προσπαθούσε να μολύνει το αίμα μου. Άπλωσα αστραπιαία το άλλο μου χέρι και πριν προλάβει να εξαφανιστεί τον γράπωσα.<br /><br /><span style="font-style: italic;">«Ποιος είσαι;»</span> του είπα αγριεμένος και καλά για να τον τρομάξω.<br /><span style="font-style: italic;">«Ο Χρόνης»</span> μου απάντησε με επαγγελματικό ύφος, <span style="font-style: italic;">«ο βοηθός του Χρόνου»</span>, και με έκανε να νοιώσω ηλίθιος ...λες και δεν συνέβαινε τίποτα ...λες και δεν τον είχαν πιάσει στα πράσα!!!<br /><span style="font-style: italic;">«Και γιατί δεν ήρθε ο ίδιος?»</span>, μου φάνηκε καλή σαν ερώτηση εκείνη τη στιγμή, λες και η απάντηση θα έλυνε όλες μου τις απορίες...<br /><span style="font-style: italic;">«Ο κος Χρόνος δεν προλαβαίνει, έχει πολύ δουλειά, για αυτό και με έχει προσλάβει part time»</span>, μου είπε με το ίδιο αυστηρό ύφος και με έναν ελιγμό, μου ξέφυγε και εξαφανίστηκε.<br /><br />Τα έβαλα με τον εαυτό μου. Είχα τόσες ερωτήσεις που ήθελα να του κάνω! Κυρίως για το πλάνο και την εξέλιξη των εργασιών του. Ακόμα είχα σκεφτεί πως ίσως και να μπορούσα να κάνω κάποιες διαπραγματεύσεις, να καταλήξω σε κάποια συμφωνία μαζί του.<br /><br />Ήμουν σίγουρος πως είχε βαλθεί σιγά-σιγά να με ξεκάνει, όπως και ότι αυτό το απολάμβανε. Άλλωστε δεν βιαζόταν, είχε τόσο χρόνο μπροστά του. Ακόμα και αν μου συνέβαινε κάποιο ατύχημα την επόμενη μέρα, δεν νομίζω πως θα στεναχωριόταν ...θα ήμουν ένας λιγότερος, μια ώρα νωρίτερα στο σπίτι.<br /><br />Έτσι μια νύχτα δεν έκλεισα μάτι και τον παραφύλαξα -δεν ήρθε. Το ίδιο έκανα και τις επόμενες νύχτες -ούτε και εκείνες ήρθε. Πάνε 3 χρόνια τώρα που έχω να κοιμηθώ, αλλά νιώθω να κερδίζω αυτή τη μάχη ...και έχω αποφασίσει να μην τον αφήσω με τίποτα να κρύψει τα νιάτα μέσα μου.<br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11135787-de8"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11135787-de8" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε το <span style="font-style: italic;">Street Spirit</span> από τους <span style="font-style: italic;">Radiohead</span>. Άσχετο μεν, πολύ αγαπημένο δε. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /><span style="font-size:85%;">1) Η ιδέα να γράψω για τον χρόνο ήρθε από μία ανάρτηση της "<a href="http://kalapas.blogspot.com/2010/04/blog-post_4838.html">ολα θα πανε καλα...</a>"</span><span style="text-decoration: underline;font-size:85%;" > </span><span style="font-size:85%;"><br />2) Η φωτογραφία είναι από το <a href="http://www.flickr.com/photos/catsplay/3831104786">flickr</a>.</span><br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com51tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-32411115214003348802010-04-18T15:41:00.014+03:002010-04-18T19:29:32.150+03:00Λίμνη Πλαστήρα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/S8shLH3yDMI/AAAAAAAADOc/7wN_w4-gFWU/s1600/P4040120_H95.jpg"><br /></a>Χωρίς πολλά λόγια, φωτογραφίες από την λίμνη Πλαστήρα με μια ...καλλιτεχνική διάθεση.<br /><div style="text-align: center;"><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7UNPcj8dvpjH0_ins9V7NYdE_-umIHbtJ7ZlxbQxg_ESsiiu6xsO_O-nMwQhZtD-TwfjVWNB_950vZfXC9DtsQajnQP4gq6L3z2VHFM849oVL9BVRFcziM9MFc96ikTD0lN2yiDCPB8E/s1600/P4040142_h.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7UNPcj8dvpjH0_ins9V7NYdE_-umIHbtJ7ZlxbQxg_ESsiiu6xsO_O-nMwQhZtD-TwfjVWNB_950vZfXC9DtsQajnQP4gq6L3z2VHFM849oVL9BVRFcziM9MFc96ikTD0lN2yiDCPB8E/s400/P4040142_h.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800620633075794" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Τοπίο που σε ηρεμεί στον Άγιο Αθανάσιο</span><br /><br /></div><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJvv0XGDaJc_azBRaIunhD3KO_ytOxQp_dLXtgRKeqJeUNTc5P6El2sbd2RO5GHzBYck0RmcGb4B9nTmTnC9j-1E2DipYHAWiLASK_A1gTGO6pDJW24BVC5u4sPNcCQvtirxsmmfWtQeE/s1600/P4060114_h60.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 164px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJvv0XGDaJc_azBRaIunhD3KO_ytOxQp_dLXtgRKeqJeUNTc5P6El2sbd2RO5GHzBYck0RmcGb4B9nTmTnC9j-1E2DipYHAWiLASK_A1gTGO6pDJW24BVC5u4sPNcCQvtirxsmmfWtQeE/s400/P4060114_h60.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460801704233923202" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Η λίμνη από το λόφο που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το φράγμα, στο Παρατηρητήριο</span><br /><br /></div><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/S8shLH3yDMI/AAAAAAAADOc/7wN_w4-gFWU/s1600/P4040120_H95.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/S8shLH3yDMI/AAAAAAAADOc/7wN_w4-gFWU/s400/P4040120_H95.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5461495448092150978" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvznHoW8TQLIKrh49Pd0IFy3uF7MdgjoYXOWhW3yH_8eVC4p6ybEg1gfoUesfIhVIstNByh9X09OtM7YtrZAbpONCiwUCA3rhgoYlGm-an0sEE04SBIJpWpX53EY35r87b8gT0qk64uw/s1600/P4040126_%CE%9795.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvznHoW8TQLIKrh49Pd0IFy3uF7MdgjoYXOWhW3yH_8eVC4p6ybEg1gfoUesfIhVIstNByh9X09OtM7YtrZAbpONCiwUCA3rhgoYlGm-an0sEE04SBIJpWpX53EY35r87b8gT0qk64uw/s400/P4040126_%CE%9795.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800615269115074" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Αντανακλάσεις στον Άγιο Αθανάσιο</span><br /></div><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPCbMdTYaOXmHYTNETREwUC0EdnhdVF-DrzJ26FKKGnlcsoYWfp1-gbZGIUux4uBM3x3OFuJtbc-09YOLoEM3BzLiy916moYSPhpfsJ9it-MkQy7lTkNwPeKj82IcduGrg0ffCNB9P1CY/s1600/P4030114_h85.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPCbMdTYaOXmHYTNETREwUC0EdnhdVF-DrzJ26FKKGnlcsoYWfp1-gbZGIUux4uBM3x3OFuJtbc-09YOLoEM3BzLiy916moYSPhpfsJ9it-MkQy7lTkNwPeKj82IcduGrg0ffCNB9P1CY/s400/P4030114_h85.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800122611078514" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Καλύβια</span><br /></div><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZcHOuk64AM1GzK-EHRU3-Xn7wAlnjs0hsmyO12HbOI5DRmepuX6SCmPP6fNNPFOvvN_5noCwVz_px1GWiQ5y_5e4rH_d-0JlxmEmJVbsHqzCwTeWd5D5pGxK-q8Bws3_URmLvZ6ZDUs/s1600/P4030065_h90.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZcHOuk64AM1GzK-EHRU3-Xn7wAlnjs0hsmyO12HbOI5DRmepuX6SCmPP6fNNPFOvvN_5noCwVz_px1GWiQ5y_5e4rH_d-0JlxmEmJVbsHqzCwTeWd5D5pGxK-q8Bws3_URmLvZ6ZDUs/s400/P4030065_h90.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800117834368706" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Τα Καλύβια πίσω από τα βυθισμένα δέντρα με φόντο τα Άγραφα</span><br /></div><br /><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_X3y5rmJwVw1StNZjQ3wIJihcwTHgjSFBBIojso0JpJlJHPvpCdQsQC_wor_Y-dJlUbJdXQN1TVu7lSBCiijcL5DM5yoSqQ9zxSdwvdj8bIYosHOtS67cHkz9EFFm4kPQlRKFaNGtBPM/s1600/P4030158_h85.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_X3y5rmJwVw1StNZjQ3wIJihcwTHgjSFBBIojso0JpJlJHPvpCdQsQC_wor_Y-dJlUbJdXQN1TVu7lSBCiijcL5DM5yoSqQ9zxSdwvdj8bIYosHOtS67cHkz9EFFm4kPQlRKFaNGtBPM/s400/P4030158_h85.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800130213858386" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Αιώνια ανάπαυση στην Φυλακτή, υπό το βλέμμα του χιονισμένου όγκου των Αγράφων</span><br /></div><br /></div><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwwRCD2-ttGperDKsOPmmJt-rnmLEeOTsBqiVNY7njNzfdARFWVQWtL4izEPyWDVP5ghmhJ2ZEDJu-scnfa26dmWDDFe-WzTocKS8IbYUxJ9IuNV6kKbftC5QcWiArFM2Um5d-_dxfG38/s1600/P4060090_H.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwwRCD2-ttGperDKsOPmmJt-rnmLEeOTsBqiVNY7njNzfdARFWVQWtL4izEPyWDVP5ghmhJ2ZEDJu-scnfa26dmWDDFe-WzTocKS8IbYUxJ9IuNV6kKbftC5QcWiArFM2Um5d-_dxfG38/s400/P4060090_H.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460801691951480146" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια στο Παρατηρητήριο, σχεδόν παραμυθένια</span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvPsZsbSXpgMH9ukMHA32-lfv_pBzjQ4q0puId6_FWAJXABHVfd7-vT1IdG9tBmJ6AYMzUogMwdq3_bKb7TjY1jUDPJ2NpcX6Kr1Yy5Z3tZRR62j7HS2aY5NSftn6-tCCYKcHPx4O8glI/s1600/P4060096_H90.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvPsZsbSXpgMH9ukMHA32-lfv_pBzjQ4q0puId6_FWAJXABHVfd7-vT1IdG9tBmJ6AYMzUogMwdq3_bKb7TjY1jUDPJ2NpcX6Kr1Yy5Z3tZRR62j7HS2aY5NSftn6-tCCYKcHPx4O8glI/s400/P4060096_H90.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460801693854881666" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Ανεβαίνοντας τα τελευταία σκαλοπάτια στο Παρατηρητήριο, σχεδόν εφιαλτικά</span><br /></div><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2oJQzO0wjnnUSdXxLb2b52pwWSzRpyqEPLSzVRxkTO8hjtTztBskiO9OlbeiqECJxTAIb8FMVjc7AX1jD5dFkZGgcthenivGQsEG7ic0CjOxys_fYXCbL0ynQRgnBG5SV1Qj8i1P5HMc/s1600/P4040166_%CE%97.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2oJQzO0wjnnUSdXxLb2b52pwWSzRpyqEPLSzVRxkTO8hjtTztBskiO9OlbeiqECJxTAIb8FMVjc7AX1jD5dFkZGgcthenivGQsEG7ic0CjOxys_fYXCbL0ynQRgnBG5SV1Qj8i1P5HMc/s400/P4040166_%CE%97.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800624732499202" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Άγιος Αθανάσιος, θέα από μπαλκόνι</span><br /></div><br /><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj92tdj5aK9DaTbRja9M0En6B_AkmPY2F2Nfc7FkKL8nbQuH53etZAbsMh2E6UybogIN8SxgLI1vBOfmbOZk1QYCnCqrk1gmBjncQmcT2SrPQOA8WG3SVns1PaSqVLPCgfGlPkftuAzif4/s1600/P4030014_h50.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 120px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj92tdj5aK9DaTbRja9M0En6B_AkmPY2F2Nfc7FkKL8nbQuH53etZAbsMh2E6UybogIN8SxgLI1vBOfmbOZk1QYCnCqrk1gmBjncQmcT2SrPQOA8WG3SVns1PaSqVLPCgfGlPkftuAzif4/s400/P4030014_h50.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800108881842642" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzyUzn9RVjPxaANiezAEf9uXB-_juYsAgVYpTN8Mq0kkPxUaTlwthfExsUAwCzARBiEwcJhSf8l-BaAFtO00QfuzH5Y_AUOYHUgpxbfRRG1Ut4tdTEdd-zX5POa2fPp3UsydLpG8z3p6w/s1600/P4030016_h.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzyUzn9RVjPxaANiezAEf9uXB-_juYsAgVYpTN8Mq0kkPxUaTlwthfExsUAwCzARBiEwcJhSf8l-BaAFtO00QfuzH5Y_AUOYHUgpxbfRRG1Ut4tdTEdd-zX5POa2fPp3UsydLpG8z3p6w/s400/P4030016_h.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800114502526722" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Το φράγμα</span><br /></div><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKKep3fDBMndN_h96WtRLNAmgKO-auiPKMX2CtT2fp4lj1XrDeXOpn7cdG5PAvVF8Daap7MMbgWfZpW9LB6XIu58mv9JuKzIYy_prNUEWLogw4lrwjHMPUr2h7gXVfk-6iWgsm9SMaKPc/s1600/P4040059_H95.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKKep3fDBMndN_h96WtRLNAmgKO-auiPKMX2CtT2fp4lj1XrDeXOpn7cdG5PAvVF8Daap7MMbgWfZpW9LB6XIu58mv9JuKzIYy_prNUEWLogw4lrwjHMPUr2h7gXVfk-6iWgsm9SMaKPc/s400/P4040059_H95.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460800608370099026" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">"Οι ζευγάδες φεύγουνε μα η σπορά μένει..."</span><br /></div></div><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjrebD-CZ1XR9Y7-pCoaCey2tBr4eT1u_Kj8Xwcuz-VQZfvneCotku_wxwdRg7Ubh2YH1FUqzq6FOOpZRc_cEQ98kQ6hCliLetqKBFjxlvvA3460Bbu1IxxyuRTmjLK9vWG_JnxhIhoC4/s1600/P4050008_H90.jpg"><br /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/S8sgrzWv74I/AAAAAAAADOU/zUWhduY6wRc/s1600/P4050019_H90.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_ocNuXRy7Bqk/S8sgrzWv74I/AAAAAAAADOU/zUWhduY6wRc/s400/P4050019_H90.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5461494910008946562" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjrebD-CZ1XR9Y7-pCoaCey2tBr4eT1u_Kj8Xwcuz-VQZfvneCotku_wxwdRg7Ubh2YH1FUqzq6FOOpZRc_cEQ98kQ6hCliLetqKBFjxlvvA3460Bbu1IxxyuRTmjLK9vWG_JnxhIhoC4/s1600/P4050008_H90.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjrebD-CZ1XR9Y7-pCoaCey2tBr4eT1u_Kj8Xwcuz-VQZfvneCotku_wxwdRg7Ubh2YH1FUqzq6FOOpZRc_cEQ98kQ6hCliLetqKBFjxlvvA3460Bbu1IxxyuRTmjLK9vWG_JnxhIhoC4/s400/P4050008_H90.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5460801676008243346" border="0" /></a><span style="font-size:85%;">Δασικό χωριό "Δρυάδες" Δήμου Ιτάμου</span><br /></div><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjrebD-CZ1XR9Y7-pCoaCey2tBr4eT1u_Kj8Xwcuz-VQZfvneCotku_wxwdRg7Ubh2YH1FUqzq6FOOpZRc_cEQ98kQ6hCliLetqKBFjxlvvA3460Bbu1IxxyuRTmjLK9vWG_JnxhIhoC4/s1600/P4050008_H90.jpg"><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11089991-bf6"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11089991-bf6" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object></a><br /><br /><div style="text-align: justify;">Στη μουσικούλα ακούμε τον <span style="font-style: italic;">Mr. Wright</span> και το <span style="font-style: italic;">The Man Who Was Not</span>, παραγωγή -αν το πιστεύετε- του 1998. Ιδιόρρυθμη ποπ κουλτούρα, λονδρέζικη αισθητική και ηρωικά πνευστά. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com61tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-58143891094379621062010-04-01T00:03:00.003+03:002010-04-01T08:21:36.764+03:00ΙΝΒΙ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ3W3EnI0LT1ZPSxnpmpeUTbP8wWlFx8NqpNMz4jcENTm-eOy90riMg_0vFX-kDMVfJsUlOVC1N3swyewtNmPtQCwD02qbac4kiIaIlym4rc9YdtZoFQ6i46LsyzoLtY3fA-RH3yICEU0/s1600/Clipboard01.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 320px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ3W3EnI0LT1ZPSxnpmpeUTbP8wWlFx8NqpNMz4jcENTm-eOy90riMg_0vFX-kDMVfJsUlOVC1N3swyewtNmPtQCwD02qbac4kiIaIlym4rc9YdtZoFQ6i46LsyzoLtY3fA-RH3yICEU0/s320/Clipboard01.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454799644611968466" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Στέκομαι κάτω από τη σκιά μιας κουτσουπιάς, προστατευμένος από τις ακτίνες του ήλιου. Σχεδόν όλοι έχουν πάει στο διοικητήριο για να παρακολουθήσουν τα δρώμενα από κοντά. Δεν κατάφερα να πάω μαζί τους, ένας δυνατός πόνος στη μέση με έχει απομακρύνει τις τελευταίες μέρες από τις καθημερινές μου δραστηριότητες, οπότε παραμένω εδώ για να μάθω τα νέα.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br />Από το πρωί επικρατεί μεγάλη αναστάτωση στους δρόμους της πόλης. Τα χθεσινοβραδινά γεγονότα και η σύλληψη του ψευδοπροφήτη έχουν κυκλοφορήσει από στόμα σε στόμα. Οι ιερείς επεδίωκαν εδώ και πολύ καιρό τη σύλληψή του και κατά πως φαίνεται, ο Πόντιος Πιλάτος -ο διοικητής- δεν θα τους χαλάσει το χατίρι. Από την άλλη δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του…<br /><br />Ένας περαστικός που ήρθε πριν λίγο από εκεί, μου είπε πως τον βρήκαν ένοχο και τον καταδίκασαν σε θάνατο -με σταύρωση. Μου είπε ακόμα πως τον έντυσαν βασιλιά: οι στρατιώτες του φόρεσαν ένα βαθυκόκκινο μανδύα και ένα αγκάθινο στέμμα στο κεφάλι, τον έβγαλαν στο προαύλιο του διοικητηρίου και τον χλεύαζαν, τον προσκυνούσαν σαν βασιλιά και τον χτυπούσαν με ένα καλάμι. Και μετά πως τον φραγγέλωσαν. Δεν υπάρχει χειρότερη τιμωρία από το να σε μαστιγώνουν με το φραγγέλιο, αυτό το χοντρό μαστίγιο που στις άκρες των λωρίδων έχει δεμένες σφαίρες από μολύβι και μικρά κόκαλα ζώων. Είναι δε τόσο σκληρό και απάνθρωπο που αρκετοί κατάδικοι δεν αντέχουν και πεθαίνουν κατά τη διάρκεια αυτού του βασανιστηρίου.<br /><br />Η οχλοβοή που ακούγεται να ανηφορίζει, σημαίνει πως έχει σχηματιστεί πομπή με κατεύθυνση τον Γολγοθά και θα περάσει από μπροστά μου. Μέσα στην ατυχία μου φάνηκα τυχερός...<br /><br />Έχω μεγάλη αγωνία και βρίσκομαι σε υπερένταση. Να! Τώρα φάνηκαν στη στροφή του δρόμου. Μπροστά είναι αυτός ο βλάσφημος, αυτός που υποστηρίζει πως είναι ο γιος του Θεού. Οι στρατιώτες δίπλα του τον χτυπούν και τον φτύνουν. Πιο πίσω μια ομάδα γυναικών θρηνεί και ωρύεται. Ο όχλος που ακολουθεί τον χλευάζει, τον φτύνει και τον εξευτελίζει με κάθε τρόπο.<br /><br />Αρχίζω και εγώ να βρίζω αυτόν που ισχυρίζεται πως είναι βασιλιάς, εγώ που δεν τον έχω δει ούτε μια φορά. Πλησιάζει προς το μέρος που βρίσκομαι. Στο κεφάλι του φορά ακόμα το αγκάθινο στεφάνι. Είναι μετρίου αναστήματος με μεγαλοπρεπή όψη. Τα μαλλιά του χωρισμένα στη μέση κατά το σύστημα των Ναζαρηνών, έχουν το χρώμα του ώριμου κάρυ μέχρι τους ώμους και παίρνουν το στιλπνό χρώμα της γης μέχρι τις ωμοπλάτες του. Το μέτωπό του είναι λείο και γαλήνιο, το πρόσωπό του χωρίς ρυτίδες ή άλλα σημάδια, η μύτη και τα χείλη του κανονικά. Τα γένια του είναι πυκνά στο ίδιο χρώμα με τα μαλλιά, δεν είναι μακριά και χωρίζονται στα δύο. Όψη κουρασμένη αλλά και γαλήνια ταυτόχρονα. Έτσι τον είδα …κάτω από τα αίματα που έτρεχαν απ’ το μέτωπό του, από τις ανοιχτές πληγές των αγκαθιών.<br /><br />Τα ρούχα του είναι ποτισμένα με αίμα. Το σώμα του είναι σίγουρα σακατεμένο, γεμάτο πληγές, κόκκινες αυλακώσεις και σκισμένες σάρκες. Αν δεν του ξαναφορούσαν τα ρούχα του, σίγουρα θα φαινόντουσαν και τα απογυμνωμένα κόκαλά του. Τόσο φρικτό είναι το φραγγέλωμα.<br /><br />Στους ώμους μεταφέρει τον βαρύ σταυρό του. Ο στρατιώτης δίπλα του εξακολουθεί να τον χτυπά και να τον φτύνει, για αυτόν είναι μια δουλειά που πρέπει να την τελειώσει το συντομότερο. Σε κάθε χτύπημα τα βήματά του βαραίνουν. Κάποια στιγμή δεν αντέχει και πέφτει στα γόνατα. Πρέπει πάση θυσία να φτάσει ζωντανός στη κορυφή του βουνού και να σταυρωθεί, αυτές είναι οι εντολές. Για αυτό ο στρατιώτης αρπάζει έναν πολίτη και τον διατάζει να βοηθήσει τον προφήτη. <span style="font-style: italic;">«Είναι ο Σίμων ο Κηρηναίος»</span>, ακούω δίπλα μου να λένε.<br /><br />Στριφογυρίζω τη γλώσσα μου στο στόμα για να μαζέψω όσο περισσότερο σάλιο μπορώ, για να φτύσω στο πρόσωπο τον βλάσφημο. Και έτσι όπως είναι πεσμένος γυρίζει και με κοιτά. Το βλέμμα του…<br /><br />Το βλέμμα του σοβαρό, σαν ακτίνα από φως έφτασε και είδε το βάθος της ψυχής μου, τις επιθυμίες μου, τις σκέψεις μου, τις πράξεις μου. Και με κυρίευσε μεγάλη ντροπή και θλίψη. Ένοιωσα ένοχος, αμαρτωλός αλλά ταυτόχρονα χαρά γιατί αναγνώρισα τη διττή Του υπόσταση, ως πρόσωπο Θείο αλλά και μαρτυρικό.<br /><br />Δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει. Βρίσκομαι αποσβολωμένος και μόνος στην ησυχία του δρόμου -στο σημείο της συνάντησης μας. Σκέφτομαι πώς με κοίταξε, πώς μίλησε στη καρδιά μου, πώς έδωσε νόημα στην ύπαρξή μου, πώς τελικά στιγμάτισε τη ζωή μου. Και αν με ρωτήσετε, θα σας πω με σιγουριά πως ναι, τώρα πιστεύω σε Αυτόν.<br /><br /><--><br /><br />Για όσους έφτασαν μέχρι εδώ, θα ήθελα να αναφερθώ σε τρία θέματα:<br /><br />(*) Η περιγραφή του Ιησού προέρχεται από μια επιστολή -που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη Ταεζαρίνι της Ρώμης- προς τον αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβέριο, σταλμένη από τον Πόπλιο Λεντούλο κυβερνήτη της Ιουδαiας, πριν τον Πιλάτο.<br /><br />(*) Την πληροφορία για την τιμωρία με το φραγγέλιο μας την δίνει ο Ευαγγελιστής Μάρκος στο κεφάλαιο 15.<br /><br />(*) <span style="font-style: italic;">"η ημιμάθεια είναι χειρότερη την αμάθεια"</span> ή κάπως έτσι σχολίασε κάποιος σε ένα blog, όταν ο συγγραφέας αντιπαρέθεσε διαφορές στην εξιστόρηση των παθών του Ιησού στα ευαγγέλια, καταλήγοντας πως δεν ξέρουν τι γράφουν και πως είναι μυθεύματα. Θα ήθελα να πω εδώ, πως τα ευαγγέλια δεν είναι η βιογραφία του Ιησού, γράφηκαν και παραδόθηκαν ως "συγγραφαί μεγίστου κύρους, ως κώδιξ ιερός της πίστεως και της ελπίδος..." στις πρώτες Οικουμενικές Εκκλησίες που ήταν εξ΄αρχής οργανωμένα θρησκευτικά σωματεία, με σκοπό να κινήσουν το ενδιαφέρον και να καταστούν ιερά και πολύτιμος παρακαταθήκη. Ενδιαφέρον έχει το ευαγγέλιο του Ιωάννη, που ενώ γνώριζε τα προηγούμενα τρία, παρουσιάζει τις περισσότερες διαφορές. Αν υπήρχε δόλος ή συμφωνία μεταξύ τους, δεν θα παρουσίαζε καμία διαφορά.<br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10934155-a67"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10934155-a67" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε το <span style="font-style: italic;">Acid, Bitter and Sad</span> από τους <span style="font-style: italic;">This Mortal Coil</span>. Δεν ήθελα να βάλω κάτι βαρύ και είναι ένα κομμάτι του 1987 που το ακούω ακόμα και σήμερα ευχάριστα και με τέρμα τα γκάζια.<br /><br />Εύχομαι σε όλους σας Καλή Ανάσταση.<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-50292100980879858032010-03-27T14:02:00.007+02:002010-03-27T19:07:12.670+02:00Βυθιζόμαστε<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKvD0LNwDD12Jxio8RNZCCKesRbNR4WlCDFH4UJjG1Xuz9xdZzj5X9ppP_W3qYvMgNE54JB4prhJFNdDdLx4U7rz4_ABGI2vaRV_Slm8crhHsQDUFmn9LTramzhyOrEpcNVYvJOPeCGvg/s1600/earth_hour_+%CE%A34.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 200px; height: 196px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKvD0LNwDD12Jxio8RNZCCKesRbNR4WlCDFH4UJjG1Xuz9xdZzj5X9ppP_W3qYvMgNE54JB4prhJFNdDdLx4U7rz4_ABGI2vaRV_Slm8crhHsQDUFmn9LTramzhyOrEpcNVYvJOPeCGvg/s200/earth_hour_+%CE%A34.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453270095652401106" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Η ώρα της γης μου θυμίζει τις θυσίες των αρχαίων Ελλήνων με σκοπό να εξευμενίσουν την οργή των Θεών. Το σφαχτό στη θράκα αντικαταστάθηκε μια απλή κίνηση -το κατέβασμα του διακόπτη, η δε τσίκνα που ευωδίαζε και αγαλλίαζε τους Θεούς, ...από τη μείωση της εκπομπής των ρύπων. Μιας ώρας θυσία...<br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><br />Ίσως μια τέτοια θυσία να μην έχει κανένα ανασταλτικό αποτέλεσμα στο κατήφορο που έχουμε πάρει. Είναι όμως μια συμβολική κίνηση για να δηλώσουμε τη παρουσία μας, το προβληματισμό μας και την υποστήριξη του αγώνα ενάντια στις κλιματικές αλλαγές.<br /></div><br />Οι επιστήμονες διαφωνούν για τα αίτια και το ρυθμό εξέλιξης των κλιματικών αλλαγών. Το σίγουρο είναι πως συμβαίνει, και ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η υποχώρηση των παγετώνων και η άνοδος της στάθμης του νερού.<br /><br />Το νησάκι Νιου Μουρ, ένα από τα πολλά του νησιωτικού συμπλέγματος Σούντερμπαν, έχει πλέον βυθιστεί εντελώς λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Υπήρξε τα τελευταία 30 χρόνια αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα στην Ινδία και το Μπαγκλαντές και τελικά έδωσε μόνο του λύση στην έριδα: εξαφανίστηκε στα νερά του Κόλπου της Βεγγάλης. Και όπως είπε ο Σουγκάτα Χάζρα, καθηγητής Ωκεανογραφίας στο Πανεπιστήμιο Τζανταβπούρ της Καλκούτας, <span style="font-style: italic;">«Αυτό που δεν κατάφεραν να πετύχουν οι δύο χώρες έπειτα από χρόνια διαλόγου τελικά επιλύθηκε από την κλιματική αλλαγή»</span> (<a href="http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1119824&lngDtrID=252">in.gr</a>).<br /><br />Σε κάποια σημεία του πλανήτη το νερό με την παρουσία του αλλάζει τα σύνορα του χάρτη και τη ζωή των ανθρώπων που ζουν εκεί, ενώ σε κάποια άλλα σημεία την αλλάζει με την απουσία του. Η συνολική ποσότητα του νερού στη Γη δεν έχει μεταβληθεί, ενώ είχα διαβάσει -νομίζω σε ένα φυλλάδιο της WWF- πως <span style="font-weight: bold;">"Το νερό του πλανήτη μας είναι το ίδιο με το οποίο υπηρετήθηκαν όλες οι προηγούμενες γενιές των ανθρώπων. Δεν έχει προστεθεί άλλο νερό ούτε άλλαξε ούτε χάθηκε"</span> και ήταν κάτι που δεν το είχα σκεφτεί ξανά πριν...<br /><br />Το νερό είναι ζωή, αποτελεί τα δύο τρίτα του ανθρώπινου οργανισμού και είναι το δώρο της Γης προς εμάς. Άκουγα χθες πως ως χώρα κατέχουμε την δεύτερη θέση στη παγκόσμια κατανάλωση νερού μετά τις ΗΠΑ. Κάθε Έλληνας καταναλώνει ποσότητα νερού σχεδόν διπλάσια από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Το ερώτημα όμως είναι αν θα είναι αρκετό για τον πληθυσμό του πλανήτη που όλο αυξάνεται.<br /><br />Κι μιας μιλάμε για το νερό, θυμήθηκα και μια ιστοριούλα που είχα γράψει με τίτλο "<a href="http://kollase.blogspot.com/2008/01/blog-post_16.html">Ένας Προαναγγελθείς Θάνατος</a>". Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν και οι απόψεις του Ιάπωνα Dr. Masaru Emoto (<a href="http://kollase.blogspot.com/2007/10/hado.html">HADO Με Μια Προσευχή Στον Πλανήτη</a>) που το θεωρεί ως μέσο μεταφοράς μηνυμάτων μεταξύ της φύσης και του ανθρώπου.<br /><br />Οι κλιματικές αλλαγές είναι γεγονός και με τη παρουσία ή την απουσία του νερού, το σίγουρο είναι πως ...βυθιζόμαστε.<br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10893161-c54"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10893161-c54" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Και επειδή είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι, ακούμε τους <span style="font-style: italic;">U2</span> και το <span style="font-style: italic;">Magnificent </span>...έτσι για να ανέβουμε λίγο. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-70896672186573166772010-03-14T10:46:00.006+02:002010-03-14T11:12:11.327+02:00Enjoy The Silence<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYXhyjFndGc85K1YihIr5bQtOdQtUOUu7azE-YqHRATEa1cDsWqWUU_9PFjNFgeCwCrXJ9tp2U41G0qeQqSMlz9prySk1nQc0fpK65Ub7D3NwRTDjQksoY2wvgKbvpuz6nEA_TUwG8lnI/s1600-h/dark_door_by_ydod.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 280px; height: 210px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYXhyjFndGc85K1YihIr5bQtOdQtUOUu7azE-YqHRATEa1cDsWqWUU_9PFjNFgeCwCrXJ9tp2U41G0qeQqSMlz9prySk1nQc0fpK65Ub7D3NwRTDjQksoY2wvgKbvpuz6nEA_TUwG8lnI/s400/dark_door_by_ydod.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5448402755229435218" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">- <span style="font-style: italic;">Δεν θα πρέπει να το καταλάβουν, μην το ξεχάσεις αυτό</span><br /><br />Έτσι μου είπε και ακολούθησα τη συμβουλή της. Έκανα στην αρχή κάποιες δήθεν αδιάφορες βόλτες κατά μήκος του διαδρόμου -σε ανυποψίαστες ώρες. Βάδιζα αργά μέχρι την άλλη άκρη του -την σκοτεινή- κοντοστεκόμουν για λίγο, αναμετρούσα με το βλέμμα λοξά την πόρτα και επέστρεφα πάλι πίσω.<br /><br />Ένα βράδυ, έβαλα λίγο λάδι σε ένα μικρό κομμάτι από βαμβάκι, παραφύλαξα να μην με δουν, πλησίασα αποφασιστικά τη πόρτα και λάδωσα τους μεντεσέδες της. Δεν θα έπρεπε να με καταλάβουν, έτσι με είχε συμβουλέψει...<br /><br />- <span style="font-style: italic;">Είσαι έτοιμος ?</span><br />- Έτοιμος<br />- <span style="font-style: italic;">Πάει καιρός ε?</span><br />- Ναι πάει…<br />- <span style="font-style: italic;">Θέλεις να βάλουμε μουσικούλα?</span><br />- Ναι, αλλά δεν ξέρω τί<br />- <span style="font-style: italic;">Να βάλουμε κάτι μελαγχολικό?</span><br />- Όχι θα προτιμούσα κάτι δυνατό και έντονο<br />- <span style="font-style: italic;">Χμμ, εντάξει θα βάλουμε από ένα pop συγκρότημα κάτι δυνατό με τη συνοδεία πιάνου, κάτι που να μας θυμίζει τη σημερινή μέρα. Βάλε τη μουσικούλα</span><br />- Εντάξει!<br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10755353-44e"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10755353-44e" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />- <span style="font-style: italic;">Πάμε?</span><br />- Πάμε<br /><br />Έπιασα το πόμολο, το γύρισα αργά και η πόρτα άρχισε να ανοίγει σιωπηλά -δεν ακούστηκε κανένα τρίξιμο. Κανείς δεν το κατάλαβε. Μπήκαμε στο <a href="http://skotino-domatio.blogspot.com/2010/03/enjoy-silence.html">σκοτεινό δωμάτιο.</a><br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-3582079626260562682010-03-11T18:57:00.011+02:002010-03-11T19:14:20.430+02:00Jessi<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMtOcckyusRuWmP0vWZEL4yioe_7sRchrG4JvkxwL-xBiR-xUWyfeiTJFyn6oHiq0PRhLCFKT9Ecrybfzcdbo8BORCZpugiwT6s42G2KZf1uQ6eB6VngljILIriTb6ziWelBJIvrEB_DQ/s1600-h/jessica1.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 158px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMtOcckyusRuWmP0vWZEL4yioe_7sRchrG4JvkxwL-xBiR-xUWyfeiTJFyn6oHiq0PRhLCFKT9Ecrybfzcdbo8BORCZpugiwT6s42G2KZf1uQ6eB6VngljILIriTb6ziWelBJIvrEB_DQ/s400/jessica1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5447398179935684322" border="0" /></a><span style="font-style: italic;"><br /><span style="font-size:85%;">[Πρώτα κλικ στη μουσικούλα]</span></span><br /><br /><div style="text-align: justify;">Γέμισα τα πνευμόνια μου με τον καπνό του τελευταίου τσιγάρου. Η καύτρα φώτισε για λίγο το σκοτάδι που βαρύ το ένοιωθα να μου πλακώνει το στήθος. Ταυτόχρονα, με το άδειο πακέτο σημάδεψα το καλάθι των αχρήστων. Δεν με χωρούσε άλλο το δωμάτιο. Αποφάσισα να βγω έξω. Ίσως μερικά ποτά να μου έφτιαχναν την διάθεση.<br /></div><div style="text-align: justify;"><br />Το club είναι γεμάτο κόσμο, καπνό και φασαρία. Η ώρα κυλά γρήγορα. Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου και τον αριθμό των ποτών που πίνω σαν διψασμένος. Είμαι κουρασμένος. Ο ξαφνικός πονοκέφαλος δεν με αφήνει να σκεφτώ καθαρά και η κάπνα μειώνει το οπτικό μου πεδίο.<br /><br />Τα ντραμς ξεκίνησαν να παίζουν αργά με τη συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας. Ο ηλεκτρικός ήχος του Hammond που ακολουθεί, μαλακώνει την έντασή μου. Η τρομπέτα εισβάλει δυναμικά και αισθησιακά. Ένας κρυμμένος προβολέας, δημιουργεί μπροστά στην ορχήστρα μια κάθετη δέσμη από φως.<br /><br />Είναι η ώρα της.<br /><br />Πρώτα εμφανίστηκε η ατελείωτη γάμπα. Κατέληγε σε μια ψηλοτάκουνη κόκκινη γόβα που λικνιζόταν από ένα λυγισμένο γόνατο. Στη συνέχεια το πλούσιο στήθος που ασφυκτιούσε φυλακισμένο στο στενό κόκκινο φόρεμα. Τελευταία το υπόλοιπο αγαλματένιο κορμί της. …Εμφανίσθηκε ακριβώς με αυτή τη σειρά!<br /><br />Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν πάνω από ένα τραπέζι με αποτσίγαρα και άδεια ποτήρια. Στη συνέχεια …συγκρούστηκαν βίαια. Οι άμυνές μου κατέρρευσαν με εκκωφαντικό θόρυβο συμπαρασύροντας την πραγματικότητα. Αδυνατώ να παρακολουθήσω τα γεγονότα. Το μυαλό μου ξεφεύγει από τις ράγες της λογικής.<br /><br />Εκείνη πέφτει στα τέσσερα και αρχίζει αργά να με πλησιάζει. Μοιάζει με λέαινα που παγιδεύει το θύμα της. Μοιάζει με αδίστακτο κομάντο στη πρώτη γραμμή του πολέμου ...και αυτή η σκέψη με τρομοκρατεί. Κοντοστέκεται και κατεβάζει το φόρεμά της. Ξέρω πως δεν μπορεί να συμβαίνει, αλλά να που ο εχθρός με απόκρυψη και παραλλαγή βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Το μυαλό μου προσπαθεί να πιαστεί από μια άκρη απτής λογικής. Δεν τα καταφέρνει και κατρακυλά. Πιάνει τα στήθη της και με σημαδεύει με τις μεγάλες θηλές της, ανάμεσα σε ήχους από όλμους, πυροβολισμούς και οπλοπολυβόλα. Με σημαδεύει κατευθείαν στα μάτια. Εκεί είναι ο στόχος.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpCtXcS1wkRNQ6fqFmyER_T5OHdRxuJDaKvcmoVdy_Z9eNwhJcuk2VBBDgibwF7YWzZ5ukemkhbWsaWqw9RcJfcgYjUAB3dGuaGEyhBlpBTxpFqh5c800aLy1NbWYVS1LCCYVGeyBIE0M/s1600-h/jessica-rabbit.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 156px; height: 221px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpCtXcS1wkRNQ6fqFmyER_T5OHdRxuJDaKvcmoVdy_Z9eNwhJcuk2VBBDgibwF7YWzZ5ukemkhbWsaWqw9RcJfcgYjUAB3dGuaGEyhBlpBTxpFqh5c800aLy1NbWYVS1LCCYVGeyBIE0M/s400/jessica-rabbit.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5447382448332430594" border="0" /></a><br />«Γίνεται πόλεμος μωρό μου», καταφέρνω να διαβάσω στα χείλη της. Με πιάνει πανικός. «Καλυφτείτε», ουρλιάζει ο λοχαγός και αμέσως ρίχνω βουτιά στο χαράκωμα, ακριβώς μπροστά μου...<br /><br />Άνοιξα τα μάτια μου. Πονάω παντού. Το κεφάλι μου δονείται από γρατσουνίσματα ηλεκτρικής κιθάρας στη διαπασών. Εξετάζω το χώρο γύρω μου. Βρίσκομαι ξαπλωμένος σε έναν καναπέ, σίγουρα καμαρίνι. Δυο μάτια με έντονες βλεφαρίδες με κοιτούν με πάθος.<br /><br />«Γεια σου!» μου λέει ναζιάρικα και εγώ …υπό την απειλή των "όπλων" ξανα-λιποθυμώ με ένα στραβό χαμόγελο …πάνω στους βελούδινους ήχους του Hammond.<br /><br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10724869-370"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10724869-370" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε το <span style="font-style: italic;">Long Day Blues</span> από τον <span style="font-style: italic;">Jack Mc Duff</span>. Αφιερωμένο εξαιρετικά στο αγαπημένο μου ποδήλατο, που το μεσημέρι έπεσα θύμα κλοπής -αν και δεμένο σαν αστακός σε μεταλλική κολόνα και μπροστά στα μάτια σεκουριτάδων- από κάποιον αλητήριο της σημερινής πορείας. Καλή σας ακρόαση!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-6192822492456077393.post-53428988683320455982010-02-28T12:08:00.006+02:002010-03-14T10:14:24.321+02:00Το Ξόρκι<div style="text-align: justify;"><br />"Εεεε! Στάσου μια στιγμή" της είπε και άπλωσε το χέρι του ή ότι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτή η ορατή μάζα σταγονιδίων.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizOz0f4Uz4fmL-Js56vZo4zab1QzOeDPOE5zEDKEu1_DVzdjQ8v30PmXHRy1756iKeYsNKK-iZBuhm2VgU88th1uNuAST63tCxKTPMabgH-8QI5QYul8vpzdLo_mppOttMkkljklEevMk/s1600-h/P1100014_h.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizOz0f4Uz4fmL-Js56vZo4zab1QzOeDPOE5zEDKEu1_DVzdjQ8v30PmXHRy1756iKeYsNKK-iZBuhm2VgU88th1uNuAST63tCxKTPMabgH-8QI5QYul8vpzdLo_mppOttMkkljklEevMk/s400/P1100014_h.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5443219166845281026" border="0" /></a><br />Εκείνη τίναξε με χάρη μπροστά το κεφάλι της, φωνάζοντάς του: "Φύγε, δεν σε θέλω άλλο".<br /><br />Πρώτα τον κυρίευσε η έκπληξη, στη συνέχεια η στεναχώρια. Στο τέλος σκοτείνιασε και άρχισε να κλαίει. Δεν ήταν συνηθισμένος στην απόρριψη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, φύσηξε και ένα βοριαδάκι που το πήρε, το σήκωσε ψηλά και το διέλυσε.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0KKk0dRcDzyVeeOuBF1Scu61cw2ZNgqfCuhVU_xV4Hkzvqx-mUF9bsNzAWNPC4kIlbQX5La1SEMttZpD8Yi-ZCcuCLfzNLEJvqltUnZ5CvAtOmoFT8OKCfwtfEV79zJrC8A8xz4OnUK4/s1600-h/P1100013_h.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0KKk0dRcDzyVeeOuBF1Scu61cw2ZNgqfCuhVU_xV4Hkzvqx-mUF9bsNzAWNPC4kIlbQX5La1SEMttZpD8Yi-ZCcuCLfzNLEJvqltUnZ5CvAtOmoFT8OKCfwtfEV79zJrC8A8xz4OnUK4/s400/P1100013_h.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5443219162540678034" border="0" /></a><br />Κάποιες σταγόνες έπεσαν σε ένα αμπέλι, που εκείνο το χρόνο θα έδινε στυφό μούστο. Κάποιες άλλες έπεσαν μέσα στο λεκανάκι της Κυράς του Δάσους. Εκείνη τις πήρε και τις πήγε στο φτωχικό καλύβι της. Γέμισε προσεκτικά επτά μπουκαλάκια -όσες και οι μέρες της εβδομάδας- χωρίς να χάσει σταγόνα.<br /><br />Τα τοποθέτησε στο πανεράκι δίπλα στη πόρτα και ξάπλωσε κατάχαμα στις κουρελούδες να ξεκουραστεί. Παραμόνευε πολλές μέρες για να μαζέψει αυτά τα μοναδικά δάκρυα. Αύριο στο παζάρι, θα έπιανε αρκετά φλουριά πουλώντας το σπάνιο "ξόρκι του χωρισμού".<br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" height="28" width="335"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10613988-8e4"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10613988-8e4" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" height="28" width="335"></embed></object><br /><br />Στη μουσικούλα ακούμε τον <span style="font-style: italic;">Maximilian Hecker</span> και το <span style="font-style: italic;">Help Μe</span>, μια όμορφη μελωδία με ένα απλό μήνυμα:<br /><br /><span style="font-style: italic;">You're leaving me a thousand times</span><br /><span style="font-style: italic;">But you don't know</span><br /><span style="font-style: italic;">You're healing me with your touch</span><br /><span style="font-style: italic;">But you don't know</span><br /><span style="font-style: italic;">You don't know</span><br /><span style="font-style: italic;">Help me</span><br /><br />Μπορείτε να δείτε και το ασπρόμαυρο <a href="http://www.youtube.com/watch?v=CdRPOEm8HpE">video</a> του τραγουδιού ...με μια εν δυνάμει αγοράστρια του ξορκιού! Καλή σας ακρόαση και καλό μήνα για αύριο!!!<br /><br /></div>Ra Mahttp://www.blogger.com/profile/16568868140954259501noreply@blogger.com48