30/1/09

Υπερίων


Εν αρχή ην ο Λόγος. Ύστερα ήρθε ο γαμημένος ο επεξεργαστής κειμένου. Μετά ήρθε ο επεξεργαστής σκέψης. Και έπειτα ο θάνατος της λογοτεχνίας. Έτσι απλά.
...
Εν αρχή ην ο Λόγος. Και ο λόγος είχε προγραμματιστεί σε κλασικό δυαδικό σύστημα. Και ο Λόγος είπε: «Γεννηθήτω ζωή!» Κι έτσι, κάπου στις αποθήκες του Τεχνοπυρήνα στο αρχοντικό της μητέρας μου, το κατεψυγμένο σπέρμα του προ πολλού πεθαμένου μπαμπά μου αποψύχθηκε, τοποθετήθηκε σε κενό αέρος, κουνήθηκε όπως τα μιλκσέικ βανίλιας των αλλοτινών εποχών, φορτώθηκε σε κάτι μεταξύ νεροπίστολου και δονητή και –με το μαγικό άγγιγμα μιας σκανδάλη- εκτοξεύτηκε στο εσωτερικό της Μητρός μου μια νύχτα που το φεγγάρι ήταν γεμάτο και το ωάριο ώριμο.

Η μητέρα δεν ήταν βέβαια υποχρεωμένη να γονιμοποιηθεί με το βάρβαρο αυτό τρόπο. Θα μπορούσε να είχε επιλέξει ανάμεσα σε πολλές και διάφορες εναλλακτικές λύσεις: εξωμήτρια γονιμοποίηση, κάποιον εραστή με εμφύτευμα από το DNA του Μπαμπά, ένα κλωνοποιημένο υποκατάστατο, παρθενογένεση με αρμολόγηση γονιδίων και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε... όμως, όπως το εξέφρασε η ίδια αργότερα ενώπιόν μου, «θέλησε να ανοίξει τα σκέλια της στην παράδοση». Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το προτιμούσε έτσι.
Τέλος πάντων. Γεννήθηκα.


Έτσι ξεκινά την ιστορία του, ένας από τους επτά προσκυνητές -ο ποιητής- που ταξιδεύουν προς τους Χρονοτύμβους του Υπερίωνα, σε έναν τόπο που κινείται πίσω στο χρόνο, της πατρίδας του Αρπακτικού, ενός αλλόκοτου ανθρωπόμορφου και επικίνδυνου πλάσματος, που λατρεύεται σαν θεός και αντιμετωπίζεται σαν δαίμονας και που φαίνεται να αψηφά τα όρια του χώρου και του χρόνου. Η ιστορία εκτυλίσσεται το 2735, όπου η διαστρική Ηγεμονία των Ανθρώπων αντιμετωπίζει μια τρομακτική απειλή, καθώς οι μυστηριώδεις Εκτοπισμένοι συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους πάνω από τον πλανήτη.

Γνώρισα τον Dan Simmons από το το μυθιστόρημά του "Το τραγούδι της θεάς Κάλι" που τιμήθηκε το 1986 με το βραβείο World Fantasy Award και από τότε με μάγεψε. Τελευταία διάβασα το "ΙΛΙΟΝ" και τη συνέχειά του "ΟΛΥΜΠΟΣ", μια μοναδική σε σύλληψη, πλοκή και πάντρεμα της Ιλιάδας με την επιστημονική φαντασία. Στο "ΥΠΕΡΙΩΝ" -που τιμήθηκε με το βραβείο Χιούγκο (1990) και το Locus Award for Best Science Fiction Novel- περιγράφεται το ταξίδι των επτά προσκυνητών και την ιστορία του καθενός που εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο είναι συνδεδεμένος με το δαίμονα. Η ιστορία συνεχίζεται με το "Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΙΩΝΑ" που ήδη κυκλοφορεί.

Ο Νταν Σίμονς είναι πρώην δάσκαλος και διευθυντής εκπαιδευτικών προγραμμάτων για προικισμένους και ταλαντούχους μαθητές, καθιερώθηκε το 1986 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ως ένας από τους ελάχιστους μεγάλους νέους συγγραφείς της δεκαετίας του 80. Κινείται άνετα στο χώρο της επιστημονικής και της σκοτεινής φαντασίας και κάθε καινούριο βιβλίο του βραβεύεται ανελλιπώς. Σήμερα ο Σίμονς ζει στο Κολοράντο με τη γυναίκα του και την κόρη του και επαγγελματικά ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο.


Ο λόγος που με έχει κερδίσει η Ε.Φ. είναι πως ο κάθε συγγραφές δημιουργεί κόσμους που λειτουργούν με κανόνες πέρα από κάθε φαντασία. Διαβάστε παρακάτω πώς ο συγγραφέας έχει φανταστεί ένα σπίτι στο μέλλον, μέσα από τα λόγια ενός των ηρώων του:

Το σπίτι μου έχει τριάντα οκτώ δωμάτια σε τριάντα έξι κόσμους. Δεν υπάρχουν πόρτες. Οι αψιδωτές είσοδοι είναι πύλες τηλεμετατόπισης, μερικές αδιαφανείς, καλυμμένες με κουρτίνες ιδιωτικότητας, οι περισσότερες ανοιχτές για να περνά το μάτι και το σώμα. Κάθε δωμάτιο έχει παράθυρα παντού και τουλάχιστον από δύο τοίχους με πύλες τηλεμετατόπισης. Από τη πολυτελή τραπεζαρία στην Αναγέννηση μπορώ να αντικρίσω τον μπρούντζο ουρανό και τους πράσινους από την πατίνα πύργους του Κάστρου Ενέιμπελ στην κοιλάδα κάτω από την ηφαιστειογενή μου κορφή. Αν γυρίσω το κεφάλι μου από την άλλη, μπορώ να κοιτάξω μέσα από την πύλη του τηλεμετατοπιστή και πέρα από το λευκό χαλί του επίσημου σαλονιού να δω τα κύματα της Θάλασσας Έντγκαρ Άλαν να σκάνε πάνω στους πύργους του Πόιντ Πρόσπερο στο Νέβερμορ. Η βιβλιοθήκη μου έχει θέα τους παγετώνες και τον πράσινο ουρανό του Νόρντχολμ, ενώ κατεβαίνοντας -ναι, κατεβαίνοντας- δέκα σκαλιά φτάνω στο γραφείο του πύργου μου, ένα άνετο, ανοιχτό δωμάτιο που περικλείεται από πολωμένο γυαλί, το οποίο μου προσφέρει θέα τριακοσίων εξήντα μοιρών στις ψηλότερες κορφές του Κουσπάτ Καρακοράμ, μιας οροσειράς που απέχει δύο χιλιάδες χιλιόμετρα απ΄τον κοντινό οικισμό στο νοτιότερο άκρο της Δημοκρατίας του Τζάμνου στον Ντενέμπ Ντράι.

Το τεράστιο υπνοδωμάτιο που μοιράζομαι με τη Χελέντα ταλαντεύεται απαλά πάνω στα κλαδιά ενός Δέντρου του Κόσμου ύψους τριακοσίων μέτρων στον πλανήτη των Ναϊτών, που είναι γνωστός με το όνομα Άλσος του Θεού και επικοινωνεί μ’ένα σολάριουμ που ορθώνεται ολομόναχο καταμεσής στην άγονη αλμυρή έρημο της Χεβρώνας. Όμως δεν βλέπουν όλα τα δωμάτιά μας σε ερημιές: η αίθουσα ολογραφικών προβολών επικοινωνεί με μια αιωρούμενη βεράντα στον εκατοστό τριακοστό όγδοο όροφο ενός πληθυσμιακού πύργου στο Κέντρο του Ταυ του Κήτους και το αίθριό μας βρίσκεται σε μια ταράτσα που βλέπει στην αγορά της Παλιάς Πόλης της πολυπληθούς Νέας Ιερουσαλήμ. Ο αρχιτέκτονας, μαθητής του θρυλικού Μίλον Ντεχάβρ, έχει συμπεριλάβει αρκετά μικρά αστεία στο σχεδιασμό του σπιτιού: όπως ανέφερα, οι σκάλες που οδηγούν στο δωμάτιο του πύργου κατεβαίνουν, όμως το ίδιο διασκεδαστική είναι και η έξοδος από την αετοφωλιά που οδηγεί στο γυμναστήριο, το οποίο βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο της πιο βαθιάς Κυψέλης του Λούσους, καθώς και το μπάνιο των ξένων, που αποτελείται από μια τουαλέτα, έναν μπιντέ, ένα νιπτήρα και μια ντουζιέρα πάνω σε μια ανοιχτή σχεδία χωρίς τοίχους, η οποία πλέει στα βιολετιά νερά του θαλάσσιου πλανήτη Μάρε Ινφίνιους.


Προτίμησα να γράψω δυο αποσπάσματα από το διήγημα για να σας δώσω μία γεύση της γραφής και της φαντασίας του συγγραφέα. Για το ταξίδι στον Υπερίωνα, διάλεξα να παίξει στο PODCAST το "End Title" του δικού μας Vangeli Papathanassiou, από μια ταινία σταθμό στο χώρο της Ε.Φ, το Blade Runner. Εξαιρετικά αφιερωμένο στη mrs Smith, που ήθελε να μάθει περισσότερα για αυτό το βιβλίο. Καλή σας ακρόαση!!!

24/1/09

Ζητείται Νεαρά


(http://www.pixeltale.com)

"Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες, έστριψα δεξιά στο φανάρι και μπήκα σε έναν όμορφο δρόμο πλαισιωμένο με δένδρα, λίγα αυτοκίνητα και μεγάλες αρχοντικές μονοκατοικίες μέσα σε τεράστιους κήπους..."

Είναι μακάβριο, αλλά όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει τη συνέχεια στο Σκοτεινό Δωμάτιο.

Στη μουσική ακούγονται οι αγαπημένοι μου Pulp και η φωνή του Jarvis στο She's Dead. "She's dying, everybody came to see, She's falling and I know I'll never see her face again" μας λέει και πιο κάτω "She's never coming back, Face it, She's gone...".
Και όταν ακούω αυτό το τραγούδι, θυμάμαι τη Κωνσταντίνα, που κάποια μέρα έγινε πεταλούδα, πέταξε μακρυά μας αλλά θα ζει για πάντα μέσα στις καρδιές μας.

20/1/09

Πιστοποιημένα Τρόφιμα


Η ApprovedFood είναι μια εταιρία στο Sheffield της Αγγλίας, που ειδικεύεται στη πώληση τροφίμων που έχουν υπερβεί την αναγραφόμενη ημερομηνία λήξης.

Ο Dan Cluderay ιδρυτής της εταιρείας, είδε τις πωλήσεις του να δεκαπλασιάζονται από τον Σεπτέμβριο, εν μέσω μιας περιόδου έντονης τραπεζικής κρίσης. Ο ίδιος, εκπαιδεύτηκε ως προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών και ξεκίνησε τη καριέρα του στο χώρο της λιανικής πώλησης πριν δημιουργήσει την online επιχείρησή του. Δήλωσε πως «έχουμε δει μια σημαντική αύξηση των εσόδων μας, πιθανών λόγω της πιστωτικής κρίσης και των χαμηλών τιμών μας».

Ο χώρος της λιανικής πώλησης διανύει περίοδο κρίσης τους τελευταίους μήνες, με τους καταναλωτές να αποφεύγουν τις αγορές ή να αναζητούν προσφορές σε αλυσίδες καταστημάτων όπως είναι τα Albi και Lidl. Στην Αγγλία συνηθίζεται από μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, να βάζουν σε ειδικά ράφια τα προϊόντα που λήγουν την ίδια ημέρα σε αρκετά χαμηλότερες τιμές. «Οι νοοτροπίες έχουν οριστικά αλλάξει» δηλώνει ο Dan Cluderay, «τα μεγάλα super markets δεν θέλουν να μας ανταγωνιστούν, δεδομένου ότι δεν επιθυμούν να έχουν καμία σχέση με ληγμένα προϊόντα».

Η εταιρεία του Dan Cluderay, αγοράζει σε συμφέρουσες τιμές αποθέματα από χονδρέμπορους, προμηθευτές και super markets, που αναζητούν τρόπους να απαλλαγούν από τα τρόφιμα που πλησιάζουν την ημερομηνία λήξης τους.

«Η ημερομηνία λήξης, αποτελεί περισσότερο ένδειξη ποιότητας παρά ασφάλειας. Καταναλώνοντας τέτοιες τροφές, δεν είναι αναγκαίο πως θέτει κάποιος τον εαυτό του σε κίνδυνο από τροφική δηλητηρίαση», δήλωσε εκπρόσωπος της εταιρίας.

Το κατάστημα είναι καθημερινά ανοικτό για τους ντόπιους πελάτες που μπορούν να προμηθεύονται τις παραγγελίες τους, ενώ με courier γίνονται οι παραδώσεις στις απομακρυσμένες περιοχές. Έχει παρατηρηθεί τέτοια ζήτηση, που αναγκάζεται να κλείνει την ιστοσελίδα του για μερικές μέρες το μήνα, ενώ στο site της εταιρείας υπάρχει ανακοίνωση για 12ήμερη καθυστέρηση των παραγγελιών. Ζητά ακόμα την υπομονή των πελατών και ότι θα κάνουν οτιδήποτε χρειάζεται, δουλεύοντας όλο το εικοσιτετράωρο ώστε να παραδώσουν τις παραγγελίες το συντομότερο.

Ενδεικτικά, μια προσφορά συσκευασίας 12 πακέτων λαζανιών έχει £1, όταν τα Tesco χρεώνουν 83p μόνο το ένα πακέτο ή ένα βάζο της Nutella με σοκολάτα φουντούκι πωλείται μετά από μερικές μέρες της λήξης του για £1, έναντι £ 2,55 αντίστοιχα.

Το site έγινε αρκετά δημοφιλές μετά την αναφορά του, στο moneysavingexpert.com όπου δίνονται οδηγίες αντιμετώπισης της πιστωτικής κρίσης με φθηνά γεύματα. Στο ίδιο site υπάρχουν επίσης οδηγίες για εξοικονόμηση χρημάτων από την κατανάλωση ρεύματος, νερού, διαχείριση πιστωτικών καρτών, φθηνών αγορών και άλλα.

Η είδηση αναφέρθηκε στον ξένο τύπο εδώ, εδώ και στον Επενδυτή του Σαββάτου.

Στο PODCAST παίζουν οι Pink Floyd και το Money από το The Dark Side Of The Moon. Καλή σας ακρόαση!

16/1/09

Καρδιές στην Αθήνα #2


Πριν ένα χρόνο -στις 21 Ιανουαρίου του 2008- η Αθήνα γέμισε με καρδιές, στα πλαίσια της υπαίθριας έκθεσης “Hearts in Athens”. Φωτογράφισα τότε και σας παρουσίασα, αυτές που βρίσκονται κοντά στους δρόμους που καθημερινά διανύω. Μετά από μερικές μέρες είχα συναντήσει και μερικές άλλες που σας τις παρουσιάζω τώρα, μετά από ένα χρόνο.

Ελπίζω αυτές οι εικόνες να χρωματίσουν λίγο το μόνιμο πλέον γκρίζο της πόλης και την πολύ άσχημη διάθεσή μας, μετά τα γεγονότα των τελευταίων μηνών.

Αυτές οι καρδιές στους δρόμους της Αθήνας, είναι οι δικές μας καρδιές. Αγνές, άπονες, χαρούμενες, θλιμμένες, πληγωμένες, πονεμένες, αναστατωμένες και ραγισμένες, που αγωνιούν, φοβούνται, λαχταρούν, αγαπούν, μισούν, χαίρονται και πενθούν, που είναι εύθραυστες και έτοιμες να σπάσουν.

Το χειρότερο είναι, πως οι καρδιές αυτές -οι δικές μας καρδιές- είναι στόχος κάθε ανίκανης πολιτικής, κάθε επίδοξου πιστολέρο, κάθε παρανοϊκού τρομοκράτη, κάθε υποψήφιου Ράμπο ή Κάλαχαν, κάθε αδίσταχτου ληστή ή δολοφόνου, κάθε προβοκάτορα ή αγανακτισμένου φασίστα.

Όπως και την προηγούμενη ανάρτηση, δεν μπορώ παρά να την αφιερώσω σε ένα φιλί και μια ζεστή αγκαλιά που χαρίζεται απλόχερα στη blog-o-γειτονιά μας.

Αυτές οι καρδιές βρισκόντουσαν στην Πανεπιστημίου, έξω από τη Βιβλιοθήκη.



Πιο πάνω στην Ακαδημίας, έξω από το Πνευματικό Κέντρο συνάντησα τις επόμενες.



Εκτός από την πρώτη καρδιά -που είναι στη παρέα με τις προηγούμενες- οι υπόλοιπες ήταν τοποθετημένες στη πλατεία του Κολωνακίου.




Κάποιες λεπτομέρειες από τις δημιουργίες, τις χρησιμοποίησα κατά καιρούς σαν wallpaper στο desktop του υπολογιστή μου.




Την πρώτη φορά ήρθαν στην Ελλάδα ως τουρίστες, την επόμενη ως Madrugada -που στα ισπανικά σημαίνει αυγή- και τους αγαπήσαμε. Μετά την πατρίδα τους την Φιλανδία, η Ελλάδα ήταν η δεύτερη χώρα που αναγνώρισε την αξία τους, με αυτόν τον γνήσιο, underground και μελαγχολικό ροκ ήχο. Στο PODCAST ερμηνεύουν το Vocal από το πρώτο τους άλμπουμ του 1999, Industrial silence. Καλή σας ακρόαση!!

9/1/09

Ο μπάρμπα Μιχάλης


Κάθε γουλιά τσιγάρου και μια ανάσα λιγότερη από αυτές που είχε χρεωθεί. Δίκαιη συναλλαγή το θεωρούσε και το απολάμβανε! Το Πάσχα σουβλίζαμε παρέα το αρνί, τσουγκρίζαμε τα ποτήρια συνοδεύοντας ευχές στο μεγάλο στρωμένο τραπέζι και πάντα χάζευα τον μπαρμπα-Μιχάλη, με το τσιγάρο κολλημένο στα δάχτυλα (από εκεί και η φωτογραφία πριν 16 χρόνια), στο πατρικό της μητέρας μου...


...μερικά μέτρα πιο κάτω από το σπίτι του Διαμαντή, του αστυνόμου που έγινε στόχος δολοφονικής επίθεσης από το "φάντασμα της τρομοκρατίας" και της τυφλής βίας.

ΥΓ. Γίνε καλά γειτονάκι, το καλό που σου θέλω!